Not enough attention is paid to bre

Not enough attention is paid to bread in restaurants. The new Nordic practice of delivering it as its own course with all due ceremony is fine by me. Bread is both signifier and statement of intent, be it Michelin-chirpsing pancetta-studded brioche or heated-up industrial baguette that might as well have “avoid” stamped through it like a stick of seaside rock.

The bread at Lake Road Kitchen is perfect: not-sour sourdough (it’s to do with keeping the starter out of the fridge, apparently, and checking it as regularly as a mother does a newborn). The crumb is enchantingly springy, the crust all satisfying, well-fired crunch. It comes with “virgin” butter: newly churned, slightly granular from the buttermilk, a lactic, creamy joy with the shelf life of a mayfly. Spooned thickly on to the bread and sprinkled with rock salt – paradise.

Advertisement

That virgin butter, for spods like me, is a thundering klaxon. Yes, chef/owner James Cross has the almost inevitable Noma background. (One of these days I’m going to be able to write about a Nordic-inclined restaurant without referencing Noma; today ain’t that day.) With its Scandi lake-shack look, its locavorism, its fermenting, pickling and foraging, the restaurant wears its credentials as proudly as a toddler with a birthday badge.

Hot on the heels of the bread come meaty little snails, crowned with bitter watercress, leaching sticky, dark sauce and dotted on a plate half-painted with something green; it’s miso, made in-house not from soy beans but beans, peas and, I think, barley. This is just fierce: it tastes thrilling, resonant, alive.

Scallop with fermented apple puree spiked by dill.
Scallop with fermented apple puree spiked by dill oil. Photograph: Christopher Thomond for the Guardian
We’ve chosen the five-course tasting menu; there’s also an eight- course, and à la carte. It has been devised with real insight into the pace of a meal, the progression of tastes and ingredients. Delicate scallop might have struggled after the snail blockbuster, but this fat number is cooked until caramelised, and comes with fermented apple puree spiked by dill oil and the odd, cucumber-scented leaf of salad burnet: small, exciting jolts of flavour in each mouthful. Then a mighty assault on the taste buds: duck egg in a cradle of charred-edge onion petals, the allium theme continued with surprisingly classic sauce soubise and a powerhouse dressing of ramsons and capers.

Advertisement

By comparison, Scottish red deer with leeks vinaigrette seems almost ascetic, just the meat and veg, a gloss of meat jus, dots of sheeny black winter-truffle puree. But any sense of restraint flees at first bite: sweet, gamey meat, smoky, acerbic vegetable, the sexy reek of fungus.

Finally, not one of those modish, deconstructed desserts that look to have been dropped from a great height, but a perfect sliver of sea buckthorn tart, fragrant curd and fragile, just-bitter buckwheat crust with Italian meringue and a slick of the berries’ virtually unsweetened puree, an electrifying, pleasurable slap in the chops.

Yes, I’ve been sniffy about foraging in the past – I’ve suffered desserts lavishly dandruffed with weeds – but here it’s less trend-box-ticking, more way of life. During my trip to Cumbria, I also go to L’Enclume (two Michelin stars), given that there’s a real overlap in ethos. But while L’Enclume’s undeniably exquisite food makes me less of a Simon Rogan agnostic, the newcomer’s simplicity of approach and purity of delivery makes its stellar colleague’s bells and whistles look a bit last century. You sense that nobody here is breathing heavily over the tweezers.

A meal without a single missed beat is as unusual as a non-menopausal Paul Hollywood fan. But this is one of them. Service, produce, timing, execution, beautifully kept cheeses, clever wine list: it’s all a gal could hope for.

