live.Love,WillA tear had plopped on

live

.

Love,

Will

A tear had plopped on to the rickety table in front of me. I wiped at my cheek with my palm, and put the letter down on the table. It took me some minutes to see clearly again.

‘Another coffee?’ said the waiter, who had reappeared in front of me.

I blinked at him. He was younger than I had thought, and had dropped his faint air of haughtiness. Perhaps Parisian waiters were trained to be kind to weeping women in their cafes.

‘Maybe … a cognac?’ He glanced at the letter and smiled, with something resembling understanding.

‘No,’ I said, smiling back. ‘Thank you. I’ve … I’ve got things to do.’

I paid the bill, and tucked the letter carefully into my pocket.

And stepping out from behind the table, I straightened my bag on my shoulder and set off down the street towards the parfumerie and the whole of Paris beyond.





Acknowledgements





Thank you to my agent, Sheila Crowley at Curtis Brown, and to my editor, Mari Evans at Penguin, both of whom immediately saw this book for what it is – a love story.

Special thanks to Maddy Wickham, who encouraged me at a point when I was not sure whether I could, or should, actually write it.

Thanks to the wonderful team at Curtis Brown, especially Jonny Geller, Tally Garner, Katie McGowan, Alice Lutyens and Sarah Lewis, for enthusiasm and fine agenting.

At Penguin, I would also particularly like to thank Louise Moore, Clare Ledingham and Shân Morley Jones.

Huge gratitude to all on the Writersblock board – my own private Fight Club. Minus the Fighty bit.

Similarly to India Knight, Sam Baker, Emma Beddington, Trish Deseine, Alex Heminsley, Jess Ruston, Sali Hughes, Tara Manning and Fanny Blake.

Thanks to Lizzie and Brian Sanders, and to Jim, Bea and Clemmie Moyes. But most of all, as ever, to Charles, Saskia, Harry and Lockie.





Q&A with Jojo





1. Tell us a little about where your ideas for your characters and their stories come from.

They come from all over the place. It’s often a snippet of conversation or a news story that just lodges in my head and won’t go away. Sometimes I get an idea for a character too, and then unconsciously start knitting them together. Me Before You is the most ‘high concept’ book I’ve ever written – in that I could describe it in two sentences. But most of them are a lot more organic, and just contain lots of ideas and things that I’ve pulled together. With this book I think the issue of quality of life was probably to the front of my mind as I have/had two relatives who were facing life in care homes, and I know that in one case she would probably have chosen any alternative to that existence.

2. Which of the characters in Me Before You do you identify with the most?

Well, there’s definitely a bit of Lou in there. I did have a pair of stripy tights that I loved as a child! I think you have to identify with all your characters to some extent, or they just don’t come off the page properly. But I also identify with Camilla a bit. As a mother I can’t imagine the choice she has to make, and I could imagine in those circumstances you would just shut down a bit emotionally.

3. What made you choose to set Me Before You in a small historical town with a castle at its centre?

I tried all sorts of settings for this book. I drove all over Scotland, trying to find a castle and a small town that would ‘fit’. It was essential that Lou came from a small town, rather than a city, because I live in one myself and I’m fascinated by the way that growing up in one can be the greatest comfort – and also incredibly stifling. I wanted a castle because it was the purest example of old money rubbing up against ordinary people. Britain is still incredibly hide-bound by class, and we only really notice it when we go somewhere that it doesn’t exist in the same way, like the US or Australia. I needed the class difference between Will and Lou to be clear.

4. Me Before You deals with a very sensitive subject matter – a person’s right to die. Did you find this difficult to write about? What made you decide to write about this subject?

A few years ago I heard about the case of Daniel James, a young rugby player who was paralysed and persuaded his parents to let him go to Dignitas. I was horrified by this case initially – what mother could do that? – but the more I read about it I realised that these issues are not black and white. Who is to say what your quality of life should mean? How do you face living a life that is so far from what you had chosen? What do you do as a parent if your child is really determined to die? And living as a quadriplegic is not just a matter of sitting in a chair – it’s a constant battle against pain and infection, as well as the mental challenges. So these issues refused to go away. And I do believe you have to write the book that is burning inside you, even if it’s not the most obvious book for the market.

