The Wise GiftOne dollar and eighty-

The Wise Gift
One dollar and eighty-seven cents. That was all. And sixty cents of it was in pennies. The pennies were saved one and two at a time by working for frugal people and receiving some money in return. Della counted the money three times. It was only one dollar and eighty-seven cents, and the next day it would be Christmas.

There was clearly nothing to do but flop down on the small old couch and cry, so Della did it. Her exasperation was noticeable on her face. She would cry then rest then cry again.

Della took a look at the home she was living in. It was a furnished apartment for $8 per week. It was not exactly an exemplary living space. She looked at all of the unpaid bills on the table: the electric bill, the water bill, and the heating bill. On each one of them was written the name "Mr. James Dillingham Young."

The "Dillingham" family was not always poor. At one time Mr. James Dillingham had a fortuitous job which paid enough. Now, when the income has shrunk to $20 instead of $40 per week, they were always worried about money. But whenever Mr. James Dillingham came home to Della, he was always called "Jim" and greatly hugged by his loving wife.

Della finished her crying and put powder on her florid cheeks. She stood by the window and looked out at a gray cat walking on a gray fence in a gray backyard. Tomorrow would be Christmas Day, and she only had $1.87 to buy Jim a present. She had been saving every penny she could for months. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had been greater than she had calculated. They always are. She spent many happy hours planning to buy something nice, but now she only has $1.87.

Suddenly, Della whirled from the window and stood by the mirror. Her eyes were shining brilliantly, but her face had lost its color within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair and let it fall to its full length.

Jim, the husband, was not a very haughty individual. He was however, extremely proud of two things. One was Jim's gold watch, that had been his father's and his grandfather's. The other was Della's hair. Even queens and princesses couldn’t emulate the beauty of Della’s hair.

So now Della's beautiful hair was shining like waves in the sea on a sunny day. It reached below her knee and made itself almost a dress for her. And then she tied it up again nervously and quickly.

On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the brilliant sparkle still in her eyes, she ran out of the door and down the stairs to the street. She ran to a store with a sign which said: “The Madame’s Hair Goods of All Kinds”

"Will you buy my hair?" asked Della.

"I buy hair," said Madame. "Take your hat off and let's have a look."

Down rippled the beautiful waves of the sea.

"Twenty dollars," said Madame.

"Give it to me quick," said Della.

The next two hours were spent shopping for Jim’s present.

She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in any of the stores. It was a platinum chain, simple in design, properly proclaiming its value by substance alone, and not by decorations. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw it she knew that it must be Jim's. It was like him. It cost her $21, and she hurried home with the 87 cents. With that chain on his watch Jim would be very happy.

When Della reached home she looked at her reflection in the mirror long, carefully, and critically.
"Jim will kill me," she said to herself, "he loved my hair. But what could I do--oh! what could I do with a dollar and eighty- seven cents?"

At 7 o'clock Jim was on his way home Jim was never late. Della sat on the corner of the table near the door that he always entered. Then she heard his step on the stairs which made her turn white for just a moment. She had a habit for saying little silent prayers about the simple everyday things. She now whispered: "Please God, make him think I am still pretty."

The door opened and Jim stepped in and closed it. He looked thin and very serious. Jim stopped inside the door, and froze. His eyes were fixed upon Della, and there was an expression in them that she could not read, and it terrified her. It was not anger, nor surprise, nor disapproval, nor horror, nor any of the sentiments that she had been prepared for. He simply stared at her with that peculiar expression on his face.

Della stood up and went to hug him. "Jim, darling," she cried, "don't look at me that way. I had my hair cut off and sold because I couldn't have lived through Christmas without giving you a present. It'll grow out again--you won't mind, will you? I just had to do it. My hair grows very fast. Say `Merry Christmas!' Jim, and let's be happy. You don't know what a nice-- what a beautiful, nice gift I've got for you."

"You've cut off your hair?" asked Jim, as if he was in disbelief.
"Cut it off and sold it," said Della. "Don't you like me anyway? I'm me without my hair, right?"
Jim looked around the room curiously.
"You say your hair is gone?" he said, still confused.

"You don’t need to look for it," said Della. "It's sold, I tell you--sold and gone. It's Christmas Eve. Be good to me. Maybe the hairs of my head were numbered," she went on, "but nobody could ever count my love for you."

Out of his trance Jim seemed quickly to wake. He hugged Della. Jim drew a package from his overcoat pocket and threw it on the table.

"Don't make any mistake about me," he said, " I don't think there's any haircut or shampoo that could make me like you any less. But if you'll unwrap that package on the table, you will see why I was so shocked."

White fingers tore at the string and paper. Then there was an ecstatic scream of joy; and then, alas! a quick feminine change to hysterical tears and wails.

Inside Jim’s package were The Combs--the set of combs, that Della had worshipped when she saw them in the window of a store. They were beautiful combs, pure tortoise shell, with jeweled rims--just the shade to wear in the beautiful vanished hair. They were expensive combs, she knew. She always yearned for them but never had any hope of actually owning them. She never could have imagined they would be hers; And now, they were hers, but the hair for the combs was gone.

She hugged them close, and said: "My hair grows so fast, Jim!" Then Della leaped up like a little girl and yelled, "Oh, oh!" Jim had not yet seen his beautiful present. She held it out to him eagerly. The precious metal chain was brilliant.

"Isn't it nice, Jim? I hunted all over town to find it. You'll have to look at the time a hundred times a day now. Give me your watch. I want to see how it looks on it."

Instead of obeying, Jim tumbled down on the couch and put his hands under the back of his head and smiled.

"Dell, let's put our Christmas presents away and keep them stored for a while. They're too nice to use now. I sold the watch to get the money to buy your combs."

And here I have narrated to you the story of two foolish children in an apartment, who unwisely sacrificed for each other the greatest treasures of their house. Or can it be said that of all who give gifts, these two were the wisest?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของขวัญปัญญาหนึ่งดอลลาร์ และเอ้ 7 เซนต์ ที่ได้ทั้งหมด และหกสิบเซนต์ของมันอยู่ใน pennies Pennies ถูกบันทึกไว้หนึ่งถึงสองครั้ง โดยการทำงานสำหรับคนประหยัด และได้รับเงินบางส่วนกลับ เดลลานับเงินสามเท่า มันเป็นเพียงหนึ่งดอลลาร์ และเอ้ 7 เซนต์ และในวันถัดไปมันจะเป็นวันคริสต์มาส มีชัดเจนอะไร แต่ flop ลงเก่าเล็ก couch และ ร้องไห้ เพื่อเดลลาไม่ได้ Exasperation ของเธอเห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอได้ เธอจะเหลือแล้วร้องไห้ แล้วร้องไห้อีกครั้ง เดลลาเอาดูที่บ้านเธออยู่ มันเป็นอพาร์ทเมนท์ตกแต่งสำหรับ $8 ต่อสัปดาห์ ไม่ว่าเป็นการเตรียมพื้นที่ เธอมองที่ใบยังไม่ได้ชำระทั้งหมดในตาราง: การไฟฟ้า บิลน้ำ และส่วนทำความร้อน ในแต่ละหนึ่งของพวกเขาถูกเขียนชื่อ "นาย James Dillingham Young" ครอบครัว "Dillingham" จะไม่ดี ทีนาย James Dillingham ได้งาน fortuitous ซึ่งชำระเพียงพอ ตอนนี้ เมื่อรายได้มี shrunk ให้ $20 แทน $40 ต่อสัปดาห์ พวกเขาได้เสมอห่วงเงิน แต่ เมื่อนาย James Dillingham มาบ้านเพื่อเดลลา เขาอยู่เสมอเรียกว่า "จิม" และ hugged ภรรยาที่รักมากขึ้น เดลลาเสร็จเธอร้องไห้ และใส่ผงบนแก้มของเธอแรมฟลอริด เธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง และมองหาแมวสีเทาเดินบนรั้วสีเทาในบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาส และเธอมี $1.87 ซื้อจิมขวัญเท่านั้น เธอได้รับบันทึกทุกสตางค์ที่เธอได้เดือน ดอลลาร์ 20 สัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายได้มากกว่าเธอมีคำนวณ พวกเขามักจะ เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงแฮปปี้วางแผนที่จะซื้ออะไรดี แต่ตอนนี้ เธอมี $1.87 ทันใดนั้น เดลลา whirled จากหน้าต่าง และยืนตามกระจก ตาของเธอถูกมันเก่ง แต่ใบหน้าของเธอได้หายไปสีภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอ และปล่อยให้มันตกอยู่ในความยาวเต็ม จิม สามี ไม่ถือตัวมากแต่ละคน เขาเป็นอย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจอย่างมากของการ หนึ่งของจิมทองนาฬิกา ที่ได้พ่อและปู่ของเขา ได้ อีกคนผมของเดลลา ควีนส์และเจ้าหญิงแม้ไม่สามารถจำลองความสวยงามของเส้นผมของเดลลา ตอนนี้ ผมสวยของเดลลาถูกมันเหมือนคลื่นในทะเลในวันแดดจัด ถึงใต้หัวเข่าของเธอ และทำเองเกือบเครื่องแต่งกายสำหรับเธอ แล้ว เธอติดมันอีกคน และรวดเร็ว ไปในเสื้อของเธอสีน้ำตาลเก่า บนไปหมวกสีน้ำตาลเก่า วนของกระโปรง และประกายสดใสในดวงตาของเธอ เธอวิ่งออก จากประตู และ ลงบันไดไปถนน เธอวิ่งไปยังร้าน ด้วยเครื่องซึ่งกล่าวว่า: "ของมาดามผมสินค้าทุกชนิด" "จะซื้อผม" ถามเดลลา "ซื้อผม กล่าวว่า มาดาม "ถอดหมวกของคุณ และลองมีดู" ลง rippled คลื่นสวยงามของทะเล "ยี่สิบดอลลาร์ มาดามกล่าว "ให้ผมด่วน กล่าวว่า