Look, I’ll confess my visit was motivated by the floods, by wanting to do my bit for Cumbria in a way that didn’t involve sandbags, fully anticipating a scrabble to be positive without being patronising. Instead, I’m silenced by my own prejudice: this talented team would be stars wherever they landed. That they have chosen to land in a small town given to Gore-Tex retailers and tearooms (one local stalwart offers “Classic Prawn cocktail topped with Rocker Fellow sauce”) is cause to marvel. And to travel: Ambleside also has the excellent Old Stamp House to make a weekend of it. Lake Road Kitchen is that rarest of things, the genuine destination restaurant.

Benedicts, Norwich: ‘I love a chef who gets jiggy with the animal fats’ – restaurant review | Marina O’Loughlin
Read more
• Lake Road Kitchen Lake Road, Ambleside, Cumbria, 015394 22012. Open Weds-Sun, 6-9.30pm. About £40 a head à la carte; five-course tasting menu £55, eight-course £75, all plus drinks and service.

Food 10/10
Atmosphere 8/10
Value for money 9/10

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่พอใส่กับขนมปังในร้านอาหาร การนอร์ดิกใหม่ของมันเป็นหลักสูตรของตนเองทั้งหมดครบกำหนดพิธีอย่างดี โดยผม ขนมปังมีทั้ง signifier และงบค่าสี มิชลิน chirpsing ได้ถูกใส่ปุม pancetta ลักษณะไวน์ที่ชิมหรือแกตต์อุตสาหกรรมขึ้นอุ่นที่อาจด้วยมี "หลีกเลี่ยง" ประทับผ่านมันเหมือนติดหินริมทะเลเป็นขนมปังที่ทะเลสาบถนนครัว: ซาวร์โดไม่เปรี้ยว (เป็นการรักษาเริ่มต้นจากตู้เย็น เห็นได้ชัด และการตรวจสอบเป็นประจำตามมารดาทารกแรกเกิด) เศษเป็นกายสปริง เปลือกกระทืบพอใจทั้งหมด ยิงดี มันมาพร้อมกับเนย "บริสุทธิ์": ปั่นใหม่ เม็ดเล็กน้อยจากเนย ความสุข lactic ครีม มีอายุ mayfly Spooned แน่นบนขนมปัง และโรยด้วยหินเกลือ – สวรรค์โฆษณาว่า บริสุทธิ์เนย สำหรับ spods ผมเป็น klaxon ดังสนั่น ใช่ เชฟ/เจ้าข้าม James มีพื้นหลัง Noma แทบหลีกเลี่ยงไม่ได้ (วันหนึ่งฉันจะสามารถเขียนเกี่ยวกับร้านอาหารเอียงนอร์ดิกโดยไม่อ้างอิง Noma วันนี้หอมวันนั้น) มีความสวยงามของทะเลสาบเพิงดี้ locavorism ของ หมัก ดอง และจับเหยื่อ อาหารสวมของข้อมูลประจำตัวภูมิใจที่เป็นเด็กด้วยสัญลักษณ์วันเกิดHot on the heels of the bread come meaty little snails, crowned with bitter watercress, leaching sticky, dark sauce and dotted on a plate half-painted with something green; it’s miso, made in-house not from soy beans but beans, peas and, I think, barley. This is just fierce: it tastes thrilling, resonant, alive. Scallop with fermented apple puree spiked by dill. Scallop with fermented apple puree spiked by dill oil. Photograph: Christopher Thomond for the GuardianWe’ve chosen the five-course tasting menu; there’s also an eight- course, and à la carte. It has been devised with real insight into the pace of a meal, the progression of tastes and ingredients. Delicate scallop might have struggled after the snail blockbuster, but this fat number is cooked until caramelised, and comes