Provision / Allowance for doubtful

Provision / Allowance for doubtful debts
Recoverability of some receivables may be doubtful although not definitely irrecoverable. Such receivables are known as doubtful debts. Prudence requires that an allowance be created to recognize the potential loss arising from the possibility of incurring bad debts.
The allowance for doubtful debts is created by forming a credit balance which is deducted from the total receivables balance in the statement of financial position. This works in the same way as accumulated depreciation is deducted from the fixed asset cost account. The allowance for doubtful debts reduces the receivable balance to the amount that the entity prudently estimates to recover in the future.
Allowance for doubtful debts consist of two types:
Specific Allowance
General Allowance
Specific Allowance

This is allowance created in respect of specific receivables which are known to be facing serious financial problems or have a trade dispute with the entity. Such balances may be identified by examining an aged receivable analysis which details the time lapsed since the creation of a receivable. Long outstanding balances identified from such analyses could be considered for inclusion in the allowance for doubtful debts.
The difference between the treatment of a bad debt and a specific allowance for doubtful debt is that in the latter case, the receivable ledger of the specific debt is not removed in case the debtor actually pays whereas in the case of bad debts, the receivable ledger is reduced to nil. Also, specific allowance may not be created for the entire amount of the doubtful receivable but only a portion of it. For instance, if there is a 50% chance of recovering a doubtful debt in respect of a certain receivable, a specific allowance of only 50% may be required. On the contrary, bad debt is normally recognized in full.
General Allowance

Past history of a business may show that a portion of receivable balances is not recovered due to unforeseen circumstances. Therefore, it may be prudent to create a general allowance for doubtful debts in addition to the specific allowance. The general allowance may be calculated on the basis of past experience concerning recoverability of debts.
The practice of creating general provisions is on the decline after revisions in the International Financial Reporting Standards (IFRS). Specifically, IAS 39 prohibits creation of general provisions on the basis of past experience due to the subjectivity involved in creating such an estimate. Instead, reporting entity is required to carry out impairment review to determine the recoverability of the receivables and any associated allowance.
Next page contains detail on the accounting of provision for doubtful debts
