Loss of joint flexibility and incre

Loss of joint flexibility and increased stiffness are common
clinical findings in DM. At the extreme end of these
manifestations, they affect the extra- articular tissues, resulting
in significant deformity and inflexibility of joints
–“diabetic cheiroarthropathy”-. Temporomandibular
joint dysfunction has not been studied specifically in
diabetic patients, but since DM is a metabolic disorder,
all joints may be susceptible (4). The association of osteoporosis
with type 1 DM is well- established. But for
patients with type 2 DM this relationship is still unclear,
although there is an increased risk of fracture attributed
to falls due to hypoglycemia (4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่วมมีความยืดหยุ่นและความแข็งเพิ่มขึ้นอยู่ทั่วไปผลทางคลินิกใน DM ที่ขั้วเหล่านี้อาการ ผลเพิ่มเติม - ข้อเนื้อเยื่อ ผลสำคัญ deformity และแข็งของข้อต่อ– "เบาหวาน cheiroarthropathy"- Temporomandibularไม่มีการศึกษาความผิดปกติของข้อต่อโดยเฉพาะผู้ป่วยเบาหวาน แต่เนื่อง จาก DM เป็นการเผาผลาญข้อต่อทั้งหมดอาจจะอ่อนแอ (4) สมาคมโรคกระดูกพรุนชนิด 1 DM ได้ดี-ก่อตั้ง แต่สำหรับผู้ป่วยชนิด 2 DM ความสัมพันธ์นี้จะยังไม่แน่ชัดมีความเสี่ยงของกระดูกหักที่เกิดจากการลดลงเนื่องจากภาวะน้ำตาลในเลือด (4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสูญเสียความยืดหยุ่นร่วมและความแข็งเพิ่มขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา
ผลการวิจัยทางคลินิกใน DM ที่ปลายสุดของเหล่านี้
อาการที่พวกเขาส่งผลกระทบต่อเนื้อเยื่อข้อ extra- ส่งผล
ในความผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญและความแข็งของข้อต่อ
- "cheiroarthropathy เบาหวาน" - temporomandibular
ความผิดปกติร่วมกันยังไม่ได้รับการศึกษาโดยเฉพาะใน
ผู้ป่วยโรคเบาหวาน แต่เนื่องจาก DM เป็นโรคเมตาบอลิ
ข้อต่อทั้งหมดจะไว (4) สมาคมโรคกระดูกพรุน
ที่มีประเภท 1 DM เป็นที่ยอมรับอย่างดี แต่สำหรับ
ผู้ป่วยที่มีชนิดที่ 2 DM ความสัมพันธ์นี้จะยังไม่ชัดเจน
ถึงแม้จะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของการแตกหักประกอบ
ไปฟอลส์เนื่องจากภาวะน้ำตาลในเลือด (4)