เดลลา ถัดไปสองชั่วโมงได้เวลาซื้อปัจจุบันของจิม เธอพบมันในที่สุด มันย่อมมีการทำจิมและไม่มีใคร มีไม่อื่นเช่นในร้านค้าใด ๆ สายแพลตตินั่ม ง่ายในการออกแบบ การปิดอย่างถูกต้องค่า โดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ตกแต่งได้ ก็ยังน่าดู ทันทีที่เธอเห็น เธอรู้ว่า มันต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา เรื่องต้นทุนของ $21 และเธอรีบหน้าแรกพร้อมเซ็นต์ 87 ด้วยโซ่ที่เขาเฝ้า จิมจะมีความสุขมาก เมื่อเดลลาถึงบ้าน เธอมองเธอสะท้อนในกระจกยาว รอบคอบ และมิ"จิมจะฆ่าฉัน เธอบอกกับตัวเอง "เขารักผม แต่ว่าฉันสามารถ ทำ - โอ้ ไม่ไร ด้วยเป็นดอลลาร์และเซนต์เซเว่นเอ้" ที่ 7 โมง จิมขึ้นบนเขาที่บ้านจิมไม่ล่าช้า เดลลาเสาร์ในมุมของตารางใกล้ประตูที่จะป้อน แล้ว เธอได้ยินเขาขั้นบนบันไดที่เธอเปิดสีขาวเพียงครู่ เธอมีนิสัยในการกล่าวคำอธิษฐานเงียบน้อยเกี่ยวกับสิ่งทุกอย่าง เธอตอนนี้กระซิบ: "โปรดพระ ทำให้เขาคิดว่าฉันยังสวย" เปิดประตู และก้าวในจิม และปิด เขาดูบาง และร้ายแรงมาก จิมหยุดภายในประตู และ froze ตาของเขาก็คงตามเดลลา และมีนิพจน์ในนั้นที่เธอไม่อ่าน และมันหมดเธอ ไม่ โกรธ ไม่แปลก ใจ หรือความผิด หวัง หรือสยองขวัญ หรือใด ๆ รู้สึกที่เธอได้ถูกเตรียมไว้สำหรับการ เขาก็จ้องไปที่เธอ ด้วยนิพจน์ที่แปลกหน้า เดลลาลุกขึ้นยืน และไปกอดเขา "จิม ดาร์ลิ่ง เธอร้อง "อย่าดูฉันวิธีการ ผมผมตัด และขาย เพราะผมไม่ได้อาศัยผ่านคริสต์มาสก็เป็นปัจจุบัน มันจะเติบโตออก--คุณจะไม่สนใจ จะคุณ เพียงผมจะทำ ผมเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า 'สุขสันต์วันคริสต์มาส' จิม และเรามีความสุข คุณไม่ทราบสิ่งดี - สิ่งสวยงาม ดีของขวัญได้สำหรับคุณ " "คุณได้ตัดเส้นผมของคุณ" จิม ถามว่า เขาอยู่ใน disbelief"ตัดออก และขาย," กล่าวว่า เดลลา "ไม่ต้องฉัน ฉันฉันไม่ มีผม ขวา"จิมมองรอบ ๆ ห้อง curiously"คุณว่า ผมของคุณเสียหายหรือไม่" เขากล่าวว่า ยังคงสับสน "คุณไม่จำเป็นต้องค้นหา กล่าวว่า เดลลา "มันขาย ผมบอกคุณ - ขาย และหายไป มันเป็นวันคริสมาสต์ จะดีกับฉัน บางทีเส้นผมศีรษะของฉันถูกเลข เธอไป "แต่ไม่มีใครไม่เคยนับฉันรักคุณ" จากความมึนงงของ จิมประจักษ์อย่างรวดเร็วปลุก เขา hugged เดลลา จิมวาดแพคเกจจากกระเป๋าของเขาชุดเสื้อกัน และโยนบนโต๊ะ "ไม่ทำให้ข้อผิดพลาดใด ๆ เกี่ยวกับฉัน เขากล่าวว่า "ฉันไม่ คิดว่า การตัดผมหรือแชมพูที่ทำให้ฉันเหมือนคุณน้อยใด ๆ แต่ถ้าคุณจะไม่ตัดที่แพคเกจบนตาราง คุณจะเห็นทำไมฉันตกใจมาก" นิ้วสีขาวต่อที่สายและกระดาษ แล้ว มีการกรี๊ดสุขสันต์ยินดี จาก นั้น อนิจจา เปลี่ยนผู้หญิงที่รวดเร็วกับน้ำตา hysterical wails ภายในแพคเกจของจิมมีรวงผึ้ง - ชุดของรวงผึ้ง ที่เดลลาได้บูชาเมื่อเธอเห็นพวกเขาในหน้าต่างของร้านค้า พวกรวงผึ้งสวยงาม บริสุทธิ์เต่าเปลือก กับขอบล้อ jeweled - เพียงสีผ้าถุงผม vanished สวยงาม พวกรวงผึ้งแพง เธอรู้ว่า นาง yearned เสมอสำหรับพวกเขา แต่ไม่เคยมีความหวังใด ๆ ของจริง เป็นเจ้าของพวกเขา เธอไม่สามารถมีจินตนาการว่าจะเธอ และตอนนี้ พวกเธอ แต่ผมสำหรับรวงผึ้งหายไป นาง hugged พวกเขาปิด และกล่าวว่า: "ผมเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จิม" แล้วเดลลา leaped ขึ้นเหมือนสาวน้อย และ yelled, " Oh โอ้! " จิมได้ไม่เห็นปัจจุบันของเขาสวยงามได้ เธอจัดออกเขากระหาย โซ่โลหะยอดเยี่ยม "ไม่ดี จิม ผมล่าสัตว์หรือค้าทั่วเมืองเพื่อค้นหา คุณจะต้องดูเวลาเวลาร้อยวันขณะนี้ ให้นาฬิกาของคุณ อยากจะดูว่าเป็นอย่างไรนั้น" แทนก็ จิม tumbled ลงบนโซฟาย้ายมือของเขาภายใต้ด้านหลังของพระเศียร และยิ้ม "Dell ลองเก็บของขวัญคริสมาสต์และให้พวกเขาเก็บไว้ในขณะนั้น พวกเขาจะดีเกินไปจะใช้ในขณะนี้ ผมขายนาฬิกาจะได้รับเงินเพื่อซื้อของรวงผึ้ง" และที่นี่ฉันได้เล่าเรื่องให้คุณเรื่องราวของสองโง่เด็กในอพาร์ทเม้น unwisely เสียสละกันสมบัติยิ่งใหญ่ที่สุดของบ้านของพวกเขา หรือสามารถมันจะกล่าวว่า ทุกคนที่ให้ของขวัญ สองมีที่ wisest

