Peters recommended the use of “care

Peters recommended the use of “care milestones” to
determine when individual infants are able to tolerate different
types of stimulation. Nurses and parents can assess infants’
physiological and behavioral responses to determine
the most appropriate types and amounts of touch to provide to promote comfort and reduce stress. Physiological cues
that might indicate distress and a need to modify stimulation
include decreased oxygen saturation or heart rate levels and
increased heart rate or blood pressure levels. Behavioral
cues that might indicate distress include increased agitation,
facial grimace, finger splay, grunting, gaze aversion,
and extension of arms and legs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Peters แนะนำการใช้ "เหตุการณ์สำคัญดูแล"กำหนดเมื่อทารกแต่ละรายจะสามารถอดทนแตกต่างกันชนิดกระตุ้น พยาบาลและผู้ปกครองสามารถประเมินของทารกสรีรวิทยา และพฤติกรรมตอบสนองในการกำหนดการกำหนดชนิดและจำนวนสัมผัสให้การส่งเสริมความสะดวกสบาย และลดความเครียด สัญลักษณ์สรีรวิทยาที่อาจบ่งชี้ความทุกข์และต้องการกระตุ้นการปรับเปลี่ยนรวมลดลงออกซิเจนระดับความเข้มหรืออัตราการเต้นหัวใจ และเพิ่มอัตราการเต้นหัวใจหรือความดันโลหิตระดับ พฤติกรรมสัญลักษณ์ที่อาจบ่งชี้ว่า ความทุกข์มีอาการกังวลต่อการเพิ่มขึ้นหน้า grimace, splay นิ้ว grunting, aversion สายตาและส่วนขยายของแขนและขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีเตอร์สแนะนำการใช้ "ความคืบหน้าการดูแล" เพื่อตรวจสอบเมื่อทารกแต่ละสามารถที่จะทนต่อการที่แตกต่างกันชนิดของการกระตุ้น พยาบาลและผู้ปกครองสามารถประเมินทารกตอบสนองทางสรีรวิทยาและพฤติกรรมในการกำหนดประเภทที่เหมาะสมที่สุดและปริมาณของที่จะให้สัมผัสที่จะส่งเสริมความสะดวกสบายและลดความเครียด ชี้นำทางสรีรวิทยาที่อาจบ่งบอกถึงความทุกข์และความจำเป็นในการปรับเปลี่ยนการกระตุ้นรวมถึงการลดลงความอิ่มตัวของออกซิเจนหรือระดับอัตราการเต้นหัวใจและอัตราการเต้นหัวใจเพิ่มขึ้นหรือระดับความดันโลหิต พฤติกรรมชี้นำที่อาจบ่งบอกถึงความทุกข์ที่เพิ่มขึ้นรวมถึงการกวนแสยะใบหน้าแผ่ออกนิ้วคำราม, จ้องมองความเกลียดชัง, และส่วนขยายของแขนและขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีเตอร์แนะนำให้ใช้ " การดูแลเหตุการณ์สำคัญ "

ตรวจสอบเมื่อทารกแต่ละรายจะสามารถทนต่อชนิด
ของการกระตุ้น พยาบาลและผู้ปกครองสามารถประเมินการตอบสนองทางสรีรวิทยาและพฤติกรรมของทารก

เพื่อหาชนิดที่เหมาะสมที่สุดและปริมาณของการสัมผัสเพื่อให้การส่งเสริมความสะดวกสบายและช่วยลดความเครียด คิว
ทางสรีรวิทยาที่อาจบ่งชี้ว่า ความทุกข์ และต้องปรับเปลี่ยนการกระตุ้น
รวมลดลง อัตราการเต้นของหัวใจ และความอิ่มตัวของออกซิเจนหรือระดับ
เพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจหรือระดับความดันโลหิต คิวพฤติกรรมศาสตร์
ที่อาจบ่งชี้ว่า ความทุกข์ รวมถึงเพิ่มการปั่น
ใบหน้าแสยะ นิ้วแบะ . . . . . สายตารังเกียจ
, , , และส่วนขยายของแขน และขา