The young woman sighed taking one l

The young woman sighed taking one last look at the warm light spilling from the castle windows onto the ground below. She shivered a little in night air; she would miss the castle and some of its inhabitants, but she had grown weary of the way they treated her. Tightening the leather cinch around the last bundle of her belongings, she reached over and picked up the horse's reigns from their place around the saddle horn. There was one last thing to do before she left Ondara and the Castle Tanaria behind forever. Leading her horse to the inlet near the docks, they walked quietly along the shoreline. The moon was full, and its silvery rays shone down on her warming her tired frame. She stopped, dropped the reigns, and walked toward an inlet until the toes of her boots were just inches away from the water. Standing quietly for a moment with her hands clasped behind her, she stared up at the glowing orb in the night sky. Was there really a lady in the moon, or was it all just a legend? Her father told before he died that she was the daughter of the moon. The Lady was her mother and the stars her father. She was only loaned to them as a favor to an old couple who had no children. Whether it was true or not, it was a nice story. It gave her comfort on nights such as these and explained some of the extraordinary abilities she possessed. Taking a deep breath and clasping her hands together in front of her, she stared up at the moon. "Lady of the Moon, Queen of Night. I humble myself before you tonight to seek counsel. If it is my destiny to be solitary the rest of my days, then tell me so now so I may cease the heart aching task of searching for my true love." Her eyes closed, she waited for the slightest indication the Lady heard her request. About the time she decided she was to receive no answer, a voice spoke softly in her ear. "My Daughter. Yes, you are indeed my child. You are not to spend your life alone. Your true love has waited as long for you as you have for him. Just be patient a little longer. Keep your heart open and empty of despair, and you will find him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หญิงสาวถอนหายใจทำตาสุดท้ายหนึ่งแสงอุ่นออกจากหน้าต่างปราสาทลงพื้นดินด้านล่าง นาง shivered เล็กน้อยในเวลากลางคืนอากาศ เธอจะคิดถึงปราสาทและบางส่วนของประชากรของ แต่เธอก็เพิ่มขึ้นตามที่พวกเขาถือว่าเธอเบื่อหน่าย เธอขันยากหนังรอบ ๆ กลุ่มสุดท้ายของเธอไว้ ถึงผ่าน และรับจากที่รอบ ๆ ฮอร์นอานม้า reigns มีสิ่งหนึ่งสุดท้ายต้องก่อนเธอเหลือ Ondara และ Tanaria ปราสาทหลังตลอด นำม้าของเธอไปสู่ทางเข้าของใกล้ท่า เดินอย่างเงียบ ๆ ไปตามชายฝั่ง จันทร์เต็ม และรังสีของเงิน shone ลงบนกรอบของเธอเหนื่อยเธอร้อน เธอหยุด reigns ลดลง และเดินไปทางอ่าวจนกระทั่งเท้าของรองเท้าของเธอถูกนิ้วเพียงจากน้ำ ยืนเงียบ ๆ ครู่ ด้วยมือของเธอ clasped เธอ เธอจ้องไปค่าที่ลูกโลกเร่าร้อนในท้องฟ้ายามค่ำคืน มีจริง ๆ ผู้หญิงในดวงจันทร์ หรือทั้งหมดนั้นเป็นเพียงตำนาน พ่อของเธอบอกว่า ก่อนที่เขาตายว่า เธอเป็นลูกสาวของดวงจันทร์ ผู้หญิงถูกแม่ของเธอและดาวพ่อของเธอ เธอเท่านั้นถูกยืมไปเป็นชอบไปเป็นคู่เก่าที่ไม่มี ไม่ว่าจะมีจริง หรือไม่ มันเป็นเรื่องดี มันให้ความสะดวกสบายของเธอในคืนที่พักเช่นนี้ และอธิบายของความสามารถพิเศษที่เธอต้อง การหายใจลึก ๆ และ clasping มือเธอกันหน้าเธอ เธอจ้องไปขึ้นที่ดวงจันทร์ "ผู้หญิงของดวงจันทร์ ราชินีคืน ผมไอ้ตัวเองก่อนที่คุณคืนนี้เพื่อค้นหาคำแนะนำ ถ้ามันเป็นชะตากรรมของฉันเป็นปัจเจกส่วนเหลือของวันของฉัน แล้วบอกให้ตอนนี้ดังนั้นฉันอาจหยุดงานปวดหัวใจของการค้นหารักแท้ของฉัน" ตาของเธอปิด เธอรอสำหรับบ่งชี้เพียงน้อยนิดที่ผู้หญิงได้ยินคำขอของเธอ เกี่ยวกับเวลา ที่เธอตัดสินใจเธอจะได้รับการตอบรับ พูดเสียงเบา ๆ อยู่ในหูของเธอ "ลูกสาวของฉัน ใช่ คุณได้แน่นอนเด็ก คุณจะไม่ต้องใช้ชีวิตคนเดียว คุณรักจริงมีรอเป็นนานที่คุณมีให้เขา เพียงเล็กน้อยต่อผู้ป่วยได้ ให้คุณเปิด และว่างเปล่าของความสิ้นหวัง และคุณจะพบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญิงสาวถอนหายใจการมองสุดท้ายที่หกแสงอันอบอุ่นจากหน้าต่างปราสาทบนพื้นดินด้านล่าง เธอสั่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนกลางคืนอากาศ เธอจะพลาดปราสาทและบางส่วนของผู้อยู่อาศัย แต่เธอได้เติบโตเบื่อวิธีที่พวกเขาได้รับการรักษาของเธอ กระชับแน่นอนหนังรอบสุดท้ายของกำข้าวของของเธอเธอถึงกว่าและหยิบขึ้นครองราชย์ของม้าจากสถานที่ของพวกเขารอบฮอร์นอาน มีสิ่งหนึ่งที่สุดท้ายที่จะทำก่อนที่เธอจะเหลือ Ondara และปราสาท Tanaria อยู่เบื้องหลังตลอดไป ชั้นนำม้าของเธอที่จะเข้าใกล้กับท่าเทียบเรือที่พวกเขาเดินอย่างเงียบ ๆ ตามแนวชายฝั่ง ดวงจันทร์เต็มและรังสีสีเงินที่ส่องลงบนเฟรมร้อนของเธอเหนื่อยของเธอ เธอหยุดลดลงรัชกาลและเดินไปยังทางเข้าจนถึงเท้าของรองเท้าของเธอเป็นเพียงแค่นิ้วห่างจากน้ำ ยืนอยู่เงียบ ๆ สักครู่ด้วยมือของเธอที่อยู่เบื้องหลังการประสานของเธอเธอจ้องขึ้นที่ลูกกลมเรืองแสงในท้องฟ้ากลางคืน อยู่ที่นั่นจริงๆผู​​้หญิงในดวงจันทร์หรือมันเป็นเพียงตำนานหร​​ือไม่? พ่อของเธอบอกว่าก่อนที่เขาจะเสียชีวิตว่าเธอเป็นลูกสาวของดวงจันทร์ ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่และดาวพ่อของเธอ เธอเป็นคนเดียวที่จะยืมพวกเขาเป็นที่ระลึกให้กับคู่เก่าที่ไม่มีลูก ไม่ว่าจะเป็นจริงหรือไม่ก็เป็นเรื่องที่ดี