THIS LIFEOverscheduled Children: Ho

THIS LIFE
Overscheduled Children: How Big a Problem?
Now that the school year is under way, my wife and I are busy managing our children’s after-school schedules, mixing sports practices, music lessons, homework and play dates. It can be a complicated balancing act for our elementary-age daughters, as some days end up overstuffed, some logistically impossible, some wide open. Still, compared to when we were children, the opportunities they get to sample on a weekly basis is mind-blowing.
There’s only one problem: To absorb the conventional wisdom in parenting circles these days, what we’re doing to our children is cruel, overbearing and destructive to their long-term well-being. For years now, a consensus has been emerging that a subset of hard-driving, Ivy-longing parents is burdening their children with too many soccer tournaments, violin lessons and cooking classes. A small library of books has been published with names like “The Over-Scheduled Child,” “The Pressured Child,” “Pressured Parents, Stressed-Out Kids” and so on.
In recent years there’s been some backlash to this view. With scholars releasing studies showing the benefits of extracurricular activities, whether paid for out of school budgets or parents’ pockets, a smattering of articles began to appear with names like “The Overscheduled Child Myth.” Still, the more common headline reads: “10 Signs Your Kid Is Too Busy.”
I found myself frustrated by this message. First, my wife and I work, so we don’t have the luxury of supervising our daughters’ free time around the clock. These activities, while sometimes costly, give us some peace of mind. Second, it’s easy to say children need to wander unsupervised in the neighborhood inventing their own activities, but we live in the 21st century, not a Beverly Cleary novel. Finally, when we do leave our kids on their own for long stretches, they end up wrestling on the floor, finding their way into a fight or demanding screen time.
As a work-at-home dad, this means I’m often dragged into the fray, making me long for even more lacrosse practices or, better yet, etiquette classes, where at least they’ll learn something and get to hang with friends. After-school activities as enrichment? Sometimes we view them as baby-sitting with a snack.
So what’s a confused parent to do? I reached out to some of the leading voices in the children-are-overburdened chorus and sought some advice.
Michael Thompson, a clinical psychologist and the author of “The Pressured Child,” tried to put me at ease.
“As a general principle, there is a line between a highly enriched, interesting, growth-promoting childhood and an overscheduled childhood,” he said. “And nobody knows where that line is.”
The real problem, he said, lies with parents, especially highly successful ones who have a high degree of control over their own lives and who try to take similar control over their children’s lives. This leads them to make choices about after-school activities out of anxiety instead of interest in their child’s well-being.
“When I was growing up it was clean your plate because they’re starving in China,” he said. “Now it’s go practice your instrument because kids in China are learning violin.”
Especially with elementary- and middle-school children, he said, parents should be less fearful that their kids aren’t getting ahead and more worried about their overall quality of life.
“Is the child getting enough sleep?” he asked. “Does the child have enough time to do his or her homework?”
Alvin Rosenfeld, a child and adolescent psychiatrist and an author of “The Over-Scheduled Child,” also distanced himself from the notion that extracurricular activities are bad.
“Enrichment activities are perfect,” he said. “They add a lot to kids’ lives. The problem is, we’ve lost the ability to balance them with down time, boring time.”
So where did I get this idea that play dates and sports practices are too stressful? Dr. Rosenfeld answered: “Where did I get misquoted so often? If you read everything I’ve written, the basic idea is that it’s great to have a computer, it’s great to have software, but if you overload a computer with software it breaks down.”
The antidote to that problem, he said, is to make sure children have enough time with no activities, parents have enough time with no work and the two sides come together to create activities of their own.
“Spend time with no goal in mind,” he said. “That will communicate to your child that you love them. And if a child feels loved, life can present them with hardships, but these setbacks will never defeat them.”
Suniya Luthar, a psychology professor at Columbia, has done extensive studies on the role of extracurricular activities in children’s lives. She stressed that the number of activities is not the problem.
“It’s good for kids to be scheduled,” she said. “It’s good for them to have musical activities, sports or other things organized and supervised by an adult.”
Her research has shown that advantages include having well-rounded experiences outside of academics, the opportunities to hone skills and working together with other children. And, since most school districts fail to provide adequate after-school programs, she said, “there’s the big deal of giving parents a break.”
Problems arise, Dr. Luthar said, when parents overscrutinize their children’s performance in these activities.
“You don’t just play soccer for fun or play stickball in the cul-de-sac, you’re vying for the travel team by second grade,” she said. “The only place where I say stop is where the child starts to say his or her performance determines his or her self-worth: I am as I can perform.”
Polly Young-Eisendrath, a clinical psychologist and the author of “The Self-Esteem Trap,” was the one person I talked to who argued that too many activities may be a problem. She blamed a generation of parents who are too interested in the lives of their children, hanging on every word, coddling every need, communicating that parents are just audience members for their children’s accomplishments.
Before age 11 or 12, she said, when children begin to develop self-consciousness, activities risk distracting children from their natural development.
“Prior to then,” Dr. Young-Eisendrath said, “all these lessons and classes are about parents competing with other parents. Children really need that time to lie around, play more freely and have periods when they are side-by-side with their parents in the same room, being ‘alone together.’ ”
In the past, this was more possible, she said, “not just because there was a parent staying at home but because parents didn’t have this obsessive interest in children’s lives.”
Considering the differing views of the people I called, I was struck that at least one common theme emerged: I should worry less about the amount of time my children spent on activities and more about the messages I sent about those activities. So how do parents make sure they don’t cross the line?
First, know where the motivation is coming from, you or your child.
“Are you hearing laughter?” Dr. Thompson said. “Is the child giggling when you drop them off or pick them up? Or are they solemn and dragging their feet?”
Second, watch what you say. Dr. Luthar said parents should be in touch with their own feelings to ensure they are not communicating that exemplary performance is the only goal that matters. She warned against statements like, “Oops, you’re not starting again?” or “Oh, dear, you’re not chosen for all-county?”
“And if you’re having trouble identifying this tendency in yourself,” she said, “ask your spouse, your sibling or anybody you trust.”
Regardless of how many activities you schedule for your children, make sure you schedule time for yourself to be with them.
Dr. Rosenfeld said, “Your kids need to feel there is enough time when the computer is off, the cellphone is off and all you want to do is be together.”
It’s not just quality time, he said, it’s quantity, too.
