Results: More than 600 TM research

Results: More than 600 TM research papers were identified; 14 of these addressed trait anxiety and reported on
16 studies among 1295 participants with diverse demographic characteristics. No adverse effects were reported.
The standardized difference in mean, d, for the TM technique compared with controls receiving an active
alternative treatment (10 studies) was d = - 0.50 (95% CI, - .70 to - 0.30; p = 0.0000005). Compared with controls
receiving treatment as usual (wait list or attention controls, 16 studies), d = - 0.62 (95% CI, - 0.82 to - 0.43;
p = 1.37E-10). Meta-regression found that initial anxiety level, but not other variables, predicted the magnitude of
reduction in anxiety ( p = 0.00001). Populations with elevated initial anxiety levels in the 80th to 100th percentile
range (e.g., patients with chronic anxiety, veterans with post-traumatic stress disorder, prison inmates) showed
larger effects sizes ( - 0.74 to - 1.2), with anxiety levels reduced to the 53rd to 62nd percentile range. Studies
using repeated measures showed substantial reductions in the first 2 weeks and sustained effects at 3 years

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: มากกว่า 600 TM วิจัยระบุ 14 นี้ระบุลักษณะความวิตกกังวล และรายงาน16 การศึกษาในหมู่ 1295 ร่วมกับลักษณะทางประชากรที่หลากหลาย ไม่มีผลกระทบได้รับรายงานความแตกต่างของมาตรฐานหมายถึง d เทคนิค TM ที่เปรียบเทียบกับตัวควบคุมที่ได้รับการใช้งานรักษาทางเลือก (การศึกษา 10) คือ d = - 0.50 (95% CI, -.70 ถึง - 0.30; p = 0.0000005) เมื่อเทียบกับตัวควบคุมได้รับการรักษาเป็นปกติ (รอการควบคุมรายการหรือสนใจ ศึกษา 16), d = - 0.62 (95% CI, - 0.82 การ - 0.43p = 1.37E-10) พบว่าระดับความวิตกกังวลเริ่มต้น แต่ไม่ตัวแปรอื่น ๆ การถดถอยเมตาทำนายขนาดของลดความวิตกกังวล (p = 0.00001) กลุ่มประชากรที่ มีความวิตกกังวลเริ่มต้นยกระดับระดับแกะสลัก 80 ถึง 100ช่วง (เช่น ผู้ป่วยที่ มีความวิตกกังวลเรื้อรัง ทหารผ่านศึกกับโรคเครียดโพสต์บาดแผล inmates คุก) ที่แสดงให้เห็นว่าขนาดผลใหญ่ (- 0.74 การ - 1.2), ด้วยระดับความวิตกกังวลลดลงเป็นช่วงแกะสลัก 53rd 62nd การศึกษาใช้มาตรการซ้ำพบพบลดใน 2 สัปดาห์แรกและผลที่ยั่งยืนใน 3 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล: กว่า 600 TM เอกสารงานวิจัยที่ถูกระบุ; 14 เหล่านี้แก้ไขความวิตกกังวลและลักษณะรายงานเมื่อวันที่
16 หมู่การศึกษา 1295 เข้าร่วมที่มีลักษณะทางประชากรที่มีความหลากหลาย ไม่มีผลข้างเคียงที่ได้รับรายงาน.
ความแตกต่างในค่าเฉลี่ยมาตรฐาน, D, สำหรับเทคนิค TM เมื่อเทียบกับการควบคุมการใช้งานได้รับการ
รักษาทางเลือก (10 ศึกษา) คือ d = - 0.50 (95% CI, - .70 ไป - 0.30; p = 0.0000005 ) เมื่อเทียบกับการควบคุมการ
ได้รับการรักษาตามปกติ (รายการรอหรือสนใจการควบคุม 16 การศึกษา), D = - 0.62 (95% CI, - 0.82 การ - 0.43;
p = 1.37E-10) Meta-ถดถอยพบว่าระดับความวิตกกังวลเริ่มต้น แต่ไม่ตัวแปรอื่น ๆ ที่คาดการณ์ขนาดของ
การลดลงของความวิตกกังวล (p = 0.00001) ประชากรที่มีการยกระดับระดับความวิตกกังวลในเบื้องต้น 80 เพื่อเปอร์เซ็นต์ที่ 100
ช่วง (เช่นผู้ป่วยที่มีความวิตกกังวลเรื้อรังทหารผ่านศึกที่มีความผิดปกติของบาดแผลความเครียด, ผู้ต้องขังเรือนจำ) แสดงให้เห็นว่า
ผลกระทบที่มีขนาดใหญ่ขนาด (- 0.74 การ - 1.2) ที่มีระดับความวิตกกังวลลดลงไป 53 เปอร์เซ็นต์ในช่วง 62 การศึกษา
โดยใช้มาตรการซ้ำว่ามีการลดน้ำหนักใน 2 สัปดาห์แรกและผลกระทบอย่างต่อเนื่องใน 3 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ : มากกว่า 600 TM งานวิจัยระบุ ; 14 เหล่านี้ addressed ความวิตกกังวลทั่วไปและรายงานใน16 การศึกษาในหมู่ 888 ผู้ที่มีลักษณะทางประชากรที่หลากหลาย ไม่มีผลข้างเคียงที่มีรายงาน .เป็นมาตรฐานที่แตกต่างกัน หมายถึง ดี สำหรับ เทคนิค ซึ่งเมื่อเทียบกับการควบคุมการใช้งานอยู่การรักษาทางเลือก ( 10 การศึกษา ) คือ D = - 0.50 ( 95% CI , - 70 - 0.30 ; p = 0. ล้าน 5 ) เมื่อเทียบกับการควบคุมที่ได้รับการรักษาตามปกติ ( รอรายการหรือความสนใจในการควบคุม 16 ศึกษา ) , D = - 0.62 ( 95% CI , - 0.82 - 0.43 ;P = 1.37e-10 ) เมตาถดถอยพบว่าเริ่มต้นระดับความวิตกกังวล แต่ไม่อื่น ๆคาดการณ์ขนาดของตัวแปรการลดความวิตกกังวล ( p = 0.00001 ) ประชากรที่มีระดับความวิตกกังวลสูงครั้งแรกใน 80 ถึง 100 เปอร์เซ็นไทล์ช่วง ( เช่นผู้ป่วยที่มีความวิตกกังวลเรื้อรังทหารผ่านศึกที่มีความผิดปกติของความเครียดบาดแผล , นักโทษ ) แสดงขนาดใหญ่ที่มีขนาด ( - แผ่น - 1.2 ) กับระดับความวิตกกังวลลดลง 53 ช่วงร้อยละ 62 การศึกษาใช้วัดซ้ำ พบว่าลดลงอย่างมากใน 2 สัปดาห์แรก และได้รับผลกระทบใน 3 ปี