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉลาดของขวัญ
หนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซนต์ นั่นคือทั้งหมดที่ หกสิบเซ็นต์ของมันอยู่ในเพนนี เพนนีถูกบันทึกไว้ที่หนึ่งและสองในเวลาด้วยการทำงานสำหรับคนที่ประหยัดและได้รับเงินในการกลับมา Della นับเงินสามครั้ง มันเป็นเพียงหนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซ็นต์และในวันถัดไปก็จะเป็นคริสมาสต์. มีอย่างชัดเจนก็ไม่มีอะไรที่จะทำ แต่ล้มเหลวลงบนโซฟาเก่าขนาดเล็กและร้องไห้เพื่อ Della ทำมัน ความโกรธเคืองของเธอเป็นที่เห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอ เธอจะร้องไห้แล้วส่วนที่เหลือแล้วร้องไห้อีกครั้ง. Della มาดูที่บ้านที่เธออาศัยอยู่ใน. มันเป็นพาร์ทเมนท์ตกแต่งราคา $ 8 ต่อสัปดาห์ มันก็ไม่ได้ว่าพื้นที่อยู่อาศัยที่เป็นแบบอย่าง เธอมองที่ทุกคนยังไม่ได้ชำระค่าใช้จ่ายในตาราง: ค่าไฟฟ้าค่าน้ำประปาและการเรียกเก็บเงินร้อน ในแต่ละหนึ่งของพวกเขาถูกเขียนชื่อ "นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม." "Dillingham" ครอบครัวไม่ได้เสมอที่น่าสงสาร ครั้งหนึ่งที่นายเจมส์ Dillingham มีงานบังเอิญที่จ่ายเพียงพอ ตอนนี้เมื่อรายได้ได้หดถึง $ 20 แทน $ 40 ต่อสัปดาห์, พวกเขากังวลอยู่เสมอเกี่ยวกับเงิน แต่เมื่อใดก็ตามที่นายเจมส์ Dillingham มาที่บ้านเพื่อ Della เขาถูกเรียกเสมอ "จิม" และกอดอย่างมากโดยภรรยารักของเขา. Della เสร็จเธอร้องไห้และใส่ผงบนแก้มของเธอก่ำ เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองออกไปนอกที่เดินแมวสีเทาในรั้วสีเทาในสนามหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสและเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิมปัจจุบัน เธอได้รับการประหยัดเงินทุกที่เธอสามารถทำได้เป็นเวลาหลายเดือน ยี่สิบดอลลาร์ต่อสัปดาห์ไม่ได้ไปไกล ค่าใช้จ่ายที่ได้รับมากขึ้นเกินกว่าที่เธอคำนวณ พวกเขามักจะมี เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงแห่งความสุขวางแผนที่จะซื้อสิ่งที่ดี แต่ตอนนี้เธอมีเพียง 1.87 $. ทันใดนั้น Della หมุนจากหน้าต่างและยืนอยู่ข้างกระจก ดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเรืองรอง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของมันภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอและปล่อยให้มันตกอยู่กับความยาวเต็มรูปแบบ. จิมสามีไม่ได้เป็นบุคคลที่หยิ่งมาก เขาเป็น แต่ภูมิใจอย่างยิ่งของสองสิ่ง หนึ่งคือนาฬิกาทองของจิมที่ได้รับพ่อของเขาและปู่ของเขา อีกคนหนึ่งคือผม Della ของ แม้ราชินีและเจ้าหญิงไม่สามารถเลียนแบบความงามของเส้นผมของ Della. ดังนั้นตอนนี้ผมสวย Della ถูกส่องแสงเหมือนคลื่นในทะเลในวันแดด ถึงใต้เข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบชุดสำหรับเธอ และจากนั้นเธอผูกมันขึ้นมาอีกครั้งประหม่าและรวดเร็ว. เกี่ยวกับแจ็คเก็ตสีน้ำตาลไปเก่าของเธอ; ในการไปหมวกสีน้ำตาลเก่าของเธอ ด้วยการวนของกระโปรงและมีประกายสดใสยังคงอยู่ในดวงตาของเธอเธอวิ่งออกจากประตูและลงบันไดไปที่ถนน เธอวิ่งไปยังร้านค้าที่มีสัญลักษณ์ที่กล่าวว่า: "มาดามของผมของสินค้าทุกชนิด" ? "คุณจะซื้อผม" ถาม Della. "ผมซื้อผม" มาดามกล่าวว่า "เอาหมวกของคุณออกและขอดู." ลงระลอกคลื่นที่สวยงามของทะเล. "ยี่สิบดอลลาร์" กล่าวว่ามาดาม. "ให้มันมาให้ฉันอย่างรวดเร็ว" กล่าวว่า Della. ต่อไปสองชั่วโมงถูกใช้ไปช้อปปิ้งสำหรับปัจจุบันของจิม . เธอพบว่ามันในที่สุด มันก็ถูกสร้างขึ้นสำหรับจิมและไม่มีใคร ไม่มีอื่น ๆ เช่นมันในใด ๆ ของร้านค้าที่เป็น มันเป็นโซ่ทองคำที่เรียบง่ายในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศความคุ้มค่าโดยสารเพียงอย่างเดียวและไม่ได้โดยการตกแต่ง มันก็ยิ่งคุ้มค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมันเธอรู้ว่ามันจะต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ค่าใช้จ่ายของเธอ $ 21 และเธอรีบบ้านกับ 87 เซ็นต์ ด้วยห่วงโซ่ที่ในนาฬิกาจิมของเขาจะมีความสุขมาก. Della เมื่อถึงบ้านเธอมองไปที่เธอสะท้อนในกระจกยาวอย่างระมัดระวังและอย่างยิ่ง. "จิมจะฆ่าฉัน" เธอกล่าวกับตัวเอง "เขารักผม. แต่ สิ่งที่ฉันสามารถทำอะไรได้? - โอ้สิ่งที่ฉันสามารถทำอะไรกับเงินดอลลาร์แปดหมื่นเจ็ดเซ็นต์ " ที่ 07:00 จิมเป็นในทางของเขาที่บ้านจิมก็ไม่สาย