“I always quote the Billy Joel song,” he said:No need for clever conversation, I’ll take you just the way you are.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตนี้เด็ก overscheduled: วิธีใหญ่ปัญหา
ตอนนี้ที่โรงเรียนปีอยู่ภายใต้วิธีภรรยาของฉันและฉันไม่ว่างจัดการเด็กของเราตารางเวลาหลังเลิกเรียนผสมการปฏิบัติกีฬาเรียนดนตรี, บ้านและเล่นวันที่ ก็สามารถกระทำสมดุลซับซ้อนสำหรับลูกสาววัยประถมศึกษาของเราเป็นบางวันสิ้นสุด overstuffed บาง logistically เป็นไปไม่ได้บางคนเปิดกว้าง ยังคงเมื่อเทียบกับตอนที่เราเป็นเด็กโอกาสที่พวกเขาจะได้รับตัวอย่างในแต่ละสัปดาห์เป็นเหลือเชื่อ
มีเพียงหนึ่งปัญหา. การดูดซับภูมิปัญญาดั้งเดิมในวงการการเลี้ยงดูวันนี้สิ่งที่เรากำลังทำเพื่อลูกหลานของเราเป็นสิ่งที่โหดร้าย เอาแต่ใจและทำลายของพวกเขาในระยะยาวเป็นอยู่ที่ดี สำหรับปีนี้มติที่ได้รับการเกิดขึ้นใหม่ที่ย่อยยากขับรถพ่อแม่ไม้เลื้อย-ปรารถนาที่บรรทุกเด็กของพวกเขาที่มีการแข่งขันฟุตบอลมากเกินไปเรียนไวโอลินและชั้นเรียนทำอาหาร ห้องสมุดเล็ก ๆ ของหนังสือได้รับการตีพิมพ์ที่มีชื่อเช่น "เด็กเกินกำหนด", "เด็กกดดัน", "พ่อแม่กดดันเน้นเอาเด็ก" และอื่น ๆ .
ในปีที่ผ่านมามีการฟันเฟืองบางอย่างเพื่อให้มุมมองนี้กับนักวิชาการปล่อยศึกษาแสดงให้เห็นประโยชน์ของกิจกรรมนอกหลักสูตรไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายจากงบประมาณของโรงเรียนหรือกระเป๋าพ่อแม่รู้แค่หางอึ่งของบทความที่เริ่มปรากฏให้เห็นที่มีชื่อเช่น ". ตำนานเด็ก overscheduled" ยังคงพาดหัวที่พบบ่อยมากขึ้นอ่าน: "10 สัญญาณเด็กของคุณไม่ว่างเกินไป. "
ฉันพบว่าตัวเองผิดหวังจากข้อความนี้ ครั้งแรกที่ภรรยาของฉันและฉันทำงานดังนั้นเราจึงไม่ได้หรูหราของเวลาว่างดูแลลูกสาวของเราตลอดเวลา กิจกรรมเหล่านี้ในขณะที่ค่าใช้จ่ายบางครั้งทำให้เราสบายใจบาง ที่สองมันเป็นเรื่องง่ายที่จะบอกว่าเด็กต้องเดินหากินอยู่ในละแวกกิจกรรมการประดิษฐ์ของตัวเองของพวกเขา แต่เราอยู่ในศตวรรษที่ 21, ไม่นวนิยายเคลียร์เบเวอร์ลี่ ในที่สุดเมื่อเราไม่ปล่อยให้เด็กของเรากับของตัวเองสำหรับยาวเหยียดพวกเขาจบลงด้วยการต่อสู้บนพื้นหาวิธีของพวกเขาในการต่อสู้หรือเรียกร้องเวลาหน้าจอ.
เป็นพ่อทำงานที่บ้านนี้หมายถึงฉันมักจะลากเข้าไปใน การต่อสู้ที่ทำให้ผมยาวสำหรับการปฏิบัติลาครอสมากขึ้นหรือดีกว่ายังเรียนมารยาทที่อย่างน้อยพวกเขาจะได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างและได้รับการไปเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนเป็นกิจกรรมการตกแต่ง? บางครั้งเราดูพวกเขาเป็นเด็กนั่งอยู่กับขนม.
ดังนั้นสิ่งที่เป็นความสับสนของผู้ปกครองที่จะทำอย่างไร ฉันเอื้อมมือออกไปบางส่วนของเสียงชั้นนำในคณะนักร้องประสานเสียงเด็กจะ-ภาระมากเกินไปและขอคำแนะนำบาง.
ไมเคิล ธ อมป์สันนักจิตวิทยาคลินิกและผู้เขียนของ "เด็กกดดัน" พยายามที่จะทำให้ฉันสบายใจ.
"ในฐานะที่เป็น หลักการทั่วไปมีเส้นแบ่งระหว่างความอุดมสูงที่น่าสนใจการเจริญเติบโตของการส่งเสริมวัยเด็กและวัยเด็ก overscheduled "เขากล่าวว่า "และไม่มีใครรู้ว่าที่เส้นที่เป็น."
ปัญหาที่แท้จริงเขากล่าวว่าอยู่กับผู้ปกครองโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงที่มีระดับสูงของการควบคุมชีวิตของตัวเองของพวกเขาและผู้ที่พยายามที่จะใช้การควบคุมที่คล้ายกันในช่วงชีวิตของเด็กของพวกเขานี้นำพวกเขาเพื่อให้ทางเลือกที่เกี่ยวกับกิจกรรมหลังเลิกเรียนออกมาจากความวิตกกังวลแทนความสนใจในเด็กของพวกเขาเป็นอยู่ที่ดี.
"เมื่อฉันโตขึ้นมันก็สะอาดจานของคุณเพราะพวกเขากำลังหิวโหยในประเทศจีน" เขากล่าวว่า "ตอนนี้ก็ไปฝึกเครื่องมือของคุณเนื่องจากเด็กในประเทศจีนมีการเรียนรู้ไวโอลิน."
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษาตอนเขากล่าวว่าพ่อแม่ควรจะน่ากลัวน้อยกว่าที่เด็กของพวกเขาไม่ได้รับข้างหน้าและกังวลเกี่ยวกับคุณภาพโดยรวมของชีวิต.
