In the 1950s, the term "experimenta

In the 1950s, the term "experimental" was often applied by conservative music critics—along with a number of other words, such as "engineers art", "musical splitting of the atom", "alchemist's kitchen", "atonal", and "serial"—as a deprecating jargon term, which must be regarded as "abortive concepts", since they did not "grasp a subject" (Metzger 1959, 21). This was an attempt to marginalize, and thereby dismiss various kinds of music that did not conform to established conventions (Mauceri 1997, 189). In 1955, Pierre Boulez identified it as a "new definition that makes it possible to restrict to a laboratory, which is tolerated but subject to inspection, all attempts to corrupt musical morals. Once they have set limits to the danger, the good ostriches go to sleep again and wake only to stamp their feet with rage when they are obliged to accept the bitter fact of the periodical ravages caused by experiment." He concludes, "There is no such thing as experimental music … but there is a very real distinction between sterility and invention" (Boulez 1986, 430 and 431). Starting in the 1960s, "experimental music" began to be used in America for almost the opposite purpose, in an attempt to establish an historical category to help legitimize a loosely identified group of radically innovative, "outsider" composers. Whatever success this might have had in academe, this attempt to construct a genre was as abortive as the meaningless namecalling noted by Metzger, since by the "genre's" own definition the work it includes is "radically different and highly individualistic" (Mauceri 1997, 190). It is therefore not a genre, but an open category, "because any attempt to classify a phenomenon as unclassifiable and (often) elusive as experimental music must be partial" (Nyman 1974, 5). Furthermore, the characteristic indeterminacy in performance "guarantees that two versions of the same piece will have virtually no perceptible musical 'facts' in common" (Nyman 1974, 9).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1950 คำว่า "การทดลอง" ถูกนำมาใช้บ่อย ๆ โดยเพลงอนุรักษ์นิยมนักวิจารณ์พร้อมกับจำนวนของคำอื่น ๆ เช่น "วิศวกรศิลปะ", "แยกทางดนตรีของอะตอม", "ห้องครัวเล่นแร่แปรธาตุของ", "ท่วงทำนอง" และ "อนุกรม" -as ระยะศัพท์แสงหึซึ่งจะต้องได้รับการยกย่องว่าเป็น "แนวคิดสำเร็จ" เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ "เข้าใจเรื่อง" (เมทซ์ 1959, 21) นี่คือความพยายามที่จะเหยียดหยามและจึงยกเลิกการหลายชนิดของเพลงที่ไม่สอดคล้องกับอนุสัญญาจัดตั้งขึ้น (Mauceri 1997, 189) ในปี 1955 ปิแอร์เลซระบุว่าเป็น "นิยามใหม่ที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะ จำกัด ไปยังห้องปฏิบัติการซึ่งเป็นที่ยอมรับ แต่อาจมีการตรวจสอบความพยายามทั้งหมดเพื่อศีลธรรมดนตรีเสียหาย. เมื่อพวกเขาได้ตั้งข้อ จำกัด อันตรายที่นกกระจอกเทศที่ดีไป