Manganese poisoning (Manganism) can

Manganese poisoning (Manganism) can occur from excessive intake of manganese via inhalation and ingestion. The most notable effects of manganese poisoning are central nervous system disorders which may occur as early as six months after initial exposure. Symptoms include apathy, drowsiness, sleep disturbance, muscular twitching, spastic gait, and emotion control problems. Permanent injury of the central nervous system may occur if chronic manganese poisoning is not treated. Prolonged exposure (years) to phosphine may lead to chronic effects such as difficulty in movement and speech problems. Epidemiological studies in the Norwegian ferroalloy industry have neither shown an creased rate of mortality, nor an increased incidence of cancer. in Fumes produced through heating metal to high temperatures may be associated with pneumoconiosis. Ferromanganese alloys are not known to be reproductive toxins, teratogens, or mutagens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมงกานีสเป็นพิษ (Manganism) สามารถเกิดขึ้นได้จากการบริโภคมากเกินไปของแมงกานีสดมและกิน มรกผลพิษของแมงกานีสมีความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลางซึ่งอาจเกิดขึ้นก่อนเป็นหกเดือนหลังจากเริ่มต้นแสง อาการรวม apathy อาการง่วงนอน หลับ twitching กล้ามเนื้อ เดิน spastic และปัญหาการควบคุมอารมณ์ บาดเจ็บถาวรของระบบประสาทส่วนกลางอาจเกิดขึ้นหากไม่ถือว่าพิษของแมงกานีสที่เรื้อรัง เปิดรับแสงเป็นเวลานาน (ปี) ให้ phosphine อาจนำไปสู่ผลกระทบเรื้อรังเช่นความยากลำบากในการเคลื่อนไหวและเสียงได้ การศึกษาความในอุตสาหกรรม ferroalloy นอร์เวย์ได้ไม่แสดงอัตราการ creased ของการตาย ไม่มีอุบัติการณ์เพิ่มขึ้นของโรคมะเร็ง ในควันที่ผลิตความร้อนโลหะอุณหภูมิสูงอาจสัมพันธ์กับ pneumoconiosis ไม่ทราบว่า ferromanganese โลหะเป็น พิษเจริญพันธุ์ teratogens หรือ mutagens

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิษแมงกานีส (Manganism) สามารถเกิดขึ้นได้จากการบริโภคที่มากเกินไปของแมงกานีสผ่านการสูดดมและการบริโภค ผลกระทบที่โดดเด่นที่สุดของการเป็นพิษแมงกานีสมีความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลางที่อาจเกิดขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่หกเดือนหลังจากได้รับการเริ่มต้น รวมถึงอาการไม่แยแส, ง่วงนอน, รบกวนการนอนหลับกระตุกกล้ามเนื้อกระตุกเดินและปัญหาการควบคุมอารมณ์ บาดเจ็บถาวรของระบบประสาทส่วนกลางอาจเกิดขึ้นหากเป็นพิษแมงกานีสเรื้อรังไม่ได้รับการรักษา รับเป็นเวลานาน (ปี) การฟอสฟีนอาจนำไปสู่​​ผลกระทบเรื้อรังเช่นความยากลำบากในการเคลื่อนไหวและปัญหาการพูด การศึกษาระบาดวิทยาในอุตสาหกรรม ferroalloy นอร์เวย์ได้ไม่แสดงให้เห็นอัตราการยับของการตายหรืออุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของโรคมะเร็ง ในควันผลิตโลหะผ่านความร้อนที่มีอุณหภูมิสูงอาจจะเกี่ยวข้องกับ pneumoconiosis โลหะผสม ferromanganese ไม่ได้รู้จักกันเป็นสารพิษสืบพันธุ์ teratogens หรือสารก่อกลายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคพิษแมงกานีส ( manganism ) สามารถเกิดขึ้นได้จากการบริโภคที่มากเกินไปของแมงกานีสผ่านการสูดดมและดื่ม ผลกระทบที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของโรคพิษแมงกานีสมีกลางระบบประสาทความผิดปกติที่อาจเกิดขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่หกเดือนหลังจากครั้งแรกที่สัมผัส รวมถึงอาการเฉื่อยชา เซื่องซึม , รบกวนการนอนหลับ , กล้ามเนื้อกระตุก , เกร็งข้อเท้า และปัญหาการควบคุมอารมณ์การบาดเจ็บถาวรของระบบประสาทส่วนกลาง อาจเกิดพิษแมงกานีสเรื้อรังไม่ได้รับการรักษา เปิดรับแสงนาน ( ปี ) ฟอสฟีนอาจก่อให้เกิดผลเรื้อรัง เช่น ความยากในการเคลื่อนย้าย และปัญหาการพูด การศึกษาทางระบาดวิทยาในอุตสาหกรรม ferroalloy นอร์เวย์ก็เป็นรอยพับ อัตราการตาย หรือการเพิ่มอุบัติการณ์ของมะเร็งในควันที่ผลิตด้วยโลหะความร้อนอุณหภูมิสูงอาจจะเกี่ยวข้องกับมืออ่อน . ferromanganese โลหะผสมที่ไม่รู้จักเป็นสารพิษเจริญพันธุ์เทอราโทเจน หรือต่าง