"เป็นเด็กที่ได้รับการนอนหลับเพียงพอหรือไม่" เขาถาม "ไม่เด็กมีเวลามากพอที่จะทำบ้านของเขาหรือเธอ"
อัลวินแจสัน, เด็กและจิตแพทย์วัยรุ่นและผู้เขียนของ "เด็กกว่ากำหนด,"นอกจากนี้ยังห่างไกลตัวเองจากความคิดที่ว่ากิจกรรมนอกหลักสูตรที่ไม่ดี.
" กิจกรรมการตกแต่งที่สมบูรณ์แบบ "เขากล่าวว่า "พวกเขาเพิ่มมากกับชีวิตของเด็ก ปัญหาคือเราได้สูญเสียความสามารถในการปรับสมดุลของพวกเขาด้วยการลงเวลาที่น่าเบื่อเวลา. "
ดังนั้นที่ไม่ฉันได้รับความคิดที่ว่าวันที่เล่นกีฬาและการปฏิบัติเครียดเกินไปนี้ ดร แจสันตอบ: "ที่ฉันไม่ได้รับ misquoted จึงมักจะ?ถ้าคุณอ่านทุกอย่างที่ฉันได้เขียนแนวคิดพื้นฐานคือว่ามันเป็นที่ดีในการมีคอมพิวเตอร์เป็นที่ดีที่จะมีซอฟแวร์ แต่ถ้าคุณเกินคอมพิวเตอร์ด้วยซอฟต์แวร์แบ่งลง. "
ยาแก้พิษกับปัญหาที่เขากล่าวว่า เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กมีเวลามากพอกับกิจกรรมที่ไม่มีพ่อแม่มีเวลาเพียงพอกับการทำงานที่ไม่ได้และทั้งสองฝ่ายมาร่วมกันเพื่อสร้างกิจกรรมของตนเอง.
"ใช้เวลาอยู่กับเป้าหมายในใจไม่มี" เขากล่าวว่า "ที่จะสื่อสารกับลูกของคุณว่าคุณรักเขา และถ้าเด็กรู้สึกรักชีวิตสามารถนำพวกเขามีความยากลำบาก แต่ความพ่ายแพ้เหล่านี้จะไม่เคยเอาชนะพวกเขา. "
suniya luthar ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียได้ทำการศึกษาอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับบทบาทของกิจกรรมนอกหลักสูตรในชีวิตของเด็กเธอเน้นว่าจำนวนของกิจกรรมที่ไม่ได้เป็นปัญหา.
"มันเป็นเรื่องดีสำหรับเด็กที่จะได้รับการกำหนด" เธอกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขาที่จะมีการจัดกิจกรรมดนตรีกีฬาหรือสิ่งอื่น ๆ การจัดระเบียบและดูแลโดยผู้ใหญ่."
งานวิจัยของเธอแสดงให้เห็นว่าข้อได้เปรียบรวมถึงมีประสบการณ์รอบรู้ด้านนอกของนักวิชาการโอกาสในการฝึกทักษะและการทำงานร่วมกันกับเด็กอื่น ๆ และเนื่องจากโรงเรียนส่วนใหญ่ไม่ได้ให้เพียงพอโปรแกรมหลังเลิกเรียนเธอบอกว่า "มีเรื่องใหญ่ของการให้พ่อแม่หยุด."
มีปัญหาเกิดขึ้นดร luthar กล่าวว่าเมื่อพ่อแม่ overscrutinize ประสิทธิภาพของเด็กในกิจกรรมเหล่านี้.
"คุณไม่ได้เพียงแค่เล่นฟุตบอลเพื่อความสนุกสนานหร​​ือเล่น stickball ในตรอก-de-Sac คุณ vying สำหรับทีมเดินทางโดยชั้นประถมศึกษาปีที่สอง" เธอบอกว่า "ที่เดียวที่ผมบอกว่าหยุดเป็นที่ที่เด็กเริ่มที่จะบอกว่าผลงานของเขาหรือเธอจะเป็นตัวกำหนดของเขาหรือเธอตนเองมูลค่า. ฉันที่ฉันสามารถดำเนินการ"
พอลลี่สาว eisendrath, นักจิตวิทยาคลินิกและผู้เขียน " กับดักความนับถือตนเอง"เป็นคนเดียวที่ฉันพูดคุยกับคนที่เป็นที่ถกเถียงกันว่ากิจกรรมมากเกินไปอาจจะมีปัญหา เธอตำหนิรุ่นของพ่อแม่ที่มีความสนใจเกินไปในชีวิตของเด็กของพวกเขาแขวนอยู่บนทุกคำพูดคำหวานทุกความต้องการของการสื่อสารที่ผู้ปกครองเป็นสมาชิกผู้ชมเพียงสำหรับความสำเร็จของบุตรหลาน.
ก่อนอายุ 11 หรือ 12 เธอกล่าวว่าเมื่อเด็ก เริ่มต้นที่จะพัฒนาตัวเองมีสติกิจกรรมที่มีความเสี่ยงที่เด็กเสียสมาธิจากการพัฒนาธรรมชาติของพวกเขา.
"ก่อนที่จะมีแล้ว" ดร หนุ่ม eisendrath กล่าวว่า "บทเรียนเหล่านี้และเรียนเกี่ยวกับพ่อแม่แข่งขันกับผู้ปกครองอื่น ๆ เด็กจริงๆต้องใช้เวลาที่จะอยู่รอบ ๆ เล่นอย่างอิสระมากขึ้นและมีช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่เคียงข้างกับพ่อแม่ของพวกเขาในห้องเดียวกันเป็น 'คนเดียวด้วยกัน. "
ในอดีตที่ผ่านมานี้เป็นไปได้มากขึ้นเธอกล่าวว่า "ไม่เพียง แต่เพราะมีผู้ปกครองอยู่ที่บ้าน แต่เพราะพ่อแม่ไม่ได้มีความสนใจครอบงำในชีวิตของเด็ก."
พิจารณามุมมองที่แตกต่างกันของคนที่ผมเรียกว่าฉันถูกตีที่ อย่างน้อยหนึ่งชุดรูปแบบทั่วไปเกิด:ฉันควรจะกังวลน้อยเกี่ยวกับระยะเวลาที่ลูก ๆ ของฉันที่ใช้ในกิจกรรมและอื่น ๆ เกี่ยวกับข้อความที่ฉันส่งไปเกี่ยวกับกิจกรรมเหล่านั้น ดังนั้นวิธีที่พ่อแม่ให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ข้ามเส้นหรือไม่
ครั้งแรกที่ทราบว่าแรงจูงใจมาจากคุณหรือบุตรหลานของคุณ.