Della นั่งอยู่บนมุมของโต๊ะใกล้ประตูที่เขาเข้ามาเสมอ จากนั้นเธอก็ได้ยินขั้นตอนของเขาบนบันไดซึ่งทำให้เลี้ยวสีขาวของเธอเพื่อรอสักครู่ เธอมีนิสัยชอบพูดคำอธิษฐานในใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ในชีวิตประจำวันที่เรียบง่าย ตอนนี้เธอกระซิบ: "กรุณาพระเจ้าทำให้เขาคิดว่าผมยังคงสวย." ประตูเปิดและจิมก้าวเข้ามาและปิดมัน เขามองบางและร้ายแรงมาก จิมหยุดภายในประตูและแช่แข็ง ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขเมื่อ Della และมีการแสดงออกในพวกเขาที่เธอไม่สามารถอ่านและมันกลัวของเธอ มันไม่ได้เป็นความโกรธหรือความประหลาดใจหรือไม่เห็นด้วยหรือสยองขวัญหรือใด ๆ ของความรู้สึกที่ว่าเธอได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับ เขาก็จ้องที่เธอกับว่าการแสดงออกเฉพาะบนใบหน้าของเขา. Della ลุกขึ้นยืนและเดินไปกอดเขา "จิมที่รัก" เธอร้องไห้ "ไม่ได้ดูที่วิธีการที่ฉัน. ฉันได้ผมตัดออกและขายเพราะผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องผ่านคริสมาสต์ให้คุณปัจจุบัน. มันจะงอกออกมาเหมือนเดิม คุณจะไม่ทราบคุณจะ? ฉันเพิ่งมีการทำมัน. ผมเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว. บอก `สุขสันต์วันคริสต์มาส! จิมและขอให้มีความสุข. คุณไม่ทราบว่าสิ่งที่ nice-- สวยงามของขวัญที่ดีฉันมีสำหรับคุณ. " "คุณได้ตัดออกผมของคุณ?" ถามจิมเช่นถ้าเขาอยู่ในความไม่เชื่อ. "ตัดมันออกและขายมัน" Della กล่าวว่า "คุณไม่ชอบผมหรือไม่? ฉันฉันโดยไม่มีผมใช่มั้ย?" จิมมองไปรอบ ๆ ห้องอยากรู้อยากเห็น. "คุณบอกว่าผมของคุณจะหายไปไหน?" เขากล่าวว่ายังคงสับสน. "คุณไม่จำเป็นต้องมองหามัน" Della กล่าวว่า "มันขายผมบอกคุณ -. ขายและหายไปมันเป็นวันคริสต์มาสอีฟจะดีกับฉันอาจจะขนของหัวของฉันถูกเลข.." เธอกล่าวต่อ "แต่ไม่มีใครเคยได้นับความรักของฉันสำหรับคุณ." ออกจาก มึนงงจิมของเขาดูเหมือนจะตื่นได้อย่างรวดเร็ว เขากอด Della จิมดึงแพคเกจออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขาและโยนมันบนโต๊ะ. "อย่าทำผิดพลาดใด ๆ เกี่ยวกับผม" เขากล่าวว่า "ผมไม่คิดว่ามีทรงผมใด ๆ หรือแชมพูที่จะทำให้ฉันเหมือนที่คุณน้อย ๆ . แต่ ถ้าคุณจะแกะแพคเกจที่อยู่บนโต๊ะที่คุณจะเห็นว่าทำไมผมตกใจดังนั้น. " นิ้วสีขาวที่ฉีกสตริงและกระดาษ จากนั้นก็มีความสุขเสียงกรีดร้องของความสุข; แล้วอนิจจา! การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของผู้หญิงน้ำตาตีโพยตีพายและร้องไห้. แพคเกจภายในของจิมมีรวงผึ้ง - ชุดของหวีที่ Della ได้บูชาเมื่อเธอเห็นพวกเขาในหน้าต่างของร้านค้า พวกเขาหวีสวยงามกระบริสุทธิ์กับขอบประดับด้วยเพชรพลอย - เพียงแค่เฉดสีที่จะสวมใส่ในผมหายที่สวยงาม พวกเขาเป็นหวีที่มีราคาแพงเธอรู้ว่า เธอมักจะปรารถนาสำหรับพวกเขา แต่ไม่เคยมีความหวังของการเป็นเจ้าของพวกเขาจริงใด ๆ เธอไม่เคยจะจินตนาการได้ว่าพวกเขาจะเป็นของเธอ; และตอนนี้พวกเขาเป็นของเธอ แต่ผมหวีก็หายไป. เธอกอดพวกเขาอย่างใกล้ชิดและกล่าวว่า "ผมเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว, จิม" จากนั้น Della กระโดดขึ้นเช่นสาวน้อยและตะโกนว่า "โอ้!" จิมไม่เคยเห็น แต่ในปัจจุบันของเขาที่สวยงาม เธอถือมันออกไปเขากระหาย ห่วงโซ่โลหะมีค่าเป็นสุกใส. "มันไม่ดีจิมหรือไม่ฉันล่าทั่วเมืองไปหามัน. คุณจะต้องมองในเวลาร้อยครั้งต่อวันในขณะนี้. ให้ฉันนาฬิกาของคุณ. ฉันต้องการจะดู ว่าจะดูบน. " แทนที่จะเชื่อฟังจิมร่วงลงบนโซฟาและเอามือของเขาภายใต้ด้านหลังของศีรษะของเขาและยิ้ม. "เดลล์ขอนำคริสมาสต์ของเรานำเสนอออกไปและให้พวกเขาเก็บไว้ในขณะที่. พวกเขากำลัง ดีเกินไปที่จะใช้ในขณะนี้. ผมขายนาฬิกาที่จะได้รับเงินที่จะซื้อหวีของคุณ. " และที่นี่ผมได้เล่าให้คุณเรื่องราวของเด็กสองคนโง่ในพาร์ทเมนท์, ที่เสียสละอย่างไม่ฉลาดสำหรับแต่ละอื่น ๆ สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบ้านของพวกเขา หรืออาจกล่าวได้ว่าของทุกคนที่ให้ของขวัญทั้งสองทุกอย่างเป็น?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของขวัญฉลาดหนึ่งดอลลาร์และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมด หกสิบเซนต์มันอยู่ในเหรียญ เหรียญเพนนีถูกบันทึกหนึ่งและสองในเวลาทำงานเพื่อประชาชนประหยัดและได้รับเงินคืน เดลลานับเงิน สามครั้ง มันเป็นเพียงหนึ่งดอลลาร์และ 87 เซนต์ และวันต่อไปจะเป็นคริสต์มาส

