Elfie the Elephant Elfie the baby e

Elfie the Elephant

Elfie the baby elephant was six years old, and all his life, he’s only ever had two friends: Mummy Elephant and Daddy Elephant. “Two friends are all I need!” Elfie could be heard proclaiming this to Mummy Elephant whenever she attempted to coax him into playing with the baby giraffe who lived next-door. When Daddy Elephant persuaded Elfie to share his toy ball with the baby hippo who lived down the street, Elfie would toss his little trunk and say, “I hate sharing! I won’t share!” Mummy and Daddy Elephant could only look at each other in exasperation, for they were at their wits end and had run out of ideas of how to socialise little Elfie, their only child.

Shortly after Elfie’s seventh birthday, Mummy and Daddy Elephant sat Elfie down and said seriously, “Elfie, it is time to go to school.” Elfie was bewildered – he never even considered the notion of having to leave their house and all his toys to learn! “I won’t!” shouted Elfie in panicked defiance. “I’m sorry, sweetheart, but you don’t have a choice,” Daddy Elephant insisted. Tantrums ensued; every night, Mummy and Daddy Elephant had to shut their ears and harden their hearts to the stomping and tears of Elfie.

Soon, it was the first day of school. It took the combined efforts of Mummy and Daddy Elephant to force Elfie into his school uniform and bundle him into the car. This time, Elfie found that his wails and pouts had no effect in deterring his parents from sending him to school to learn and make friends. Instead, he crossed his arms and stared resolutely out of the window, brimming with white-hot anger. The last thing he said to Mummy and Daddy Elephant before stomping into school was a very defiant “I hate you,” to which his parents simply ignored and continued to wave him cheerily into the gates of the school.

Throughout the first weeks of school, little baby animals all tried to make friends with Elfie. Even though Charlie the baby bunny was much smaller than Elfie, he often asked Elfie to play hide-and-seek with everyone else. Sally the baby squirrel offered her nuts to Elfie during snack time. Percy the piglet even offered to help Elfie learn his spelling. Initially, Elfie took pleasure in rebuffing all their initiatives. Gradually, all the baby animals stopped trying. Elfie continued to detest school, and he refused to speak with anyone. He was miserable, but what he didn’t realise was that he was lonely, too. He watched his classmates hop, run and fly during playtime while sitting at the side benches alone, with a strange feeling in his heart that he never felt before. Unbeknownst to him, the funny, tight feeling in his chest was a longing to make friends.

One day, Mrs Owl, their Principal, announced, “Children, we are honoured to have been invited by the Singapore Sports Council to participate in the upcoming SEA Games! You will be cheering the athletes during their competitions after school, and preparing posters to encourage them!” The entire school as abuzz with excitement, but Elfie was annoyed at having to spend even more time in the presence of his classmates.

The following day, Elfie was tasked with cutting out letters for the SEA Games posters. Elfie snipped aggressively at the cardboard, angry that he had to contribute to this ‘fiasco’. “This –snip!- is –snip!- so –snip!- stupid…. OUCH!” In his blinding rage, Elfie had cut his hand with the scissors. Crimson blood was flowing profusely from his wound, and Elfie had turned a sickening shade of green – he was afraid of the sight of blood, and the pain was intolerable. He remained frozen on the spot, holding his bleeding hand out. The teachers and Mrs Owl were nowhere to be seen. Elfie was scared and did not know what to do.

Out of nowhere, Charlie the baby bunny and Percy the piglet quickly made their way to Elfie and said “Elfie, let us take you to the Sick Bay!” Elfie was too shocked to respond, and so, flanking Elfie, they held his hands and led him gently to the Sick Bay where Nurse Nightingale was. By then, Elfie was shaking and nauseated from the smell of the blood. Charlie and Percy hovered near the door of the Sick Bay while Nurse Nightingale tended to Elfie’s cut, unsure whether to stay or leave. Elfie was crying from the pain, but he managed to plead, “Please stay with me!” Charlie and Percy quickly rushed to Elfie’s side to comfort and distract him from the pain. Nurse Nightingale bandaged Elfie’s hand quickly, and when Elfie looked up, his entire class was gathered at the entrance of the Sick Bay, fighting for a glimpse of Elfie to see for themselves that he was alright. “Elfie! Elfie! Are you okay? Do you want some of my candy? Do you need some milk?” The children were clamouring to offer kindness and thoughtfulness in Elfie’s time of need. At the sight of this, Elfie burst into tears. “Oh no! Elfie, are you alright? Does something hurt? Shall we call your parents?” Charlie asked worriedly. Elfie shook his head and spluttered thickly through his tears, “I’m… so… touched… thank you…” Everyone breathed a sigh of relief and rushed to give Elfie a hug, ignoring Nurse Nightingale’s weak protests that Elfie needed his rest.

