Schema therapy for chronic depressi

Schema therapy for chronic depression: Results of a multiple single case series
Background and objectives

The aim of this study was to test the effects of individual schema therapy (ST) for patients with chronic depression.

Methods

Using a multiple-baseline single case series design, patients with chronic major depressive disorder (N = 25) first entered a 6–24 weeks baseline phase; this phase functioned as a no-treatment control condition. Then, patients started a 12 week exploration phase during which symptoms and underlying schemas were explored; this phase functioned as an attention control condition. Next, patients received up to 65 sessions of individual ST. The Beck Depression Inventory II (BDI-II) and the Quick Inventory of Depressive Symptomatology (QIDS) were the primary outcome measures. The BDI-II was assessed once a week during all phases of the study resulting in 100 repeated assessments per participant on average. Mixed regression analysis was used to contrast change in symptoms during the intervention with change in symptoms during the baseline and exploration control phases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนการรักษาสำหรับภาวะซึมเศร้าเรื้อรัง: ผลลัพธ์หลายชุดกรณีเดียวพื้นหลังและวัตถุประสงค์จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ทดสอบผลกระทบของแต่ละแผนการรักษา (ST) สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังวิธีใช้แบบพื้นฐานหลายชุดกรณีเดียว ผู้ป่วยเรื้อรังที่สำคัญโรคซึมเศร้า (N = 25) ครั้งแรกใส่เป็นขั้นตอนพื้นฐาน 6 – 24 สัปดาห์ ระยะนี้ทำหน้าที่เป็นเงื่อนไขควบคุมไม่รักษา แล้ว ผู้ป่วยเริ่มต้นขั้นตอนการสำรวจ 12 สัปดาห์ซึ่งอาการและแบบแผนพื้นฐานได้สำรวจ ระยะนี้ทำหน้าที่เป็นเงื่อนไขควบคุมความสนใจ ถัดไป ผู้ป่วยได้รับการเซสชัน 65 ของเซนต์แต่ละคน มาตรการหลักผล II คลังภาวะซึมเศร้าของเบ็ค (BDI-II) และการด่วนสินค้าคงคลังของซึมเศร้า Symptomatology (QIDS) ได้ BDI-II ถูกประเมินสัปดาห์ละครั้งตลอดระยะเวลาของการศึกษาผลการประเมินซ้ำ 100 ต่อคนโดยเฉลี่ย วิเคราะห์การถดถอยแบบผสมใช้ในการเปลี่ยนแปลงความคมชัดในอาการในระหว่างการแทรกแซงมีการเปลี่ยนแปลงอาการในระหว่างขั้นตอนการควบคุมพื้นฐานและสำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาด้วย Schema สำหรับภาวะซึมเศร้าเรื้อรัง: ผลการหลายชุดกรณีเดียว
เป็นมาและวัตถุประสงค์. จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการทดสอบผลกระทบของการรักษาด้วยสคีบุคคล (ST) สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังวิธีการใช้การออกแบบกรณีหลายชุด-พื้นฐานเดียว ผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังโรคซึมเศร้า (N = 25) ก่อนเข้าสู่สัปดาห์ที่ 6-24 ขั้นตอนพื้นฐาน; ขั้นตอนนี้ทำหน้าที่เป็นเงื่อนไขที่ไม่สามารถควบคุมการรักษา จากนั้นผู้ป่วยเริ่มมีการสำรวจ 12 สัปดาห์ในระหว่างที่มีอาการและแผนผังพื้นฐานได้สำรวจ; ขั้นตอนนี้ทำหน้าที่เป็นสภาพที่ควบคุมความสนใจ ถัดไปผู้ป่วยที่ได้รับถึง 65 ครั้งแต่ละ ST เบ็คสินค้าคงคลังภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งที่สอง (BDI-II) และสินค้าคงคลังอย่างรวดเร็วของอาการซึมเศร้า (QIDS) เป็นมาตรการผลหลัก ดัชนีค่าระวางเรือ-II ได้รับการประเมินสัปดาห์ละครั้งในระหว่างการทุกขั้นตอนของการศึกษาที่เกิดขึ้นใน 100 การประเมินซ้ำต่อผู้เข้าร่วมโดยเฉลี่ย การวิเคราะห์การถดถอยผสมถูกนำมาใช้เพื่อความคมชัดในการเปลี่ยนแปลงอาการในช่วงการแทรกแซงกับการเปลี่ยนแปลงในช่วงอาการพื้นฐานและการสำรวจขั้นตอนการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยบำบัดอาการซึมเศร้าเรื้อรัง : ผลของกรณีเดียวหลายชุดความเป็นมาและจุดประสงค์จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของการรักษาของแต่ละบุคคล ( ST ) สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังวิธีการใช้พื้นฐานเดียว หลายกรณีการออกแบบชุดผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่สำคัญเรื้อรัง ( n = 25 ) แรกเข้า 6 – 24 สัปดาห์ 5 เฟส เฟสนี้ทำหน้าที่เป็นไม่มีการรักษาควบคุมเงื่อนไข แล้ว คนไข้เริ่ม 12 สัปดาห์การสำรวจระยะในระหว่างที่อาการและต้นแบบร่างถูกสำรวจ ; ขั้นตอนนี้ทำหน้าที่เป็นความสนใจควบคุมเงื่อนไข ต่อมา ผู้ป่วยจะได้รับถึง 65 ครั้ง เซนต์ Beck Depression Inventory บุคคล 2 ( bdi-ii ) และด่วนสินค้าคงคลังของโรคซึมเศร้าอาการซึมเศร้า ( qids ) คือการวัดผลหลัก การ bdi-ii สัมภาษณ์สัปดาห์ละครั้งในระหว่างขั้นตอนทั้งหมดของการศึกษาผลการประเมินซ้ำต่อผู้เข้าร่วม 100 คน การวิเคราะห์การถดถอยแบบผสมใช้ความคมชัดเปลี่ยนอาการในระหว่างการแทรกแซงกับการเปลี่ยนแปลงในอาการในช่วง baseline และควบคุมการสำรวจระยะ