She had a constant barrage of patie

She had a constant barrage of patients to attend to and weekly journal articles to submit in a never-ending cycle of monotony.

“Boring. Dull. Tedious.” These were her daily complaints. But despite her desire to escape it all, she simply could not bring herself to just abandon her responsibilities.

Hence, she now found herself in the midst of a counseling session with a middle-aged woman.

“I’m truly sorry about your daughter’s circumstances,” Dr. Cha said, blinking away the moisture in her eyes.

“I know it’s already been 5 years.” The woman smiled sorrowfully as she confided in Dr. Cha.

“But ever since that child tried to throw her life away, I haven’t been able to concentrate on anything.”

“It’s time for you to tear your thoughts away from your daughter’s well-being and begin searching for your own purpose in life.”

“Actually doctor…” the woman asked, grasping Dr. Cha’s hand tightly.

“… I believe that she’s trapped in there somewhere… She’s…”

*****

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอมีเขื่อนกั้นน้ำคงผู้ป่วยฟังและบทความสมุดรายวันรายสัปดาห์ส่งรอบผืนของบคคลเหล่านี้ "น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อ" เหล่านี้ถูกร้องเรียนของเธอทุกวัน แต่แม้เธอต้องหนีทั้งหมด เธอก็สามารถนำตัวเองเพียงละเลยความรับผิดชอบของเธอ ดังนั้น เธอขณะนี้พบตัวเองท่ามกลางการเซสชันการให้คำปรึกษากับผู้หญิงวัยกลางคน "ฉันเสียใจแท้จริงเกี่ยวกับสถานการณ์ของลูกสาว ดร. Cha กล่าว กะพริบเก็บความชื้นในสายตาของเธอ "ฉันรู้ว่า มันมีแล้ว 5 ปี" ผู้หญิงยิ้มด้วยขณะที่เธอเปิดเผยในดร.จ่า "แต่นับตั้งแต่เด็กที่พยายามโยนชีวิตของเธอไป ฉันไม่ได้เน้นอะไร" "มันเป็นเวลาสำหรับคุณเพื่อฉีกความคิดจากลูกสาวของคุณเป็นอยู่ และเริ่มค้นหาวัตถุประสงค์ของคุณเองในชีวิต" "จริงแพทย์..." ผู้หญิงถาม เรียงดร. Cha มือแน่น “… ผมเชื่อว่า เธอได้ติดอยู่มีข้าง... เธอเป็น..." *****

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอมีเขื่อนกั้นน้ำคงที่ของผู้ป่วยที่จะเข้าร่วมและบทความในวารสารรายสัปดาห์ที่จะส่งในรอบไม่มีที่สิ้นสุดของความน่าเบื่อ. "ที่น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อ. "เหล่านี้เป็นข้อร้องเรียนประจำวันของเธอ แต่แม้จะมีความปรารถนาที่จะหนีมันทั้งหมดเธอก็ไม่สามารถพาตัวเองไปเพียงละทิ้งความรับผิดชอบของเธอ. ดังนั้นตอนนี้เธอพบว่าตัวเองอยู่ในท่ามกลางของการให้คำปรึกษาที่มีหญิงวัยกลางคน. "ฉันเสียใจจริงเกี่ยวกับลูกสาวของคุณ สถานการณ์ "ดรชะอำกล่าวว่ากระพริบห่างความชื้นในดวงตาของเธอ. "ฉันรู้ว่ามันมาแล้ว 5 ปี." ผู้หญิงยิ้มเศร้าที่เธอเชื่อใจในตัวดร. ชะอำ. "แต่นับตั้งแต่เด็กคนนั้นพยายามที่จะโยนชีวิตของเธอออกไป ผมยังไม่ได้รับสามารถที่จะมีสมาธิอยู่กับอะไร. " "มันเป็นเวลาที่คุณจะฉีกความคิดของคุณออกไปจากความเป็นลูกสาวของคุณและเริ่มต้นการค้นหาสำหรับวัตถุประสงค์ของคุณเองในชีวิต." "หมอจริง ... " ผู้หญิงคนนั้นถามว่าโลภ มือของดร. ชะอำแน่น. "... ผมเชื่อว่าเธอถูกขังอยู่ในบางแห่งมี ... เธอ ... " *****

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอมีเขื่อนกั้นน้ำคงที่ของผู้ป่วยที่จะเข้าร่วมและบทความวารสารรายสัปดาห์ที่จะส่งในรอบการสิ้นสุดของความน่าเบื่อ

" น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อ " เหล่านี้ถูกร้องเรียนทุกวันของเธอ แต่แม้จะมีความปรารถนาของเธอที่จะหลบหนีหมด นางก็ไม่สามารถนำตัวเองที่จะทิ้งความรับผิดชอบของเธอ

ดังนั้นตอนนี้เธอพบตัวเองในท่ามกลางของเซสชั่นการให้คำปรึกษากับผู้หญิงวัยกลางคน

" ฉันเสียใจจริงๆเกี่ยวกับสถานการณ์ของลูกสาวของคุณ " ดร. ชาบอกว่า กระพริบห่างความชื้นในสายตาของเธอ . . . . .

" ผมรู้ว่ามันผ่านมา 5 ปี " หญิงสาวยิ้มอย่างเศร้าๆ เธอไว้ใจ ดร. ชา

" แต่ตั้งแต่ที่เด็กพยายามจะโยนชีวิตของเธอไป ฉัน ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

"" มันถึงเวลาสำหรับคุณที่จะฉีกความคิดของคุณไปจากความเป็นอยู่ของลูกสาวของคุณ และเริ่มการค้นหาจุดประสงค์ของคุณเองในชีวิต "

" จริงๆ แล้วหมอ . . . . . . . " เธอถาม กระเสือกกระสน ดร. ชา มือแน่น

" . . . . . . . ฉันเชื่อว่าเธอถูกขังอยู่ในที่ไหนสักแห่ง . . . . . . . เธอ . . . . . . . . "

* * * * *