Figure 1. Interpretation of the int

Figure 1. Interpretation of the interaction effect
between child's behavior problems and fathers'
self-efficacy on fathers' anxiety. The circle indicates
high self-efficacy; the square, mid self-efficacy;
and the triangle, low self-efficacy. HADS =
Hospital Anxiety and Depression Scale, DBC =
Developmental Behavior Checklist.
of three levels of self-efficacy scores (one SD below
the mean, at the mean value, and one SD
above the mean). Figure 1 shows that at low levels
of child behavior problems, there was little effect
of varying levels of self-efficacy. Conversely, at
higher levels of child behavior problems, those
fathers with lower feelings of self-efficacy reported
more anxiety.
Discussion
The data from the present study show high
levels of potential mental health problems in parents
of children with autism, especially mothers.
Also at the descriptive level, there were only weak
and nonsignificant associations between parents
of the same child, suggesting that mothers and
fathers may be affected differently by their child,
as has been indicated in previous research. Hierarchical
regression analyses helped to elucidate
one mechanism by which parents may be affected
differently by their child's behavior problems.
These analyses identified self-efficacy as a mediator
of the relationship between child behavior
problems and mothers' anxiety and depression,
but not fathers' anxiety and depression. Conversely,
self-efficacy moderated the effect of child behavior
problems on fathers' anxiety. Fathers with
high self-efficacy were less anxious than were
those with low self-efficacy when their child had
a high level of behavior problems. When their
child had low levels of behavior problems, father's
self-efficacy had no effect on their anxiety. There
was no evidence for the moderating effect of selfefficacy
in the analyses of mothers' anxiety or depression.
These findings complement those of research
studies in other fields, especially on parenting, in
that self-efficacy was identified as an important
variable in understanding the relationship between
child behavior problems and parents' mental
health outcomes. Analyses of mothers' data
supported the general prediction that self-efficacy
would function as a mediator variable in this context.
However, analyses of fathers' data indicated
that self-efficacy was not a mediating variable for
them. Rather, there was evidence that self-efficacy
acted as a moderator variable for fathers. In essence,
self-efficacy acted as a protective factor
(Rutter, 1985) for fathers, countering the risk to
anxiety associated with high levels of child behavior
problems. This difference in the mechanism
of action of self-efficacy between mothers and fathers
of children with autism requires replication.
However, the observed distinction emphasizes the
importance of studying mothers and fathers separately,
even where overall levels of mental health
and self-efficacy were relatively similar.
There are a number of methodological issues
that need to be emphasized before we discuss the
theoretical and practical significance of the present
findings. First, the samples of mothers and
fathers were small. This needs to be balanced
against the fact that the effects observed in the
analyses were found to be statistically significant.
With a larger sample, the effect of child behavior
problems on fathers' mental health probably was
substantial enough to emerge as statistically significant.
Even within the small sample here, there
were strong relationships between the child's behavior
problems and mothers' anxiety and depression
(see Tables 2 and 3). However, our focus
in the present study was on process, and the results
of the analyses in Tables 4 and 5 show no
change in the prediction of mental health by child
behavior problems when self-efficacy is added at
Step 3. Thus, there is not even a hint that selfefficacy
might act as a mediator variable for fathers.
Also worthy of note is that it is very difficult
to identify interaction effects in regression in applied
studies (McClelland & Judd, 1993). However,
the interaction term for fathers' anxiety was
found to be significant even in this small sample.
The second methodological issue is that the
present sample was unlikely to have been representative
on a number of levels. First, the response