มันทำให้ความสะดวกสบายของเธอในคืนเช่นนี้และอธิบายบางส่วนของความสามารถพิเศษที่เธอมี การหายใจเข้าลึก ๆ และกุมมือของเธอร่วมกันในด้านหน้าของเธอจ้องมองขึ้นไปที่ดวงจันทร์ "เลดี้ของดวงจันทร์ราชินีแห่งรัตติกาล. ฉันต่ำต้อยตัวเองก่อนที่คุณคืนนี้เพื่อขอคำปรึกษา. ถ้ามันเป็นของฉันโชคชะตาจะเป็นคนเดียวส่วนที่เหลือของฉันวันแล้วบอกฉันดังนั้นตอนนี้ผมจึงอาจหยุดหัวใจน่าปวดหัวงานของการค้นหาสำหรับ รักแท้ของฉัน." ดวงตาของเธอปิดเธอรอคอยสำหรับการบ่งชี้น้อยเลดี้ได้ยินเธอขอ เกี่ยวกับเวลาที่เธอตัดสินใจว่าเธอจะได้รับไม่มีคำตอบเสียงพูดเบา ๆ ในหูของเธอ "ลูกสาวของฉัน. ใช่คุณเป็นจริงลูกของฉัน. คุณยังไม่ได้จะใช้ชีวิตของคุณคนเดียว. ความรักที่แท้จริงของคุณได้รอเป็นเวลานานสำหรับคุณที่คุณมีให้เขา. เพียงอดทนอีกหน่อย. ให้หัวใจของคุณเปิดและว่างเปล่าของ ความสิ้นหวังและคุณจะได้พบกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หญิงสาวถอนหายใจ ตัวสุดท้ายดูอบอุ่นแสงหกจากปราสาทหน้าต่างลงสู่พื้นด้านล่าง เธอตัวสั่นเล็กน้อยในอากาศ คืน เธอจะคิดถึงปราสาทและบางส่วนของผู้อยู่อาศัย แต่เธอเบื่อหน่ายกับวิธีที่พวกเขาทำกับเธอ การขันแข่งรอบสุดท้ายของหนังห่อข้าวของเธอเธอเอื้อมมือไปหยิบม้าครอบครองจากสถานที่รอบๆ อาน ฮอร์น นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ทำก่อนไป ondara และปราสาท tanaria ไว้ตลอดไป นำม้าของเธอไปปากน้ำ ใกล้ท่าเรือ พวกเขาเดินอย่างเงียบ ๆตามแนวชายฝั่ง ดวงจันทร์เต็มรูปแบบและสี แสงส่องลงบนกรอบร้อนเธอเหนื่อยเธอ เธอหยุดทำครอบครองและเดินต่อเข้าจนเท้ารองเท้าของเธอมีแค่นิ้วห่างจากน้ำ ยืนเงียบๆสักครู่กับมือของเธอไว้ข้างหลังเธอ เธอจ้องไปที่ลูกแก้วเรืองแสงในยามค่ำคืน มีจริง ๆผู้หญิงในดวงจันทร์ หรือเป็นแค่ตำนาน ? คุณพ่อบอก ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เธอเป็นลูกสาวของดวงจันทร์ ผู้หญิงที่เป็นแม่ของเธอ และดาว พ่อของเธอเธอแค่ยืมพวกเขาอยากจะเป็นคู่ที่ไม่มีบุตร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือ ไม่ มันเป็นเรื่องดี มันให้ความสะดวกสบายของเธอในคืนดังกล่าว และอธิบายบางส่วนของพิเศษความสามารถเธอสิง สูดหายใจเข้าลึกๆ และกระชากมือเธอด้วยกันต่อหน้าเธอ เธอจ้องมองไปยังดวงจันทร์” นางดวงจันทร์ ราชินีของคืนแม่ต้อยเองก่อนที่คุณคืนนี้ที่จะแสวงหาที่ปรึกษา ถ้ามันเป็นโชคชะตาที่ฉันต้องโดดเดี่ยว ส่วนที่เหลือของวันของฉัน ก็บอกให้ฉันดังนั้นตอนนี้ฉันอาจหยุดหัวใจปวดงานค้นหาความรักที่แท้จริงของฉัน " หลับตา เธอรอสักนิดว่าหญิงสาวได้ยินคำขอของเธอ เกี่ยวกับเวลาที่เธอตัดสินใจที่เธอจะได้รับคำตอบ เสียงพูดเบาๆที่ข้างหูเธอ " . ลูกสาวของฉัน ใช่คุณจริงๆด้วยลูก คุณไม่ได้ที่จะใช้จ่ายชีวิตของคุณคนเดียว ความรักที่แท้จริงของคุณ รอมานาน อย่างที่คุณมีให้เขา แค่อดทนอีกสักนิด ให้หัวใจของคุณเปิดและ ว่างเปล่า สิ้นหวัง และคุณจะพบเขา