- See more at: http://accounting-simplified.com/provision-for-doubtful-debts.html#sthash.cb0bSse3.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำรอง / ลดพิเศษสำหรับหนี้หนี้สงสัยสูญแซลูกหนี้บางอาจจะสงสัยแต่ไม่แน่นอน irrecoverable ลูกหนี้ดังกล่าวทราบว่าเป็นหนี้หนี้สงสัยสูญ ความรอบคอบต้องว่า เป็นเบี้ยเลี้ยงสร้างการรับรู้ขาดทุนมีศักยภาพที่เกิดจากของหนี้สูญดังกล่าวเบี้ยเลี้ยงสำหรับหนี้สงสัยสูญหนี้สร้างขึ้น โดยเป็นยอดดุลเครดิตซึ่งถูกหักออกจากยอดลูกหนี้รวมในงบฐานะการเงิน นี้ทำในลักษณะเดียวกับค่าเสื่อมราคาสะสมหักจากสินทรัพย์ถาวรบัญชีต้นทุน เบี้ยเลี้ยงสำหรับหนี้สงสัยสูญหนี้ลดยอดลูกหนี้ที่เอนทิตีพิจารณาประเมินการกู้คืนในอนาคตเบี้ยเลี้ยงสำหรับหนี้สงสัยสูญหนี้ประกอบด้วยสองประเภท:ส่วนลดเฉพาะค่าใช้จ่ายทั่วไปส่วนลดเฉพาะสร้างผิดลูกหนี้เฉพาะที่ทราบว่าจะเผชิญกับปัญหาร้ายแรงทางการเงิน หรือมีข้อพิพาททางการค้ากับเอนทิตีหักอยู่ ดุลอาจระบุได้ ด้วยการตรวจสอบวิเคราะห์ลูกหนี้อายุโธดอกเวลารายละเอียดตั้งแต่การสร้างลูกหนี้เป็น ยอดค้างชำระนานระบุจากการวิเคราะห์ดังกล่าวอาจจะพิจารณาสำหรับการรวมในค่าใช้จ่ายสำหรับหนี้หนี้สงสัยสูญความแตกต่างระหว่างการรักษาของหนี้เสียและเบี้ยเลี้ยงเฉพาะสำหรับหนี้หนี้สงสัยสูญเป็นว่า ในกรณีหลัง บัญชีแยกประเภทลูกหนี้หนี้เฉพาะไม่ได้เอาออกในกรณีที่ลูกหนี้จริงจ่ายในขณะที่กรณีหนี้สูญ บัญชีแยกประเภทลูกหนี้จะลดลงเป็น nil นั่น ยัง เบี้ยเลี้ยงเฉพาะอาจไม่ได้ยอดเงินทั้งหมดของลูกหนี้หนี้สงสัยสูญแต่เฉพาะส่วนของ ตัวอย่าง ถ้ามีโอกาส 50% กู้หนี้หนี้สงสัยสูญลูกหนี้บางผิด เบี้ยเลี้ยงเฉพาะเพียง 50% อาจจะต้อง ดอก หนี้เสียเป็นปกติรับรู้ในค่าใช้จ่ายทั่วไปประวัติอดีตของธุรกิจอาจแสดงว่า ส่วนของดุลบัญชีลูกหนี้ไม่ได้กู้คืนจากสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน ดังนั้น มันอาจยับยั้งสร้างหักบัญชีสำหรับหนี้สงสัยสูญหนี้นอกเหนือจากส่วนลดเฉพาะ ส่วนลดทั่วไปอาจคำนวณตามประสบการณ์ที่ผ่านมาเกี่ยวกับจุดของหนี้ปฏิบัติการสร้างบทบัญญัติทั่วไปจะลดลงหลังจากการปรับปรุงในการนานาชาติทางการเงินรายงานมาตรฐาน (IFRS) โดยเฉพาะ IAS 39 ห้ามสร้างบทบัญญัติทั่วไปตามประสบการณ์ที่ผ่านมาเนื่องจาก subjectivity เกี่ยวข้องในการสร้างการประเมิน แทน รายงานการเอนทิตีจะต้องดำเนินการทบทวนผลการกำหนดจุดของลูกหนี้และค่าใช้จ่ายใด ๆ เกี่ยวข้องหน้าประกอบด้วยรายละเอียดในการลงบัญชีของเงินสำรองสำหรับหนี้สงสัยสูญหนี้-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://accounting-simplified.com/provision-for-doubtful-debts.html#sthash.cb0bSse3.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เผื่อ / ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ
ของลูกหนี้ Recoverability บางคนอาจจะสงสัยจะสูญแม้ว่าจะไม่แน่นอนเรียกคืนไม่ได้ ลูกหนี้ดังกล่าวเรียกว่าหนี้สงสัยจะสูญ รอบคอบกำหนดว่าค่าเผื่อถูกสร้างขึ้นที่จะยอมรับการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นจากความเป็นไปได้ของการเกิดหนี้เสีย.
ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญที่ถูกสร้างขึ้นโดยการสร้างความสมดุลเครดิตซึ่งจะถูกหักจากยอดลูกหนี้ทั้งหมดในงบแสดงฐานะการเงิน นี้ทำงานในลักษณะเดียวกับค่าเสื่อมราคาสะสมจะถูกหักจากบัญชีค่าใช้จ่ายในสินทรัพย์ถาวร ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญลดยอดลูกหนี้คงเหลือจำนวนเงินที่นิติบุคคลรอบคอบประมาณการการกู้คืนในอนาคต.
ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญประกอบด้วยสองประเภท:
เฉพาะค่าเผื่อ
ทั่วไปค่าเผื่อ
เฉพาะค่าเผื่อค่าเผื่อนี้สร้างขึ้นในส่วนของลูกหนี้ที่เฉพาะเจาะจงซึ่งเป็นที่รู้จักกัน จะเป็นเผชิญกับปัญหาทางการเงินอย่างรุนแรงหรือมีความขัดแย้งทางการค้ากับกิจการ ยอดคงเหลือดังกล่าวอาจมีการระบุโดยการตรวจสอบการวิเคราะห์ลูกหนี้วัยซึ่งรายละเอียดเวลาที่ผ่านพ้นไปนับตั้งแต่การสร้างของลูกหนี้ ยอดคงค้างยาวระบุจากการวิเคราะห์ดังกล่าวอาจได้รับการพิจารณาให้รวมอยู่ในค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ. ความแตกต่างระหว่างการรักษาหนี้สูญและค่าเผื่อเฉพาะหนี้สงสัยจะสูญที่อยู่ในกรณีหลัง, บัญชีแยกประเภทลูกหนี้ของหนี้เฉพาะคือ ไม่ได้เอาออกในกรณีที่ลูกหนี้จ่ายจริงในขณะที่ในกรณีของหนี้เสีย, บัญชีแยกประเภทลูกหนี้จะลดลงไปศูนย์ นอกจากนี้ยังมีค่าเฉพาะอาจจะไม่ได้สร้างขึ้นสำหรับจำนวนเงินทั้งหมดของลูกหนี้สงสัยจะสูญ แต่เพียงส่วนหนึ่งของมัน ตัวอย่างเช่นถ้ามีโอกาส 50% ของการกู้คืนหนี้สงสัยจะสูญในส่วนของลูกหนี้บางอย่างที่เฉพาะเจาะจงของค่าเผื่อเพียง 50% อาจจะต้อง ในทางตรงกันข้ามหนี้สูญได้รับการยอมรับตามปกติในเต็มรูปแบบ. ทั่วไปค่าเผื่อประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของธุรกิจอาจแสดงให้เห็นว่าเป็นส่วนหนึ่งของยอดลูกหนี้ที่ไม่ได้รับคืนเนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน ดังนั้นจึงอาจจะระมัดระวังในการสร้างค่าเผื่อทั่วไปหนี้สงสัยจะสูญที่นอกเหนือไปจากค่าเผื่อที่เฉพาะเจาะจง ค่าเผื่อทั่วไปอาจจะคำนวณบนพื้นฐานของประสบการณ์ที่ผ่านมาเกี่ยวกับการ recoverability หนี้. การปฏิบัติของการสร้างบทบัญญัติทั่วไปคือลดลงหลังจากการแก้ไขในมาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ (IFRS) โดยเฉพาะ IAS 39 ห้ามสร้างบทบัญญัติทั่วไปบนพื้นฐานของประสบการณ์ที่ผ่านมาเนื่องจากการกระทำที่เกี่ยวข้องในการสร้างเช่นประมาณการ . แต่กิจการที่รายงานจะต้องดำเนินการทบทวนการด้อยค่าในการกำหนด recoverability ของลูกหนี้และค่าเผื่อการใด ๆ ที่เกี่ยวข้องหน้าถัดไปมีรายละเอียดเกี่ยวกับการบัญชีของเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ- ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://accounting-simplified.com/ บทบัญญัติสำหรับหนี้สงสัยจะสูญ-debts.html # sthash.cb0bSse3.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการ /
recoverability ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญหนี้ของลูกหนี้อาจจะสงสัยแต่ไม่กลับคืนดีไม่ได้แน่นอน เช่น ลูกหนี้จะเรียกว่าหนี้หนี้ ความรอบคอบมีทั้งหมดถูกสร้างขึ้นเพื่อรับรู้ศักยภาพการสูญเสียที่เกิดจากความเป็นไปได้ของการก่อให้เกิดหนี้สูญ
