Anthropogenic causes of jellyfish b

Anthropogenic causes of jellyfish blooms and their
direct consequences for humans: a review
INTRODUCTION
Recent concerns that jellyfish populations are
increasing have stimulated speculation about possible
causes including climate change, eutrophication, over
fishing and invasions (e.g. Arai 2001, Mills 2001, Oguz
2005a,b, Purcell 2005, Hay 2006, Graham & Bayha
2007). While speculation is abundant, evidence for sustained
increases is lacking. Analyses of several longterm
(8 to 100 yr) trends in jellyfish populations
demonstrate that their abundances vary with climate,
often at decadal scales (reviewed in Purcell 2005).
Some evidence suggests continued upward trends
(Attrill et al. 2007); however, recent time series are still
too short to exclude circa-decadal climate cycles. Even
though blooms of newly introduced species also vary
over time, the invaders may spread into new areas
(reviewed in Graham & Bayha 2007). Reports of human problems with jellyfish have increased and have captured
public attention (e.g. Whiteman 2002, Carpenter
2004, de Pastino 2006, 2007, Owen 2006). Such problems
come mainly from jellyfish stinging swimmers
and interfering with fishing, aquaculture and power
plant operations.
Generally, only a relatively few coastal species of
large scyphomedusan jellyfish are responsible for the
reported problems. These large species are conspicuous;
however, they are only a portion of the diverse
gelatinous fauna. Approximately 190 species of scyphomedusae
(Arai 1997), 20 species of cubomedusae
(Mianzan & Cornelius 1999), 840 species of hydromedusae
(Boullion & Boero 2000), 200 species of siphonophores
(Pugh 1999) and 150 species of ctenophores
(Mianzan 1999) are now recognized. Therefore, the
potential for further problems with jellyfish may be
very great. In the present review, we discuss only the
zooplanktivorous gelatinous taxa mentioned above.
We refer to scypho-, cubo-, and hydromedusae as
‘jellyfish’ for the sake of simplicity.
The ability of gelatinous species to occur in large
numbers (i.e. to bloom) is due to the cnidarians
(Scyphozoa, Cubozoa, Hydrozoa) having both asexual
and sexual reproduction. Most coastal jellyfish are
asexually budded from an attached stage in the life
cycle, a scyphistoma for scyphozoans, and a hydroid
(often colonial) for hydromedusae. We will refer to
the benthic stages as ‘polyps’. Polyps bud more
polyps, and many jellyfish can be budded from a single
polyp; cubozoan polyps are an exception, transforming
into individual jellyfish without budding.
Swimming jellyfish reproduce sexually, often have
great fecundity and may brood the larvae, which settle
to become polyps. Temperate species typically
have an annual cycle, with small jellyfish (1 to 2 mm
ephyrae for scyphozoans) being produced in fall or
spring, and the jellyfish growing to sexual maturity
over the summer; in the tropics, jellyfish production
can occur all year (reviewed in Lucas 2001). By contrast,
siphonophores (also cnidarians) and ctenophores
lack an attached stage in the life cycle (i.e.
holoplanktonic). The siphonophores also have asexual
multiplication of reproductive individuals, followed
by sexual reproduction. Most ctenophores are hermaphroditic,
and have direct development and great
fecundity. Therefore, siphonophores and ctenophores
are not constrained to one1 generation per year, in
contrast to many species in the other taxa. Although
this represents a general picture of the life cycles,
cnidarians, especially the hydrozoans, are renowned
for reproductive variety (Boero et al. 2002). Many
hydromedusae are holoplanktonic (holoplanktonic
species indicated by an asterisk in our tables), while
this is rare in scyphozoans, and some hydromedusan
jellyfish reproduce asexually (Boero et al. 2002). Thus,
the ability of pelagic cnidarians and ctenophores to
bloom in good conditions is intrinsic.
Gelatinous predators have important ecological
effects that are considered to be detrimental to human
interests. They eat zooplankton and can reduce and
change zooplankton populations; therefore, they can
reduce the food available to fish. They eat ichthyoplankton
(eggs and larvae of fish) as well as juvenile
fish, and, thus, directly reduce fish populations. These
