A self-portrait is a representation

A self-portrait is a representation of an artist that is drawn, painted, photographed, or sculpted by that artist. Although self-portraits have been made since the earliest times, it is not until the Early Renaissance in the mid-15th century that artists can be frequently identified depicting themselves as either the main subject, or as important characters in their work. With better and cheaper mirrors, and the advent of the panel portrait, many painters, sculptors and printmakers tried some form of self-portraiture. Portrait of a Man in a Turban by Jan van Eyck of 1433 may well be the earliest known panel self-portrait.[1] He painted a separate portrait of his wife, and he belonged to the social group that had begun to commission portraits, already more common among wealthy Netherlanders than south of the Alps. The genre is venerable, but not until the Renaissance, with increased wealth and interest in the individual as a subject, did it become truly popular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพตัวเองเป็นการแสดงของศิลปินที่วาด วาด ถ่ายภาพ หรือรูปศิลปิน แม้ว่าตัวเองได้ตั้งแต่ครั้งแรก มันเป็นไม่ได้จนกระทั่งต้นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในคริสต์ศตวรรษที่ 15 กลางเดือนที่ศิลปินสามารถบ่อยระบุภาพวาดตัวเอง เป็นวัตถุหลัก หรือ เป็นตัวละครที่สำคัญในการทำงานของพวกเขา มีดีกว่า และถูกกว่ากระจก และการถือกำเนิดของภาพแผง จิตรกร ประติมากร และสลักจำนวนมากพยายามบางรูปแบบของการวาดภาพตัวเอง ภาพเหมือนของชายในโพกผ้าโดย Jan van Eyck ของ 1433 อาจจะถ่ายภาพตัวเองแรกรู้จักแผงดี [1] เขาวาดภาพแยกต่างหากของภรรยา และเขาเป็นกลุ่มสังคมที่เริ่มมีคณะกรรมการบุคคล หมู่ Netherlanders ร่ำรวยกว่าทางตอนใต้ของเทือกเขาแอลป์แล้วบ่อย ประเภทคือหู แต่ไม่จนถึงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นและดอกเบี้ยในแต่ละบุคคลเป็นเรื่อง ไม่มันกลายเป็นที่นิยมอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพตัวเองเป็นตัวแทนของศิลปินที่วาดวาด, ถ่ายภาพหรือแกะสลักโดยศิลปินที่ แม้ว่าภาพตัวเองได้รับการทำมาตั้งแต่สมัยแรกที่มันไม่ได้จนกว่าจะถึงต้นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการในช่วงกลางศตวรรษที่ 15 ที่ศิลปินสามารถระบุได้บ่อยภาพวาดตัวเองเป็นทั้งเรื่องหลักหรือเป็นตัวละครสำคัญในการทำงานของพวกเขา ด้วยกระจกที่ดีกว่าและถูกกว่าและการถือกำเนิดของภาพแผงจิตรกรหลายประติมากรและพยายาม printmakers รูปแบบของตัวเองวาดภาพบางส่วน ภาพของชายในผ้าโพกหัวโดยแจนแวนเอคของ 1433 ได้ดีอาจจะเป็นที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันแผงภาพตัวเอง. [1] เขาวาดภาพที่แยกต่างหากจากภรรยาของเขาและเขาเป็นกลุ่มทางสังคมที่ได้เริ่มไปยังคณะกรรมการการถ่ายภาพบุคคล, แล้วร่วมกันระหว่าง Netherlanders รวยกว่าทางตอนใต้ของเทือกเขาแอลป์ ประเภทที่เป็นที่เคารพนับถือ แต่ไม่ได้จนกว่าศิลปวิทยามีความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นและความสนใจในแต่ละบุคคลเป็นเรื่องที่มันกลายเป็นที่นิยมอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นภาพเหมือนของตนเองเป็นตัวแทนของศิลปินที่วาด , วาดรูป , ถ่ายภาพ , หรือแกะสลักโดยศิลปิน ถึงแม้ว่าภาพวาดได้รับการทำตั้งแต่ครั้งแรก มันไม่ได้จนกว่าต้นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในศตวรรษที่ mid-15th ที่ศิลปินสามารถมักระบุตัวเองเป็นหลัก ๓เรื่อง หรือตัวละครสำคัญในการทำงานของพวกเขา กับกระจกที่ดีกว่า และถูกกว่า และการมาถึงของแผงแนวตั้ง , จิตรกรประติมากรและจิตรกรหลายคนพยายามบางรูปแบบของเพลงด้วยตนเอง ภาพเหมือนของชายคนหนึ่งในผ้าโพกศีรษะด้วยดาบนาร์ซิลของเรื่องนี้อาจจะดีรู้จักแผงภาพเหมือนตนเองแรกสุด [ 1 ] เขาวาดแนวแยกของภรรยาของเขาและเขาเป็นของ กลุ่มที่ได้เริ่มบุคคลทั่วไปในหมู่คณะกรรมการแล้ว netherlanders รวยกว่าทางตอนใต้ของเทือกเขาแอลป์ ประเภทที่เป็นปูชนียบุคคล แต่ไม่ได้จนกว่า Renaissance , กับการเพิ่มขึ้นของความมั่งคั่งและความสนใจในแต่ละบุคคลเป็นเรื่องที่ ทำไมมันกลายเป็นที่นิยมอย่างแท้จริง