การบัญญัติกฎหมายสิบสองโต๊ะทำให้พลเมืองของโรมันไม่ว่าอยู่ในชนชั้นใดก็ถูกกำหนดให้อยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันอย่างเท่าเทียมกัน เนื้อความส่วนใหญ่ของกฎหมายสิบสองโต๊ะเป็นเรื่องพื้นฐานในการดำรงชีวิตของผู้คนในเรื่องทั่วๆไป นอกจากนี้ยังกำหนดให้ชนชั้นPlebeianสามารถแต่งงานกับพวกPatricianได้ และสามารถขึ้นดำรงตำแหน่งระดับสูงได้
ผลจากการเคลื่อนไหวทางการเมืองของชนชั้นPlebeianในครั้งนี้ นอกจากจะเกิดมี กฎหมายสิบสองโต๊ะ ที่จะเป็นรากฐานของกฎหมายโรมันในยุคต่อๆมาแล้ว ชนชั้นPatricianยังยอมรับว่า มติของสภาชนเผ่าของชนชั้นPlebeian (plebiscite) หากสภาSenateได้ให้สัตยาบันแล้ว ก็จะประกาศใช้เป็นกฎหมายบังคับได้กับพลเมืองทั้งมวลไม่ว่าจะเป็นชนชั้นpatrician หรือชนชั้นPlebeian
การยอมรับผ่อนปรนของชนชั้นPatricianซึ่งเป็นชนชั้นปกครองแสดงให้เห็นว่า ชนชั้นปกครองของโรมันมีสายตาอันยาวไกล อย่างน้อยที่สุดก็คงเห็นว่าสาธารณะรัฐจะดำรงอยู่โดยอาศัยความร่วมมือของพลเมืองทั้งมวล สภาวะทางการเมืองการปกครองของสาธารณะรัฐโรมันในยุคต้นๆนี้จึงเป็นการเคลื่อนไหวของสามัญชนเพื่อการมีสิทธิ์เสียงทางการเมืองการปกครอง และความเสมอภาคในสังคม