Separate chapters have been devoted

Separate chapters have been devoted to most of the European towns which were, or
became, national capitals during the later nineteenth century, namely Amsterdam (a
capital in name only), Athens, Berlin, Brussels, Budapest, Christiania (Oslo),
Copenhagen, Helsinki (Helsingfors), London, Madrid, Paris, Rome, Stockholm and
Vienna. Barcelona has also been given a chapter of its own. Bern, Istanbul, Lisbon and St
Petersburg have not been included, nor have any of the towns—Bucharest and Sofia for
instance—which acquired capital city status with the liberation of the Balkan states
towards the end of the nineteenth century. Towns which were regarded as national
centres without being the capital of a sovereign state during the relevant period such as
Dublin, Prague and Warsaw, and the capitals of countries which later came to be part of
the Italian or German states have been excluded. Towns like Florence which became
capitals for a brief period have also been disregarded

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทแยกมีการทุ่มเทมากที่สุดของเมืองในยุโรปซึ่งได้ หรือกลายเป็น เมืองหลวงแห่งชาติในช่วงหลังศตวรรษ คืออัมสเตอร์ดัม (aทุนในชื่อเฉพาะ), บรัสเซลส์ เบอร์ลิน เอเธนส์ บูดาเปสต์ Christiania (ออสโล),เฮลซิงกิ (เฮลซิงกิ), ลอนดอน แมดริด โคเปนเฮเกน ปารีส โรม สตอกโฮล์ม และเวียนนา บาร์เซโลนายังได้รับบทของตัวเอง เบิร์น อิสตันบูล ลิสบอน และเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่มี ไม่มีของในเมือง — บูคาเรสต์และโซเฟียสำหรับอินสแตนซ์ — ที่มาสถานะเมืองหลวง ด้วยการปลดปล่อยรัฐบอลข่านในตอนท้ายของศตวรรษ เมืองที่ถูกถือชาติศูนย์โดยไม่ต้องเป็นเมืองหลวงของรัฐอธิปไตยในระหว่างรอบระยะเวลาที่เกี่ยวข้องเช่นดับลิน ปราก และวอร์ซอ และในเมืองหลวงของประเทศซึ่งต่อมาจะ เป็นส่วนหนึ่งของอเมริกาอิตาลี หรือเยอรมันถูกแยกออก เมืองเช่นฟลอเรนซ์ซึ่งกลายเป็นยังมีการละเลยเมืองหลวงระยะเวลาสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทเฉพาะกิจได้รับการอุทิศเพื่อที่สุดของเมืองในยุโรปซึ่งเป็นหรือ
กลายเป็นเมืองหลวงแห่งชาติในช่วงศตวรรษที่สิบเก้าต่อมาคืออัมสเตอร์ดัม (เป็น
เงินทุนในชื่อเท่านั้น), เอเธนส์, เบอร์ลิน, บรัสเซลส์, บูดาเปสต์, คริสเตี (ออสโล),
โคเปนเฮเกน เฮลซิงกิ (เฮลซิงกิ), ลอนดอน, มาดริด, ปารีส, โรม, สตอกโฮล์มและ
กรุงเวียนนา บาร์เซโลนายังได้รับบทของตัวเอง เบิร์น, อิสตันบูล, ลิสบอนและเซนต์
ปีเตอร์สเบิร์กไม่ได้รวมหรือมีใด ๆ ของเมือง-บูคาเรสต์และโซเฟียสำหรับ
อินสแตนซ์ที่ได้รับสถานะเป็นเมืองหลวงที่มีการปลดปล่อยของรัฐบอลข่าน
ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า เมืองที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นชาติ
ศูนย์โดยไม่ต้องเป็นเมืองหลวงของรัฐอธิปไตยในช่วงระยะเวลาที่เกี่ยวข้องเช่น
ดับลิน, ปรากและกรุงวอร์ซอและเมืองหลวงของประเทศซึ่งต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของ
รัฐอิตาลีหรือเยอรมันได้รับการยกเว้น เมืองเช่นฟลอเรนซ์ซึ่งกลายเป็น
เมืองหลวงในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ยังคงถูกมองข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทแยกได้อุทิศให้กับที่สุดของเมืองในยุโรปที่ถูก หรือกลายเป็นเมืองหลวงแห่งชาติในช่วงศตวรรษที่สิบเก้าคือ อัมสเตอร์ดัม ( ภายหลังเมืองหลวงชื่อเท่านั้น ) , เอเธนส์ , เบอร์ลิน , บรัสเซลส์ , บูดาเปสต์ , คริสเตียเนีย ( ออสโล )โคเปนเฮเกน , เฮลซิงกิ ( Helsinki ) , ลอนดอน , มาดริด , ปารีส , โรม , สตอกโฮล์มและเวียนนา บาร์เซโลนายังได้รับบทของตัวเอง เบิร์น , อิสตันบูล , ลิสบอน และเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่ได้รวมอยู่ หรือมีเมืองบูคาเรสต์และโซเฟียสำหรับตัวอย่างที่ได้รับทุนเมืองสถานะด้วยการปลดปล่อยของรัฐบอลข่านในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้า เมืองซึ่งถือว่าเป็นชาติศูนย์ โดยเป็นเมืองหลวงของรัฐอธิปไตยในช่วงระยะเวลาที่เกี่ยวข้อง เช่นดับลิน , ปรากและวอร์ซอ เมืองหลวงของประเทศ และซึ่งต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกา อิตาลี หรือ เยอรมัน ได้รับการยกเว้น เมืองฟลอเรนซ์ ซึ่งเป็นเหมือนเมืองหลวงสำหรับระยะเวลาสั้น ๆยังได้ตกไป