potential effects of jellyfish on fish have been reviewed
previously (Purcell 1985, Arai 1988, Bailey & Houde
1989, Purcell & Arai 2001) and will not be considered
in detail in this review. Studies showing negative
effects of jellyfish on fish recruitment are almost nonexistent
(but see Lynam et al. 2005).
In this review, we examine recent cases where jellyfish
blooms have increased, describe the problems jellyfish
directly cause for humans, and show how a number
of human activities may increase pelagic cnidarian
and ctenophore populations. We focus on species for
which factors contributing to the blooms have been
analyzed or inferred. Concern about blooms of jellyfish
and ctenophores has stimulated several meetings and
special volumes that contain more detailed information.
The first 2 meetings regarded blooms of Pelagia
noctiluca scyphomedusae in the Mediterranean Sea
(UNEP 1984, 1991). Several meetings focused on the
outbreak and spread of Mnemiopsis leidyi ctenophores
(e.g. GESAMP 1997, Dumont et al. 2004). Meetings
and publications that were not targeted on any specific
species include Purcell et al. (2001a), CIESM (2001),
and JMBA (2005). Various authors have suggested
anthropogenic causes for changes in jellyfish populations
(e.g. Mills 1995, 2001, Benovi´c et al. 2000, Arai
2001, Graham 2001, Parsons & Lalli 2002, Oguz 2005b).
We review these topics on a global scale and present
information that is as comprehensive as possible.
We present data from East Asia where blooms have
increased recently.
ARE JELLYFISH POPULATIONS INCREASING?
The paucity of long-term data makes it difficult to
draw definitive conclusions on the status of jellyfish
populations. Most analyzed data sets show variations
in jellyfish population size with climatic regime shifts
at decadal scales (reviewed in Purcell 2005). Even the
dramatic increase of Chrysaora melanaster during the
1990s in the Bering Sea ended abruptly in 2000, possibly
because of exceptionally warm conditions after
2000 (Brodeur et al. in press). Persistent increases of
jellyfish unrelated to climate variation have not yet
been demonstrated.
154
Purcell et al.: Humans and jellyfish blooms
Perhaps the best indications that jellyfish blooms
have increased are from the reports of problems
caused by jellyfish. In the Seto Inland Sea, Japan, Aurelia
aurita (sensu lato, s. l.) populations have apparently
increased since the 1980s, and most dramatically
in the last 10 yr; 65% of fishermen surveyed believed
that jellyfish had increased during the last 20 yr, while
35% thought they had not (Uye & Ueta 2004). Blooms
of the giant Nomura’s jellyfish Nemopilema nomurai
(up to 2 m diameter and 200 kg biomass) have created
serious problems in Japanese waters. Before 2000,
blooms of N. nomurai had been reported only in 1920,
1958 and 1995 in Asian waters; however, beginning
in 2002, blooms have occurred every year, except for
2004 (Uye in press). Problems reported with jellyfish
(stinging people and interfering with fishing and
power plants) in Japan certainly have increased in
recent years (Fig. 1, Tables 1 to 4).
Reports of blooms and resulting problems have increased
elsewhere in the world as well (Tables 1 to 4).
Since the mid-1990s jellyfish have become a problem for
fisheries in the East China and Yellow seas, and are associated
with decreased fish catches (Cheng et al. 2005).
Yan et al. (2004) showed inverse correlations between
fish and jellyfish, with greater biomass of Cyanea spp.
and Stomolophus spp. in 1998 to 2003 than in 1990 to
1997. In the northern Benguela Current off Namibia,
catches of anchovy and sardines have been reduced dramatically
after 1988 compared with those during 1975 to
1988, and large populations of 2 jellyfishes, Chrysaora
hysoscella and Aequorea forskalea, now predominate
(Lynam et al. 2006). In addition to interfering in fisheries
there, jellyfish have blocked water intakes of power
plants and diamond mining operations (Lynam et al.
2006). Jellyfish populations have bloomed in coastal
lagoons along the Mediterranean coasts of Spain and
France since the 1990s (Pagés 2001, Anonymous 2006).
Pelagia noctiluca periodically blooms in the Mediterranean
Sea (UNEP 1981, 1984, Goy et al. 1989) and
caused problems there in the 1990s (Molinero et al.