A week after, it was time for the children to attend the SEA Games. Elfie cheered the loudest and waved the banners enthusiastically, surrounded by friends. The spirit of togetherness and friendship had changed Elfie, almost like magic. Mummy and Daddy Elephant were surprised and overjoyed to find Elfie looking forward to school, and eager to share and play with his newfound friends. Elfie loved going to school to learn and spend time with the other baby animals who were not only his friends, but also those who taught him the value of loyalty and friendship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Elfie ช้าง Elfie ช้างเด็กตั้งแต่อายุ 6 ปี และชีวิตของเขาทั้งหมด เขาเท่านั้นเคยมีเพื่อนสอง: มัมมี่ช้างและช้างของพ่อ "เพื่อนสองคนคือทั้งหมดต้อง" Elfie ได้ยินปิดนี้ให้ช้างมัมมี่เมื่อเธอพยายามคะยั้นคะยอให้เขาลงเล่นกับยีราฟเด็กที่อยู่ไม่ เมื่อช้างพ่อเกลี้ยกล่อม Elfie ใช้ลูกเล่นของเขาร่วมกับฮิปโปเด็กที่อยู่ลงบนถนน Elfie จะโยนลำตัวเล็กน้อยของเขา และพูดว่า "ฉัน เกลียดร่วมกัน ฉันจะไม่ใช้ร่วมกัน" มัมมี่และช้างของพ่อไม่เพียงค้นหากันใน exasperation สำหรับพวกเขาสุดปัญญาของพวกเขา และได้ใช้ความคิดของวิธีการ socialise น้อย Elfie ลูกเดียว หลังจากวันเกิดของ Elfie เจ็ด มัมมี่พ่อช้างเสาร์ Elfie ลง และกล่าวอย่างจริงจัง "Elfie ได้เวลาไปโรงเรียน" Elfie ถูกสับสน – เขาไม่ได้พิจารณาความต้องออกจากบ้านของพวกเขาและของเล่นทั้งหมดของเขาเพื่อเรียนรู้ "ฉันไม่" ตะโกน Elfie ในสมัยที่พอ "ผมเสียใจ หวานใจ แต่คุณไม่มีทางเลือก พ่อช้างยืนยัน Tantrums ตามมา ทุกคืน มัมมี่และพ่อช้างได้ปิดหูของพวกเขา และเริ่มหัวใจของ stomping และน้ำตาของ Elfie เร็ว ๆ นี้ มันเป็นวันแรกของโรงเรียน ใช้ความพยายามรวมของมัมมี่และพ่อช้างเพื่อบังคับให้ Elfie เป็นเครื่องแบบนักเรียนของเขา และเขารวมเข้าไปในรถ เวลานี้ Elfie พบว่า wails และ pouts ของเขาก็ไม่มีผลในการยับยั้งพ่อส่งเขาไปโรงเรียนเพื่อเรียนรู้ และเพื่อน แทน เขาข้ามแผ่นดินของเขา และเริ่ม resolutely ออกจากหน้าต่าง brimming ด้วยความโกรธสุดฮอต สิ่งสุดท้ายที่เขากล่าวว่า มัมมี่และพ่อช้างก่อน stomping ในโรงเรียนถูก defiant มาก "ฉันเกลียดคุณ ถึงพ่อละเว้น และยังคงโบกเขา cheerily เข้าประตูโรงเรียนก็ ตลอดสัปดาห์แรกของโรงเรียน สัตว์เด็กเล็ก ๆ ทั้งหมดพยายามกับ Elfie แม้ว่าชาร์ลีกระต่ายเด็กมีขนาดเล็กกว่า Elfie เขามักจะถาม Elfie hide-and-seek ทุกคนเล่น Sally กระรอกเด็กแก่ถั่วของเธอ Elfie ในช่วงเวลาว่าง เพอร์ลูกสุกรได้เสนอเพื่อช่วยเรียนรู้การสะกดของเขา Elfie เริ่มต้น Elfie เอาความ rebuffing ริเริ่มของพวกเขาทั้งหมด ค่อย ๆ สัตว์เด็กหยุดพยายาม Elfie ยังคงเกลียดชังโรงเรียน และเขาปฏิเสธที่จะพูดกับใคร เขาเอง แต่สิ่งที่เขาไม่ได้ตระหนักถึงได้ว่า เขาถูกโดดเดี่ยว เกินไป เขาดูปฮอปเพื่อนร่วมชั้นของเขา วิ่ง และบินระหว่างการผจญภัยในขณะนั่งอยู่ที่ม้านั่งข้างเดียว กับความรู้สึกแปลกใจที่เขาไม่เคยรู้สึกว่าก่อน Unbeknownst กับเขา รู้สึกตลก