"คุณจะได้ยินเสียงหัวเราะ?" ดร ธ อมป์สันกล่าวว่า "เป็นเด็กหัวเราะคิกคักเมื่อคุณวางพวกเขาออกหรือรับพวกเขาได้อย่างไรหรือว่าพวกเขาเคร่งขรึมและลากเท้าของพวกเขา "
สองดูสิ่งที่คุณพูด ดร luthar กล่าวว่าพ่อแม่ควรจะอยู่ในการติดต่อกับความรู้สึกของตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ติดต่อสื่อสารที่มีประสิทธิภาพเป็นแบบอย่างเป็นเป้าหมายเดียวที่เรื่อง เธอเตือนกับงบเช่น "โอ๊ะคุณไม่ได้เริ่มต้นอีกครั้งหรือไม่" หรือ "โอ้ที่รักคุณไม่ได้รับการแต่งตั้งให้ทุกเขต?"
"และถ้าคุณกำลังมีปัญหาในการระบุแนวโน้มนี้ในตัวเอง" เธอกล่าวว่า "ขอให้คู่สมรสของคุณหรือพี่น้องของคุณทุกคนที่คุณไว้วางใจ."
โดยไม่คำนึงถึงวิธีการหลายกิจกรรมที่คุณจัดตารางเวลาสำหรับเด็กของคุณให้แน่ใจว่าคุณกำหนดตารางเวลาสำหรับตัวเอง จะอยู่กับพวกเขา.
ดร แจสันกล่าวว่า "เด็ก ๆ ของคุณจะต้องรู้สึกว่ามีเวลามากพอที่เมื่อคอมพิวเตอร์ปิด. โทรศัพท์มือถือจะปิดและสิ่งที่คุณต้องการจะทำคือจะอยู่ด้วยกัน "
มันไม่ใช่แค่เวลาที่มีคุณภาพเขากล่าวว่ามันเป็นปริมาณเกินไป
." ฉันมักจะอ้างเพลงบิลลี่โจเอล "เขากล่าวว่าจำเป็นที่จะต้องสำหรับการสนทนาที่ฉลาดไม่มี ผมจะพาคุณเพียงวิธีการที่คุณมี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตนี้
เด็ก Overscheduled: ขนาดปัญหา?
ที่ปีโรงเรียนมีอยู่ ผมและภรรยาไม่ว่างการจัดการตารางเวลาของเด็ก ๆ หลังเลิกเรียน ผสมกีฬาปฏิบัติ สอนดนตรี บ้าน และเล่นวันนั้น สามารถกระทำการดุลที่ซับซ้อนสำหรับลูกสาวของเราอายุระดับประถมศึกษา เป็นสิ้นสุดบางวันค่า overstuffed เปิดกว้างบาง บางใจไม่ ยังคง เมื่อเทียบกับเมื่อเราถูกเด็ก โอกาสที่จะได้รับตัวอย่างตามรายสัปดาห์เป็นพัดใจ
มีปัญหาเดียว: ซับภูมิปัญญาดั้งเดิมในวันนี้วงการเป็นตัวหลัก สิ่งที่เรากำลังทำเพื่อเด็กของเราเป็นโหดร้าย overbearing และความยาวแห่งการทำลาย ปีตอนนี้ ฉันทามติได้เกิดขึ้นที่เป็นของแข็งขับ พ่อแม่ไอวี่คิดเป็น burdening ลูกฟุตบอลทัวร์นาเม้นท์ เรียนไวโอลิน และสอนมากเกินไป ห้องสมุดเล็ก ๆ ของหนังสือได้เผยแพร่ มีชื่อเช่น "เดอะ Over-Scheduled เด็ก "กดดันเด็ก "Pressured ผู้ปกครอง เด็ก Stressed-Out" และอื่น ๆ .
ในปีที่ผ่านมา มีบางแบคแลชกับมุมมองนี้ ปล่อยแสดงประโยชน์ของวิชาการศึกษา นักวิชาการว่าชำระเงินนอกงบประมาณโรงเรียนหรือพ่อแม่กระเป๋า บางส่วนของบทความเริ่มปรากฏ มีชื่อเช่น "Overscheduled เด็กตำนาน" ยังคง อ่านพาดหัวข่าวทั่วไป: "สัญญาณ 10 เป็นเด็กของคุณเกินไปว่าง"
พบตัวเองผิดหวัง โดยข้อความนี้ ก่อน ผมและภรรยาทำ ดังนั้น เราไม่ได้หรูหราของควบคุมของธิดาของเราฟรีเวลาตลอด กิจกรรมเหล่านี้ ในขณะที่บางครั้งเสียค่าใช้จ่าย ให้เราบางสบายใจ สอง ซึ่งง่ายต่อการพูดเด็กต้องเร่ unsupervised ในการประดิษฐ์คิดค้นเพื่อกิจกรรมของตนเอง แต่เราอยู่ในศตวรรษ 21 นวนิยาย Cleary เบเวอร์ลี่ไม่ สุดท้าย เมื่อเราปล่อยลูกหลานของเราในตนเองสำหรับยาว จนมวยปล้ำบนพื้น หาทางเข้าไปในการต่อสู้ หรือเรียกร้องเวลาหน้าจอ.
เป็นพ่อทำงานที่บ้าน ซึ่งหมายความว่า ฉันมักจะมาลากเข้าสู่การต่อสู้ ทำผมยาวสำหรับปฏิบัติ lacrosse ยิ่ง หรือ ดียัง มารยาทในการเรียน ที่น้อยก็จะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง และได้ไปเที่ยวกับเพื่อน กิจกรรมหลังเลิกเรียนเป็นบ่อ บางครั้งเราดูเป็นรับเลี้ยงเด็กกับขนมเป็นการ
นั้น คือหลักสับสนทำอะไร ผมถึงออกไปเสียงชั้นนำในคอรัสเด็กมี-overburdened และขอคำแนะนำบางอย่าง
ทอมป์สันไมเคิล จิตวิทยาคลินิกและผู้เขียน "กดดันเด็ก พยายามใส่ฉันที่ง่าย
"เป็นหลักการทั่วไป มีเส้นระหว่างวัยเด็กค่อนสูง น่าสนใจ ส่ง เสริมการเจริญเติบโตและเป็นเด็ก overscheduled เขากล่าวว่า "และไม่มีใครรู้อยู่"
จริงปัญหา เขากล่าว อยู่กับพ่อแม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนประสบความสำเร็จที่ได้ควบคุมชีวิตของตนเองในระดับสูง และผู้พยายามที่จะควบคุมชีวิตของลูก ๆ เหมือนกัน นี้นำไปสู่การกำหนดทางเลือกเกี่ยวกับกิจกรรมหลังเลิกเรียนจากวิตกกังวลแทนที่จะสนใจในของลูกดี-เป็นการ
"เมื่อผมโตขึ้น ก็ล้างจานของคุณเนื่องจากพวกเขากำลังอดอยากในประเทศจีน เขากล่าวว่า "ตอนนี้ก็มีไปฝึกมือของคุณได้เนื่องจากเด็กในประเทศจีนจะเรียนไวโอลิน"
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กระดับประถมศึกษา - และ -โรงเรียน เขากล่าว ผู้ปกครองควรน้อยกลัวว่า เด็กของพวกเขาไม่ได้รับล่วงหน้า และกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับของพวกเขาโดยรวมคุณภาพชีวิต.
