Today, the Solow model is presented

Today, the Solow model is presented in a very different way. Recent textbooks rarely
mention the Harrod–Domar model, and the Solow model is now mainly used to explain observed cross-country differences in the level of income (e.g. Jones, 2002; Weil, 2004).
Probably it is the loss of historical context in combination with what has become a standard
empirical approach that explains why parts of the applied growth literature appear to perceive
the Solow model as emphasizing factor accumulation as the major determinant of crosscountry
income differences. For instance, Easterly and Levine (2001) find, in a survey
of empirical research, that factor accumulation is not a major determinant of growth and
development, and conclude that this stylized fact speaks against growth models in the tradition
of the Solow model.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองของ Solow วันนี้ จะแสดงในแบบที่แตกต่างกันมาก ล่าสุดตำราไม่ค่อยพูดแบบ Harrod – Domar และแบบจำลองของ Solow ขณะนี้ส่วนใหญ่ใช้เพื่ออธิบายความแตกต่างของครอสคันทรีสังเกตในระดับของรายได้ (เช่นโจนส์ 2002 Weil, 2004)อาจเป็นการสูญเสียของบริบททางประวัติศาสตร์ร่วมกับอะไรเป็นมาตรฐานวิธีการประจักษ์ที่อธิบายเหตุจะ สังเกตส่วนของเอกสารประกอบการใช้การเจริญเติบโตแบบจำลองของ Solow เป็นเน้นสะสมปัจจัยเป็นดีเทอร์มิแนนต์สำคัญของ crosscountryความแตกต่างของรายได้ ตัวอย่าง Easterly และ Levine (2001) พบ ในการสำรวจผลวิจัย สะสมปัจจัยที่ไม่ใช่ดีเทอร์มิแนนต์ที่สำคัญของการเติบโต และพัฒนา และสรุปว่า ข้อเท็จจริงนี้สุกใสพูดกับแบบจำลองการเจริญเติบโตในประเพณีแบบจำลองของ Solow

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้รูปแบบโซโลว์จะถูกนำเสนอในลักษณะที่แตกต่างกันมาก ตำราที่ผ่านมาไม่ค่อยได้
พูดถึงรูปแบบ Harrod-Domar และรูปแบบโซโลว์อยู่ในขณะนี้ส่วนใหญ่ที่ใช้ในการอธิบายความแตกต่างที่สังเกตข้ามประเทศในระดับของรายได้ (เช่นโจนส์, 2002; Weil, 2004).
บางทีมันอาจจะเป็นความสูญเสียของบริบททางประวัติศาสตร์ใน การรวมกันกับสิ่งที่ได้กลายเป็นมาตรฐาน
วิธีการเชิงประจักษ์ที่อธิบายว่าทำไมส่วนของวรรณกรรมการเจริญเติบโตใช้ปรากฏในการรับรู้
รูปแบบโซโลว์เป็นเน้นการสะสมปัจจัยที่เป็นปัจจัยสำคัญของวิบาก
ความแตกต่างของรายได้ ยกตัวอย่างเช่นตะวันออกและ Levine (2001) พบในการสำรวจ
ของการวิจัยเชิงประจักษ์สะสมปัจจัยที่ไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญของการเจริญเติบโตและ
การพัฒนาและสรุปได้ว่าความเป็นจริงเก๋นี้พูดกับรูปแบบการเจริญเติบโตในประเพณี
ของรูปแบบโซโลว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ แบบโซโลว์จะนำเสนอในลักษณะที่แตกต่างกันมาก หนังสือล่าสุดไม่ค่อย
พูดถึงแฮร์รอดส์–เดอมาร์โมเดล และโมเดลโซโลว์ตอนนี้ส่วนใหญ่ใช้เพื่ออธิบายสังเกตความแตกต่างข้ามประเทศในระดับต่ำ ( เช่น โจนส์ , 2002 ; Weil , 2004 ) .
อาจจะสูญเสียของบริบททางประวัติศาสตร์ในการรวมกันกับสิ่งที่ได้กลายเป็นมาตรฐาน
วิธีการเชิงประจักษ์ที่อธิบายว่าทำไม ส่วนของการประยุกต์การรับรู้วรรณกรรมปรากฏ
โซโลว์เป็นแบบเน้นสะสมปัจจัยเป็นปัจจัยสําคัญของความแตกต่างของรายได้คร คันทรี

สำหรับอินสแตนซ์ ไปทางทิศตะวันออก และ เลอวีน ( 2001 ) พบในการสำรวจ
ของการวิจัยเชิงประจักษ์ ที่สะสมปัจจัยไม่ได้เป็นตัวกำหนดที่สำคัญของการเจริญเติบโตและการพัฒนา ,แล้วสรุปว่าสุกใสความเป็นจริงพูดกับรุ่นการเจริญเติบโตในประเพณี
ของรูปแบบโซโลว์ .