Bubbles ExperimentThe Bubbles exper

Bubbles Experiment

The Bubbles experiment was adapted from Gosselin and Schyns.22 The experiment was programmed with the Psychophysics Toolbox30 and the Pyramid Toolbox31 for Matlab. The original facial stimuli32 came from 5 Caucasian females and 5 Caucasian male posers. Each poser displayed both a fearful and a happy facial expression, yielding 20 different facial expressions. Faces were normalized for location of the eyes and mouth and lighting and were presented through an elliptical aperture to exclude features outside a face. Figure 1 illustrates the experimental stimulus-generation procedure for a given trial (for more details, see 22,33). First (top row), the original facial stimuli (upper left image) were decomposed into 5 bands of spatial frequency bandwidth of one octave each (85.3–42.7, 42.7–21.3, 21.3–10.6, 10.6–5.3, and 5.3–2.6 cycles per face width; scale 1–5 from the highest to lowest) using a Laplacian transform. The remaining bandwidth of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดสอบฟองThe Bubbles experiment was adapted from Gosselin and Schyns.22 The experiment was programmed with the Psychophysics Toolbox30 and the Pyramid Toolbox31 for Matlab. The original facial stimuli32 came from 5 Caucasian females and 5 Caucasian male posers. Each poser displayed both a fearful and a happy facial expression, yielding 20 different facial expressions. Faces were normalized for location of the eyes and mouth and lighting and were presented through an elliptical aperture to exclude features outside a face. Figure 1 illustrates the experimental stimulus-generation procedure for a given trial (for more details, see 22,33). First (top row), the original facial stimuli (upper left image) were decomposed into 5 bands of spatial frequency bandwidth of one octave each (85.3–42.7, 42.7–21.3, 21.3–10.6, 10.6–5.3, and 5.3–2.6 cycles per face width; scale 1–5 from the highest to lowest) using a Laplacian transform. The remaining bandwidth of <2.6 cycles per face served as constant background. Second (middle row), we created a number of randomly positioned Gaussian apertures (i.e., the bubbles). Each aperture had a SD of 3 cycles per image such that the size of the bubbles at each spatial scale was adjusted accordingly. This ensured that bubbles revealed similar amount of visual information across spatial frequencies. Third (bottom row), randomly sampled Gaussian apertures were independently applied to decomposed face images at each of the 5 spatial frequency bandwidths to reveal partial facial information at each spatial frequency. Finally, the information revealed at each spatial frequency was summed to generate an experimental stimulus for each trial (lower right image at the bottom row). This procedure ensured that for each trial, facial information revealed by the bubbles (i.e., facial features at each spatial frequency) was randomly sampled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟองการทดลองการทดลองฟองดัดแปลงมาจาก Gosselin และ Schyns.22 ทดลองโปรแกรมด้วย psychophysics Toolbox30 และพีระมิด Toolbox31 สำหรับ Matlab stimuli32 ใบหน้าเดิมมาจากหญิง 5 คนผิวขาวและคนผิวขาว 5 posers ชาย ปัญหาที่ตอบยากแต่ละแสดงทั้งน่ากลัวและการแสดงออกทางสีหน้ามีความสุขที่ให้ผลตอบแทน 20 การแสดงออกทางสีหน้าแตกต่างกัน ใบหน้าเป็นปกติสำหรับสถานที่ตั้งของตาและปากและแสงและถูกนำเสนอผ่านรูรับแสงรูปไข่ที่จะไม่รวมคุณสมบัติด้านนอกใบหน้า รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงขั้นตอนการสร้างกระตุ้นการทดลองสำหรับการทดลองใช้ที่กำหนด (สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมโปรดดูที่ 22,33) ครั้งแรก (แถวบนสุด) สิ่งเร้าใบหน้าเดิม (ภาพซ้ายบน) ถูกย่อยสลายออกเป็น 5 วงแบนด์วิดธ์ความถี่ของพื้นที่แต่ละคู่หนึ่ง (85.3-42.7, 42.7-21.3, 21.3-10.6, 10.6-5.3 และ 5.3-2.6 รอบ ต่อความกว้างของใบหน้า; ขนาด 1-5 จากสูงสุดไปต่ำสุด) โดยใช้ Laplacian เปลี่ยน แบนด์วิดธ์ที่เหลืออยู่ของ <2.6 รอบต่อใบหน้าเสิร์ฟพื้นหลังคงที่ ประการที่สอง (กลางแถว) เราสร้างขึ้นเป็นจำนวนมากในตำแหน่งสุ่มช่อง Gaussian (เช่นฟอง) รูรับแสงแต่ละคนมี SD 3 รอบต่อภาพดังกล่าวว่าขนาดของฟองอากาศในแต่ละอวกาศขนาดถูกปรับตาม ซึ่งจะทำให้มั่นใจว่าฟองอากาศเปิดเผยจำนวนเงินที่คล้ายกันของข้อมูลภาพข้ามความถี่เชิงพื้นที่ ที่สาม (แถวล่าง), สุ่มช่องเสียนถูกนำไปใช้เป็นอิสระให้กับภาพใบหน้าย่อยสลายในแต่ละ 5 แบนด์วิดท์ความถี่เชิงพื้นที่ที่จะเปิดเผยข้อมูลบางส่วนบนใบหน้าในแต่ละความถี่เชิงพื้นที่ ในที่สุดข้อมูลที่เปิดเผยในแต่ละความถี่เชิงพื้นที่ที่ได้รับการสรุปในการสร้างการกระตุ้นการทดลองสำหรับแต่ละการทดลอง (ภาพขวาล่างที่แถวด้านล่าง) ขั้นตอนนี้จะทำให้มั่นใจได้ว่าสำหรับการทดลองแต่ละข้อมูลใบหน้าเปิดเผยโดยฟองอากาศ (เช่นใบหน้าในแต่ละความถี่เชิงพื้นที่) เป็นตัวอย่างแบบสุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟองทดลอง

ฟองทดลองและดัดแปลงจาก Gosselin schyns.22 การทดลองเขียนโปรแกรมกับจิตวิทยาฟิสิกส์ toolbox30 และ toolbox31 พีระมิดสำหรับ Matlab . การ stimuli32 หน้าต้นฉบับมาจาก 5 คนและหญิง 5 posers ชายผิวขาวผิวขาว แต่ละคนแอ๊บแสดงทั้งกลัวและความสุข สีหน้า การแสดงออกทางสีหน้าต่าง 20 ยวบยาบใบหน้าปกติสำหรับตำแหน่งของดวงตา และ ปาก และ แสงสว่าง และถูกนำเสนอผ่านทางช่องวงรีเพื่อแยกคุณลักษณะนอกหน้า รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงวิธีการกระตุ้นให้รุ่นทดลองใช้ ( รายละเอียดเพิ่มเติมดู 22,33 ) แรก ( แถวบน )