In fact I wrote Me Before You without a publishing contract – and I wasn’t entirely convinced it

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ่ายทอดสด.ความรักจะน้ำตามี plopped บนตารางง่อนแง่นอยู่ตรงหน้า ผมเช็ดที่แก้มของฉัน ด้วยปาล์มของฉัน และใส่ตัวอักษรลงบนโต๊ะ เอาฉันบางนาทีเห็นได้ชัดเจนอีกด้วย'กาแฟอื่น ' กล่าวว่า บริกร ที่มี reappeared อยู่ตรงหน้าผมคันนั้นกะพริบที่เขา เขาเป็นเด็กกว่าผมได้คิดว่า และได้ลดลงอากาศเขาลมของ haughtiness บางทีทิปปารีสถูกฝึกให้เป็นชนิดร้องไห้ผู้หญิงในร้านกาแฟของพวกเขา' อาจจะ...เป็นคอนยัก?' เขา glanced ที่ตัวอักษร และ ยิ้ม มีบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายความเข้าใจ'ไม่ ฉันกล่าว ยิ้มกลับ ' ขอบคุณ ฉัน... ได้สิ่งที่ต้องทำ 'ฉันจ่ายเงิน และซุกตัวอักษรอย่างระมัดระวังกระเป๋าของฉันและก้าวออกจากหลังตาราง ผมยืดให้ตรงถุงบนไหล่ของฉัน และปิดการตั้งค่าอยู่ parfumerie และทั้งหมดของปารีสเกินถาม-ตอบขอบคุณตัว แทนของฉัน นาง Crowley ที่เคอร์ติ น้ำตาล และ การ แก้ไขของฉัน อีแวนส์ Mari ที่นกเพนกวิน ทั้งสองคนทันทีที่เห็นหนังสือเล่มนี้สำหรับคืออะไรเรื่องราวความรักขอขอบคุณการเนอร์วิกคัมที่ Maddy ที่ขอให้จุดเมื่อผมไม่แน่ใจว่าฉันสามารถ หรือควร จริงเขียนมันขอบคุณทีมงานที่ยอดเยี่ยมที่เคอร์ติ น้ำตาลโดยเฉพาะ Jonny Geller การ์ เนอร์เด็ดขาด เคธี่ McGowan, Alice ตาตื่น และซาราห์ Lewis ความกระตือรือร้นและ agenting ดีที่นกเพนกวิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังอยากขอบคุณ Louise มัวร์ แคลร์ Ledingham และ Shân Morley Jonesความกตัญญูที่ใหญ่ทั้งหมดบนกระดาน Writersblock – คลับต่อสู้ส่วนตัวของฉันเอง ลบบิต Fightyการที่อัศวินอินเดีย Sam เบ เอ็มมา Beddington, Trish Deseine, Alex Heminsley, Jess Ruston สลี่ฮิวจ์ส ทาราแมนนิ่ง และ เบลคเที่ยวขอบคุณลิซซี่แซนเดอร์ส์ไบรอัน และจิม Bea และ มอยส์ Clemmie แต่ส่วนใหญ่ของทั้งหมด เช่นเคย ชาร์ลส์ Saskia แฮร์รี่ และ Lockieถาม & ตอบ โดย Jojo1. บอกหน่อยไอเดียตัวละครและเรื่องราวมาจากไหนพวกเขามาจากทั่วทุก มันมักจะเป็นบางส่วนของบทสนทนา หรือข่าวสารเรื่องราวที่ลอดจ์เพียงในหัว และไม่หายไป บางครั้งฉันได้รับความคิดสำหรับอักขระเกินไป แล้ว โดยไม่รู้ตัวเริ่มถักกัน ฉันก่อนคุณเป็นที่สุด 'สูงแนวคิด' หนังสือที่ผมได้เคยเขียน – ที่ฉันสามารถอธิบายในสองประโยคนี้ แต่ส่วนใหญ่มีสารอินทรีย์มากขึ้น และเพียงแค่ประกอบด้วยความคิดและสิ่งที่ผมได้มารวมกันไว้มากมาย หนังสือเล่มนี้ผมคิดว่า ปัญหาของคุณภาพชีวิตเป็นคงที่ด้านหน้าของฉันฉันได้/มีญาติสองที่ได้เผชิญชีวิตในบ้านการดูแล