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 1 ตีความผลโต้ตอบระหว่างปัญหาพฤติกรรมของเด็กและของบิดาตนเองประสิทธิภาพในความวิตกกังวลของบิดา บ่งชี้วงกลมตนเองสูงประสิทธิภาพ สแควร์ กลางประสิทธิภาพตนเองและสาม เหลี่ยม ประสิทธิภาพตนเองต่ำ HADS =โรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับ DBC =รายการการตรวจสอบลักษณะการทำงานพัฒนาสามระดับของประสิทธิภาพตนเองคะแนน (หนึ่ง SD ด้านล่างค่าเฉลี่ย ค่าเฉลี่ย และ SD หนึ่งสูงกว่าค่าเฉลี่ย) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าในระดับต่ำปัญหาพฤติกรรมเด็ก มีผลน้อยระดับที่แตกต่างกันของประสิทธิภาพตนเอง ในทางกลับกัน ที่ปัญหาพฤติกรรมเด็ก ระดับสูงเหล่านั้นบรรพบุรุษ มีความรู้สึกต่ำกว่ารายงานประสิทธิภาพตนเองความวิตกกังวลเพิ่มมากขึ้นสนทนาข้อมูลจากการศึกษานำเสนอแสดงสูงระดับของปัญหาสุขภาพจิตในครอบครัวเด็กกับโรคออทิซึม โดยเฉพาะอย่างยิ่งมารดานอกจากนี้ ระดับการอธิบาย มีอ่อนแอเท่านั้นnonsignificant ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและของเด็กคนเดียวกัน แนะนำที่มารดา และบิดาอาจได้รับผลแตกต่างจากลูกตามที่มีการระบุงานวิจัยก่อนหน้านี้ ตามลำดับชั้นวิเคราะห์การถดถอยที่ช่วยให้ elucidateกลไกที่ผู้ปกครองอาจจะได้รับผลกระทบแตกต่างจากปัญหาพฤติกรรมของลูกวิเคราะห์เหล่านี้ระบุประสิทธิภาพตนเองเป็นผู้ไกล่เกลี่ยเป็นความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของเด็กปัญหา และมารดาของความวิตกกังวล และภาวะซึม เศร้าแต่ไม่บิดาของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ในทางกลับกันประสิทธิภาพตนเองมีควบคุมผลของลักษณะการทำงานของเด็กปัญหาเกี่ยวกับความวิตกกังวลของบิดา บิดาด้วยตนเองประสิทธิภาพสูงกระตือรือร้นน้อยกว่าได้ผู้ที่ มีต่ำตนเองประสิทธิภาพเมื่อมีลูกระดับปัญหาลักษณะการทำงานสูง เมื่อพวกเขาเด็กมีปัญหาพฤติกรรม ระดับต่ำพ่อของประสิทธิภาพตนเองไม่มีผลต่อความวิตกกังวลได้ มีไม่มีหลักฐานการผล moderating ของ selfefficacyในการวิเคราะห์ของความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าของมารดาผลการวิจัยเหล่านี้เติมเต็มของงานวิจัยในอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเป็นตัวหลัก ในการศึกษาระบุว่าประสิทธิภาพตนเองเป็นสำคัญตัวแปรในการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมเด็กและพ่อแม่จิตใจสุขภาพผลการ วิเคราะห์ข้อมูลของมารดาสนับสนุนคำทำนายทั่วไปประสิทธิภาพตนเองนั้นจะทำหน้าที่เป็นตัวแปร mediator ในบริบทนี้อย่างไรก็ตาม การบ่งชี้วิเคราะห์ข้อมูลของบรรพบุรุษประสิทธิภาพตนเองนั้นไม่ใช่ตัวแปร mediating สำหรับพวกเขา ค่อนข้าง มีหลักฐานที่ตนเองประสิทธิภาพได้ปฏิบัติเป็นตัวแปรผู้ดูแลสำหรับบิดา ในสาระสำคัญได้ปฏิบัติเป็นตัวป้องกันประสิทธิภาพตนเอง(Rutter, 1985) สำหรับบิดา ต่อต้านความเสี่ยงความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับระดับสูงของพฤติกรรมเด็กปัญหา ความแตกต่างนี้ในกลไกการดำเนินการของตนเองประสิทธิภาพระหว่างมารดาและบิดาเด็กกับโรคออทิซึมต้องการจำลองแบบอย่างไรก็ตาม ความแตกต่างที่สังเกตเน้นการความสำคัญของการศึกษามารดาและบิดาต่างหากแม้โดยรวมระดับของสุขภาพจิตและตนเองประสิทธิภาพค่อนข้างคล้ายกันมีจำนวนประเด็น methodologicalที่ต้องมีการเน้นย้ำก่อนเจรจาการทฤษฎี และการปฏิบัติความสำคัญของปัจจุบันผลการวิจัย แรก ตัวอย่างของมารดา และบิดามีขนาดเล็ก ต้องมีความสมดุลกับข้อเท็จจริงที่สังเกตผลในการวิเคราะห์พบมีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมีตัวอย่างขนาดใหญ่ ผลของลักษณะการทำงานของเด็กอาจมีปัญหาสุขภาพจิตของบิดาพบพอโผล่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่แม้ในขนาดเล็กตัวอย่างที่นี่ มีมีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างพฤติกรรมของเด็กปัญหา และมารดาของความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้า(ดูตารางที่ 2 และ 3) อย่างไรก็ตาม ความสำคัญของเราในการศึกษาปัจจุบันมีกระบวนการ และผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ในตาราง 4 และ 5 แสดงไม่เปลี่ยนแปลงในการทำนายสุขภาพจิตโดยเด็กปัญหาพฤติกรรมเมื่อเพิ่มประสิทธิภาพตนเองที่ขั้นตอนที่ 3 มีจึงไม่ได้คำแนะนำที่ selfefficacyอาจทำหน้าที่เป็นตัวแปร mediator ได้สำหรับบิดายัง น่าหมายเหตุคือว่า มันยากมากระบุลักษณะการโต้ตอบในการถดถอยในการใช้การศึกษา (McClelland และจัดด์ 1993) อย่างไรก็ตามมีคำโต้ตอบสำหรับความวิตกกังวลของบิดาพบเป็นสำคัญแม้ในตัวอย่างนี้ขนาดเล็กปัญหา methodological ที่สองคือการตัวอย่างปัจจุบันน่าจะมีตัวแทนจำนวนของระดับ ครั้งแรก การตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 1 การแปลความหมายของผลการทำงานร่วมกันระหว่างปัญหาพฤติกรรมของเด็กและพ่อรับรู้ความสามารถของตนเองในบรรพบุรุษความวิตกกังวล วงกลมแสดงการรับรู้ความสามารถตนเองสูง จัตุรัสกลางการรับรู้ความสามารถตนเอง; และสามเหลี่ยมต่ำสมรรถนะตนเอง HADS = โรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า Scale, DBC = ตรวจสอบพฤติกรรมการพัฒนาการ. สามระดับของคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเอง (SD หนึ่งดังต่อไปนี้หมายถึงที่ค่าเฉลี่ยและเป็นหนึ่งในSD เหนือค่าเฉลี่ย) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าในระดับต่ำของปัญหาพฤติกรรมของเด็กมีผลเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างกันระดับของการรับรู้ความสามารถของตนเอง ในทางกลับกันในระดับที่สูงขึ้นของปัญหาพฤติกรรมของเด็กเหล่านั้นบรรพบุรุษกับความรู้สึกลดลงของการรับรู้ความสามารถของตนเองรายงานความวิตกกังวลมากขึ้น. คำอธิบายข้อมูลที่ได้จากการแสดงการศึกษาปัจจุบันสูงระดับของปัญหาสุขภาพจิตที่มีศักยภาพในการที่พ่อแม่ของเด็กออทิสติกโดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณแม่. นอกจากนี้ที่ ระดับการบรรยายมีเพียงอ่อนแอสมาคมและไม่มีนัยสำคัญระหว่างผู้ปกครองของเด็กที่เดียวกันบอกว่ามารดาและบรรพบุรุษอาจได้รับผลกระทบที่แตกต่างจากเด็กของพวกเขา, ได้มีการระบุไว้ในงานวิจัยก่อนหน้า ลำดับชั้นการถดถอยการวิเคราะห์ช่วยในการอธิบายกลไกหนึ่งโดยที่พ่อแม่อาจได้รับผลกระทบที่แตกต่างจากเด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมของพวกเขา. การวิเคราะห์เหล่านี้ระบุการรับรู้ความสามารถตนเองในฐานะที่เป็นสื่อกลางของความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมเด็ก'ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าปัญหาและแม่แต่ไม่บรรพบุรุษความวิตกกังวลและ ภาวะซึมเศร้า ตรงกันข้ามตนเองประสิทธิภาพการตรวจสอบผลกระทบของพฤติกรรมของเด็กปัญหาต่อความวิตกกังวลของพ่อ พ่อกับตนเองประสิทธิภาพสูงน้อยกว่าที่กังวลเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถต่ำตัวเองเมื่อเด็กของพวกเขามีระดับสูงของปัญหาพฤติกรรม เมื่อพวกเขาเด็กมีระดับต่ำของปัญหาพฤติกรรมพ่อของตนเองประสิทธิภาพไม่มีผลต่อความวิตกกังวลของพวกเขา