In two experiments, we showed child

In two experiments, we showed children pretend-play scenarios in which two familiar animals showed a certain behavior in relation to some object. We then asked children about who shows that reaction. For instance, we showed children a scenario where two dogs were afraid of raccoons and then asked ‘‘Who is afraid of raccoons?” If children generalize information presented in pretend play to kinds, they should give a generic answer and respond ‘‘dogs.” However, if children do not extend the events in pretend play to kinds, they should give a response that is more specific and indicates the particular dogs in the scenario. To get a sense of how often children generalized information, we compared responses to pretend play with responses to non-generic language. For example, rather than seeing a pretend-play scenario about two dogs, children were told a non-generic utterance asserting that two dogs were afraid of raccoons and were then likewise asked who is afraid of raccoons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการทดลอง พบเด็กเล่นทำเป็นสถานการณ์ซึ่งสัตว์ทั้งสองคุ้นเคยแสดงพฤติกรรมบางอย่างสัมพันธ์กับวัตถุบางอย่าง จากนั้นเราถามเด็กเกี่ยวกับที่แสดงปฏิกิริยาที่ เช่น เราพบเด็กสถานการณ์สมมติที่สองสุนัขกลัวแรคคูนแล้ว ถาม ''ที่คือแรคคูนกลัว ถ้าเด็กทั่วไปข้อมูลต่าง ๆ ในการเล่นสมมุติชนิด พวกเขาควรให้คำตอบทั่วไป และตอบ ''สุนัข" อย่างไรก็ตาม ถ้าเด็กไม่ขยายกิจกรรมในการเล่นสมมุติกับชนิด พวกเขาควรให้การตอบสนองที่ specific เพิ่มเติม และบ่งชี้ว่า สุนัขโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์ รับความรู้สึกของวิธีมักจะข้อมูลเด็กทั่วไป เราเปรียบเทียบการตอบสนองการทำเป็นเล่นกับการตอบสนองทั่วไปที่ไม่ใช่ภาษา ตัวอย่างเช่น แทนที่เห็นสถานการณ์หลอกเล่นประมาณสองสุนัข เด็กสั่งวาทะแบบทั่วไปที่ยืนยันว่า สองสุนัขกลัวแรคคูนแล้วในทำนองเดียวกันขอ ที่เป็นกลัวของแรคคูน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสองการทดลองแสดงให้เห็นว่าเราเด็กแกล้งเล่นสถานการณ์ที่สัตว์ทั้งสองคุ้นเคยแสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมบางประการเกี่ยวกับวัตถุบางอย่าง แล้วเราถามเด็กเกี่ยวกับผู้ที่แสดงให้เห็นว่าการเกิดปฏิกิริยา ตัวอย่างเช่นเราแสดงให้เห็นว่าเด็กสถานการณ์ที่สุนัขสองตัวกลัวแรคคูนแล้วถามว่า '' คือใครกลัวแรคคูน? "ถ้าเด็กพูดคุยข้อมูลที่นำเสนอในการเล่นแกล้งชนิดพวกเขาควรจะให้คำตอบทั่วไปและตอบสนอง '' สุนัข " แต่ถ้าเด็กไม่ได้ขยายเหตุการณ์ในเล่นแกล้งไปชนิดที่พวกเขาควรให้การตอบสนองที่มีมากขึ้น speci Fi C และแสดงให้เห็นสุนัขโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์ที่ ที่จะได้รับความรู้สึกของข้อมูลว่าบ่อยครั้งที่เด็กทั่วไปที่เราเมื่อเทียบกับการตอบสนองที่จะแสร้งทำเป็นเล่นกับการตอบสนองต่อภาษาที่ไม่ใช่ทั่วไป ตัวอย่างเช่นแทนที่จะเห็นสถานการณ์แกล้งเล่นเกี่ยวกับสุนัขสองตัวเด็กถูกบอกคำพูดที่ไม่ทั่วไปยืนยันว่าสุนัขสองตัวกลัวแรคคูนแล้วถูกถามในทำนองเดียวกันที่กลัวแรคคูน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองการทดลองเราพบเด็กเล่นสมมติสถานการณ์ที่คุ้นเคยสองสัตว์มีพฤติกรรมบางอย่างที่สัมพันธ์กับวัตถุบางอย่าง เราก็ถามเด็กว่า แสดงให้เห็นว่า ปฏิกิริยา ตัวอย่าง เราพบเด็กสถานการณ์ที่สุนัขสองตัวกลัวแรคคูน แล้วถามว่า " ใครคือกลัวเป็น ? " ถ้าเด็ก generalize ข้อมูลนำเสนอในการเล่นสมมติชนิด พวกเขาควรจะให้คำตอบทั่วไปและตอบสนอง " "dogs อย่างไรก็ตาม ถ้าเด็กไม่ได้ขยายกิจกรรมในการเล่นสมมติชนิด พวกเขาควรให้คำตอบที่เป็นมากกว่ากาจึง C และแสดงสุนัขโดยเฉพาะในฉากได้ ที่จะได้รับความรู้สึกของเด็กทั่วไป บ่อยครั้งที่ข้อมูลที่เราเปรียบเทียบการตอบสนองเพื่อแกล้งเล่นกับการตอบสนอง ไม่ใช้ภาษาทั่วไป ตัวอย่างเช่นแทนที่จะเห็นแกล้งเล่นสมมติเกี่ยวกับสุนัขสองตัว เด็กบอกไม่ทั่วไปที่ยืนยันว่าสุนัขสองตัวกลัวแรคคูนและได้เช่นเดียวกัน ถามใครก็กลัวเป็น .