Exercise plays an important role in

Exercise plays an important role in enhancing the quality of life of the older patient, although studies have shown that regular physical activity does not significantly lengthen life expectancy. Improved physiologic and psychological function helps to maintain personal independence and reduces demands for acute and chronic care services. This has significant economic benefits, as the resultant cost savings will likely cover the costs of a well-designed exercise program. Primary care physicians can help older patients to realize these benefits by encouraging them to increase their physical activity and by prescribing appropriate exercise regimens.
Shephard RJ. Exercise and aging: Extending independence in older adults. Geriatrics 1993; 48(May):61-64.
Dramatic increases in the 65- to 74-year-old and the over-85-year-old segments of the North American population have given rise to a new round of questions about the medical, social, and economic implications of increased physical activity in older adults.( n1) Primary care physicians are often called upon to answer questions patients have about the long- and short-term benefits of exercise and to prescribe appropriate exercise programs. Older patients may want to know, for example, whether they will live longer if' they exercise.
The purpose of this article is to discuss the impact of exercise upon absolute life expectancy, quality-adjusted life expectancy, and functional status (physiologic and psychological J, as well as the economic implications of exercise in this patient population.
Exercise and life expectancy
Absolute life expectancy. For the primary care physician treating the older adult, a patient's early history of exercise will probably not predict longevity, studies have shown. Early comparisons of university athletes with their sedentary peers failed to demonstrate any difference in longevity between the two groups.( n2) This was due in part to the selection of athletes for sport teams for their unusual body builds (which were not necessarily optimal in terms of survival), but mainly because the former athletes abandoned their active lifestyles after leaving school.
Montoye and associates found that middle-aged former athletes were overweight, inactive, and smoking and drinking more than their supposedly sedentary peers.( n2) Plainly, the lesson from this research is that the health benefits from exercise cannot he stored but depend entirely upon maintenance of a healthy lifestyle.
In another study, Karvonen and associates( n3) examined a group of athletes who continued with their exercise until they reached an advanced age. This study reported that Finnish cross-country ski champions lived an average of 3 to 4 years longer than their sedentary contemporaries, However, most of the skiers were lifelong nonsmokers, and this undoubtedly contributed to their greater longevity. Indeed, young adults who give tip a heavy cigarette addiction may lie adding as much as 8 years to their lifespan.