2005). In coastal waters of the Middle East, blooms of the
rhizostome scyphozoan Crambionella orsini have been
associated with power- and desalination-plant interruptions
since 2000 (Daryanabard & Dawson in press).
It is too soon to know whether these recent jellyfish
increases will be sustained or the populations will fluctuate
with climate as seen for other species. If environmental
deterioration, including ocean warming, is
responsible for the blooms, high jellyfish populations
may persist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาเหตุที่มาของมนุษย์ของแมงกะพรุนบลูมส์ และของพวกเขาผลกระทบโดยตรงสำหรับมนุษย์: ความเห็นแนะนำล่าสุดเกี่ยวข้องกับแมงกะพรุนที่มีประชากรเพิ่มได้ถูกกระตุ้นเก็งกำไรเกี่ยวกับสุดสาเหตุรวมทั้งสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง เค กว่าตกปลาและรุกราน (เช่น 2001 อาราอิ โรงงานผลิต 2001, Oguz2005a ข กเพอร์เซลล์ 2005, 2006 เฮย์ เกรแฮม และ Bayha2007) ในขณะที่การเก็งกำไรเป็น หลักฐานสำหรับยั่งยืนเพิ่มขาด วิเคราะห์ของหลายตนแนวโน้มประชากรแมงกะพรุน (8-100 ปี)แสดงให้เห็นว่า abundances ของพวกเขาแตกต่างกับสภาพภูมิอากาศบ่อยครั้งที่เครื่องชั่งน้ำหนัก decadal (ทบทวนในปี 2005 กเพอร์เซลล์)หลักฐานบางอย่างชี้ให้เห็นแนวโน้มขึ้นต่อเนื่อง(Attrill et al. 2007); อย่างไรก็ตาม ชุดเวลาล่าสุดอยู่สั้นเกินไปเพื่อแยกวงจรอากาศเซอร์กา-decadal แม้แม้ว่า บลูมส์นำพันธุ์แตกต่างกันช่วงเวลา ผู้บุกรุกอาจแพร่กระจายไปยังพื้นที่ใหม่(ทบทวนแกรแฮมและ Bayha 2007) รายงานเกี่ยวกับแมงกะพรุนที่มนุษย์ได้เพิ่มขึ้น และจับความสนใจของสาธารณะ (เช่น Whiteman 2002 ช่างไม้2004 เด Pastino 2006, 2007, 2006 โอเวน) ปัญหาดังกล่าวมาจากแมงกะพรุน stinging อกีและรบกวนการประมง เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ และพลังงานการดำเนินงานของโรงงานทั่วไป เฉพาะชนิดชายฝั่งค่อนข้างน้อยแมงกะพรุนขนาดใหญ่ scyphomedusan รับผิดชอบในการปัญหารายงาน พันธุ์ขนาดใหญ่เหล่านี้เป็นเป้าอย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นเพียงบางส่วนมีความหลากหลายสัตว์ gelatinous ประมาณ 190 พันธุ์ scyphomedusae(อาราอิ 1997) 20 พันธุ์ cubomedusae(Mianzan & Cornelius 1999), 840 พันธุ์ hydromedusae(Boullion และ Boero 2000), 200 พันธุ์ siphonophores(Pugh 1999) และพันธุ์ ctenophores 150(Mianzan 1999) ตอนนี้รู้ ดังนั้น การศักยภาพปัญหาเพิ่มเติมกับแมงกะพรุนอาจดีมาก ในการนำเสนอ เจรจาเท่านั้นกล่าว taxa การ gelatinous zooplanktivorousเราหมายถึง scypho- cubo- และ hydromedusae เป็น'แมงกะพรุน' เพื่อความเรียบง่ายสามารถ gelatinous พันธุ์เกิดขึ้นในหมายเลข (เช่นเบ่ง) คือจาก cnidarians(Scyphozoa, Cubozoa ไฮโดรซัว) มีทั้ง asexualและการสืบพันธุ์ทางเพศ แมงกะพรุนชายฝั่งส่วนใหญ่มีasexually budded จากขั้นตอนการแนบในชีวิตวงจร scyphistoma สำหรับ scyphozoans และ hydroid เป็น(อาณานิคมมักจะ) สำหรับ hydromedusae เราจะอ้างอิงถึงขั้นตอนธรรมชาติเป็น 'polyps' Polyps ดอกตูมมากpolyps และแมงกะพรุนจำนวนมากสามารถ budded ได้จากเดียวโปลิปปาก cubozoan polyps มีข้อยกเว้น เปลี่ยนเป็นแมงกะพรุนที่แต่ละโดยไม่ครอบครองแมงกะพรุนว่ายน้ำทำทางเพศ มักจะมีfecundity ดี และอาจ brood ตัวอ่อน การชำระเงินเป็น polyps พันธุ์ซึ่งโดยทั่วไปมีรอบการประจำปี กับแมงกะพรุนขนาดเล็ก (1-2 มม.ephyrae สำหรับ scyphozoans) ผลิตในฤดูใบไม้ร่วง หรือสปริง และแมงกะพรุนที่เจริญเติบโตครบกำหนดทางเพศในช่วงฤดูร้อน ในเขตร้อน ผลิตแมงกะพรุนสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดทั้งปี (ทบทวนในปีค.ศ. 2001 Lucas) โดยคมชัดsiphonophores (ยัง cnidarians) และ ctenophoresขาดขั้นตอนการแนบในวัฏจักร (เช่นholoplanktonic) Siphonophores ยังมี asexualตามของบุคคลสืบพันธุ์โดยการสืบพันธุ์ทางเพศ Ctenophores ส่วนใหญ่มี hermaphroditicและมีการพัฒนาโดยตรงและดีfecundity ดังนั้น siphonophores และ ctenophoresจะจำกัดไม่ให้สร้าง one1 ต่อปี ในความคมชัดไปใน taxa อื่น ๆ หลายชนิด ถึงแม้ว่านี้แสดงถึงวงจรชีวิต รูปทั่วไปcnidarians โดยเฉพาะอย่างยิ่ง hydrozoans มีชื่อเสียงการสืบพันธุ์ความหลากหลาย (Boero et al. 2002) หลายhydromedusae เป็น holoplanktonic (holoplanktonicชนิดระบุเครื่องหมายดอกจันในตารางของเรา), ในขณะที่นี่คือ scyphozoans และ hydromedusan บางหายากแมงกะพรุนทำ asexually (Boero et al. 2002) ดังนั้นความสามารถเกี่ยวกับ cnidarians และ ctenophores การintrinsic บลูมในสภาพที่ดีได้Gelatinous ล่าได้ที่สำคัญระบบนิเวศลักษณะที่จะถือเป็นผลดีกับมนุษย์สนใจ พวกเขากิน zooplankton และสามารถลด และการเปลี่ยนแปลงประชากร zooplankton ดังนั้น พวกเขาสามารถลดอาหารที่มีปลา พวกเขากิน ichthyoplankton(ไข่และตัวอ่อนของปลา) รวมทั้งเยาวชนปลา และ จึง ลดประชากรปลาโดยตรง เหล่านี้มีการตรวจทานผลศักยภาพของแมงกะพรุนปลาก่อนหน้านี้ (ปี 1985 