"เด็กหลับ" เขาถาม "ไม่มีเด็กมีเวลาทำการบ้านของเขา หรือเธอ"
แอลวิน Rosenfeld เด็ก และวัยรุ่นจิตแพทย์ และผู้เขียน "เดอะ Over-Scheduled เด็ก"ยัง distanced ตัวเองจากความคิดที่ว่า กิจกรรมนอกหลักสูตรได้ไม่ดี
"กิจกรรมโดดเด่นเหมาะ เขากล่าวว่า "พวกเขาเพิ่มมากชีวิตเด็ก ปัญหาคือ เราได้สูญเสียความสามารถในการปรับสมดุลด้วยลงเวลา เบื่อเวลา"
ได้เพื่อ ที่ได้รับความคิดนี้ที่เล่นวัน และปฏิบัติกีฬาจะเครียดเกินไป ดร. Rosenfeld ตอบ: "ที่ไม่ฉันได้รับ misquoted บ่อย ถ้าคุณอ่านทุกอย่างที่ฉันได้เขียน ความคิดพื้นฐานอยู่ว่า ดีมีคอมพิวเตอร์ ซอฟต์แวร์ได้ดี แต่ถ้าคุณโอเวอร์โหลดคอมพิวเตอร์ที่ มีซอฟต์แวร์ จะแบ่ง"
ยาแก้พิษที่ปัญหา เขากล่าว คือการ ทำให้เด็กมีเวลาเพียงพอกับกิจกรรมไม่ ผู้ปกครองได้มีเวลาเพียงพอ และทั้งสองด้านมารวมกันเพื่อสร้างกิจกรรมของตนเอง
"ใช้เวลากับไม่มีเป้าหมายในใจ เขากล่าวว่า "ที่จะสื่อสารกับลูกของคุณว่า คุณรักพวกเขา และ หากเด็กรู้สึกรัก ชีวิตสามารถนำไป ด้วยลำบาก setbacks เหล่านี้จะไม่เคย พ่าย"
Luthar Suniya อาจารย์จิตวิทยาที่โคลัมเบีย ได้ทำการศึกษาบทบาทของกิจกรรมพิเศษในชีวิตของเด็กอย่างละเอียด เธอเน้นว่า จำนวนของกิจกรรมได้ปัญหา
"จึงเหมาะสำหรับเด็กการจัดกำหนดการ เธอกล่าว "มันไม่ดีสำหรับพวกเขาจะมีกิจกรรมดนตรี กีฬาหรือสิ่งอื่น ๆ การจัดระเบียบ และการดูแลโดยผู้ใหญ่"
วิจัยเธอได้แสดงให้เห็นว่า ข้อดีมีมีประสบการณ์จางนอกนักวิชาการ โอกาสเพื่อเหลาทักษะและทำงานร่วมกับเด็กอื่น ๆ และ ตั้งแต่ย่านโรงเรียนส่วนใหญ่ไม่ให้โปรแกรมหลังเลิกเรียนเพียงพอ เธอบอก "มีไรให้พ่อแม่หยุดพัก"
ปัญหาเกิด ดร. Luthar กล่าวว่า เมื่อพ่อแม่ overscrutinize ประสิทธิภาพการทำงานของเด็กในกิจกรรมเหล่านี้
"คุณไม่เพียงเล่นฟุตบอลเพื่อความสนุกสนาน หรือเล่น stickball ทั้งการ คุณกำลัง vying สำหรับทีมงานเดินทาง โดยชั้นที่สอง เธอกล่าว "เดียวที่ผมบอกว่า ต้องเป็นที่เด็กเริ่มพูดเขา หรือ self-worth ของเขา หรือเธอกำหนดประสิทธิภาพของเธอ: ฉันเป็นฉันสามารถทำ"
พอลลี่สาว-Eisendrath จิตวิทยาคลินิกและผู้เขียน "นับถือตนเองกับดัก"เป็นคนหนึ่งฉันพูดคุยกับคนโต้เถียงว่า กิจกรรมมากเกินไปอาจเกิดปัญหา เธอตำหนิรุ่นของผู้ปกครองที่มีความสนใจมากเกินไปในชีวิตของเด็ก แขวนอยู่ทุกคำ coddling ทุกความต้องการ สื่อสารให้ ผู้ปกครองเป็นเพียงผู้ชมสมาชิกสำหรับเด็กของพวกเขาสำเร็จการ
ก่อนอายุ 11 หรือ 12 เธอบอก เมื่อเด็กเริ่มพัฒนา self-consciousness กิจกรรมความเสี่ยงเด็กรบกวนจากการธรรมชาติพัฒนา.