และฉันรู้ว่าในกรณีหนึ่ง เธอจะคงได้เลือกทางเลือกใด ๆ ที่มีอยู่2. ที่ตัวฉันก่อนที่คุณทำคุณระบุ ด้วยมากสุดดี แน่นอนมีบิตของลูมี ไม่มีคู่ของถุงน่อง stripy ที่ฉันรักเด็ก ผมคิดว่า คุณจะต้องระบุ ด้วยอักขระทั้งหมดของคุณบ้าง หรือเพียงแค่ไม่มาปิดหน้าอย่างถูกต้อง แต่ฉันยังยืนยันกับคามิลลาบิต เป็นแม่ ฉันไม่สามารถนึกตัวเลือกที่มีให้ และฉันสามารถจินตนาการในกรณีเหล่านั้นคุณจะเพียงแค่ปิดบิตอารมณ์3. อะไรที่ทำให้คุณสามารถเลือกให้ฉันก่อนที่คุณตั้งในประวัติศาสตร์เมืองเล็กมีปราสาทที่ศูนย์ผมพยายามเรียงลำดับทั้งหมดของการตั้งค่าสำหรับสมุดบัญชีนี้ ผมขับรถทั่วสกอตแลนด์ พยายามหาปราสาทและเมืองขนาดเล็กที่จะ 'พอดี' ก็สำคัญว่า Lou มาจากเมืองเล็ก ๆ มากกว่าเมือง เพราะฉันอาศัยอยู่ในตัวเอง และฉัน:หลงทางมาที่เติบโตมาในหนึ่งสามารถสบาย – และอบอ้าวอย่างไม่น่าเชื่อ ผมต้องการเพราะตัวอย่างบริสุทธิ์เงินเก่าถูกับคนธรรมดา สหราชอาณาจักรยังคงเหลือเชื่อซ่อนผูก โดยคลา และเราเท่านั้นจริง ๆ สังเกตเมื่อเราไปไหนมันไม่เหมือนกัน เช่นสหรัฐอเมริกาหรือออสเตรเลีย ฉันต้องการความแตกต่างระดับระหว่างลูและจะความชัดเจน4. ฉันก่อนที่คุณเกี่ยวข้องกับเรื่องอ่อนไหว – คนใจตาย คุณพบนี้ยากที่จะเขียนเกี่ยวกับ อะไรคือสิ่งที่ทำให้คุณตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้หลายปีที่ผมได้ยินเกี่ยวกับกรณีของ Daniel James ผู้เล่นรักบี้หนุ่มที่ถูก paralysed และได้ชวนพ่อแม่ให้เขาไปที่ Dignitas ผมก็ตกใจ โดยกรณีนี้แรก – แม่อะไรบ้าง - แต่ยิ่งผมอ่านเกี่ยวกับเรื่องคราวที่ ปัญหาเหล่านี้จะไม่ขาวดำ ผู้ที่จะบอกว่า คุณภาพชีวิตของคุณควรหมายถึงอะไร วิธีที่คุณเผชิญชีวิตที่ห่างไกลจากสิ่งที่คุณได้เลือก คุณทำอะไรเป็นแม่ถ้าลูกของคุณจะถูกกำหนดตายจริง ๆ และอาศัยอยู่กับคนเป็นอัมพาตไม่เพียงแค่นั่งอยู่ในเก้าอี้ – มันเป็นความเจ็บปวด และการติดเชื้อ เป็นความท้าทายจิตสู้คง ดังนั้น ปัญหาเหล่านี้ปฏิเสธที่จะไป และผมเชื่อว่า คุณต้องเขียนหนังสือที่เขียนในตัวคุณ แม้ว่ามันไม่ใช่หนังสือชัดสำหรับตลาดอันที่จริงผมเขียนฉันก่อนที่คุณโดยไม่มีสัญญาเผยแพร่ – และไม่เชื่อว่าทั้งหมดนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีชีวิตอยู่. ความรักจะฉีกได้ plopped บนตารางง่อนแง่นในด้านหน้าของฉัน ผมเช็ดที่แก้มของฉันกับปาล์มของฉันและใส่ตัวอักษรลงบนโต๊ะ มันเอาฉันนาทีบางอย่างที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนอีกครั้ง. 'กาแฟอีก?' กล่าวว่าบริกรที่ได้กลับมาที่ด้านหน้าของฉัน. ฉันกระพริบตาไปที่เขา เขาเป็นคนที่อายุน้อยกว่าผมคิดและได้ลดลงอากาศลมของเขาหยิ่งยโส บางทีอาจจะเป็นบริกรของกรุงปารีสได้รับการฝึกฝนที่จะเป็นชนิดที่จะร้องไห้ผู้หญิงในร้านกาแฟของพวกเขา. 