แน่นในหน้าอกของเขาไม่ปรารถนาให้เพื่อน วันหนึ่ง นางนกฮูก หลักการ ประกาศ "เด็ก เราจะรู้สึกได้รับเชิญจากสภากีฬาสิงคโปร์เข้าร่วมในเกมทะเลมาถึง คุณจะเชียร์นักกีฬาในระหว่างการแข่งขันของพวกเขาหลังโรงเรียน และเตรียมโปสเตอร์ส่งเสริมพวกเขา" โรงเรียนทั้งเป็น abuzz กับความตื่นเต้น แต่ Elfie ไม่รำคาญที่ต้องใช้เวลาเพิ่มเติมในต่อหน้าของเพื่อนร่วมชั้นของเขา วันต่อไปนี้ Elfie ได้รับมอบหมายกับตัดออกจดหมายสำหรับโปสเตอร์เกมซี Elfie snipped อุกอาจที่กระดาษแข็ง โกรธว่า เขาต้องการ 'fiasco' นี้ "นี้ –ตัด - เป็นตัด - โง่ตัด - เพื่อ... เอ้า" ในความโกรธของเขามายากลมฤตยู Elfie ได้ตัดมือของเขา ด้วยกรรไกร เลือดแดงไหลกาฬไหลจากบาดแผลของเขา และ Elfie มีเปิดสี sickening สีเขียว– เขากลัวสายตาของเลือด และความเจ็บปวดถูกนำมารวม เขายังคงแช่แข็งในจุด จับมือของเขามีเลือดออกออก ครูและนางนกฮูกไหนได้ Elfie ไม่กลัว และไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่มีที่ไหน ชาร์ลีเด็กกระต่ายและ Percy ลูกสุกรทำ Elfie ของพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว และกล่าวว่า "Elfie ให้เราไปอ่าวป่วย" Elfie ตกใจเกินไปตอบสนอง และดังนั้น flanking Elfie พวกเขาขึ้นมือ และนำเขาเบา ๆ อ่าวป่วยที่พยาบาลไนติงเกลได้ แล้ว Elfie ถูกเขย่า และ nauseated จากกลิ่นของเลือด ชาร์ลีและ Percy โฮเวอร์ใกล้ประตูของอ่าวป่วยขณะพยาบาลไนติงเกลมีแนวโน้มไปตัดของ Elfie แน่ใจว่าจะพัก หรือปล่อย Elfie เป็นร้องไห้จากความเจ็บปวด แต่เขาจัดการอ้อน "โปรดอยู่กับฉัน" ชาร์ลีและ Percy วิ่งอย่างรวดเร็วของ Elfie ด้านเพื่อความสะดวกสบาย และกวนใจเขาจากความเจ็บปวด พยาบาลไนติงเกล bandaged มือของ Elfie อย่างรวดเร็ว และเมื่อ Elfie หา ชั้นของเขาทั้งหมดถูกรวบรวมห้องอ่าวป่วย การต่อสู้ของ Elfie เพื่อดูเองที่เขาถูกครับ "Elfie Elfie เธอเป็นอะไรหรือเปล่า คุณต้องการบางอย่างของขนมของฉันหรือไม่ คุณต้องการบางนม" เด็กถูก clamouring ให้เมตตาและมอบช่วงเวลาของ Elfie ต้อง ที่เห็นนี้ Elfie ออกมาเป็นน้ำตา "โอ้ ไม่ Elfie รึเปล่าครับ ไม่อะไรเจ็บตรงไหน จะเรียกพ่อแม่" ชาลีถาม worriedly Elfie จับศีรษะของเขา และ spluttered ต้นผ่านน้ำตาของเขา, "ฉันดังนั้น... สัมผัส...ขอบคุณ..." ทุกคนแยกกันชื้นหายใจ และวิ่งให้ Elfie ความฮัก ละเว้นการประท้วงอ่อนพยาบาลไนติงเกล Elfie จำเป็นต้องใช้ส่วนที่เหลือของเขา A week after, it was time for the children to attend the SEA Games. Elfie cheered the loudest and waved the banners enthusiastically, surrounded by friends. The spirit of togetherness and friendship had changed Elfie, almost like magic. Mummy and Daddy Elephant were surprised and overjoyed to find Elfie looking forward to school, and eager to share and play with his newfound friends. Elfie loved going to school to learn and spend time with the other baby animals who were not only his friends, but also those who taught him the value of loyalty and friendship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟี่ ช้าง