"ก่อนนั้น ดร.หนุ่ม Eisendrath กล่าว "ทุกบทเรียนและชั้นเรียนเหล่านี้เกี่ยวกับครอบครัวที่แข่งขันกับผู้ปกครองอื่น ๆ เด็กจริง ๆ ต้องใช้เวลาที่อยู่รอบ ๆ เล่นได้อย่างอิสระมากขึ้น และมีรอบระยะเวลาเมื่อใด--เคียงข้างกันกับพ่อแม่ในห้องเดียวกัน เป็น 'คนเดียวกัน ' "
ในอดีต นี้เป็นไปได้มากขึ้น เธอบอก "ไม่เพียง เพราะมีหลักการอยู่ที่บ้าน แต่เนื่อง จากผู้ปกครองไม่สนใจนี้ obsessive ในชีวิตเด็ก"
พิจารณามุมมองแตกต่างกันของคนที่ผมเรียกว่า ฉันหลงน้อยหนึ่งปรากฏขึ้นทั่วไปรูปแบบ: ฉันควรกังวลน้อยเกี่ยวกับจำนวนเวลาที่ลูก ๆ ใช้กิจกรรมและข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อความที่ฉันส่งเกี่ยวกับกิจกรรมเหล่านั้น ดังนั้นผู้ปกครองทำแน่ใจว่า จะไม่ล้ำเส้นหรือไม่
ก่อน รู้ที่มาจากแรงจูงใจ คุณ หรือลูกของคุณ
"คุณได้ยินหัวเราะ" ดร.ทอมป์สันกล่าว "เป็นเด็ก giggling เมื่อคุณวางปิดรับ หรือพวกเขาคือบุด และลากเท้าของพวกเขา"
สอง ดูสิ่งที่คุณพูด ดร. Luthar กล่าวว่า ผู้ปกครองควรติดต่อกับความรู้สึกของตนเองเพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขากำลังสื่อสารไม่ว่าประสิทธิภาพเยี่ยงเป้าหมายเดียวที่สำคัญ เธอเตือนกับงบเช่น "โอ๊ะ คุณจะไม่ เริ่มอีกครั้งหรือไม่" หรือ "โอ้ รัก คุณจะไม่ เลือกทั้งหมดเขต"
"และถ้า คุณมีปัญหาในการระบุแนวโน้มนี้ในตัวเอง เธอกล่าวว่า "ขอคู่สมรส พี่น้องของคุณ หรือใครคุณเชื่อถือ"
ไม่ว่าอยู่ของจำนวนกิจกรรมที่คุณจัดตารางเวลาสำหรับเด็กของคุณ ให้แน่ใจว่า คุณจัดตารางเวลาตัวเองไปอยู่กับพวกเขา
ดร. Rosenfeld กล่าวว่า "เด็กของคุณต้องรู้สึกว่า มีเวลาเพียงพอเมื่อคอมพิวเตอร์ถูกปิด โทรศัพท์มือถือถูกปิด และทั้งหมดที่คุณต้องการทำมีอยู่ด้วยกัน"
ไม่เพียงคุณภาพเวลา เขากล่าว มันของปริมาณ เกินไป.
"ฉันเสมอเสนอเพลงบิลลีโจเอล เขากล่าวว่า: ไม่จำเป็นสำหรับการสนทนาฉลาด ฉันจะนำคุณเพียงวิธีที่คุณจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตนี้คน
overscheduled ใหญ่แค่ไหนปัญหาหรือไม่?
ซึ่งในตอนนี้ว่าปีโรงเรียนที่อยู่ ภายใต้ ทาง ภรรยา ของผมและผมจะไม่ว่างการจัดการตารางเวลาหลังโรงเรียนของเด็กของเราการผสมบทเรียนเพลงแนวปฏิบัติเกี่ยวกับการเล่นกีฬาและการบ้านวันที่ สามารถที่จะกระทำการสร้างความสมดุลความซับซ้อนสำหรับบุตรสาวขั้นพื้นฐาน - อายุของเราเป็นวันบางอ่อนนุ่ม logistically บางอย่างไปไม่ได้บางร้านที่เปิดให้กว้าง ยังคงอยู่เมื่อเทียบกับเมื่อเรายังเด็กโอกาสที่จะได้รับเพื่อการลิ้มลองที่เป็นรายสัปดาห์มีใจ - พัด.
มีเพียงคนเดียวปัญหาในการดูดซึมปัญญาทั่วไปที่อยู่ในวงกลมพ่อแม่วันนี้สิ่งที่เรากำลังทำอยู่เป็นคนของเราเป็นอย่างโหดร้ายหยิ่งยโสและทำลายระยะยาวการเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขา สำหรับปีนี้ฉันทามติที่ได้รับการใหม่ที่บางส่วนของฮาร์ดไดร์ฟ์ - การขับรถพ่อแม่ไอวี่ - ความปรารถนาเป็นการผลัก ภาระ ให้กับเด็กๆของพวกเขาพร้อมด้วยชั้นเรียนทำอาหารและบทเรียนสีไวโอลินทัวร์นาเมนต์ฟุตบอลมากเกินไป ไลบรารีขนาดเล็กของหนังสือได้มีการจัดพิมพ์ด้วยชื่อเช่น" over-scheduled เด็ก""กดดันเด็ก""กดดันผู้ปกครอง stressed-out เด็ก"และใน.
ในปีที่ผ่านมามีแนบแน่นบางอย่างเพื่อดูรายการนี้พร้อมด้วยบรรดานักวิชาการศึกษาการวางแสดงสิทธิประโยชน์ของกิจกรรมนอกหลักสูตรไม่ว่าจะชำระเงินสำหรับออกจากงบประมาณหรือที่โรงเรียนกระเป๋าของคุณพ่อคุณแม่งูๆปลาๆของบทความก็เริ่มจะปรากฏขึ้นพร้อมกับชื่อเช่น" overscheduled เด็กมายาคติ"ยัง - จีนทั่วไปมากขึ้นจะแสดงข้อความ" 10 ป้ายสำหรับเด็กของคุณเป็นไม่ว่างเกินไป"
ผมพบว่าตัวเองอัดอั้นตันใจโดยข้อความนี้ ครั้งแรกกับ ภรรยา ของผมและผมทำงานดังนั้นเราจึงไม่มีความหรูหราของกำกับดูแลในแบบไม่เสียค่าบริการของเราที่บุตรสาวโดยรอบสัญญาณนาฬิกา กิจกรรมเหล่านี้ในขณะที่บางครั้งก็มีราคาแพงทำให้เราสบายใจได้บางส่วนของใจ ประการที่สองเป็นเรื่องง่ายที่จะบอกว่าเด็กต้องเดินไปเดินมาโดยไม่ต้องมีการตรวจสอบในเขตพื้นที่ที่ประดิษฐ์คิดค้นกิจกรรมของตัวเองแต่เรามีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 ไม่ได้ที่ Beverly ย่านใจกลางเมือง Cleary International Center นวนิยายเรื่องนี้ ในที่สุดเมื่อเราทำให้เด็กๆของเราด้วยตัวของท่านเองสำหรับทอดตัวยาวพวกเขาได้มวยปล้ำบนชั้นที่การค้นหาวิธีการที่พวกเขาเข้าไปในการต่อสู้หรือความต้องการเวลา.