กเพอร์เซลล์ 1988 อาราอิ Bailey และ Houde1989, 2001 อาราอิและกเพอร์เซลล์) จะไม่ถูกพิจารณาในรายละเอียดในบทความนี้ ศึกษาที่แสดงค่าลบลักษณะพิเศษของแมงกะพรุนในสรรหาปลาจะเกือบไม่มีอยู่(แต่ดู Lynam et al. 2005)ในบทความนี้ เราตรวจสอบกรณีที่แมงกะพรุนได้เพิ่มบลูมส์ อธิบายปัญหาแมงกะพรุนโดยตรงทำให้สำหรับมนุษย์ และแสดงตัวเลขวิธีของมนุษย์อาจเพิ่ม cnidarian เกี่ยวกับและประชากร ctenophore เราเน้นไม้มีปัจจัยที่เอื้อต่อการเกรนจ์บลูมส์วิเคราะห์ หรือสรุป กังวลเกี่ยวกับบลูมส์ของแมงกะพรุนและ ctenophores ได้ถูกกระตุ้นหลายประชุม และไดรฟ์ข้อมูลพิเศษที่ประกอบด้วยรายละเอียดเพิ่มเติมการประชุมก่อนถือบลูมส์ Pelagiascyphomedusae noctiluca ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน(UNEP 1984, 1991) เน้นการประชุมหลายระบาดของโรคและการแพร่กระจายของ Mnemiopsis leidyi ctenophores(เช่น GESAMP 1997, Dumont et al. 2004) ประชุมและสิ่งที่ไม่ถูกกำหนดเป้าหมายไว้ในเฉพาะใด ๆพันธุ์รวมกเพอร์เซลล์ et al. (2001a), CIESM (2001),และ JMBA (2005) ต่าง ๆ ผู้เขียนได้แนะนำสาเหตุที่มาของมนุษย์การเปลี่ยนแปลงประชากรแมงกะพรุน(เช่นโรงงานผลิต 1995, 2001, Benovi´c et al. 2000 อาราอิ2001 แกรแฮม 2001 พาร์สันส์ และ Lalli 2002, Oguz 2005b)ทบทวนหัวข้อเหล่านี้ ในระดับสากล และนำเสนอข้อมูลที่จะเป็นครอบคลุมที่สุดเรานำเสนอข้อมูลจากเอเชียตะวันออกที่มีบลูมส์เพิ่มล่าสุดแมงกะพรุนประชากรเพิ่มหรือไม่Paucity ข้อมูลระยะยาวยากวาดบทสรุปทั่วไปสถานะของแมงกะพรุนประชากร มากที่สุดวิเคราะห์ข้อมูลชุดแสดงรูปแบบในแมงกะพรุน ขนาดประชากร climatic ระบอบกะที่ระดับ decadal (ทบทวนในปี 2005 กเพอร์เซลล์) แม้แต่การเพิ่มละครของ melanaster Chrysaora ในระหว่างการปี 1990 ในทะเลเบริงสิ้นสุดลงทันที 2000 อาจจะเนื่องจากล้ำอบอุ่นเงื่อนไขหลังจาก2000 (Brodeur et al. ในข่าว) เพิ่มแบบแมงกะพรุนที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศยังไม่มีการแสดง154กเพอร์เซลล์ et al.: บลูมส์มนุษย์และแมงกะพรุนบางทีสุดอย่างนั้นบลูมส์ที่แมงกะพรุนได้เพิ่มขึ้นจากรายงานปัญหาเกิดจากแมงกะพรุน ใน Aurelia ทะเลภายใน ญี่ปุ่น เซโตมีประชากร aurita (sensu ลลาลา s ได้ l.) เห็นได้ชัดเพิ่มขึ้น ตั้งแต่ทศวรรษ 1980 และอย่างมากที่สุดใน 10 ปีสุดท้าย เชื่อว่า 65% ของชาวประมงที่สำรวจว่า แมงกะพรุนมีเพิ่มขึ้นในช่วง 20 ปีสุดท้าย ในขณะที่35% คิดว่า ไม่มี (Uye & Ueta 2004) บลูมส์ของแมงกะพรุนยักษ์โนมูระ Nemopilema nomurai(สูงสุด 2 เมตรเส้นผ่าศูนย์กลางและชีวมวล 200 กิโลกรัม) ได้สร้างปัญหาร้ายแรงในน่านน้ำญี่ปุ่น ก่อน 2000มีรายงานเฉพาะใน 1920 บลูมส์ nomurai ตอนเหนือ1958 และ 1995 ในน่านน้ำเอเชีย เริ่มต้นอย่างไรก็ตามใน 2002 บลูมส์เกิดขึ้นทุกปี ยกเว้น2004 (Uye ในข่าว) ปัญหากับแมงกะพรุน(stinging คน และส่งผลกระทบต่อชาวประมง และโรงไฟฟ้า) ในญี่ปุ่นแน่นอนมีเพิ่มขึ้นในปีล่าสุด (Fig. 1 ตารางที่ 1 ถึง 4)รายงานบลูมส์และเกิดปัญหาได้เพิ่มขึ้นอื่น ๆ ในโลกเช่นกัน (ตารางที่ 1-2)ตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1990 แมงกะพรุนได้กลายเป็น ปัญหาสำหรับประมงในประเทศจีนตะวันออกและทะเลสีเหลือง และเชื่อมโยงปลาลดลงจับ (Cheng et al. 2005)ยานและ al. (2004) แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ที่ผกผันระหว่างปลาและแมงกะพรุน มีชีวมวลสูงของโอ Cyaneaและโอ Stomolophus ในปี 1998 ถึง 2003 มากกว่าในปี 1990 เพื่อ1997. ในวลาเหนือปิดนามิเบียจับของกะตักและปลาลดลงอย่างมากหลังจากเทียบกับในช่วงปี 1975 ถึง 1988ประชากร 1988 และขนาดใหญ่ของ 2 jellyfishes, Chrysaorahysoscella และ Aequorea forskalea ขณะนี้ predominate(Lynam et al. 2006) นอกจากการแทรกแซงด้านการประมงมี แมงกะพรุนมีบล็อกน้ำภาคพลังงานพืชและการดำเนินการทำเหมืองแร่เพชร (Lynam et al2006) . ประชากรแมงกะพรุนมีบัวบานในชายฝั่งทะเลสาบตามชายเมดิเตอร์เรเนียนของสเปน และประเทศฝรั่งเศสตั้งแต่ปี 1990 (Pagés 2001, 2006 ที่ไม่ระบุชื่อ)Pelagia noctiluca เป็นระยะ ๆ บลูมส์ในแบบเมดิเตอร์เรเนียนทะเล (UNEP 1981, 1984, Goy et al. 1989) และปัญหาที่สาเหตุมีในปี 1990 (Molinero et al2005) ในน่านน้ำชายฝั่งทะเลตะวันออกกลาง บลูมส์ของrhizostome scyphozoan Crambionella orsini ได้เกี่ยวข้องกับพลังงาน และ desalination-พืชหยุดชะงักตั้งแต่ 2000 (Daryanabard & ดอว์สันในข่าว)มันจะเร็วเกินไปรู้ว่าแมงกะพรุนเหล่านี้ล่าสุดจะยั่งยืนขึ้น หรือประชากรที่จะผันผวนมีสภาพภูมิอากาศที่เห็นสำหรับพันธุ์อื่น ๆ ถ้าสิ่งแวดล้อมเสื่อมสภาพ มหาสมุทร ภาวะโลกร้อนรวมทั้งเป็นชอบบลูมส์ แมงกะพรุนสูงประชากรอาจคงอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาเหตุของมนุษย์ของแมงกะพรุนบุปผาของพวกเขาและผลกระทบโดยตรงต่อมนุษย์: ความคิดเห็นบทนำความกังวลล่าสุดที่ประชากรแมงกะพรุนจะเพิ่มขึ้นมีการกระตุ้นการเก็งกำไรเกี่ยวกับความเป็นไปได้สาเหตุรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศeutrophication กว่าการประมงและการรุกราน(เช่นอาราอิปี 