'บางที ... คอนยัค? เขาเหลือบมองไปที่ตัวอักษรและยิ้มกับสิ่งที่คล้ายเข้าใจ. 'ไม่' ผมบอกว่ารอยยิ้มกลับมา 'ขอขอบคุณ. ฉัน ... ฉันมีสิ่งที่ต้องทำ. ' ฉันจ่ายบิลและซุกตัวอักษรอย่างระมัดระวังในกระเป๋าของฉัน. และก้าวออกมาจากด้านหลังโต๊ะผมยืดกระเป๋าของฉันบนไหล่ของฉันและกำหนดปิดลงบนถนนที่มีต่อ . Parfumerie และทั้งปารีสเกินกิตติกรรมประกาศขอบคุณไปยังตัวแทนของฉัน Sheila ลี่ย์ที่เคอร์ติบราวน์และบรรณาธิการของฉันมารีอีแวนส์ที่เพนกวินทั้งสองคนทันทีเห็นหนังสือเล่มนี้สำหรับสิ่งที่เป็น -. เรื่องราวความรักขอขอบคุณเป็นพิเศษ แมดดี้วิคแฮมที่สนับสนุนให้ฉันที่จุดเมื่อผมไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือควรจะจริงเขียนมัน. ขอบคุณทีมงานที่ยอดเยี่ยมที่เคอร์ตินบราวน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจอนนี่เกลเลอร์, Tally การ์เนอร์, เคธี่แมคโกแวน, อลิซ Lutyens และซาร่าห์ลูอิส . สำหรับความกระตือรือร้นและ agenting ดีที่นกเพนกวินฉันจะยังโดยเฉพาะอย่างยิ่งขอขอบคุณหลุยส์มัวร์, แคลร์และ Ledingham Shan มอร์ลี่ย์โจนส์. ความกตัญญูอย่างสูงสำหรับทุกบนกระดาน Writersblock - ตัวเอง Fight Club ส่วนตัวของฉัน ลบบิต Fighty. ในทำนองเดียวกันไปยังประเทศอินเดียอัศวินแซมเบเกอร์, เอ็มม่า Beddington ทริช Deseine อเล็กซ์ Heminsley เจสรัสตันลีฮิวจ์ธาราแมนนิ่งและแฟนนีเบลค. ขอขอบคุณที่ลิซซี่และไบรอันแซนเดอและจิมบีและ Clemmie Moyes แต่ส่วนมากของทั้งหมดเช่นเคยชาร์ลส์, Saskia แฮร์รี่และ Lockie. Q & A กับโจโจ้1 บอกเราเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการที่ความคิดของคุณสำหรับตัวละครและเรื่องราวของพวกเขาของคุณมาจาก. พวกเขามาจากทั่วทุกสถานที่ ก็มักจะเป็นตัวอย่างของการสนทนาหรือเรื่องข่าวที่เพิ่งบ้านพักในหัวของฉันและจะไม่หายไป บางครั้งผมได้รับความคิดสำหรับตัวละครมากเกินไปแล้วไม่รู้ตัวเริ่มต้นถักพวกเขาร่วมกัน ฉันก่อนที่คุณจะมากที่สุด 'สูงแนวคิด' หนังสือที่ผมเคยเขียน - ในที่ฉันสามารถอธิบายได้ในสองประโยค แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นอินทรีย์มากขึ้นและก็มีจำนวนมากของความคิดและสิ่งที่ฉันได้ดึงกัน กับหนังสือเล่มนี้ผมคิดว่าปัญหาของคุณภาพชีวิตที่อาจจะเป็นไปยังด้านหน้าของใจของฉันเป็นฉันได้ / มีญาติสองคนที่กำลังเผชิญหน้ากับการใช้ชีวิตในบ้านดูแลและฉันรู้ว่าในกรณีหนึ่งที่เธออาจจะได้เลือกทางเลือกใด ๆ ที่ว่า การดำรงอยู่. 