เป็นพ่องานที่บ้านที่นี้หมายความว่าผมถูกลากเข้าไปการทะเลาะวิวาทที่ทำให้ผมยาว LaCrosse ถูกสำหรับการปฏิบัติได้มากยิ่งขึ้นหรือเรียนได้ดียิ่งขึ้นแต่สมบัติผู้ดีที่อย่างน้อยก็จะได้เรียนรู้อะไรบางอย่างและได้รับในการแขวนกับเพื่อนๆหลังจากกิจกรรม - โรงเรียนเป็นความร่ำรวยหรือไม่? ในบางครั้งเราดูเป็นพี่เลี้ยงเด็กพร้อมด้วยอาหารว่าง.
ดังนั้นสิ่งของผู้ปกครองสับสนที่จะทำ ผมมาประสานเสียงออกไปกับเสียงชั้นนำในเด็กที่บางส่วนมี - มะตุ้มและแสวงหาคำแนะนำบางอย่าง.
ไมเคิลธอมป์สันนักจิตวิทยาทางการแพทย์และผู้เขียนของ"กดดันเด็ก"พยายามที่จะทำให้ผมได้อย่างง่ายดาย.
"ที่เป็นหลักการทั่วไปมีบรรทัดระหว่างการขยายตัวในวัยเด็ก - การส่งเสริมเป็นอย่างสูงที่เพิ่มความน่าสนใจและในวัยเด็ก overscheduled "เขากล่าว "ไม่มีใครรู้ว่าที่ไหนที่เป็น"
ปัญหาที่แท้จริงที่เขาว่า"ทอดตัวอยู่กับผู้ปกครองโดยเฉพาะประสบความสำเร็จอย่างสูงที่มีระดับสูงที่มีการควบคุมมากกว่าชีวิตความเป็นอยู่ของตนเองและผู้ที่พยายามที่จะควบคุมการความเหมือนในชีวิตความเป็นอยู่ของเด็กโรงแรมแห่งนี้เป็นทางนำไปสู่การทำให้ทางเลือกเกี่ยวกับกิจกรรมหลังจาก - โรงเรียนออกจากความกังวลแทนการปรับเพิ่มอัตราดอกเบี้ยในของเขาเป็นเด็กดีที่จะ.
"เมื่อผมได้ขึ้นเป็นทำความสะอาดแผ่นของคุณได้เนื่องจากพวกเขาจะหิวในประเทศจีน"เขากล่าว "ตอนนี้ก็ไปปฏิบัติหน้าปัดของคุณได้เนื่องจากเด็กที่อยู่ในประเทศจีนมีการเรียนรู้สีไวโอลิน"
โดยเฉพาะกับเด็กโรงเรียนประถมและส่วนกลาง - โรงเรียนเขาบอกว่าผู้ปกครองควรจะต้องไม่น้อยอันน่าสะพรึงกลัวที่เด็กๆของเขาจะไม่ได้มากขึ้นและความกังวลในเรื่อง คุณภาพ โดยรวมของชีวิต.
"เป็นเด็กที่การนอนพักผ่อนอย่างเพียงพอหรือไม่?"เขาถาม "เด็กที่มีเวลาเพียงพอที่จะทำการบ้านของเขาหรือเธอหรือไม่?" rosenfeld
alvin จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นและนักเขียนคนหนึ่งของ" over-scheduled เด็ก"ยังอยู่ห่างจากความคิดที่ว่ากิจกรรมนอกหลักสูตรนั้นไม่ดี..
"กิจกรรมความร่ำรวยมีสมบรูณ์แบบ"เขากล่าว "ที่เพิ่มจำนวนมากสำหรับการต่อชีวิตประจำวันของเด็กๆ ปัญหาคือเราได้สูญเสียความสามารถในการสร้างความสมดุลให้กับช่วงเวลาลงไปน่าเบื่อ"
ดังนั้นที่ฉันได้ความคิดนี้ว่าการปฏิบัติทางด้านกีฬาและการเล่นวันที่มีการระบายความร้อนเกินไป ดร. rosenfeld ตอบว่า"ฉันได้ misquoted บ่อยมากถ้าคุณได้อ่านทุกอย่างที่ฉันเคยเขียน,พื้นฐานความคิดที่เป็นของที่ดีเยี่ยมในการมีคอมพิวเตอร์ให้เพื่อจะมีซอฟท์แวร์,แต่ถ้าคุณมีแรงดันเกินกำหนดคอมพิวเตอร์ที่พร้อมด้วยซอฟต์แวร์เป็นเวลาหยุดพักลง"
ที่ยาต้านพิษในการที่ปัญหาที่เขาพูด,มีการตรวจสอบให้แน่ใจว่าเด็กจะมีเวลาที่เพียงพอไม่มีกิจกรรม,พ่อแม่มีเวลาที่เพียงพอและไม่มีการปฏิบัติงานและที่ทั้งสองด้านมาร่วมกันเพื่อสร้างกิจกรรมของตนเอง.
"เวลาที่ไม่มีเป้าหมายในใจ"เขากล่าว "ที่จะสื่อสารกับลูกของคุณว่าคุณจะรักเขา และหากเด็กที่รู้สึกรักชีวิตสามารถนำเสนอข้อมูลเหล่านี้พร้อมด้วยยากลำบากแต่ ภาวะ ถดถอยเหล่านี้จะไม่เคยเอาชนะพวกเขาได้"
suniya luthar ศาสตราจารย์ทางจิตวิทยาที่โคลัมเบียได้ทำการศึกษาที่หลากหลายในบทบาทของกิจกรรมนอกหลักสูตรในชีวิตความเป็นอยู่ของเด็กเธอย้ำว่าจำนวนของกิจกรรมไม่ได้เกิดปัญหาที่.
"เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเด็กๆจะสามารถกำหนดตาราง"เธอกล่าวว่า" "มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขาจะมีสิ่งอื่นๆหรือกิจกรรมต่างๆด้านกีฬาทางดนตรีจัดระเบียบและมีการตรวจสอบโดยผู้ใหญ่ที่"
การวิจัยของเธอได้แสดงให้เห็นว่าความได้เปรียบรวมถึงมีประสบการณ์ที่ด้านนอกของนักวิชาการโอกาสทางการขายที่เพื่อฝึกทักษะความชำนาญและการทำงานร่วมกันกับเด็กคนอื่น. และเนื่องจากเขตพื้นที่การศึกษาที่ไม่สามารถจัดให้บริการโปรแกรมหลังจากที่โรงเรียนอย่างเพียงพอเธอกล่าวว่า"มันเป็นเรื่องใหญ่ของการให้ผู้ปกครองที่"
ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นดร. luthar กล่าวว่าเมื่อพ่อแม่ overscrutinize ประสิทธิภาพ การทำงานของเด็กในกิจกรรมเหล่านี้.
"คุณไม่ได้เล่นฟุตบอลเพื่อความสนุกสนานหรือการเล่น stickball ใน cul - de - sac ที่คุณจะประกวดประชันกันสำหรับทีมงานเดินทางไปโดยระดับที่สอง"เธอกล่าว "สถานที่เพียงแห่งเดียวที่ผมพูดว่าหยุดคือสถานที่ซึ่งเด็กจะเริ่มจะพูดหรือสมรรถนะการทำงานของเขาหรือเธอจะเป็นตัวกำหนดว่าจะด้วยตนเอง - มูลค่าของเขาผมเป็นอย่างที่ผมสามารถ perform." young-eisendrath
พอลลี่นักจิตวิทยาทางการแพทย์และผู้เขียนได้ของ" self-esteem Trap Receiver"เป็นคนหนึ่งที่ผมพูดกับผู้ที่ให้เหตุผลว่ากิจกรรมต่างๆจำนวนมากเกินไปอาจทำให้เกิดปัญหาขึ้น เธอตำหนิรุ่นของพ่อแม่ที่มีมากเกินไปมีส่วนได้เสียในการมีชีวิตอยู่ของบุตรหลานของตนอยู่ในทุกคำนทุกความต้องการการสื่อสารที่ผู้ปกครองมีเพียงผู้เข้าฟังการประชุมสำหรับความสำเร็จของบุตรหลานของพวกเขา.
ก่อนอายุ 11 หรือ 12 เธอพูดเมื่อเด็กเริ่มพัฒนาตนเอง - ความสำนึกกิจกรรมความเสี่ยงรบกวนเด็กจากการพัฒนาทางธรรมชาติของพวกมัน.
"ก่อนแล้ว"ดร. young-eisendrath กล่าวว่า"ชั้นเรียนและบทเรียนเหล่านี้ทั้งหมดมีเกี่ยวกับพ่อแม่ต้องแข่งขันกับคนอื่น เด็กจำเป็นต้องใช้จริงๆเวลาที่ไปนอนเล่นมากขึ้นโดยรอบได้อย่างอิสระและมีช่วงเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้านข้างพร้อมด้วยคุณพ่อคุณแม่ของพวกเขาอยู่ในห้องเดียวกันการถูก"ด้วยกันตามลำพัง""
ในอดีตโรงแรมแห่งนี้เป็นมากกว่าเป็นไปได้เธอกล่าวว่า"ไม่ใช่เพียงเพราะมีหลักที่เข้าพักอยู่ที่บ้านแต่เป็นเพราะพ่อแม่ไม่มีส่วนได้เสียจุดดึงดูดใจแห่งนี้ในชีวิตความเป็นอยู่ของเด็ก"
พิจารณาวิวทิวทัศน์ที่มีความแตกต่างกันของคนที่ผมเรียกว่าผมรู้สึกว่าอย่างน้อยหนึ่งชุดตกแต่งร่วมกันออกมาฉันควรจะลดความกังวลเกี่ยวกับระยะเวลาที่จะให้บุตรหลานของฉันใช้เวลาในการทำกิจกรรมและเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อความที่ผมส่งไปเกี่ยวกับกิจกรรมที่ คุณจะต้องทำอย่างไรกับคุณพ่อคุณแม่ทำให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ข้ามสายได้อย่างไร?
ครั้งแรกก็รู้ว่าที่ไหนที่แรงบันดาลใจมาจากคุณหรือลูกของคุณ.
"คุณได้ยินเสียงหัวเราะหรือไม่?"ดร.สันกล่าวว่า" "เด็กหยอกล้อเมื่อคุณส่งออกหรือรับได้หรือเป็นคนเคร่งขรึมและลากเท้าของพวกเขาหรือไม่?"
ที่สองรับชมในสิ่งที่คุณพูด ดร. luthar กล่าวว่าพ่อแม่ผู้ปกครองควรจะอยู่ในสัมผัสกับความรู้สึกของตัวเองเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ผลิตนั้นไม่ได้การติดต่อสื่อสารที่มี ประสิทธิภาพ เป็นตัวอย่างประตูเดียวที่สำคัญ แม่เตือนต่องบอย่าง" OOPS คุณไม่ได้เริ่มต้นอีกครั้งหรือไม่?"หรือ"โธ่คุณไม่ได้เลือกสำหรับทุกเขตหรือไม่?"
"และหากคุณมีปัญหาการระบุแนวโน้มนี้ในตัวคุณเอง"เธอกล่าวว่า"ขอให้คู่สมรสของคุณแบบกระชับมิตรของคุณหรือมีใครคุณให้ความไว้วางใจ"
โดยไม่คำนึงถึงจำนวนมากกิจกรรมที่คุณกำหนดตารางเวลาสำหรับเด็กของคุณโปรดตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณควรกำหนดตารางเวลาสำหรับตัวคุณเองเวลาไปอยู่ด้วย. N ดร. rosenfeld กล่าวว่า"เด็กๆของคุณจำเป็นต้องมีความรู้สึกมีเวลาไม่เพียงพอเมื่อคอมพิวเตอร์ปิดอยู่กล้องถ่ายรูปเข้าปิดอยู่และทั้งหมดที่คุณต้องทำคือได้อยู่ด้วยกัน"
ไม่ใช่เพียงช่วงเวลาที่ได้ คุณภาพ เขาบอกว่าเป็นจำนวนมากจนเกินไป.
"ผมอยู่เสมอการเสนอราคาเพลงบิลลี่โยเอล"เขากล่าวว่า:ไม่จำเป็นต้องใช้การสนทนาฉลาดผมจะพาท่านเพียงทางที่คุณมี.