APEC and East AsiaThe biggest exter

APEC and East Asia

The biggest external challenges for APEC are new competitors in East Asian regionalism, and its future relationship with the emerging East Asian community. The “East-West divide” within APEC has existed since its foundation. In the 1990s, APEC’s Asian members were more interested in development and technology cooperation, while Western members perceived it more as a vehicle for promoting trade liberalization. Domestic politics and rising nationalism also suggested that there were different and competing priorities between the “East” and “West” within APEC. The failure of the EVSL and American indifference toward the AFC, however, dramatically reduced enthusiasm for using APEC as a trade negotiation platform. On one hand, it prompted East Asian members to turn to bilateral and Asian-only multilateralism on trade and investment issues. On the other hand, Washington, which originally saw the utility in using APEC as a tool for trade liberalization during the Clinton Administration, began to shift its attention to the Global War on Terror after September 11, 2001. This was a major blow to APEC’s original goal and dialogue agenda of promoting sustainable growth. Searching for its relevance in future regionalism has become a serious challenge for the forum.

In recent years, there has been an increasing number of initiatives, arrangements, and projects on regional community and institutional building in East Asia. These regional measures include bilateral and sub-regional trade agreements, regional security dialogues (such as the ASEAN Regional Forum and Six-Party Talks), regional economic and business fora (such as the Boao Forum and the Asian Cooperation Dialogue), and regular meetings of East Asian leaders (for example, ASEAN+3 and the East Asian Summit). Although some of fora and arrangements are still at an embryonic stage, there should be no question that they will eventually grow to be strong candidates for leadership in regional institution building. It will be a challenge for these East Asian “candidates,” as well as for APEC, to answer how to remap the Asia-Pacific. East Asians have to decide how to proceed with institution-building in the Asia-Pacific region: should the community be for East Asian nations only, or should a trans-Pacific community be built? It is difficult even at this early stage to forge a common vision about the structure and goal of future regional institutions, but ASEAN+3 and the East Asian Summit have already offered more promise in addressing regional economic and governance issues in East Asia than APEC.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเปคและเอเชียตะวันออก

ที่ใหญ่ที่สุดความท้าทายภายนอกสำหรับเอเปคเป็นคู่แข่งใหม่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและความสัมพันธ์ในอนาคตกับที่เกิดขึ้นใหม่ประชาคมเอเชียตะวันออก "หารตะวันตกตะวันออก" ในเอเปคมีมาตั้งแต่รากฐาน ในปี 1990, สมาชิกเอเปคเอเชียกำลังให้ความสนใจในการพัฒนาและความร่วมมือด้านเทคโนโลยี,ในขณะที่สมาชิกตะวันตกรับรู้มันเป็นยานพาหนะในการส่งเสริมการเปิดเสรีทางการค้า การเมืองภายในประเทศและลัทธิชาตินิยมที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่ามีการจัดลำดับความสำคัญที่แตกต่างกันและการแข่งขันระหว่าง "ตะวันออก" และ "ตะวันตก" ในเอเปค ความล้มเหลวของความไม่แยแส evsl และอเมริกันที่มีต่อเอเอฟซี แต่ความกระตือรือร้นลดลงอย่างมากในการใช้เอเปคเป็นเวทีการเจรจาการค้าบนมือข้างหนึ่งจะได้รับแจ้งทางทิศตะวันออกสมาชิกเอเชียจะหันไปพหุภาคีทวิภาคีและเอเชียเท่านั้นในประเด็นเกี่ยวกับการค้าและการลงทุน บนมืออื่น ๆ , วอชิงตันซึ่ง แต่เดิมเห็นยูทิลิตี้ในการใช้เอเปคเป็นเครื่องมือในการเปิดเสรีทางการค้าระหว่างคลินตันที่เริ่มเปลี่ยนความสนใจในการทำสงครามต่อต้านการก่อการร้ายทั่วโลกหลังจากที่ 11 กันยายน 2001นี้เป็นระเบิดที่สำคัญในเป้าหมายเดิมของเอเปคและวาระการเจรจาในการส่งเสริมการเติบโตอย่างยั่งยืน ค้นหาความเกี่ยวข้องในภูมิภาคในอนาคตได้กลายเป็นความท้าทายที่ร้ายแรงสำหรับฟอรั่ม.