2 ซึ่งตัวละครในฉันก่อนที่คุณทำคุณระบุด้วยมากที่สุด? ดีมีแน่นอนบิตของลูในการมี ผมมีคู่ของถุงน่อง stripy ที่ฉันรักเป็นเด็ก! ผมคิดว่าคุณต้องพิสูจน์ด้วยตัวอักษรทั้งหมดของคุณบ้างหรือพวกเขาก็ไม่ได้มาปิดหน้าอย่างถูกต้อง แต่ฉันยังระบุกับคามิลล่าบิต เป็นแม่ฉันไม่สามารถจินตนาการทางเลือกที่เธอมีให้และผมสามารถจินตนาการในสถานการณ์ที่คุณก็จะปิดตัวลงเล็กน้อยอารมณ์. 3 อะไรที่ทำให้คุณเลือกที่จะตั้งผมก่อนที่คุณจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ที่มีประวัติศาสตร์ปราสาทที่ศูนย์กลางหรือไม่ฉันพยายามทุกประเภทของการตั้งค่าสำหรับหนังสือเล่มนี้ ผมขับรถไปทั่วสกอตแลนด์พยายามที่จะหาปราสาทและเมืองเล็ก ๆ ที่จะ 'พอดี' มันเป็นสิ่งสำคัญที่ลูมาจากเมืองเล็ก ๆ เมืองมากกว่าเพราะผมอยู่ในหนึ่งตัวเองและฉันหลงโดยวิธีการที่เติบโตขึ้นมาในหนึ่งสามารถเป็นความสะดวกสบายมากที่สุด - และยังยับยั้งอย่างไม่น่าเชื่อ ผมอยากปราสาทเพราะมันเป็นตัวอย่างที่บริสุทธิ์ของเงินเก่าถูขึ้นกับคนธรรมดา สหราชอาณาจักรยังคงไม่น่าเชื่อ Hide-ผูกพันตามชั้นและเราเท่านั้นจริงๆแจ้งให้ทราบว่าเมื่อเราไปที่ไหนสักแห่งว่ามันไม่ได้อยู่ในลักษณะเดียวกันเช่นสหรัฐอเมริกาหรือออสเตรเลีย ผมจำเป็นต้องมีความแตกต่างระหว่างระดับ Will และลูจะชัดเจน. 4 ฉันก่อนที่คุณจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่มีความสำคัญมาก - สิทธิของบุคคลที่จะตาย คุณพบนี้ยากที่จะเขียนเกี่ยวกับอะไร? อะไรที่ทำให้คุณตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่? ไม่กี่ปีที่ผ่านมาผมได้ยินเกี่ยวกับกรณีของแดเนียลเจมส์เล่นรักบี้หนุ่มที่เป็นอัมพาตและชักชวนให้พ่อแม่ของเขาจะปล่อยให้เขาไป Dignitas ผมก็ตกใจโดยกรณีนี้แรก - สิ่งที่แม่จะทำอย่างนั้น? - แต่ยิ่งผมอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันตระหนักว่าปัญหาเหล่านี้ไม่ได้เป็นสีดำและสีขาว ผู้ที่จะพูดในสิ่งที่คุณภาพชีวิตของคุณควรจะหมายความว่าอย่างไร คุณจะทำอย่างไรต้องเผชิญกับชีวิตที่เป็นเพื่อให้ห่างไกลจากสิ่งที่คุณได้เลือกหรือไม่? คุณจะทำในฐานะพ่อแม่ถ้าลูกของคุณจะถูกกำหนดจริงๆที่จะตาย? และการใช้ชีวิตเป็นอัมพาตไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของการนั่งในเก้าอี้ - มันการสู้รบอย่างต่อเนื่องกับความเจ็บปวดและการติดเชื้อเช่นเดียวกับความท้าทายทางจิต ดังนั้นปัญหาเหล่านี้ปฏิเสธที่จะหายไป และผมก็เชื่อว่าคุณมีที่จะเขียนหนังสือที่มีการเผาไหม้ภายในคุณถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นหนังสือที่เห็นได้ชัดที่สุดสำหรับตลาด. ในความเป็นจริงที่ฉันเขียนฉันก่อนที่คุณจะไม่มีสัญญาการเผยแพร่ - และผมก็ไม่เชื่อมันอย่างสิ้นเชิง