Common carp Cyprinus carpio L. are

Common carp Cyprinus carpio L. are found along the coastal area of the
Northern Caspian Sea and large-scale attempts for extensive management of its
domesticated variant, the mirror carp, in the brackish waters of the Baltic coast
have been made successfully (Kuliyev & Agayarova, 1984; Schildhauer et al.,
1992). Martem’anov (1996) reports that carp can survive sodium levels of
176 m (10·3‰) for months and diluted sea water (0·3–3·0‰) has been reported
to enhance survival, growth and development of carp larvae (Lam & Sharma,
1985). However, exposure of carp larvae to higher levels of diluted sea water
(10–15‰), showed unfavourable effects with lower growth rates and increased
mortality (Abo Hegab & Hanke, 1982, 1984; Schildhauer, 1983). Despite the
fact that freshwater fish can occur in brackish water, studies examining the
physiological responses to increased salinity are performed mostly on
anadromous fish, while comparatively few studies have focused on stenohaline
freshwater fish such as the common carp (Balment et al., 1987). A previous study investigated whether the observed failures in maintaining
normal homeostasis at higher Na+ and Cl levels (10‰) were due to an
increased energy demand which exceeded the available energy sources and
internal energy stores (De Boeck et al., 2000). The substantial changes included
an altered energy metabolism characterized by increased oxygen consumption