ในปีที่ผ่านมาได้มีการเพิ่มจำนวนของการริเริ่มการเตรียมการและโครงการที่ชุมชนในระดับภูมิภาคและอาคารสถาบันในเอเชียตะวันออกมาตรการเหล่านี้ในภูมิภาค ได้แก่ ข้อตกลงทางการค้าทวิภาคีและระดับภูมิภาคย่อยหารือความมั่นคงในภูมิภาค (เช่นฟอรั่มอาเซียนในระดับภูมิภาคและการเจรจาหกฝ่าย) ทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาคและธุรกิจองค์กร (เช่นฟอรั่ม Boao และการเจรจาความร่วมมือเอเชีย) และการประชุมปกติ ของผู้นำเอเชียตะวันออก (เช่นอาเซียน 3 และการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก)แม้ว่าบางส่วนของเวทีและการเตรียมการยังคงอยู่ในขั้นตอนของตัวอ่อนควรจะมีคำถามว่าพวกเขาในที่สุดจะเติบโตเป็นผู้สมัครที่แข็งแกร่งสำหรับการเป็นผู้นำในการสร้างสถาบันการศึกษาในระดับภูมิภาคไม่ มันจะเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับเหล่านี้เอเชียตะวันออก "ผู้สมัคร" เช่นเดียวกับเอเปคที่จะตอบวิธีการ remap เอเชียแปซิฟิกเอเชียตะวันออกต้องตัดสินใจว่าจะดำเนินการกับสถาบันอาคารในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก: ชุมชนควรจะให้ประชาชาติเอเชียตะวันออกเท่านั้นหรือควรจะเป็นชุมชนที่ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกจะสร้าง? มันเป็นเรื่องยากแม้ในขั้นต้นนี้จะเคลื่อนวิสัยทัศน์ร่วมกันเกี่ยวกับโครงสร้างและเป้าหมายของสถ​​าบันในระดับภูมิภาคในอนาคตแต่อาเซียน 3 และการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกได้เสนอแล้วสัญญาว่าจะเพิ่มขึ้นในประเด็นทางเศรษฐกิจและการกำกับดูแลกิจการในระดับภูมิภาคเอเชียตะวันออกกว่าเอเปค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอเปคและภูมิภาคเอเชียตะวันออก

ท้าทายภายนอกสำหรับเอเปคมีคู่แข่งใหม่ใน regionalism ในเอเชียตะวันออก และความสัมพันธ์ในอนาคตกับชุมชนเอเชียตะวันออกเกิดขึ้น "แบ่งตะวันออกตะวันตก" ภายในเอเปคมีอยู่ตั้งแต่ของมูลนิธิ ในปี 1990 สมาชิกเอเชียของเอเปคมีความสนใจในการพัฒนาและความร่วมมือเทคโนโลยี ขณะที่สมาชิกที่ตะวันตกมองเห็นมันเป็นพาหนะในการส่งเสริมการเปิดเสรีการค้าเพิ่มเติม การเมืองภายในประเทศและชาตินิยมเพิ่มขึ้นยังบอกว่า มีความแตกต่างกัน และการแข่งขันระหว่าง "ตะวันออก" และ "ตะวันตก" ภายในเอเปค ความล้มเหลวของท่าน EVSL และอเมริกันไปเอเอฟซี อย่างไรก็ตาม ในกรณีลดความกระตือรือร้นสำหรับใช้เอเปคเป็นเวทีเจรจาการค้า บนมือหนึ่ง มันให้สมาชิกเอเชียตะวันออกกับ multilateralism ทวิภาคี และเอเชียเฉพาะในประเด็นการค้าและการลงทุน บนมืออื่น ๆ วอชิงตัน ซึ่งเดิม เห็นอรรถประโยชน์ในการใช้เอเปคเป็นเครื่องมือสำหรับการเปิดเสรีการค้าระหว่างบริหารคลินตัน เริ่มที่จะเปลี่ยนความสนใจไปสู่สงครามโลกก่อการร้ายหลังจากที่ 11 กันยายน 2001 นี้เลยหลักเป้าหมายเดิมของเอเปคการเจรจาวาระของการส่งเสริมการเติบโตอย่างยั่งยืนได้ ค้นหาที่เกี่ยวข้องในอนาคต regionalism ได้กลายเป็น ความท้าทายที่รุนแรงสำหรับเวที