2001 มิลส์ปี 2001 Oguz 2005A ข เพอร์เซลล์ 2005 2006 เฮย์เกรแฮมและบัญหา2007) ในขณะที่การเก็งกำไรอยู่มากมายหลักฐานอย่างยั่งยืนเพิ่มขึ้นขาด การวิเคราะห์ระยะยาวหลาย(8-100 ปี) แนวโน้มในประชากรแมงกะพรุนแสดงให้เห็นว่าปริมาณของพวกเขาแตกต่างกับสภาพภูมิอากาศ. มักจะในระดับ decadal (สอบทานในเพอร์เซลล์ 2005) บางหลักฐานแสดงให้เห็นแนวโน้มปรับตัวสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง(Attrill et al, 2007.); แต่อนุกรมเวลาที่ผ่านมาจะยังคงสั้นเกินไปที่จะไม่รวมสภาพภูมิอากาศรอบประมาณ-decadal แม้แม้ว่าบุปผาสายพันธุ์ที่เพิ่งแนะนำยังแตกต่างกันในช่วงเวลาที่ผู้บุกรุกอาจแพร่กระจายไปในพื้นที่ใหม่(สอบทานในเกรแฮมและบัญหา 2007) รายงานปัญหามนุษย์ที่มีแมงกะพรุนได้ที่เพิ่มขึ้นและได้จับความสนใจของประชาชน (เช่นไวต์แมนปี 2002 คาร์เพนปี2004 เด Pastino 2006, 2007, โอเว่น 2006) ปัญหาดังกล่าวส่วนใหญ่มาจากนักว่ายน้ำที่กัดแมงกะพรุนและรบกวนการประมงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและพลังงานดำเนินงานของโรงงาน. โดยทั่วไปเพียงชนิดชายฝั่งค่อนข้างน้อยของแมงกะพรุน scyphomedusan ขนาดใหญ่มีความรับผิดชอบในการรายงานปัญหา สายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่เหล่านี้เป็นที่เห็นได้ชัดเจน; แต่พวกเขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความหลากหลายสัตว์น้ำมูก ประมาณ 190 สายพันธุ์ของ scyphomedusae (อาราอิ 1997) 20 ชนิดของ cubomedusae (Mianzan และคอร์นีเลีย 1999) 840 สายพันธุ์ของ Hydromedusae (boullion และ Boero 2000), 200 ชนิดของ siphonophores (พัค 1999) และ 150 สายพันธุ์ของ ctenophores (Mianzan 1999) มี ยอมรับในขณะนี้ ดังนั้นการที่มีศักยภาพสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้นต่อไปด้วยแมงกะพรุนอาจจะดีมาก ในการตรวจสอบในปัจจุบันเราจะหารือเฉพาะแท็กซ่าน้ำมูก zooplanktivorous ดังกล่าวข้างต้น. เราเรียก scypho-, cubo- และ Hydromedusae เป็น'แมงกะพรุน' เพื่อประโยชน์ของความเรียบง่าย. ความสามารถของสายพันธุ์น้ำมูกจะเกิดขึ้นในขนาดใหญ่ตัวเลข (เช่นจะบานสะพรั่ง ) เกิดจากการ cnidarians (Scyphozoa, Cubozoa, Hydrozoa) มีทั้งอวัยวะเพศสืบพันธุ์และทางเพศ แมงกะพรุนชายฝั่งทะเลส่วนใหญ่จะมีดอกเซ็กจากขั้นตอนที่แนบมาในชีวิตวงจรscyphistoma สำหรับ scyphozoans และ hydroid (มักอาณานิคม) สำหรับ Hydromedusae เราจะอ้างถึงขั้นตอนหน้าดินเป็น 'ติ่ง' ติ่งตามากขึ้นติ่งและแมงกะพรุนจำนวนมากสามารถมีดอกจากเดียวปะการัง; ติ่ง cubozoan เป็นข้อยกเว้นเปลี่ยนเข้าแมงกะพรุนแต่ละรุ่นโดยไม่ต้อง. แมงกะพรุนว่ายน้ำทำซ้ำทางเพศมักจะมีความดกของไข่ที่ดีและอาจจะฟักไข่ตัวอ่อนที่ชำระจะกลายเป็นติ่ง ชนิดหนาวมักจะมีรอบปีกับแมงกะพรุนขนาดเล็ก (1-2 มม ephyrae สำหรับ scyphozoans) การผลิตในฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูใบไม้ผลิและแมงกะพรุนที่เพิ่มขึ้นจนครบกำหนดทางเพศในช่วงฤดูร้อน; ในเขตร้อน, การผลิตแมงกะพรุนสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดทั้งปี(สอบทานในลูคัส 2001) ในทางตรงกันข้ามsiphonophores (ยัง cnidarians) และ ctenophores ขาดขั้นตอนที่แนบมาในวงจรชีวิต (เช่นholoplanktonic) siphonophores ยังมีกะเทยคูณของบุคคลสืบพันธุ์ตามโดยการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ ctenophores ส่วนใหญ่จะเป็นกระเทยและมีการพัฒนาโดยตรงและดีดกของไข่ ดังนั้น siphonophores และ ctenophores ไม่ได้ จำกัด รุ่น one1 ต่อปีในทางตรงกันข้ามกับหลายสายพันธุ์ในแท็กซ่าอื่นๆ แม้ว่านี้แสดงให้เห็นถึงภาพรวมของวงจรชีวิตที่cnidarians โดยเฉพาะอย่างยิ่ง hydrozoans ที่มีชื่อเสียงในด้านความหลากหลายของระบบสืบพันธุ์(Boero et al. 2002) หลายHydromedusae มี holoplanktonic (holoplanktonic ชนิดระบุด้วยเครื่องหมายดอกจันในตารางของเรา) ในขณะนี้เป็นของหายากในscyphozoans และบาง hydromedusan แมงกะพรุนทำซ้ำเซ็ก (Boero et al. 2002) ดังนั้นความสามารถของ cnidarians ทะเลและ ctenophores ที่จะบานสะพรั่งในสภาพที่ดีอยู่ภายใน. ล่าน้ำมูกมีระบบนิเวศที่สำคัญผลกระทบที่มีการพิจารณาที่จะเป็นอันตรายต่อมนุษย์ผลประโยชน์ พวกเขากินแพลงก์ตอนสัตว์และสามารถลดและเปลี่ยนประชากรแพลงก์ตอนสัตว์; ดังนั้นพวกเขาสามารถลดอาหารที่มีปลา พวกเขากิน ichthyoplankton (ไข่และตัวอ่อนของปลา) เช่นเดียวกับเด็กและเยาวชนปลาและจึงโดยตรงลดประชากรปลา เหล่านี้ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากแมงกะพรุนปลาได้รับการตรวจสอบก่อนหน้านี้(เพอร์เซลล์ปี 1985 อาราอิ 1988 เบลีย์และ Houde ปี 1989 เพอร์เซลล์และอาราอิ 2001) และจะไม่ได้รับการพิจารณาในรายละเอียดในการตรวจสอบนี้ การศึกษาแสดงให้เห็นในเชิงลบผลกระทบของแมงกะพรุนในการรับสมัครปลาแทบ(แต่เห็น Lynam et al. 2005). ในการทบทวนนี้เราตรวจสอบกรณีล่าสุดที่แมงกะพรุนบุปผาได้เพิ่มขึ้นอธิบายปัญหาแมงกะพรุนทำให้เกิดโดยตรงสำหรับมนุษย์และแสดงให้เห็นว่าจำนวนจากกิจกรรมของมนุษย์อาจเพิ่มขึ้นทะเล cnidarian ประชากรและ ctenophore