มีหลักฐานสำหรับผลการดูแลของรู้ความสามารถเป็นในการวิเคราะห์ของความวิตกกังวลของมารดาหรือภาวะซึมเศร้า. ค้นพบเหล่านี้เสริมเหล่านั้นของการวิจัยการศึกษาในสาขาอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการอบรมเลี้ยงดูในที่รับรู้ความสามารถของตนเองที่ถูกระบุว่ามีความสำคัญตัวแปรในการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมของเด็กและผู้ปกครอง'จิตผลลัพธ์ทางสุขภาพ การวิเคราะห์ของมารดา 'ข้อมูลที่ได้รับการสนับสนุนการคาดการณ์ทั่วไปที่รับรู้ความสามารถของตนเองจะทำหน้าที่เป็นคนกลางตัวแปรในบริบทนี้. อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ของบรรพบุรุษข้อมูลที่ชี้ให้เห็นว่าการรับรู้ความสามารถตนเองไม่ได้เป็นตัวแปร mediating สำหรับพวกเขา แต่มีหลักฐานที่แสดงว่าการรับรู้ความสามารถตนเองทำหน้าที่เป็นตัวแปรดูแลพ่อ ในสาระสำคัญการรับรู้ความสามารถตนเองทำหน้าที่เป็นปัจจัยป้องกัน(รัต, 1985) พ่อโต้ตอบความเสี่ยงกับความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับระดับสูงของพฤติกรรมของเด็กปัญหา ความแตกต่างนี้ในกลไกของการกระทำของตนเองประสิทธิภาพระหว่างมารดาและบิดาของเด็กออทิสติกต้องใช้การจำลองแบบ. อย่างไรก็ตามความแตกต่างที่สังเกตได้เน้นความสำคัญของการศึกษาพ่อแม่แยกกันแม้ในที่ที่ระดับโดยรวมของสุขภาพจิตและการรับรู้ความสามารถของตนเองค่อนข้างที่คล้ายกัน. มีจำนวนของปัญหาวิธีการที่จะต้องมีการเน้นย้ำก่อนที่เราจะหารือเกี่ยวกับความสำคัญทางทฤษฎีและปฏิบัติในปัจจุบันผลการวิจัย ครั้งแรกที่ตัวอย่างของมารดาและบรรพบุรุษมีขนาดเล็ก นี้จะต้องมีความสมดุลกับความจริงที่ว่าผลกระทบที่สังเกตในการวิเคราะห์พบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ. กับกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ผลของพฤติกรรมของเด็กปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพจิตของพ่ออาจจะมากพอที่จะออกมาเป็นนัยสำคัญทางสถิติ. แม้จะอยู่ใน กลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กที่นี่มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างเด็กพฤติกรรมปัญหาและความวิตกกังวลของมารดาและภาวะซึมเศร้า(ดูตารางที่ 2 และ 3) แต่เรามุ่งเน้นในการศึกษาในปัจจุบันอยู่ในกระบวนการและผลของการวิเคราะห์ในตารางที่4 และ 5 แสดงการเปลี่ยนแปลงในการทำนายสุขภาพจิตโดยเด็กปัญหาพฤติกรรมเมื่อรับรู้ความสามารถของตนเองที่จะมีการเพิ่มขั้นตอนที่3 ดังนั้นจึงมี ไม่ได้คำใบ้ที่รู้ความสามารถอาจจะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางสำหรับตัวแปรบรรพบุรุษ. นอกจากนี้ยังมีค่าของโน้ตก็คือว่ามันเป็นเรื่องยากมากที่จะระบุผลกระทบการทำงานร่วมกันในการถดถอยในการประยุกต์ใช้การศึกษา(แมคคลีแลนด์และจัดด์ 1993) แต่ระยะการทำงานร่วมกันสำหรับความวิตกกังวลของพ่อถูกพบว่ามีความสำคัญแม้ในตัวอย่างเล็กๆ นี้. ปัญหาเกี่ยวกับระเบียบวิธีที่สองคือการที่กลุ่มตัวอย่างในปัจจุบันไม่น่าจะมีตัวแทนรับกับจำนวนของระดับ ครั้งแรกที่ตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 1 ความหมายของปฏิสัมพันธ์ระหว่างเด็ก
ปัญหาพฤติกรรมและการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อความวิตกกังวลของบรรพบุรุษ '
' วงกลมระบุ
ความสามารถสูง การรับรู้ความสามารถของตนเองกลางสี่เหลี่ยมและสามเหลี่ยม ;
, แรงต่ำ hads =
โรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับ DBC =
ตรวจสอบพฤติกรรมพัฒนาการ .
3 ระดับของคะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเอง ( SD ข้างล่าง
หมายถึงที่ค่าเฉลี่ยและหนึ่ง SD
ข้างบนหมายถึง ) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าระดับของปัญหาพฤติกรรมเด็ก