ส่วนค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญหนี้จะถูกสร้างขึ้นโดยการสร้างเครดิตยอดเงินที่ถูกหักจากยอดลูกหนี้รวมในงบแสดงฐานะการเงิน นี้ทำงานในลักษณะเดียวกัน เช่น ค่าเสื่อมราคาสะสม จะถูกหักจากต้นทุนคงที่สินทรัพย์ บัญชีส่วนค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญหนี้ลดยอดลูกหนี้เงินที่องค์กรอย่างรอบคอบประเมินการกู้คืนในอนาคต
ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญหนี้ประกอบด้วยสองประเภท : เฉพาะค่า




เฉพาะเบี้ยเลี้ยงเงินทั่วไปนี่เป็นเงินที่สร้างขึ้นในส่วนของลูกหนี้ที่เฉพาะเจาะจงซึ่งเป็นที่รู้จักที่จะเผชิญปัญหาทางการเงินที่ร้ายแรง หรือมีข้อพิพาททางการค้ากับนิติบุคคล ยอดดังกล่าวอาจถูกระบุโดยการตรวจสอบวิเคราะห์อายุลูกหนี้ ซึ่งมีรายละเอียด เวลาล่วงเลยไปตั้งแต่การสร้างของลูกหนี้ยอดคงเหลือยาวระบุจากการวิเคราะห์ดังกล่าวอาจได้รับการพิจารณาสำหรับการรวมอยู่ในค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญหนี้ .
ความแตกต่างระหว่างการรักษาของหนี้สูญและค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญที่เฉพาะเจาะจงสำหรับในกรณีหลัง , ลูกหนี้บัญชีแยกประเภทของหนี้ที่เฉพาะเจาะจงจะไม่ลบออก ในกรณีที่ลูกหนี้จ่ายจริง ส่วนในกรณีของ ไม่ดี หนี้ส่วนลูกหนี้บัญชีแยกประเภทจะลดลงเหลือศูนย์ นอกจากนี้ เงินที่เฉพาะเจาะจงอาจไม่ได้ถูกสร้างขึ้นสำหรับยอดเงินทั้งหมดของลูกหนี้สงสัยแต่เพียงส่วนของมัน ตัวอย่าง ถ้ายังมีโอกาส 50% ของการกู้คืนหนี้สงสัยจะสูญในส่วนของลูกหนี้บางพิเศษเฉพาะของเพียง 50% อาจจะต้อง ในทางตรงกันข้าม หนี้เสียเป็นปกติเป็นที่ยอมรับทั่วไป


เงินเต็มประวัติของธุรกิจจะแสดงที่ส่วนของยอดลูกหนี้ไม่พบเนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน ดังนั้น มันอาจจะฉลาดที่จะสร้างค่าใช้จ่ายทั่วไปหนี้หนี้สินนอกจากเงินที่เฉพาะเจาะจง หลักเกณฑ์ทั่วไปอาจจะถูกคำนวณบนพื้นฐานของประสบการณ์ที่ผ่านมา เกี่ยวกับ recoverability
ชำระหนี้การปฏิบัติของการสร้างบทบัญญัติทั่วไปจะลดลงหลังจากการมาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ( IFRS ) โดยเฉพาะ , IAS 39 ห้ามการสร้างบทบัญญัติทั่วไปบนพื้นฐานของประสบการณ์ที่ผ่านมาเนื่องจากการวิชาที่เกี่ยวข้องในการสร้าง เช่น การประเมิน แทนรายงานกิจการต้องดำเนินการทบทวนผลศึกษา recoverability ของลูกหนี้และค่าใช้จ่ายใด ๆที่เกี่ยวข้อง .
หน้าต่อไปมีรายละเอียดในบัญชีการจัดการหนี้หนี้
- ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ http : / / บัญชีง่าย . com / การจัดการหนี้หนี้ # sthash.cb0bsse3.dpuf HTML