มันชัดเจนไม่ได้ แต่ปัดลงบนโซฟาเก่าขนาดเล็ก และร้องไห้ ดังนั้น เดลลา ทำ ความฉุนเฉียวของเธอเห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอ เธอจะร้องไห้แล้วที่เหลือก็ร้องไห้อีก

เดลลา ไปดูบ้านที่เธออาศัยอยู่ใน มันเป็นพาร์ทเมนต์ตกแต่งสำหรับ 8 $ ต่อสัปดาห์ มันไม่เหมือนพื้นที่มีชีวิตที่เป็นแบบอย่าง เธอมองที่ทั้งหมดของบิลค้างชำระบนโต๊ะ : บิลไฟฟ้าบิลค่าน้ำ และค่าเครื่องทำความร้อน ในแต่ละหนึ่งของพวกเขาถูกเขียนชื่อ " นายเจมส์ ดิลลิงแฮมยอง "

" ดิลลิงแฮม " ครอบครัวไม่ได้เสมอที่น่าสงสาร ณ เวลาหนึ่ง นายเจมส์ ดิลลิงแฮมมีเหตุบังเอิญที่จ่ายไม่พอ ตอนนี้ เมื่อรายได้ลดลงไป 20 $ แทน $ 40 ต่อสัปดาห์ พวกเขามักจะกังวลเรื่องเงิน แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณเจมส์ ดิลลิงแฮมมาเดลล่า ,เขามักจะเรียกว่า " จิม " และยิ่งกอดภรรยาที่น่ารักของเขา . . . . . .