เรามุ่งเน้นสายพันธุ์ซึ่งปัจจัยที่เอื้อต่อการบุปผาได้รับการวิเคราะห์หรือสรุป ความกังวลเกี่ยวกับบุปผาของแมงกะพรุนและ ctenophores มีการกระตุ้นการประชุมหลายเล่มพิเศษที่มีข้อมูลรายละเอียดเพิ่มเติม. ครั้งแรก 2 ครั้งได้รับการยกย่องของบุปผา Pelagia noctiluca scyphomedusae ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน(UNEP 1984, 1991) การประชุมหลายมุ่งเน้นไปที่การระบาดของโรคและการแพร่กระจายของ ctenophores Mnemiopsis leidyi (เช่น GESAMP ปี 1997 Dumont et al. 2004) การประชุมและสิ่งพิมพ์ที่ได้มีการกำหนดเป้าหมายในการไม่เฉพาะเจาะจงใด ๆ ชนิดรวมถึงเพอร์เซลล์ et al, (2001a) CIESM (2001), และ JMBA (2005) ผู้เขียนมีข้อเสนอแนะต่าง ๆสาเหตุของมนุษย์สำหรับการเปลี่ยนแปลงในประชากรแมงกะพรุน(เช่นมิลส์ปี 1995 ปี 2001 Benovi'c et al. 2000 อาราอิปี2001 เกรแฮมปี 2001 พาร์สันส์และ Lalli 2002 Oguz 2005b). เราตรวจสอบเรื่องเหล่านี้ในระดับโลกและ ปัจจุบันข้อมูลที่ครอบคลุมที่สุดเท่าที่เป็นไปได้. เรานำเสนอข้อมูลจากเอเชียตะวันออกที่บุปผาได้เพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้. ประชากรแมงกะพรุนการเพิ่ม? ยากจนของข้อมูลในระยะยาวทำให้ยากที่จะวาดข้อสรุปที่ชัดเจนเกี่ยวกับสถานะของแมงกะพรุนประชากร ส่วนใหญ่วิเคราะห์ชุดข้อมูลแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในแมงกะพรุนขนาดของประชากรที่มีการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองของภูมิอากาศในระดับdecadal (สอบทานในเพอร์เซลล์ 2005) แม้เพิ่มขึ้นอย่างมากของ Chrysaora melanaster ในช่วงปี1990 ในทะเลแบริ่งสิ้นสุดลงอย่างกะทันหันในปี 2000 อาจจะเป็นเพราะสภาพที่อบอุ่นเป็นพิเศษหลังจากที่2000 (Brodeur et al. ในการกด) เพิ่มขึ้นถาวรของแมงกะพรุนที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศยังไม่ได้รับการพิสูจน์. 154 เพอร์เซลล์, et al .: มนุษย์และบุปผาแมงกะพรุนบางทีตัวชี้วัดที่ดีที่สุดที่บุปผาแมงกะพรุนได้เพิ่มขึ้นจากรายงานของปัญหาที่เกิดจากแมงกะพรุน ใน Seto ทะเล, ญี่ปุ่น, เลียตะ(วงศ์, SL) เห็นได้ชัดว่ามีประชากรเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี1980 และส่วนใหญ่อย่างมากในช่วง10 ปี; 65% ของชาวประมงสำรวจเชื่อว่าแมงกะพรุนได้เพิ่มขึ้นในช่วงที่ผ่านมา20 ปีในขณะที่35% คิดว่าพวกเขาไม่ได้ (Junior Member ความ UETA และ 2004) บุปผาของแมงกะพรุนโนมูระยักษ์ Nemopilema nomurai (ไม่เกิน 2 เมตรและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 200 กก. ชีวมวล) ได้สร้างปัญหาร้ายแรงในน่านน้ำญี่ปุ่น ก่อนที่จะปี 2000 บุปผาของ nomurai เอ็นได้รับรายงานเพียงในปี 1920, 1958 และ 1995 ในน่านน้ำเอเชีย แต่จุดเริ่มต้นในปี 2002 บุปผาได้เกิดขึ้นเป็นประจำทุกปียกเว้น 2004 (Junior Member ความในข่าว) รายงานปัญหากับแมงกะพรุน(คนที่กัดและรบกวนการประมงและโรงไฟฟ้า) ในประเทศญี่ปุ่นอย่างแน่นอนได้เพิ่มขึ้นในปีที่ผ่านมา(รูปที่. 1 ตาราง 1-4). รายงานของบุปผาและปัญหาที่เกิดขึ้นได้เพิ่มขึ้นที่อื่น ๆ ในโลกเช่นกัน (ตาราง 1-4). ตั้งแต่แมงกะพรุนกลางปี ​​1990 ได้กลายเป็นปัญหาสำหรับการประมงในภาคตะวันออกของจีนและทะเลเหลืองและมีความเกี่ยวข้องกับการจับปลาลดลง(Cheng et al. 2005). ยัน et al, (2004) แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ผกผันระหว่างปลาและแมงกะพรุนชีวมวลที่มีมากขึ้นของเอสพีพีCyanea. และเอสพีพี Stomolophus ใน 1998-2003 กว่าในปี 1990 เพื่อปี1997 ในภาคเหนือเบงออกปัจจุบันนามิเบียจับปลากะตักและปลาซาร์ดีนได้รับการลดลงอย่างมากหลังจากที่1988 เมื่อเทียบกับช่วงที่จะปี 1975 ปี 1988 และประชากรขนาดใหญ่ 2 แมงกะพรุน, Chrysaora hysoscella และ Aequorea forskalea ตอนนี้มีอิทธิพลเหนือ(Lynam et al. 2006) นอกเหนือจากการเข้าไปแทรกแซงการประมงมีแมงกะพรุนได้ปิดกั้นการบริโภคน้ำของอำนาจพืชและเพชรเหมือง(Lynam et al. 2006) ประชากรแมงกะพรุนได้ดอกในชายฝั่งทะเลสาบตามชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของสเปนและฝรั่งเศสตั้งแต่ปี1990 (หน้า 2001 ไม่ประสงค์ออกนาม 2006). Pelagia บุปผาระยะ noctiluca ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทะเล(UNEP 1981 1984 Goy et al. 1989) และก่อให้เกิดปัญหามีในปี 1990 (Molinero et al. 2005) ในน่านน้ำชายฝั่งของตะวันออกกลางบุปผาของrhizostome Scyphozoan Crambionella ออซินีได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักพลังงานและการกลั่นน้ำทะเลพืชตั้งแต่ปี2000 (Daryanabard และดอว์สันในการกด). มันเป็นเร็วเกินไปที่จะทราบว่าแมงกะพรุนเหล่านี้ที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นจะยั่งยืนหรือประชากรจะเปลี่ยนแปลงไปกับสภาพภูมิอากาศที่เห็นสำหรับสายพันธุ์อื่น ๆ ถ้าสิ่งแวดล้อมเสื่อมสภาพรวมทั้งภาวะโลกร้อนในมหาสมุทรเป็นผู้รับผิดชอบในการบุปผาประชากรแมงกะพรุนสูงอาจยังคงมีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาเหตุที่เกิดจากมนุษย์ของแมงกะพรุนบุปผาและผลกระทบโดยตรงของพวกเขา
สำหรับมนุษย์ : รีวิว