ฟี่ น้องช้าง อายุ 6 ขวบ และทุกชีวิตของเขา เขาไม่เคยมีเพื่อนสอง : พ่อและแม่ช้างช้าง " เพื่อนสองคน ทั้งหมดที่ฉันต้องการ ! " ฟี่ อาจจะได้ยินประกาศนี้ให้แม่ช้างเมื่อเธอพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขาไปเล่นกับเด็กยีราฟที่อาศัยอยู่ประตูถัดไปเมื่อพ่อช้างชวนฟี่ แชร์บอลเล่นของเขากับลูกฮิปโปที่อาศัยอยู่บนถนน ฟี่ จะโยนหีบน้อยของเขาและพูดว่า " ฉันเกลียดการแบ่งปัน ผมจะไม่ร่วม " แม่กับพ่อช้างได้แต่มองที่แต่ละอื่น ๆในความฉุนเฉียว , สำหรับพวกเขาที่สิ้นสุดปัญญาของพวกเขาและได้วิ่งออกจากความคิดของวิธีการสังคมเล็ก ๆน้อย ๆฟี่ ลูกคนเดียวของพวกเขา

ไม่นานหลังจากที่ฟี่ ที่เจ็ด วันเกิด แม่กับพ่อช้างนั่งฟี่ ลงและพูดอย่างจริงจัง " ฟี่ มันเป็นเวลาที่จะไปโรงเรียน " ฟี่ สับสน และเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องที่ต้องออกจากบ้าน และของเล่นของเขาทั้งหมดที่จะเรียนรู้ ! " ไม่ ! ! " ตะโกนฟี่ ในกลัวการยั่ว " ฉันขอโทษ ที่รัก แต่คุณไม่มีทางเลือก " พ่อช้าง ยืนยันเวลาที่เกิด ทุกๆ คืน แม่กับพ่อช้างต้องปิดหูและหัวใจของพวกเขาแข็งกระด้าง stomping และน้ำตาของฟี่

แล้วมันเป็นวันแรกของโรงเรียน มันเอาความพยายามร่วมกันของแม่และพ่อช้าง เพื่อบังคับให้ฟี่ เป็นโรงเรียนเครื่องแบบและห่อเขาในรถ เวลา นี้ฟี่ พบว่าไม่มีผลในระงมไม่พอใจและ deterring พ่อแม่ของเขาส่งเขาไปโรงเรียนเพื่อเรียน และเพื่อน แทน เขาไขว้แขนของเขาและเด็ดเดี่ยวจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง เต็มไปด้วยสีขาวจาโกรธ สิ่งสุดท้ายที่เขาพูดกับคุณแม่และคุณพ่อช้างก่อนถ้าเป็นโรงเรียนท้าทายมาก " ฉันเกลียดคุณ" ซึ่ง พ่อแม่ก็ไม่สนใจและยังคงคลื่นเขาอย่างร่าเริงเข้าไปในประตูของโรงเรียน

ตลอดสัปดาห์แรกของโรงเรียน เด็กตัวเล็กๆ สัตว์ทั้งหมดพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับฟี่ . ถึงแม้ว่าชาลีกระต่ายทารกมีขนาดเล็กกว่าฟี่ เขามักจะถามฟี่ เล่นซ่อนและแสวงหากับคนอื่นได้ แซลลี่กระรอกเด็กเสนอถั่วให้เธอฟี่ ในช่วงเวลาว่างเพอร์ซี่ ลูกหมูก็ยังช่วยเหลือฟี่ เรียนรู้การสะกดของเขา ตอนแรก ฟี่ เอาความสุขใน rebuffing ความคิดริเริ่มของพวกเขาทั้งหมด ค่อย ๆ สัตว์ เด็ก เลิกพยายาม ฟี่ ยังคงเกลียดโรงเรียน และเขาปฏิเสธที่จะพูดกับใคร เขากำลังทุกข์ แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือ เขาเหงาด้วย เขาเห็นเพื่อนร่วมชั้นที่กระโดด ,วิ่งและบินเล่นในขณะนั่งอยู่ที่ข้างม้านั่งคนเดียว กับความรู้สึกแปลกๆ ในใจของเขาที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน Unbeknownst เพื่อเขา ตลกคับ รู้สึกหน้าอกของเขาปรารถนาที่จะให้เพื่อน ๆ