เดลลา เสร็จเธอร้องไห้แล้วใส่ผงที่หรูหราด้วย เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองไปที่แมวสีเทาเดินบนรั้วหลังบ้านสีเทาสีเทา พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคริสต์มาสแล้ว เธอมี $ 1.87 ซื้อจิม ขวัญ เธอได้รับการบันทึกทุกเพนนี เธออาจเป็นเดือน ยี่สิบดอลลาร์สัปดาห์ไม่ไปไกลค่าใช้จ่ายมีมากขึ้นกว่าที่เธอเคยคำนวณไว้ พวกเขาเป็นอย่างนั้นเสมอ เธอใช้เวลาความสุขมากวางแผนที่จะซื้อสิ่งที่ดี แต่ตอนนี้เธอมีแค่ $ 1.87 .

จู่ๆ เดลลา Whirled จากหน้าต่างและยืนอยู่ข้างกระจก ตาของเธอส่องประกายเรืองรอง แต่ใบหน้าเธอได้สูญเสียสีภายใน 20 วินาที อย่างรวดเร็ว เธอดึงลง ผมของเธอและปล่อยให้มันตกไปเต็มความยาวของมัน

จิมสามี ไม่ใช่บุคคลอย่างเย่อหยิ่ง เขาได้แต่ภูมิใจที่สุดสองสิ่ง หนึ่งคือจิมนาฬิกาเรือนทอง ที่ถูกพ่อและปู่ของเขา อื่น ๆคือ เดลลา ของเส้นผม แม้แต่พระราชินีและเจ้าหญิงไม่สามารถเลียนแบบความงามของเดลลาของผม

ตอนนี้ เดลลา สวยผมก็ส่องแสงเหมือนคลื่นในทะเล ในวันแดดมันถึงด้านล่างหัวเข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะแต่งตัวให้เธอ แล้วก็ผูกมันขึ้นมาอีกครั้งอย่างหงุดหงิดและรวดเร็ว

บนไปเสื้อสีน้ำตาลแก่เธอ เมื่อเธอเดินหมวกสีน้ำตาลแก่ กับการหมุนของกระโปรงและด้วยความสดใสแวววาวอยู่ในดวงตา เธอวิ่งออกจากประตูลงบันไดไปยังถนน เธอวิ่งไปหาร้านที่มีเครื่องหมายที่กล่าวว่า " ภรรยาผมสินค้าทุกชนิด "

" คุณจะซื้อผมของฉัน " ขอให้เดลล่า

" ผมซื้อผมกล่าวว่า " มาดาม " ถอดหมวกออก แล้วมาดูกัน "

ลงระลอกคลื่นคลื่นทะเลสวยงาม

" ยี่สิบดอลลาร์ กล่าวว่า มาดาม

" เอามาเร็ว " เดลล่า

อีกสองชั่วโมง ใช้เวลาช้อปปิ้งสำหรับของขวัญ

เธอพบ จิม มันเป็นครั้งสุดท้าย มันต้องได้รับการทำสำหรับจิมและไม่มีใครอื่นอีกไม่มีอื่น ๆเช่นในใด ๆของร้านค้า มันเป็นโซ่แพลทินัม , ง่ายในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศค่าโดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ได้ตกแต่ง มันควรค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมัน เธอรู้ว่ามันต้องเป็น Jim มันเหมือนเขา ค่าใช้จ่าย $ 21 , แล้วเธอก็รีบกลับบ้านกับ 87 เซนต์ กับโซ่ที่เขาเฝ้าจิมจะดีใจมาก

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอมองภาพสะท้อนเดลลาเธอในกระจกยาว รอบคอบ และอย่างยิ่ง .
" จิมจะฆ่าฉัน " เธอพูดกับตัวเอง เขาชอบผม แต่ผมจะทำอะไรได้ . . . โอ้ ! ผมจะทำอะไรกับเงินดอลลาร์ และแปดสิบเจ็ดเซนต์ ?

ตอน 7 โมง จิมอยู่ระหว่างทางกลับบ้านของเขา จิม ไม่เคยสาย เดลลา นั่งอยู่ที่มุมโต๊ะใกล้ประตูที่เขามักจะใส่แล้วเธอได้ยินขั้นตอนของเขาบนบันได ซึ่งทำให้เธอกลายเป็นสีขาวสำหรับสักครู่ เธอมีนิสัยที่พูดเล็ก ๆน้อย ๆเกี่ยวกับง่ายเงียบสวดทุกวันเลย ตอนนี้เธอกระซิบว่า " พระเจ้าโปรดให้เขาคิดว่าฉันยังสวย "

ประตูเปิด และ จิม ได้ก้าวเข้ามา และปิดมัน เขาดูผอมและร้ายแรงมาก จิมหยุดที่ประตูด้านใน และค้าง เดลลา ตาเขาจับจ้องอยู่ ,และมีการแสดงออกในพวกเขาที่เธอไม่สามารถอ่าน และมันทำให้เธอกลัว มันไม่ได้โกรธหรือตกใจ หรือ ไม่เห็นด้วย หรือสยองขวัญ หรือใด ๆของความรู้สึกที่เธอได้เตรียมการ เขาก็จ้องเธอด้วยสีหน้าที่แปลกของเขา . . . . . .