ในปีที่ผ่านมา มีการเพิ่มจำนวน การจัดการ และในภูมิภาคชุมชน และสถาบันสร้างในเอเชียตะวันออก มาตรการระดับภูมิภาคเหล่านี้รวมถึงข้อตกลงการค้าทวิภาคี และสัมมนา ประเด็นความปลอดภัยระดับภูมิภาค (เช่นฟอรั่มระดับภูมิภาคอาเซียนและเจรจาหกฝ่าย) ภูมิภาคเศรษฐกิจ และธุรกิจในการ (เช่นในฟอรัมและเจรจาความร่วมมือเอเชีย), และการประชุมผู้นำเอเชียตะวันออก (ตัวอย่าง 3 อาเซียนและการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก) ปกติ แม้บางสำหรับการ และเตรียมกำลังอยู่ในระยะตัวอ่อน ควรจะไม่มีคำถามที่พวกเขาจะเติบโตในที่สุดจะ แข็งแกร่งผู้นำภูมิภาคสถาบันอาคาร มันจะเป็นความท้าทาย สำหรับเอเชียตะวันออกเหล่านี้ "ผู้สมัคร" และ สำหรับเอ เปค เฉลยวิธีการแมปซ้ำเอเชียแปซิฟิก เอเชียตะวันออกต้องตัดสินใจว่า จะดำเนินการสร้างสถาบันการศึกษาในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก: ชุมชนควรสำหรับประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเท่านั้น หรือควรแปซิฟิกชุมชนสร้าง มันเป็นเรื่องยากแม้ในระยะแรก ๆ นี้การปลอมแปลงวิสัยทัศน์ทั่วไปเกี่ยวกับโครงสร้างและเป้าหมายของสถาบันระดับภูมิภาคในอนาคต แต่ 3 อาเซียนและการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกได้แล้วเสนอสัญญาเพิ่มเติมในการจัดการกับปัญหาทางเศรษฐกิจและการบริหารงานภูมิภาคในเอเชียตะวันออกมากกว่าเอเปค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทายเอเชีย ตะวันออก