วันนึง คุณนายนกฮูก , หลัก , ประกาศ , " เด็ก เรารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับเชิญจากสิงคโปร์กีฬาสภาเข้าร่วมที่จะเกิดขึ้นในเกมทะเลคุณจะได้เชียร์นักกีฬาในระหว่างการแข่งขันของพวกเขาหลังจากโรงเรียนและจัดทำโปสเตอร์เพื่อส่งเสริมให้พวกเขา " ทั้งโรงเรียนเป็น abuzz กับความตื่นเต้น แต่ฟี่ ก็รำคาญที่ต้องใช้จ่ายมากขึ้นเวลาในการปรากฏตัวของเพื่อนร่วมชั้น

วันต่อไปนี้ ฟี่ ได้รับมอบหมายให้ตัดตัวอักษรสำหรับซีเกมส์ โปสเตอร์ ฟี่ snipped อุกอาจในกระดาษแข็งโกรธที่เขาต้องมีส่วนร่วม ' ล้มเหลว ' " นี้–ตัด ! - - พอ ! - ดังนั้น –ตัด ! - โง่ . . . . . . . โอ๊ย ! " เขากำลังโกรธ ฟี่ ได้ตัดมือของเขากับกรรไกร เลือดสีแดงเข้มไหลจากบาดแผลเป็นอย่างมาก และได้เปิดเป็นร่มเงาของฟี่ เอ๊ย –สีเขียว เขากลัวเลือดและความเจ็บปวดเหลือทน . เขายังคงตรึงบนจุดถือเลือดออกมือของเขาออก ครูและคุณนายนกฮูกถูกไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น ฟี่ กลัว และไม่รู้จะทำยังงัย

อยู่ดีๆชาร์ลีเด็กกระต่ายและเพอร์ซี่ลูกหมูได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ทางของพวกเขาไปยังฟี่ และกล่าวว่า " ฟี่ ให้เราพาคุณไปห้องพยาบาล ! " ฟี่ เลยตกใจ ตอบ และ ฟี่ จ ,พวกเขาจับมือของเขาและนำเขาเบา ๆ กับอ่าวที่ป่วยไนติงเกลพยาบาล . จากนั้น ฟี่ ตัวสั่นและคลื่นไส้จากกลิ่นของเลือด ชาร์ลีและเพอร์ซี่ hovered ใกล้ประตูของอ่าวป่วยในขณะที่นกไนติงเกลพยาบาลมีแนวโน้มฟี่ ตัด ไม่แน่ใจว่าจะอยู่หรือจะไป ฟี่ ร้องไห้จากความเจ็บปวด แต่เขาจัดการให้ " โปรดอยู่กับฉัน" ชาร์ลีเพอร์ซี่อย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปข้างฟี่ ให้ความสะดวกสบายและเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวด นกไนติงเกลพยาบาลทำแผลฟี่ มืออย่างรวดเร็ว และเมื่อฟี่ ดูห้องของเขาทั้งหมดถูกรวบรวมไว้ที่ประตูห้องพยาบาล สู้เพื่อเหลือบของฟี่ ดูตนเองว่าเขาไม่เป็นไรนะ " ฟี่ ! ฟี่ ! คุณโอเคมั้ย ? อยากกินขนมของฉัน คุณต้องการดื่มนมมั้ย" เด็กๆต่างก็ให้ความเมตตาอาทรฟี่ ในเวลาที่ต้องการ ที่เห็นนี้ ฟี่ น้ำตาร่วงเผาะ " โอ้ไม่ ! ฟี่ เป็นอะไร ? ไม่สิ่งที่เจ็บปวด ? เราเรียกผู้ปกครองของคุณ " ชาร์ลีถาม worriedly . ฟี่ ส่ายหัวและ spluttered หนาผ่านน้ำตาของเขา