ผลต่ำ มีเล็ก ๆน้อย ๆของระดับที่แตกต่างของการรับรู้ความสามารถของตนเอง . ในทางกลับกัน ในระดับที่สูงขึ้นของปัญหาพฤติกรรมเด็ก

พ่อกับความรู้สึกเหล่านั้นลดความสามารถของตนเองรายงาน


อภิปรายความกังวลเพิ่มเติม ข้อมูลจากการศึกษานี้แสดงสูง
ระดับของการเกิดปัญหาสุขภาพจิตในครอบครัว
ของเด็กออทิสติก โดยเฉพาะมารดา .
ยังในระดับเชิงพรรณนา มีเพียงครั้งสุดท้ายระหว่างผู้ปกครองและสมาคมอ่อนแอ

ของเด็กเหมือนกัน แนะนำว่า มารดาและบิดา อาจได้รับผลกระทบที่แตกต่างจาก

เป็นเด็กของพวกเขาได้รับการระบุไว้ในงานวิจัยก่อนหน้า การวิเคราะห์ถดถอยพหุ ช่วยอธิบาย

กลไกหนึ่งที่พ่อแม่อาจได้รับผลกระทบ
แตกต่างกัน โดยพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของเด็กของพวกเขา .
เหล่านี้วิเคราะห์ระบุตนเองเป็นคนกลาง
ของความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรม
เด็กและมารดา ' ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ,
แต่ไม่ใช่บรรพบุรุษของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ในทางกลับกัน การรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมมากขึ้น

เด็กปัญหาความกังวลของพ่อ . บรรพบุรุษกับ
สมรรถนะสูงน้อยกังวลกว่าคือผู้ที่มีความสามารถต่ำเมื่อ

