The theory of loss aversion supplie

The theory of loss aversion supplies predictions about network interaction when people face uncertain situations of loss or gain. It suggests that risk attitudes and behavior are based not only on the expected returns of a decision but also on where the decision outcome stands relative to a predetermined reference point in the mind of the decision maker (Kahneman and Tversky 1979; Tversky and Kahneman 1990). A core prediction is that the disutility associated with loss is greater than the utility associated with a gain of the same size. This empirical pattern applies not only to economic decisions but also to situations involving the gain or loss of intangible goods such as social standing. For example, people assign greater value to status when thinking about potential status loss than when considering potential status gain (Pettit, Yong, and Spataro 2010). The underlying mechanism is effort. People who stand to lose tangible resources or their status exert greater effort to avoid those losses than do people who believe they might gain tangible resources or status.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีของ aversion สูญเสียอุปกรณ์คาดคะเนเกี่ยวกับการโต้ตอบของเครือข่ายเมื่อบุคคลเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนขาดทุนหรือกำไร มันชี้ให้เห็นว่า ทัศนคติของความเสี่ยงและพฤติกรรมอยู่ไม่เพียง ในคืนที่คาดไว้ของการตัดสินใจ แต่ ในที่ผลการตัดสินใจยืนเทียบกับจุดอ้างอิงที่กำหนดไว้ในจิตใจของการตัดสินใจ (Kahneman และ Tversky 1979 Tversky ก Kahneman 1990) การคาดการณ์หลักคือว่า disutility ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียมากกว่ายูทิลิตี้ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขนาด รูปแบบนี้รวมใช้ไม่เพียงแต่ การตัดสินใจทางเศรษฐกิจ แต่สถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับกำไรหรือขาดทุนของสินค้าที่ไม่มีตัวตนเช่นยืนสังคม ตัวอย่าง คนกำหนดมากกว่าค่าสถานะเมื่อความคิดเกี่ยวกับการสูญเสียสถานะที่มีศักยภาพกว่าเมื่อพิจารณาศักยภาพ สถานะได้ (Pettit, Yong และ Spataro 2010) กลไกต้นแบบเป็นความพยายาม คนที่ยืนจะสูญเสียทรัพยากรที่จับต้องได้หรือสถานะแรงมากกว่าพยายามหลีกเลี่ยงการสูญเสียเหล่านั้นต่างให้คนที่พวกเขาอาจได้รับทรัพยากรที่จับต้องได้หรือสถานะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีของความเกลียดชังการสูญเสียวัสดุคาดการณ์เกี่ยวกับการทำงานร่วมกันของเครือข่ายเมื่อมีคนเผชิญสถานการณ์ความไม่แน่นอนของการสูญเสียหรือได้รับ มันแสดงให้เห็นว่าทัศนคติความเสี่ยงและพฤติกรรมจะขึ้นไม่เพียง แต่ในผลตอบแทนที่คาดหวังของการตัดสินใจ แต่ยังเกี่ยวกับการที่ผลการตัดสินใจยืนเทียบกับจุดอ้างอิงที่กำหนดไว้ในใจของผู้ผลิตตัดสินใจ (Kahneman และ Tversky 1979; Tversky และ Kahneman 1990) . ทำนายหลักเป็นที่ disutility ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่กว่ายูทิลิตี้ที่เกี่ยวข้องกับกำไรที่มีขนาดเดียวกัน รูปแบบการทดลองนี้ใช้ไม่เพียง แต่การตัดสินใจทางเศรษฐกิจ แต่ยังรวมถึงสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับกำไรหรือขาดทุนของสินค้าที่ไม่มีตัวตนเช่นสถานะทางสังคม ตัวอย่างเช่นคนที่กำหนดมูลค่าที่เพิ่มขึ้นสถานะเมื่อคิดเกี่ยวกับการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นสถานะกว่าเมื่อพิจารณากำไรสถานะที่มีศักยภาพ (เพอร์ตี้ยงและ Spataro 2010) กลไกเป็นความพยายามของ คนที่ยืนที่จะสูญเสียทรัพยากรที่มีตัวตนหรือสถานะของพวกเขาออกแรงความพยายามมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียเหล่านั้นกว่าคนที่เชื่อว่าพวกเขาอาจจะได้รับทรัพยากรที่มีตัวตนหรือสถานะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีของการสูญเสียรังเกียจวัสดุการคาดการณ์เกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์เครือข่ายเมื่อใบหน้าคนไม่แน่ใจสถานการณ์ของการสูญเสียหรือได้รับ มันแสดงให้เห็นว่าทัศนคติความเสี่ยงและพฤติกรรมอยู่ไม่เพียง แต่ใน ผลตอบแทนที่คาดหวังของการตัดสินใจ แต่ในการตัดสินใจผลที่ยืนเทียบกับกำหนดจุดอ้างอิงในความคิดและตัดสินใจ ( Kahneman tversky 1979 ;tversky Kahneman และ 1990 ) เป็นหลักในการทำนายว่า disutility เกี่ยวข้องกับการสูญเสียมากกว่าประโยชน์ที่ได้รับในขนาดเดียวกัน รูปแบบเชิงประจักษ์ นี้ใช้ไม่เพียง แต่ในการตัดสินใจทางเศรษฐกิจ แต่ยังสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หรือสูญหายของสินค้าที่จับต้องไม่ได้ เช่น ที่ยืนในสังคม ตัวอย่างเช่นคนกำหนดมากกว่าค่าสถานะเมื่อคิดเกี่ยวกับการสูญเสียสถานะที่มีศักยภาพกว่าเมื่อพิจารณาศักยภาพสถานะได้รับ ( เปอ ยง และ spataro 2010 ) กลไกพื้นฐานความพยายาม คนที่ยืนที่จะสูญเสียตัวตนทรัพยากรหรือสถานะของพวกเขาใช้ความพยายามมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียมากกว่าคนที่เชื่อว่าพวกเขาอาจได้รับทรัพยากรที่จับต้องได้ หรือสถานะ