เพื่อการนอนหลับอีกครั้งและบริการเท่านั้นที่จะประทับตราเท้าของพวกเขาด้วยความโกรธเมื่อพวกเขามีหน้าที่ที่จะยอมรับความจริงขมของการทำลายล้างเป็นระยะที่เกิดจากการทดลอง. " เขาสรุป "ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นประสบการณ์ดนตรีเป็น ... แต่มีความแตกต่างที่แท้จริงระหว่างความแห้งแล้งและการประดิษฐ์" (เลซ 1986, 430 และ 431) เริ่มต้นในปี 1960 "ประสบการณ์ดนตรี" เริ่มที่จะนำมาใช้ในอเมริกาเกือบวัตถุประสงค์ตรงข้ามในความพยายามที่จะสร้างประวัติศาสตร์ในประเภทการถูกต้องตามกฎหมายที่จะช่วยให้กลุ่มระบุหลวมนวัตกรรมอย่างรุนแรง "คนนอก" นักประพันธ์เพลง สิ่งที่ประสบความสำเร็จนี้อาจจะมีในโรงเรียนวิทยาลัยมหาวิทยาลัยพยายามที่จะสร้างประเภทนี้เป็นสำเร็จเป็น namecalling ความหมายที่ระบุไว้โดยเมทซ์เนื่องจากโดย "ประเภทของ" ความหมายของตัวเองในการทำงานมันมีคือ "อย่างรุนแรงแตกต่างกันและปัจเจกสูง" (Mauceri ปี 1997 190) ดังนั้นจึงไม่ประเภท แต่ประเภทการเปิด "เพราะความพยายามใด ๆ ที่จะจัดเป็นปรากฏการณ์ที่เป็น unclassifiable และ (มัก) เป็นเพลงที่ยากจะอธิบายการทดลองจะต้องมีบางส่วน" (Nyman ปี 1974 5) นอกจากนี้การกำหนดลักษณะในการทำงาน "รับประกันว่าสองรุ่นของชิ้นเดียวกันจะมีแทบไม่มีสำเหนียกดนตรี 'ข้อเท็จจริง' ในการร่วมกัน" (Nyman 1974 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1950 , คำว่า " ทดลอง " มักถูกใช้โดย อนุลักษณ์ เพลงวิจารณ์พร้อมกับจำนวนของคำอื่น เช่น " ศิลปะ " วิศวกร " แยกดนตรีของอะตอม " , " นักเล่นแร่แปรธาตุของครัว " , " ท่วงทำนอง " และ " อนุกรม " - เป็น deprecating ศัพท์แสงระยะยาว ซึ่งต้องถือว่า เป็น " แนวคิด " ทำแท้ง เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ " เข้าใจเรื่อง " ( เม็ตสเกอร์ 1959 , 21 ) นี้เป็นความพยายามที่จะทำให้ไม่มีความสำคัญ ,และจึงยกเลิกชนิดต่าง ๆ ของเพลงที่ไม่สอดคล้องกับการก่อตั้งการประชุม ( mauceri 1997 , 189 ) ในปี 1955 ปิแอร์ boulez ระบุว่ามันเป็น " นิยามใหม่ที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะ จำกัด เป็นห้องปฏิบัติการ ซึ่งเป็นที่ยอมรับ แต่อาจมีการตรวจสอบทั้งหมดพยายามที่จะเสียหายเพลงศีลธรรม เมื่อพวกเขาได้ตั้งค่าขีดจำกัดในอันตรายนกกระจอกเทศดีหลับแล้วก็ตื่นเท่านั้นที่จะประทับเท้าของพวกเขาด้วยความโกรธเมื่อพวกเขาถูกบังคับให้ยอมรับความเป็นจริงที่ขมขื่นของการทำลายที่เกิดจากการทดลอง . . . " เขาสรุป " ไม่มีสิ่งเช่นทดลองดนตรี . . . . . . . แต่ไม่มีความแตกต่างมากระหว่างการเป็นหมันและสิ่งประดิษฐ์ " ( boulez 1986 430 และ แล้ว ) ตั้งแต่ปี 1960" แนวเพลง " เริ่มใช้ที่อเมริกาเกือบวัตถุประสงค์ตรงข้าม ในความพยายามที่จะสร้างหมวดหมู่ทางประวัติศาสตร์ที่จะช่วยให้ถูกต้องตามกฎหมายระบุหลวมกลุ่มอย่างรุนแรง นวัตกรรม " คนนอก " คีตกวี . ไม่ว่าความสำเร็จนี้อาจจะมีในอะคาเดมี พยายามที่จะสร้างชนิดที่เป็นแท้งเป็น namecalling ระบุไว้โดยเม็ตสเกอร์ขี้นก ,เพราะ " นิยามเองประเภท " งานรวมเป็น " แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงและในเชิงปัจเจก " ( mauceri 1997 , 190 ) จึงไม่ใช่แนวเพลง แต่การเปิดหมวด " เพราะความพยายามใด ๆที่จะแยกแยะปรากฏการณ์เป็น unclassifiable และ ( มักจะ ) เปรียวเป็นแนวเพลงต้องบางส่วน " ( 1974 nyman 5 ) นอกจากนี้การกำหนดลักษณะในการทำงาน " รับประกันว่ารุ่นที่สองของชิ้นเดียวกันจะมีแทบไม่สำเหนียกดนตรี ' ข้อเท็จจริง ' เหมือนกัน " ( 1974 nyman

9 )