เด็กของพวกเขามีระดับสูงของปัญหาพฤติกรรม เมื่อลูก
มีระดับต่ำของปัญหาพฤติกรรม การรับรู้ความสามารถของตนเองของพ่อ
ไม่มีผลต่อความกังวลของพวกเขา มีหลักฐานสำหรับ
3
ในการวิเคราะห์ผลของ selfefficacy มารดา ' ความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า .
สรุปกว่าพวกการศึกษาวิจัย
ในสาขาอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเลี้ยงดูใน
ที่ตนเองถูกระบุว่าเป็นตัวแปรที่สำคัญในการเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่าง

ปัญหาพฤติกรรมเด็กและผู้ปกครองผลลัพธ์สุขภาพจิต

การวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของมารดาที่ทำนายว่าตนเอง

จะหน้าที่เป็นคนกลาง
ตัวแปรในบริบทนี้อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์ข้อมูลพบว่าบรรพบุรุษของตนเองไม่ไกล่เกลี่ย
.
. ค่อนข้าง มีหลักฐานว่าตนเอง
ทำตัวเป็นผู้ดูแลตัวแปรสำหรับพ่อ ในสาระสําคัญ

ตนเองทำตัวเป็นปัจจัยป้องกัน ( รัต , 1985 ) สำหรับพ่อ การต่อต้านต่อ
ความกังวลที่เกี่ยวข้องกับระดับของปัญหาพฤติกรรม
เด็ก ความแตกต่างในกลไก
การกระทำของตนเอง ระหว่าง มารดาและบิดาของเด็กออทิสติกต้องการ

ซ้ำ อย่างไรก็ตาม สังเกตความแตกต่าง เน้นความสำคัญของการศึกษา

แม้มารดาและบิดาต่างหาก ที่โดยรวมระดับ
สุขภาพจิตและแรงค่อนข้างคล้ายกัน .

มีจำนวนของปัญหาที่ต้องเน้น ก่อนที่เราจะหารือ
วิธีการทฤษฎีและปฏิบัติสำคัญของผลการวิจัยนี้

แรก ตัวอย่างของมารดาและบรรพบุรุษ
ขนาดเล็ก นี้ต้องสมดุล
กับความจริงที่ว่าผลการตรวจสอบใน
วิเคราะห์พบว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ
กับตัวอย่างขนาดใหญ่ ผลของพฤติกรรม
เด็กปัญหาสุขภาพจิตอาจ
ของบิดามากเพียงพอที่จะอุบัติเป็นนัยสำคัญทางสถิติ
แม้แต่ภายในตัวอย่างเล็กนี่ มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง

ปัญหาพฤติกรรมของเด็กและความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของมารดา
( ดู ตารางที่ 2 และ 3 ) อย่างไรก็ตาม
โฟกัสของเราในการศึกษาคือกระบวนการ และผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ในรูปตาราง

ที่ 4 และ 5 ไม่แสดงการเปลี่ยนแปลงในการทำนายสุขภาพจิตเด็ก
โดยปัญหาพฤติกรรม เมื่อตนเองเป็นขั้นตอนที่
3 ดังนั้น ไม่มีแม้แต่คำใบ้ที่ selfefficacy
อาจทำหน้าที่เป็นคนกลางที่ตัวแปรสำหรับบรรพบุรุษ .
ยังควรทราบก็คือว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะระบุในการปฏิสัมพันธ์

( McClelland ประยุกต์การศึกษา&จัดด์ , 1993 ) อย่างไรก็ตาม สำหรับความกังวลในระยะปฏิสัมพันธ์

พ่อ ' พบเป็นสำคัญ แม้ในตัวอย่างเล็ก ๆนี้
เรื่องวิธีการที่สองคือว่า
ปัจจุบันตัวอย่างคือไม่น่าจะมีตัวแทน
เกี่ยวกับจำนวนของระดับ แรก , การตอบสนอง