ล่าสุดความกังวลว่าแมงกะพรุนเบื้องต้น ประชากรเพิ่มขึ้น ได้กระตุ้นการเก็งกำไรเกี่ยวกับ

สาเหตุเป็นไปได้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ , บานชื่น ,
ตกปลาและการรุกราน ( เช่นไร 2001 มิลล์ 2001 azerbaijan . kgm
2005a , B , เพอร์ 2005 เฮย์ 2006 เกรแฮม& bayha
2007 )ในขณะที่การเก็งกำไรมีดาษดื่น หลักฐานยั่งยืน
เพิ่มขาด การวิเคราะห์
ระยะยาวหลาย ( 8 ถึง 100 ปี ) แนวโน้มประชากรของแมงกะพรุน
แสดงให้เห็นว่า abundances แตกต่างกันกับสภาพภูมิอากาศ
มักจะ decadal ตาชั่ง ( ดูในเพอร์เซลล์ 2005 ) .
หลักฐานบางอย่างแสดงให้เห็นอย่างต่อเนื่องขึ้นแนวโน้ม
( attrill et al . 2550 ) อย่างไรก็ตาม ล่าสุดยังคง
อนุกรมเวลาสั้นเกินไปที่จะไม่รวมประมาณ decadal ภูมิอากาศรอบ แม้
แม้ว่าบุปผาแนะนำใหม่ชนิดแตกต่างกัน
ตลอดเวลา ผู้บุกรุกอาจจะแพร่กระจายเข้าไปในพื้นที่ใหม่
( ทบทวนเกรแฮม& bayha 2007 ) รายงานปัญหาของมนุษย์กับแมงกะพรุนมีเพิ่มขึ้น และมีที่จับความสนใจของประชาชน เช่น ไวต์แมน

