Introduction Between 1997 and 1998

Introduction Between 1997 and 1998 the currencies of Indonesia, Thailand, and South Korea lost over a third of their value, while the currencies of the rest of Asia lost over one-fifth their value. This economic downturn was fueled by many variables. Pinpointing those variables may be impossible. There are however many theories as to which entities lent hands in the collapse of the Asian economies and their currencies. The fundamental issue in Asia was a liquidity problem, not a solvency problem. The debt was concentrated in short-term liabilities while reserve assets were low. Though there is evidence of weak banking systems, this was not the primary cause of the currency crisis. This problem was deeply rooted in the financial policies that have been overlooked. This paper will examine the Asian currency crisis, the extent to which the IMF may have actually worsened the problem, the explanatory power of an Under-Consumption Theory, and the effect of the crisis on the Asian environment. Finance and Liquidity leading to Crisis During the 1990’s, East Asia attracted large inflows of foreign capital, most of which were short term (Weber, 2001). These inflows were encouraged largely by weak European and Japanese econom

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำระหว่าง 1997 และ 1998 สกุลเงินของอินโดนีเซีย ไทย และเกาหลีใต้หายไปกว่าหนึ่งในสามของค่าของพวกเขา ในขณะที่สกุลเงินของเอเชียหายไปกว่าหนึ่งห้าค่าของพวกเขา นี้ชะลอตัวทางเศรษฐกิจกลุ่มมีตัวแปรหลาย Pinpointing ตัวแปรเหล่านั้นอาจเป็นไปไม่ได้ มีแต่ทฤษฎีหลายเป็นเอนทิตีใดยืมมือในการล่มสลายของเศรษฐกิจเอเชียและสกุลเงินของพวกเขา ปัญหาพื้นฐานในเอเชียมีปัญหาสภาพคล่อง ไม่มีปัญหาสภาพคล่องใน หนี้เข้มข้นในหนี้สินระยะสั้นในขณะที่สินทรัพย์สำรองต่ำ เป็นหลักฐานของระบบการเงินที่อ่อนแอ นี่ไม่ใช่สาเหตุหลักของวิกฤตสกุลเงิน ปัญหานี้ได้ลึกใช้ในนโยบายการเงินที่ถูกมองข้าม กระดาษนี้จะตรวจสอบสกุลเงินเอเชียวิกฤติ ขอบเขตที่ IMF อาจมีจริง worsened ปัญหา อำนาจอธิบายของทฤษฎีมีปริมาณน้อย และผลของวิกฤตสิ่งแวดล้อมเอเชีย การเงินและสภาพคล่องที่นำไปสู่วิกฤตในช่วงของปี 1990 เอเชียตะวันออกดึงดูดกระแสเข้าใหญ่ของทุนต่างประเทศ ซึ่งส่วนใหญ่ได้ระยะสั้น (เวเบอร์ 2001) กระแสเข้าเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนส่วนใหญ่ โดย econom ญี่ปุ่นและยุโรปที่อ่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำระหว่างปี 1997 และ 1998 สกุลเงินของอินโดนีเซียไทยและเกาหลีใต้หายไปมากกว่าหนึ่งในสามของค่าของพวกเขาในขณะที่สกุลเงินของส่วนที่เหลือของเอเชียหายไปกว่าหนึ่งในห้าของค่าของพวกเขา นี้ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำได้รับการผลักดันจากหลายตัวแปร แนวร่วมตัวแปรเหล่านั้นอาจจะเป็นไปไม่ได้ มีหลายทฤษฎี แต่เป็นที่หน่วยงานที่ยืมมือในการล่มสลายของเศรษฐกิจเอเชียและสกุลเงินของพวกเขา ปัญหาพื้นฐานในเอเชียที่เป็นปัญหาสภาพคล่องที่ไม่ได้มีปัญหาความมั่นคง หนี้ที่ได้รับการรวมอยู่ในหนี้สินระยะสั้นในขณะที่สินทรัพย์สำรองต่ำ แม้ว่าจะมีหลักฐานของระบบธนาคารที่อ่อนแอนี้ไม่ได้เป็นสาเหตุหลักของวิกฤตสกุลเงิน ปัญหานี้ถูกฝังรากลึกในนโยบายทางการเงินที่ได้รับการมองข้าม กระดาษนี้จะตรวจสอบวิกฤตสกุลเงินเอเชียขอบเขตที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศอาจจะแย่ลงปัญหาอำนาจในการอธิบายของทฤษฎีภายใต้การบริโภคและผลกระทบของวิกฤตสิ่งแวดล้อมเอเชียจริง การเงินและสภาพคล่องที่นำไปสู่​​วิกฤตในช่วงปี 1990, เอเชียตะวันออกเฉียงดึงดูดกระแสใหญ่ของเงินทุนต่างประเทศซึ่งส่วนใหญ่เป็นระยะสั้น (เวเบอร์, 2001) กระแสเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยส่วนใหญ่อ่อนแอ Econom ยุโรปและญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำระหว่างปี 1997 และ 1998 สกุลเงินของอินโดนีเซีย ไทย และเกาหลีใต้สูญหายกว่าที่สามของค่าของพวกเขา ขณะที่สกุลเงินของประเทศอื่นในเอเชียหายไปกว่าหนึ่งในห้าค่าของพวกเขา เศรษฐกิจนี้เป็นเชื้อเพลิงโดยตัวแปรต่าง pinpointing ตัวแปรเหล่านั้น อาจเป็นไปไม่ได้มีหลายทฤษฎี แต่เป็นหน่วยงานที่ให้ยืมมือในการล่มสลายของเศรษฐกิจเอเชีย และสกุลเงินของพวกเขา ปัญหาพื้นฐานในเอเชียมีปัญหาสภาพคล่อง ไม่ละลายครับ หนี้คือความเข้มข้นในหนี้สินระยะสั้นในขณะที่สินทรัพย์สำรองต่ำ แม้ว่าจะมีหลักฐานของระบบธนาคารอ่อนแอ นี่ไม่ใช่สาเหตุหลักของวิกฤตเงินตราปัญหานี้หยั่งรากลึกในนโยบายทางการเงินที่ถูกมองข้าม บทความนี้จะตรวจสอบวิกฤตเอเชียสกุลเงิน ขอบเขตที่ IMF อาจจะเลวลงปัญหา ความสามารถของภายใต้ทฤษฎีการบริโภคและผลกระทบของวิกฤตด้านสิ่งแวดล้อมในเอเชีย การเงินและสภาพคล่องที่นำไปสู่วิกฤตในช่วงปี 1990 ,เอเชียตะวันออกดึงดูดขนาดใหญ่ไหลเข้าของเงินทุนต่างประเทศ ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในระยะสั้น ( Weber , 2001 ) กระแสเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนส่วนใหญ่โดยอ่อนแอในยุโรปและญี่ปุ่น เศรษฐศาสตร์