Aunt Mimi looked at me and smiled.

Aunt Mimi looked at me and smiled. `Anna, my little girl . . . but look at you: you're not a little girl any more, you're a twenty-three-year-old woman already! How time ̄ies!'
`Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,' I said. She always got my age wrong.
`So soon? And you're not married yet? Your mother was married when she was eighteen. Eighteen! And you were born when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sad as she said this.
She decided to say what she thought at once ± as she always did.
`So when are you going bring a nice boy home?' she asked, looking me right in the eye.
`There was that boy Armstrong you saw two years ago. He was nice,' said Momma, trying to help me.
`Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I tried to explain, but Momma never did listen.
`Armstrong was here a few times. I liked him,' said Momma.
`Momma,' I said, `that was when the cooker broke down ± remember? We ate pizzas for almost a week until it was ®xed. Armstrong just delivered the pizzas.'
`I don't care,' said Momma. `I liked him ± he had nice eyes.'
Aunt Mimi raised her eyes in surprise.
`You mean to say you let this Armstrong boy go?' said Aunt Mimi.
`But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.
`Then he was. By now he probably owns the company!' said Aunt Mimi. `And you let him go! Anna!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป้ามี่มองที่ผมและยิ้ม `แอนนาสาวน้อยของฉัน . . แต่มองไปที่คุณ: คุณไม่ได้เป็นสาวน้อยใด ๆ เพิ่มเติมคุณเป็นผู้หญิงยี่สิบสามปีแล้ว! วิธี IES เวลา!
'' อันที่จริงฉันยี่สิบเจ็ดป้ามี่ 'ฉันกล่าวว่า เธอมักจะได้อายุของฉันผิด.
`ดังนั้นเร็ว ๆ นี้? และคุณยังไม่ได้แต่งงาน? คุณแม่แต่งงานเมื่อเธออายุสิบแปด สิบแปด! และคุณเกิดเมื่อเธออายุสิบเก้า! ป้ามี่มองที่น่าเศร้าที่เธอบอกว่า.
เธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดว่าในครั้งเดียว±ขณะที่เธอมักจะทำ.
`ดังนั้นเมื่อคุณจะนำบ้านเด็กดี? ' เธอถามว่ามองฉันขวาในตา.
`มีว่าเด็กเป็นอาร์มสตรองที่คุณเห็นสองปีที่ผ่านมา เขาเป็นคนดี 'แม่กล่าวว่าพยายามที่จะช่วยให้ฉัน.
`แม่อาร์มสตรองเป็นคนส่งพิซซ่า' ฉันพยายามที่จะอธิบาย
แต่แม่ไม่เคยฟัง.` อาร์มสตรองอยู่ที่นี่ไม่กี่ครั้ง ฉันชอบเขากล่าวว่าแม่.
`แม่ 'ฉันกล่าวว่า` นั่นคือเมื่อหม้อหุงยากจนลง±จำได้ไหม? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์จนกว่ามันจะถูก®xed อาร์มสตรองเพียงแค่ส่งพิซซ่า.
`ฉันไม่สนใจ 'กล่าวว่าแม่ `ฉันชอบเขา±เขามีสายตาที่ดี.
ป้ามี่ยกดวงตาของเธอประหลาดใจ.` คุณหมายถึงว่าคุณปล่อยให้เด็กคนนี้อาร์มสตรองไป? '
กล่าวว่าป้ามี่.
`แต่เขาก็เป็นเพียงคนส่งพิซซ่า
'ฉันกล่าวว่าอ่อน.` แล้วเขาเป็น โดยตอนนี้เขาอาจจะเป็นเจ้าของ บริษัท ! ป้ามี่กล่าวว่า `และคุณปล่อยให้เขาไป! แอนนา '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป้ามีมี่ยิ้มให้ฉัน ` แอนนา สาวน้อยของผม . . . . . . . แต่ดูคุณเธอไม่ใช่สาวน้อยเพิ่มเติมใด ๆที่คุณเป็นยี่สิบสามปีเก่าหญิงแล้ว ทำไมเวลา̄ ies !
` ฉันยี่สิบเจ็ด ป้า Mimi ' ผมพูด เธอเสมอได้อายุของฉันผิด .
` แล้วเหรอครับ และคุณยังไม่แต่งงานเหรอ แม่แต่งงานตอนอายุ 18 สิบแปด คุณเกิดเมื่อเธออายุ 19 !ป้ามีมี่ดูเศร้าอย่างที่เธอพูดนี่ .
เธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดที่เธอมักจะทำเมื่อ± .
` เมื่อไหร่คุณจะพากลับบ้านนะ ? เธอถาม กำลังมองตาฉัน .
` มีเด็กคนนั้น อาร์มสตรอง คุณเห็นเมื่อสองปีก่อน เขาเป็นคนดี ' แม่ พยายามจะช่วยฉัน .
` แม่ อาร์มสตรองเป็นพิซซ่าแมน ' ผมพยายามอธิบาย แต่แม่ไม่เคยรับฟัง
` อาร์มสตรองอยู่สองสามครั้ง ฉันชอบเขา ' แม่ .
` แม่ ' ฉันพูดว่า ' นั่นคือเมื่อหม้อพัง±จำได้ไหม ? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์ จนกระทั่งมัน® xed . อาร์มสตรองก็ส่งพิซซ่า '
' ไม่สน ' แม่ ' ฉันชอบเขา±เขามีสายตาดี '
ป้า Mimi เลี้ยงดูเธอสายตาประหลาดใจ .
' คุณหมายความว่าคุณปล่อย อาร์มสตรอง เด็กไป ?
พูดว่าป้ามีมี่' แต่เขาก็แค่ส่งพิซซ่านะ ' ผมพูดอย่างอ่อน .
' แล้วเขาก็ ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของบริษัท ! บอกว่าป้ามีมี่ " คุณปล่อยเขา แอนนา !