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกกำลังกายมีบทบาทสำคัญในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเก่า แม้ว่าการศึกษาแสดงให้เห็นว่า กายเป็นประจำสม่ำเสมอไม่ช่วยยืดอายุขัย ฟังก์ชันทางสรีรวิทยา และจิตใจที่ดีขึ้นช่วยรักษาอิสรภาพส่วนบุคคล และลดความต้องการบริการดูแลที่เฉียบพลัน และเรื้อรัง นี้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญ ประหยัดต้นทุนผลลัพธ์อาจจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของโปรแกรมออกกำลังกายที่ออกแบบอย่างดี แพทย์ที่ดูแลหลักสามารถช่วยผู้ป่วยเก่าตระหนักถึงผลประโยชน์เหล่านี้เพื่อเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพ และ โดยกำหนดสูตรออกกำลังกายที่เหมาะสมShephard RJ ออกกำลังกายและอายุ: ขยายความเป็นอิสระในอายุ Geriatrics 1993 48 (พฤษภาคม): 61-64เพิ่มขึ้นอย่างมากการไป 74 ปีอายุ 65 และส่วนเกิน 85-ปีของประชากรสหรัฐอเมริกาเหนือได้ก่อให้รอบใหม่เกี่ยวกับการแพทย์ สังคม และทางเศรษฐกิจผลกระทบของกิจกรรมทางกายภาพที่เพิ่มขึ้นในอายุ (n1) ดูแลหลักแพทย์มักจะเรียกร้อง เพื่อตอบคำถามคนไข้เกี่ยวกับระยะสั้น และระยะยาวการออกกำลังกาย และ การกำหนดโปรแกรมการออกกำลังกายที่เหมาะสม ผู้ป่วยสูงอายุอาจต้องการรู้ว่า เช่น ว่า พวกเขาจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปว่า ' พวกเขาออกกำลังกายวัตถุประสงค์ของบทความนี้จะหารือเกี่ยวกับผลกระทบของการออกกำลังกายตามอายุขัยสัมบูรณ์ อายุขัยปรับคุณภาพ และสถานะทำงาน (ทางสรีรวิทยา และจิตวิทยา J ตลอดจนผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายในประชากรผู้ป่วยนี้ออกกำลังกายและอายุอายุสัมบูรณ์ สำหรับแพทย์หลักดูแลรักษาผู้ใหญ่สูงอายุ ผู้ป่วยประวัติศาสตร์ช่วงต้นของการออกกำลังกายจะไม่ทำนายอายุยืน ศึกษาแสดงให้เห็น เปรียบเทียบช่วงของนักกีฬามหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ประจำไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในอายุระหว่างสองกลุ่ม (n2) นี้ได้ครบกำหนดในการเลือกนักกีฬาสำหรับทีมกีฬา สำหรับสร้างร่างกายผิดปกติ (ที่ไม่จำเป็นต้องดีที่สุดในแง่ของการอยู่รอด), แต่เป็นส่วนใหญ่ เพราะนักกีฬาอดีตละทิ้งวิถีชีวิตของพวกเขาใช้งานอยู่หลังจากออกจากโรงเรียนMontoye และเพื่อนร่วมงานพบนักกีฬาอดีตวัยกลางคน น้ำหนักเกิน ใช้ งาน และสูบบุหรี่ และการดื่มมากกว่าเพื่อนของพวกเขาคาดคะเนอยู่ประจำ (n2) ชัดถ้อยชัดคำ บทเรียนจากงานวิจัยนี้เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพจากการใช้สิทธิไม่เขาเก็บ แต่ขึ้นอยู่กับการบำรุงรักษาสุขภาพทั้งหมดในการศึกษาอื่น Karvonen และบริษัทร่วม (n3) ตรวจสอบกลุ่มนักกีฬาที่ยังคง มีการออกกำลังกายของพวกเขาจนพวกเขาถึงอายุขั้นสูง การศึกษานี้รายงานว่า แชมป์สกีข้ามประเทศฟินแลนด์อาศัยเฉลี่ย 3-4 ปีนานกว่าโคตรอยู่ประจำของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เล่นสกีสูบบุหรี่ตลอดชีวิต และนี้ไม่ต้องสงสัยส่วนการยืนยาวของพวกเขามากขึ้น แน่นอน คนหนุ่มสาวที่ให้คำแนะนำการติดบุหรี่อาจโกหกเพิ่มเป็น 8 ปีอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกกำลังกายที่มีบทบาทสำคัญในการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าถึงแม้ว่าการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายเป็นประจำไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญยืดอายุขัย สรีรวิทยาที่ดีขึ้นและฟังก์ชั่นทางด้านจิตใจจะช่วยให้การรักษาความเป็นอิสระส่วนบุคคลและช่วยลดความต้องการสำหรับการให้บริการดูแลเฉียบพลันและเรื้อรัง นี้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญเป็นผลประหยัดค่าใช้จ่ายมีแนวโน้มที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของโปรแกรมการออกกำลังกายที่ออกแบบอย่างดี เบื้องต้นแพทย์สามารถช่วยให้ผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าที่จะตระหนักถึงผลประโยชน์เหล่านี้โดยการกระตุ้นให้พวกเขาเพื่อเพิ่มการออกกำลังกายของพวกเขาและโดยกำหนดสูตรการออกกำลังกายที่เหมาะสม.