with fermented apple puree spiked by dill oil and the odd, cucumber-scented leaf of salad burnet: small, exciting jolts of flavour in each mouthful. Then a mighty assault on the taste buds: duck egg in a cradle of charred-edge onion petals, the allium theme continued with surprisingly classic sauce soubise and a powerhouse dressing of ramsons and capers.AdvertisementBy comparison, Scottish red deer with leeks vinaigrette seems almost ascetic, just the meat and veg, a gloss of meat jus, dots of sheeny black winter-truffle puree. But any sense of restraint flees at first bite: sweet, gamey meat, smoky, acerbic vegetable, the sexy reek of fungus.Finally, not one of those modish, deconstructed desserts that look to have been dropped from a great height, but a perfect sliver of sea buckthorn tart, fragrant curd and fragile, just-bitter buckwheat crust with Italian meringue and a slick of the berries’ virtually unsweetened puree, an electrifying, pleasurable slap in the chops.Yes, I’ve been sniffy about foraging in the past – I’ve suffered desserts lavishly dandruffed with weeds – but here it’s less trend-box-ticking, more way of life. During my trip to Cumbria, I also go to L’Enclume (two Michelin stars), given that there’s a real overlap in ethos. But while L’Enclume’s undeniably exquisite food makes me less of a Simon Rogan agnostic, the newcomer’s simplicity of approach and purity of delivery makes its stellar colleague’s bells and whistles look a bit last century. You sense that nobody here is breathing heavily over the tweezers.A meal without a single missed beat is as unusual as a non-menopausal Paul Hollywood fan. But this is one of them. Service, produce, timing, execution, beautifully kept cheeses, clever wine list: it’s all a gal could hope for.Look, I’ll confess my visit was motivated by the floods, by wanting to do my bit for Cumbria in a way that didn’t involve sandbags, fully anticipating a scrabble to be positive without being patronising. Instead, I’m silenced by my own prejudice: this talented team would be stars wherever they landed. That they have chosen to land in a small town given to Gore-Tex retailers and tearooms (one local stalwart offers “Classic Prawn cocktail topped with Rocker Fellow sauce”) is cause to marvel. And to travel: Ambleside also has the excellent Old Stamp House to make a weekend of it. Lake Road Kitchen is that rarest of things, the genuine destination restaurant.Benedicts, Norwich: ‘I love a chef who gets jiggy with the animal fats’ – restaurant review | Marina O’Loughlin Read more• Lake Road Kitchen Lake Road, Ambleside, Cumbria, 015394 22012. Open Weds-Sun, 6-9.30pm. About £40 a head à la carte; five-course tasting menu £55, eight-course £75, all plus drinks and service.Food 10/10 Atmosphere 8/10 Value for money 9/10