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบตามบริเวณชายฝั่งของไนไน L.ทะเลแคสเปียนทางตอนเหนือและพยายามขนาดใหญ่สำหรับการจัดการข้อมูลอย่างละเอียดของการตัวแปรบ้าน ปลาคาร์ฟกระจก ในน้ำกร่อยชายฝั่งบอลติกทำสำเร็จ (Kuliyev & Agayarova, 1984 Schildhauer et al.,1992) Martem'anov (1996) รายงานที่ปลาคาร์ฟสามารถอยู่รอดระดับโซเดียม176 m (10·3‰) เดือนและน้ำทะเลแตกออก (0·3 – 3·0‰) มีการรายงานเพื่อเพิ่มความอยู่รอด การเจริญเติบโต และพัฒนาของตัวอ่อนปลาคาร์ฟ (ลำและ Sharmaปี 1985) . อย่างไรก็ตาม เปิดรับแสงของตัวอ่อนปลาคาร์ฟแตกออกทะเลสูงกว่าระดับน้ำแสดงผล unfavourable มีอัตราการขยายตัวต่ำ (10-15‰), และเพิ่มการตาย (Abo Hegab และ Hanke, 1982, 1984 Schildhauer, 1983) แม้มีการความจริงที่ว่า ปลาสามารถเกิดขึ้นได้ในน้ำกร่อย ศึกษาตรวจสอบการตอบสรีรวิทยาการเค็มเพิ่มขึ้นดำเนินการส่วนใหญ่ในปลา anadromous ในขณะที่ศึกษาที่ดีอย่างหนึ่งไม่ได้เน้น stenohalineปลาไน (Balment et al., 1987) การศึกษาก่อนหน้านี้ที่ตรวจสอบว่าพบความล้มเหลวในการรักษาภาวะธำรงดุลปกติระดับสูงกว่า Na + และ Cl (10‰) ถูกกำหนดให้เป็นเพิ่มความต้องการพลังงานซึ่งแหล่งพลังงานว่างเกิน และพลังงานภายในเก็บ (De Boeck et al., 2000) พบการเปลี่ยนแปลงที่อยู่เผาผลาญเป็นพลังงานที่เปลี่ยนแปลงโดยปริมาณการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาคาร์พที่บริเวณไนลิตรพบตามบริเวณชายฝั่งทะเลของภาคเหนือของทะเลสาบแคสเปียนและความพยายามขนาดใหญ่สำหรับการจัดการที่กว้างขวางของมันแตกต่างโดดเด่น, ปลาคาร์พกระจกในน้ำกร่อยของชายฝั่งทะเลบอลติกได้รับการทำประสบความสำเร็จ (Kuliyev และ Agayarova 1984. Schildhauer, et al, 1992) Martem'anov (1996) รายงานว่าปลาคาร์พสามารถอยู่รอดได้ในระดับโซเดียม176 m (10 · 3 ‰) สำหรับเดือนและน้ำทะเลเจือจาง (0 · 3-3 · 0 ‰) ได้รับการรายงานเพื่อเพิ่มการอยู่รอดการเจริญเติบโตและการพัฒนาของตัวอ่อนของปลาคาร์พ (ลำและชาร์1985) อย่างไรก็ตามการเปิดรับตัวอ่อนของปลาคาร์พระดับที่สูงขึ้นของน้ำทะเลเจือจาง(10-15 ‰) แสดงให้เห็นผลกระทบที่ไม่เอื้ออำนวยกับการลดอัตราการเจริญเติบโตและการเพิ่มขึ้นของอัตราการตาย(Abo Hegab และฮานเค่, 1982, 1984; Schildhauer, 1983) แม้จะมีความจริงที่ว่าปลาน้ำจืดที่สามารถเกิดขึ้นได้ในน้ำกร่อยการศึกษาตรวจสอบการตอบสนองทางสรีรวิทยาความเค็มที่เพิ่มขึ้นจะดำเนินการส่วนใหญ่ในanadromous ปลาในขณะที่การศึกษาน้อยเปรียบเทียบได้มุ่งเน้น stenohaline ปลาน้ำจืดเช่นปลาคาร์พทั่วไป (Balment et al., 1987) . การศึกษาก่อนหน้านี้การตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นที่สังเกตความล้มเหลวในการรักษาสภาวะสมดุลปกติที่สูงกว่านา + และ Cl? ระดับ (10 ‰) เป็นเนื่องจากความต้องการพลังงานที่เพิ่มขึ้นซึ่งเกินแหล่งพลังงานที่มีอยู่และร้านค้าพลังงานภายใน(De Boeck et al., 2000) การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญรวมการเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญพลังงานที่โดดเด่นด้วยการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาไน cyprinus Carpio ลิตร พบตามบริเวณชายฝั่งของ
เหนือทะเลแคสเปียนและความพยายามขนาดใหญ่สำหรับการจัดการที่กว้างขวางของ
โดดเด่นแตกต่างกระจกปลาคาร์พ ในน้ำกร่อยของชายฝั่งทะเลบอลติก
ได้สำเร็จ ( kuliyev & agayarova , 1984 ;
schildhauer et al . , 1992 ) martem'anov ( 1996 ) รายงานว่าปลาคาร์พสามารถเอาตัวรอดระดับโซเดียมของ
176 เมตร ( 10  Suite 3 ‰ ) สำหรับเดือนและเจือจางน้ำ ( 0 ด้วย 3 – 3 ด้วย 0 ‰ ) ได้รับรายงาน
เพื่อเพิ่มความอยู่รอด การเจริญเติบโตและพัฒนาการของตัวอ่อน ( ลำ&ปลาคาร์พเครื่อง
1985 ) การเปิดรับข่าวสารของปลาคาร์พตัวอ่อนในระดับที่สูงขึ้น เมื่อน้ำทะเล
( 10 – 15 ‰ ) ผลที่สอดคล้องกับอัตราการเจริญเติบโตลดลงและเพิ่มขึ้น
ตาย ( ABO hegab &แฮงก์ , 1982 , 1984 ; schildhauer , 1983 ) แม้
ความเป็นจริงที่ปลาน้ำจืดสามารถเกิดขึ้นได้ในน้ำกร่อย การศึกษาตรวจสอบการตอบสนองทางสรีรวิทยาเพื่อเพิ่มความเค็มอยู่

anadromous เป็นส่วนใหญ่ ในปลา , ในขณะที่ไม่กี่เปรียบเทียบการศึกษาได้เน้น stenohaline
ปลาน้ำจืด เช่น ปลาคาร์พที่พบบ่อย ( balment et al . , 1987 ) การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ความล้มเหลวในการสืบว่า
ปกติการรักษาสมดุลของร่างกายที่สูงขึ้นและ CL  ระดับ ( 10 ‰ ) เนื่องจากมีความต้องการใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นเกิน

ร้านค้าแหล่งพลังงานและพลังงานภายใน ( เดอ boeck et al . , 2000 ) การเปลี่ยนแปลงอย่างมากรวม
เปลี่ยนแปลงการเผาผลาญ พลังงาน ลักษณะ โดยเพิ่มการใช้ออกซิเจน