Shephard RJ การออกกำลังกายและริ้วรอย: ขยายความเป็นอิสระในผู้สูงอายุ ผู้สูงอายุ 1993 48 (พฤษภาคม):. 61-64
เพิ่มขึ้นอย่างมากใน 65- 74 ปีและส่วนที่เกิน 85 ปีของประชากรในทวีปอเมริกาเหนือได้ให้เพิ่มขึ้นรอบใหม่ของคำถามเกี่ยวกับการแพทย์ทางสังคม และผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายเพิ่มขึ้นในผู้สูงอายุ. (N1) แพทย์ดูแลหลักมักจะมีการเรียกร้องที่จะตอบคำถามผู้ป่วยที่มีเกี่ยวกับระยะยาวและผลประโยชน์ระยะสั้นของการออกกำลังกายและการกำหนดโปรแกรมการออกกำลังกายที่เหมาะสม ผู้ป่วยสูงอายุอาจต้องการที่จะทราบเช่นไม่ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปหากพวกเขาออกกำลังกาย.
วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการหารือเกี่ยวกับผลกระทบของการออกกำลังกายเมื่ออายุขัยแน่นอนคุณภาพปรับอายุขัยและสถานะการทำงาน (สรีรวิทยาและจิตใจ J เช่นเดียวกับผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายในกลุ่มประชากรผู้ป่วยรายนี้.
ใช้สิทธิและอายุขัย
อายุขัยแอบโซลูท. สำหรับแพทย์ดูแลหลักของการรักษาผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าผู้ป่วยที่มีประวัติในช่วงต้นของการออกกำลังกายอาจจะไม่คาดการณ์ยืนยาวการศึกษาได้แสดงให้เห็น. ก่อนกำหนด การเปรียบเทียบของนักกีฬามหาวิทยาลัยกับเพื่อนร่วมงานอยู่ประจำของพวกเขาล้มเหลวที่จะแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในยืนยาวระหว่างทั้งสองกลุ่มใด ๆ . (N2) เพราะนี่คือส่วนหนึ่งในการเลือกของนักกีฬาสำหรับทีมกีฬาสำหรับร่างกายที่ผิดปกติของพวกเขาสร้าง (ซึ่งไม่จำเป็นต้องดีที่สุดในแง่ของ การอยู่รอด) แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะอดีตนักกีฬาที่ถูกทิ้งร้างไลฟ์สไตล์การใช้งานของพวกเขาหลังจากออกจากโรงเรียน.
Montoye และผู้ร่วมงานพบว่าอดีตนักกีฬาวัยกลางคนที่มีน้ำหนักเกินไม่ได้ใช้งานและการสูบบุหรี่และดื่มเครื่องดื่มมากกว่าเพื่อนร่วมงานอยู่ประจำที่คาดคะเนของพวกเขา. (N2) ชัดถ้อยชัดคำบทเรียน จากการวิจัยนี้คือประโยชน์ต่อสุขภาพจากการใช้สิทธิไม่สามารถที่เขาเก็บไว้ แต่ขึ้นอยู่บนการบำรุงรักษาของการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี.
ในการศึกษาอื่น Karvonen และ บริษัท ร่วม (N3) ตรวจสอบกลุ่มของนักกีฬาที่ยังคงมีการออกกำลังกายของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะถึงอายุขั้นสูง การศึกษาครั้งนี้มีรายงานว่าฟินแลนด์ข้ามประเทศแชมป์เล่นสกีอาศัยอยู่โดยเฉลี่ย 3-4 ปีนานกว่าโคตรอยู่ประจำของพวกเขา แต่ส่วนใหญ่ของนักเล่นสกีที่ถูกสูบบุหรี่ตลอดชีวิตและมีส่วนร่วมอย่างไม่ต้องสงสัยที่จะมีอายุยืนยาวมากขึ้นของพวกเขา อันที่จริงคนหนุ่มสาวที่ให้ทิปยาเสพติดบุหรี่หนักอาจอยู่เพิ่มมากที่สุดเท่าที่ 8 ปีเพื่ออายุการใช้งานของพวกเขา