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้สนใจมากพอที่จะจ่ายให้ขนมปังในร้านอาหาร การปฏิบัติของชาวยุโรปใหม่ในการส่งมอบเป็นหลักสูตรของตัวเองด้วยพิธีเนื่องจากทั้งหมดจะถูกปรับโดยฉัน ขนมปังเป็นทั้งมหาเทพและแสดงเจตนาว่าจะเป็นมิชลิน chirpsing Brioche Pancetta เรียงรายหรืออุ่นขึ้น Baguette อุตสาหกรรมที่อาจได้เป็นอย่างดีมี "หลีกเลี่ยง" ประทับผ่านมันเหมือนติดของหินริมทะเล. ขนมปังที่ทะเลสาบถนนครัวเป็นที่สมบูรณ์แบบ : sourdough ไม่เปรี้ยว (มันจะทำอย่างไรกับการรักษาเริ่มต้นออกจากตู้เย็นเห็นได้ชัดและการตรวจสอบเป็นประจำเป็นแม่ไม่ทารกแรกเกิด) เศษเป็นสปริงเปรี้ยวเปลือกทั้งหมดที่น่าพอใจอย่างดียิงกระทืบ มันมาพร้อมกับ "เวอร์จิน" เนย: ปั่นใหม่, เม็ดเล็กน้อยจาก Buttermilk เป็นแลคติก, ความสุขครีมกับอายุการเก็บของแมลงเม่า spooned หนาบนขนมปังและโรยด้วยหินเกลือ -. สวรรค์โฆษณาที่เนยบริสุทธิ์สำหรับ spods เช่นฉันเป็นแตรรถยนต์สนั่น ใช่พ่อครัว / เจ้าของเจมส์ครอสมีพื้นหลัง Noma หลีกเลี่ยงไม่ได้เกือบ (หนึ่งในวันนี้ฉันจะสามารถที่จะเขียนเกี่ยวกับร้านอาหารนอร์ดิก-เอียงโดยไม่ต้องอ้างอิง Noma. วันนี้ไม่ได้วันนั้น) ด้วยการ Scandi ทะเลสาบ Shack มอง locavorism ของหมักของดองและตรวจค้น ร้านอาหารสวมข้อมูลประจำตัวของมันเป็นความภาคภูมิใจเป็นเด็กวัยหัดเดินที่มีป้ายวันเกิด. ร้อนบนส้นเท้าของขนมปังมาหอยทากน้อยเนื้อครองตำแหน่งที่มีแพงพวยขมชะล้างเหนียวซอสมืดและประบนแผ่นครึ่งวาดด้วยบางสิ่งบางอย่างสีเขียว มันเป็นมิโซะที่ทำในบ้านไม่ได้มาจากถั่วเหลือง แต่ถั่ว, ถั่วและผมคิดว่าข้าวบาร์เลย์ นี้จะรุนแรงเพียง: มันมีรสชาติที่น่าตื่นเต้นจังหวะชีวิต. หอยเชลล์กับแอปเปิ้ลน้ำซุปข้นหมักถูกแทงโดยผักชีฝรั่ง. หอยเชลล์กับน้ำซุปข้นหมักแอปเปิ้ลถูกแทงโดยใช้น้ำมันผักชีฝรั่ง ถ่ายภาพ: คริสโตม่อนด์เดอะการ์เดียเราได้เลือกชิมเมนูห้าคอร์ส; นอกจากนี้ยังมีหลักสูตรที่แปดและอาหารตามสั่ง มันได้รับการคิดค้นด้วยความเข้าใจจริงในการก้าวของการรับประทานอาหารที่ความก้าวหน้าของรสนิยมและส่วนผสม หอยแครงที่ละเอียดอ่อนอาจมีการต่อสู้หลังจากที่ลูกระเบิดหอยทาก แต่จำนวนไขมันนี้จะสุกจนคาราเมลและมาพร้อมกับน้ำซุปข้นแอปเปิ้ลหมักถูกแทงโดยใช้น้ำมันผักชีฝรั่งและแปลกใบแตงกวาหอมสลัดเบอร์เน็ต: ขนาดเล็ก jolts ที่น่าตื่นเต้นของรสชาติในแต่ละคำ . จากนั้นการโจมตีอันยิ่งใหญ่ในรสชาติ:. ไข่เป็ดในเปลของกลีบหัวหอมย่างขอบเป็นธีม Allium อย่างต่อเนื่องกับ Soubise ซอสคลาสสิกที่น่าแปลกใจและน้ำสลัดโรงไฟฟ้าของ Ramsons และเปอร์โฆษณาโดยเปรียบเทียบกวางแดงสก็อตกับกระเทียม vinaigrette ดูเหมือนว่า