ภายนอก ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและผู้นำเอเปกสำหรับผู้นำเอเปกจะมีคู่แข่งบาลใหม่ในเอเชียตะวันออกและความสัมพันธ์กับชุมชนในอนาคตของเอเชียตะวันออกที่เกิดขึ้นใหม่ "แบ่งเส้นทาง" ภายใน เอเปคมีอยู่นับตั้งแต่ก่อตั้งบริษัท ในช่วงปีทศวรรษที่ 1990 s ภูมิภาค เอเชียของสมาชิกเอเปคมีความสนใจในความร่วมมือและการพัฒนาในขณะที่สมาชิกแบบตะวันตกการรับรู้มากขึ้นเพื่อเป็นพาหนะสำหรับการส่งเสริมการเปิดเสรีทางการค้า. สถานการณ์ทางการเมืองในประเทศเพิ่มขึ้นและความเป็นชาติยังกล่าวด้วยว่ายังมีความแตกต่างกันและลำดับความสำคัญแข่งขันระหว่าง"ตะวันออก"และ"ตะวันตก" ภายใน APEC ความล้มเหลวของ evsl และทำเป็นทองไม่รู้ร้อนชาวอเมริกันไปทาง afc ที่อย่างไรก็ตามยังช่วยลดความกระตือรือร้นในการใช้ผู้นำเอเปกเป็นแพลตฟอร์มการเจรจาต่อรองทางการค้าที่ในด้านหนึ่งจะได้รับพรอมต์ให้สมาชิกในเอเชียตะวันออกสู่การ อภิบาล แบบทวิ ภาคี และ ภูมิภาค เอเชีย - เฉพาะในประเด็นการค้าและการลงทุน อีกด้านหนึ่งที่กรุงวอชิงตันซึ่งแต่เดิมเห็นยูทิลิตีที่จะใช้โอกาสนี้ผู้นำและเป็นเครื่องมือให้กับการเปิดเสรีทางการค้าในระหว่างคลินตันการบริหารที่เริ่มในการปรับเปลี่ยนให้ความสนใจกับโลกทำสงครามกับการก่อหลังจากวันที่ 11 กันยายน 2001โรงแรมแห่งนี้เป็นการชกที่ใช้ในการทำประตูแบบดั้งเดิมของเอเปคและวาระที่กล่องโต้ตอบของการส่งเสริมการเติบโตอย่างยั่งยืน การค้นหาสำหรับความสัมพันธ์ของในบาลในอนาคตจะกลายเป็นความท้าทายที่สำคัญยิ่งสำหรับ Forum ที่.

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาได้มีอยู่เป็นจำนวนมากการเพิ่มขึ้นของความคิดริเริ่มโครงการและการจัดการในชุมชนใน ภูมิภาค และเป็นอาคารสถาบันในเอเชียตะวันออกมาตรการในระดับ ภูมิภาค ซึ่งรวมถึงข้อตกลงทางการค้าแบบทวิ ภาคี และคณะอนุกรรมการในระดับ ภูมิภาค กล่องโต้ตอบการรักษาความ ปลอดภัย ในระดับ ภูมิภาค (เช่นการเจรจาในระดับ ภูมิภาค อาเซียนและศาล six-party )ทางเศรษฐกิจระดับ ภูมิภาค และร่วมมือระหว่างทางธุรกิจ(เช่นประชุม Boao Forum และความร่วมมือเอเชีย)และการประชุมตามปกติของผู้นำเอเชียตะวันออก(ตัวอย่างเช่นประเทศอาเซียน 3 และการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก)แม้ว่าจะมีการจัดเตรียมและร่วมมือระหว่างบางส่วนยังอยู่ที่ก่อหวอดไม่ควรจะไม่มีคำถามว่าพวกเขาจะมีอัตราการขยายตัวในการเป็นผู้สมัครรับเลือกตั้งในความเป็นผู้นำในการสร้างสถาบันในระดับ ภูมิภาค ในท้ายที่สุด มันจะเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับเอเชียตะวันออก"ผู้สมัครเหล่านี้"เป็นผู้นำเอเปกจะตอบได้อย่างไรในการแมปซ้ำเอเชีย - แปซิฟิกได้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต้องตัดสินใจว่าจะดำเนินการต่อด้วยสถาบัน - อาคารใน ภูมิภาค เอเชีย - แปซิฟิกที่ควรชุมชนที่เป็นประเทศในเอเชียตะวันออกเท่านั้นหรือควรชุมชนข้ามแปซิฟิกที่ได้ถูกสร้างขึ้น เป็นเรื่องยากแม้จะในช่วงแรกนี้จะปลอมแปลงวิสัยทัศน์ทั่วไปที่เกี่ยวกับเป้าหมายและโครงสร้างของสถาบันการเงินใน ภูมิภาค ในอนาคตแต่กลุ่มประเทศอาเซียน 3 และการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกที่มีจัดให้บริการมากกว่าสัญญาในการกำหนดประเด็นปัญหาทางด้านเศรษฐกิจและการกำกับดูแลกิจการในระดับ ภูมิภาค ในเอเชียตะวันออกมากกว่าเอเปคอยู่แล้ว