เดลลา ยืนขึ้นและเดินไปกอดเขา . จิม ที่รัก " เธอร้องไห้ " อย่ามองผมแบบนั้นฉันตัดผมแล้วขายเพราะผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ผ่านคริสต์มาสโดยไม่ต้องให้ของขวัญเธอ มันจะงอกออกมาอีก . . . . . คุณจะไม่รังเกียจ คุณจะ ฉันแค่ต้องทำมัน ผมเติบโตรวดเร็วมาก ตอบว่า ' ' เมอร์รี่ คริสต์มาส ! จิม และขอให้มีความสุข คุณไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรสวย ดีของขวัญที่ฉันได้สำหรับคุณ "

" เธอตัดผมเหรอ ? " ถามจิม เหมือนกับว่าเขาไม่อยากเชื่อ
" ตัดมันออกและขายมัน , " กล่าวว่า เดลลา ” คุณไม่ชอบฉัน ? ผมไม่มีผมใช่มั้ย ? "
จิมมองรอบห้องอย่างสงสัย
" เธอพูดผมของคุณหายไป ? เขาบอกว่า ยังสับสน

" คุณไม่ต้องมองหามัน " บอกว่า เดลลา ” มันขายได้ ฉันบอกคุณ . . . ขายแล้ว มันเป็นวันคริสต์มาสอีฟ จะดีกับฉัน บางทีเส้นผมบนศีรษะนับได้ " เธอพูดต่อ" แต่ไม่มีใครนับผมรักคุณ "

ออกจากภวังค์ จิม ดูได้อย่างรวดเร็วเพื่อปลุก เขากอดเดลลา . จิมวาดแพคเกจจากในกระเป๋าเสื้อนอกของเขาและโยนมันลงบนโต๊ะ

" อย่าให้ความผิดพลาดใด ๆเกี่ยวกับฉัน " เขากล่าว " ผมไม่คิดว่าจะมีการตัดผมหรือแชมพูที่ทำให้ผมชอบเธอน้อยลงไป แต่ถ้าคุณจะแกะกล่องบนโต๊ะ คุณจะเห็นว่าทำไมผมตกใจ "
.
นิ้วสีขาวฉีกเชือกและกระดาษ แล้วมีกรี๊ดสุดๆ ของจอย แล้ว อนิจจา ! เปลี่ยนผู้หญิงที่รวดเร็วและร้องไห้โวยวายระงม

ภายในแพคเกจของจิมเป็นหวี -- ชุดของรวงผึ้งนั้น เดลลา ได้นมัสการ เมื่อเธอได้เห็นพวกเขาในหน้าต่างของร้าน พวกเขาถูกหวีสวย บริสุทธิ์ เต่าเปลือกกับขอบฝังเพชร . . . แค่ร่ม สวมในที่สวยงามหายไป ผม พวกเขาถูกหวี , แพง เธอรู้ เธอมักจะเป็นของพวกเขา แต่ไม่เคยหวังใด ๆที่จริงเป็นเจ้าของพวกเขา เธอไม่เคยคิดจะให้หล่อน และตอนนี้พวกเธอ แต่ผมให้หวีก็หายไปแล้ว . . .

เธอกอดพวกเขาไว้ และกล่าวว่า " ผมเติบโตเร็วมาก จิม" งั้น เดลลา กระโดดขึ้นเหมือนสาวน้อย และตะโกนว่า " โอ้ โอ้ ! จิมยังไม่เห็นของขวัญที่สวยงามของเขา เธอถือมันออกไปให้เขาอย่างกระตือรือร้น โซ่โลหะมีค่า ยอดไปเลย

" สวยดีมั้ย จิม ? ผมล่าทั่วเมืองเพื่อหา คุณจะต้องดูเวลาเป็นร้อยๆครั้งแล้ว เอานาฬิกามา ฉันต้องการเห็นมันบน . "

แทนตามจิม ล้มลงบนโซฟาและใส่มือของเขาภายใต้หัวของเขาและยิ้ม

" เดลล์ เอาของขวัญคริสต์มาสของเราทันที และเก็บมันไว้สักพัก พวกเขาเป็นคนดีเกินไปที่จะใช้ในขณะนี้ ผมขายนาฬิกาที่จะได้รับเงินเพื่อซื้อหวีของคุณ . "

ฉันได้เล่าเรื่องเล่าเรื่องสองโง่เด็กในอพาร์ทเม้นท์ใครไม่ฉลาด เสียสละเพื่อกันและกันที่สุดสมบัติของบ้านของพวกเขา หรือจะบอกว่าทุกคนที่ให้ของขวัญ สองคนนี้ฉลาด ?