2002 ช่างไม้ เดอ pastino 2004 , 2006 , 2007 , โอเวน 2006 ) ปัญหาดังกล่าว
ส่วนใหญ่ได้มาจากแมงกะพรุนกัดนักว่ายน้ำ
และรบกวนกับการประมง , เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการดำเนินงานโรงไฟฟ้า
.
โดยทั่วไปเพียงไม่กี่ค่อนข้างชายฝั่งชนิด
แมงกะพรุน scyphomedusan ขนาดใหญ่มีปัญหารับผิดชอบ
รายงาน สายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่เหล่านี้จะเห็นได้ชัด ;
แต่พวกเขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของหลากหลาย
เป็นพืช ประมาณ 190 ชนิดของ scyphomedusae
( ไร 1997 )20 ชนิดของ cubomedusae
( mianzan &คอร์นีเลียส 1999 ) , 840 ชนิดไฮโดรเมดูซา
( boullion & boero 2000 ) , 200 ชนิดของซิโฟโนฟอร์
( พิว 1999 ) และ 150 ชนิดของ ctenophores
( mianzan 2542 ) ขณะนี้ได้รับการยอมรับ ดังนั้น การเกิดปัญหาเพิ่มเติมด้วยค่ะ

อาจจะใหญ่มาก ในการตรวจสอบ ณปัจจุบัน เราคุยเฉพาะ
zooplanktivorous ซ่า
เป็นดังกล่าวข้างต้นเราดู scypho - คิวโบ - และไฮโดรเมดูซาเป็น
'jellyfish ' เพื่อความเรียบง่าย
ความสามารถของกาวชนิดที่เกิดขึ้นในตัวเลขใหญ่
( เช่นบาน ) เนื่องจากการเลอาโคอัน ( ไซโฟซัวคูโบซัว
, ,
เจเนซิส ) มีทั้งไม่มีเพศทางเพศและการสืบพันธุ์ แมงกะพรุนชายฝั่งส่วนใหญ่
asexually ลงจากเวทีแนบในวงจรชีวิต
, scyphistoma สำหรับ scyphozoans และเพิ่มขึ้น คือ ไฮดรอยด์
( มักจะเป็นอาณานิคม ) ไฮโดรเมดูซา . เราจะอ้างอิงถึง
ขั้นตอนสัตว์ " ติ่งเนื้อ " polyps บัดติ่งเนื้อมากขึ้น
และหลายแมงกะพรุนสามารถลงจากเซลเดียว
; คูโบโซน polyps มีข้อยกเว้น , เปลี่ยน
เป็นแมงกะพรุนบุคคลโดยไม่ต้องแตกหน่อ
ว่ายแมงกะพรุนสืบพันธุ์เพศ มักจะมี
ที่ดีการจะกกไข่ตัวอ่อนซึ่งจัดการ
เป็นโรคมหนาวชนิดโดยปกติ
มีรอบปี กับแมงกะพรุนขนาดเล็ก ( 2 mm
ephyrae สำหรับ scyphozoans ) ถูกผลิตในฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูใบไม้ผลิและแมงกะพรุน
,

วุฒิภาวะทางเพศเพิ่มขึ้นในช่วงฤดูร้อนในเขตร้อน
การผลิตแมงกะพรุนสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดทั้งปี ( ทบทวนลูคัส 2001 ) โดยคมชัด
ซิโฟโนฟอร์ ( ไนดาเรีย ) และ ctenophores
ขาดแนบขั้นตอนในวงจรชีวิต เช่น
holoplanktonic ) มีซิโฟโนฟอร์ยังมีคูณไม่มีเพศของบุคคลตาม

การสืบพันธุ์ โดยเพศ การสืบพันธุ์ ctenophores ส่วนใหญ่เป็นยักษ์ผู้หญิง วิธีการวิจัย และพัฒนาโดยตรง , และดี

การ . ดังนั้น ซิโฟโนฟอร์ และ ctenophores
จะไม่จํากัด one1 รุ่นต่อปี ใน
ตรงกันข้ามกับหลายสปีชีส์ในและอื่น ๆ แม้ว่า
นี้เป็นภาพทั่วไปของชีวิตรอบ
ไนดาเรีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งไฮโดรโซน เฮ้าส์
หลากหลายเจริญพันธุ์ ( boero et al . 2002 ) หลาย holoplanktonic ( holoplanktonic

ไฮโดรเมดูซามีสายพันธุ์ที่ระบุโดยเครื่องหมายดอกจันในโต๊ะของเรา ) ในขณะที่
นี้เป็นของหายากใน scyphozoans และแมงกะพรุน hydromedusan
สืบพันธุ์ asexually ( boero et al . 2002 ) ดังนั้น
ความสามารถของเลอาโคอันผิวน้ำ ctenophores

และบานในเงื่อนไขที่ดี คือ แท้จริง ล่าเป็นนิเวศวิทยา

มีสำคัญที่ถือว่าจะเป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของมนุษย์

พวกเขากินแพลงก์ตอนสัตว์และสามารถลดประชากรแพลงก์ตอนสัตว์และเปลี่ยน

; ดังนั้นพวกเขาสามารถลดอาหารของปลา พวกเขากิน ichthyoplankton
( ไข่และตัวอ่อนของปลา ตลอดจนเด็กและเยาวชน
ปลา , และ , จึง , โดยตรงลดประชากรปลา เหล่านี้อาจเกิดขึ้นผลของแมงกะพรุนกับปลา

ก่อนหน้านี้ได้รับการตรวจทาน ( เพอร์เซลล์ 1985 ไร 1988 เบลีย์&เฮาด์ เพอร์&ไร
1989 , 2001 ) และจะไม่ถือ
ในรายละเอียดในรีวิวนี้ การศึกษาแสดงผลเชิงลบ
ของแมงกะพรุนในการสรรหาปลาเป็นเกือบไม่มี
( แต่เห็นลีเนิ่ม et al . 2005 ) .
ในรีวิวนี้ เราตรวจสอบ กรณีล่าสุดที่แมงกะพรุน
บุปผาได้เพิ่มขึ้น อธิบายปัญหาแมงกะพรุน
โดยตรงเพราะสำหรับมนุษย์ และแสดงให้เห็นว่าจำนวนของกิจกรรมมนุษย์ อาจจะเพิ่มประชากร

และไนดาเรียนผิวน้ำ ctenophore . เรามุ่งเน้นสายพันธุ์
ซึ่งปัจจัยที่มีผลต่อการออกดอกได้
วิเคราะห์หรือคิดได้เอง ความกังวลเกี่ยวกับการเบ่งบานของแมงกะพรุน
ctenophores ได้กระตุ้นและประชุมหลายและ
เล่มพิเศษที่ประกอบด้วยข้อมูลรายละเอียดเพิ่มเติม .
2 รายแรกการประชุมถือว่าบานของ Pelagia
นอคติลูคา scyphomedusae ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
( UNEP 1984 , 1991 ) ประชุมหลายเน้น
ระบาดและการแพร่กระจายของ mnemiopsis leidyi ctenophores
( เช่น gesamp 1997 Dumont et al . 2004 ) การประชุม