นักพรตเกือบเพียงเนื้อสัตว์และผักเงาของ jus เนื้อของจุดสีดำ sheeny ฤดูหนาวน้ำซุปข้นเห็ด แต่ความรู้สึกของความยับยั้งชั่งใจใด ๆ หนีไปที่กัดแรก:. หวานเนื้อ gamey, ควัน, ผักธาตุแท้ที่กลิ่นเหม็นเซ็กซี่ของเชื้อราในที่สุดไม่ได้เป็นหนึ่งของผู้ที่ตามสมัยนิยมขนมหวานชิ้นส่วนที่ดูจะได้รับการปรับตัวลดลงจากที่สูง แต่ที่สมบูรณ์แบบ เศษไม้จากทาร์ตทะเล buckthorn, นมเปรี้ยวมีกลิ่นหอมและเปราะบางเปลือกโซบะเพียงขมกับเมอแรงค์อิตาลีและเนียนของน้ำซุปข้นไม่ได้ทำให้หวานแทบเบอร์รี่ 'เป็น electrifying ตบความพึงพอใจในการสับได้. ใช่ฉันได้รับกลิ่นแหม่ง ๆ เกี่ยวกับการหาอาหารใน ที่ผ่านมา - ฉันได้รับความเดือดร้อนขนม dandruffed อย่างหรูหราด้วยวัชพืช - แต่ที่นี่มันน้อยแนวโน้มกล่องฟ้องทางของชีวิต ในระหว่างการเดินทางของฉันที่จะคัมเบรีผมยังไป L'Enclume (สองดาวมิชลิน) ที่ระบุว่ามีการทับซ้อนกันจริงในร๊อค แต่ในขณะที่อาหารที่งดงามอย่างปฏิเสธไม่ได้ L'Enclume ทำให้ฉันน้อยของไซมอนโรแกนไม่เชื่อเรื่องพระเจ้าเรียบง่ายมาใหม่ของวิธีการและความบริสุทธิ์ของการส่งมอบระฆังทำให้เพื่อนร่วมงานที่เป็นตัวเอกของมันและ whistles ดูบิตศตวรรษที่ผ่านมา คุณมีความรู้สึกว่าไม่มีใครที่นี่หายใจหนักกว่าแหนบ. อาหารโดยไม่ต้องตีพลาดเพียงครั้งเดียวเป็นที่ผิดปกติเป็นแฟนไม่ใช่วัยหมดประจำเดือนพอลฮอลลีวู้ด แต่นี้เป็นหนึ่งในพวกเขา บริการผลิตระยะเวลาการดำเนินการชีสเก็บไว้อย่างสวยงามรายการไวน์ฉลาด: มันคือทั้งหมดที่สาวจะหวัง. ดูฉันจะสารภาพเยี่ยมชมของฉันได้รับแรงบันดาลใจจากน้ำท่วมโดยต้องการทำบิตของฉันสำหรับการคัมเบรีในทางที่ ไม่เกี่ยวข้องกับกระสอบทรายอย่างเต็มที่ที่คาดการณ์ไว้ข่วนให้เป็นบวกโดยไม่ต้องอุปถัมภ์ แต่ฉันเงียบโดยอคติของตัวเอง: ทีมนี้มีความสามารถที่จะเป็นดาวก็ตามที่พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดิน ที่พวกเขาได้เลือกที่จะลงจอดในเมืองเล็ก ๆ ที่มอบให้กับร้านค้าปลีก Gore-Tex และ Tearooms (หนึ่งกำยำท้องถิ่นมี "กุ้งค๊อกเทลคลาสสิกราดด้วยซอส Rocker เพื่อน") เป็นสาเหตุที่จะประหลาดใจ และการเดินทาง: Ambleside นอกจากนี้ยังมีบ้านแสตมป์เก่าดีที่จะทำให้วันหยุดสุดสัปดาห์ของมัน Lake Road ครัวเป็นที่หายากที่สุดของสิ่งที่ร้านอาหารปลายทางของแท้. Benedicts วิช: 'ฉันรักเชฟที่ได้รับ Jiggy กับไขมันสัตว์' - รีวิวร้านอาหาร | Marina O'Loughlin อ่านเพิ่มเติม•ทะเลสาบถนนครัว Lake Road, Ambleside, Cumbria, 015,394 22012. เปิด Weds-Sun, 6-9.30pm ประมาณ£ 40 หัว la carte; ชิมเมนูห้าคอร์ส£ 55, แปดแน่นอน£ 75, เครื่องดื่มทั้งหมดบวกและการบริการ. อาหาร 10/10 บรรยากาศ 8/10 ราคาเหมาะสม 9/10