SOME STRUCTURAL ANALOGIES BETWEEN T

SOME STRUCTURAL ANALOGIES BETWEEN TENSES
AND PRONOUNS IN ENGLISH *
THE area of tense logic and its relation to English covers a
wide range of problems, but I want to narrow my attention
here to certain aspects of the uses of the two English tense
morphemes Past and Present,l and compare them with related uses of
the personal pronouns (he, she, it, etc.). I will argue that the tenses
have a range of uses which parallels that of the pronouns, including
a contrast between deictic (demonstrative) and anaphoric use, and
that this range of uses argues in favor of representing the tenses in
terms of variables and not exclusively as sentence operators.
I n restricting my attention to the two tenses Past and Present, I
am following the syntactic analysis of the English auxiliary system
first set out by Noam Chomsky
(1) Aux +JTns (Modal) (have +en) (be +ing)
Present} n Past
I n this system, the affixes Present, Past, en, and ing are subsequently
attached by a transformation to the verb stems immediately following
them. For example, the underlying form Past have en eat is
transformed into had eaten; Past can be ing go becomes could be
going. The so-called "future tense" is analyzed as Present plus the
+ T o be presented in an APA symposium on Logical Structure in Natural
Languages, December 28, 1973; commentators will be Terence Parsons and Robert
C. Stalnaker; see this JOURNAL, this issue, 609-610 and 610-612, respectively.
1 I will use 'Past' and 'Present' to refer to the English tense morphemes, and
'past' and 'present' to refer to times.
2 Syntactic Structures (The Hague: Mouton, 1957).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ANALOGIES บางโครงสร้างระหว่างกาลและคำสรรพนามในภาษาอังกฤษ *พื้นที่ของตรรกะที่ตึงเครียดและความสัมพันธ์กับภาษาอังกฤษครอบคลุมการหลากหลายปัญหา แต่ต้องการจำกัดความสนใจของฉันที่นี่ไปในลักษณะของการใช้ภาษาอังกฤษทั้งสองตึงmorphemes ในอดีต และปัจจุบัน l และเปรียบเทียบด้วยที่เกี่ยวข้องกับการใช้สรรพนามบุคคล (เขา เขา มัน ฯลฯ) จะโต้เถียงที่กาลมีช่วงของการใช้ซึ่ง parallels ที่บุรุษ รวมทั้งความแตกต่าง ระหว่าง deictic (สาธิต) และ anaphoric ใช้ และว่า ช่วงนี้ใช้จนสามารถแสดงกาลในเงื่อนไข ของตัวแปร และไม่เฉพาะที่ประโยคตัวดำเนินการฉันเอ็นจำกัดความสนใจของฉันไปสองกาลในอดีตและปัจจุบัน ฉันเป็นวิธีการวิเคราะห์ทางไวยากรณ์ของภาษาอังกฤษเสริมชุดแรกออก โดยโนมชัมสกี(1) นุเคราะห์ + JTns (โมดอล) (มี + น้ำ) (สามารถ + ing)อดีตปัจจุบัน} nฉัน n ระบบนี้ ส่วนผนวกปัจจุบัน อดีต น้ำ และกำลังจะมาแนบ ด้วยการลำกริยาต่อแปลงพวกเขา ตัวอย่าง ตัวแบบฟอร์มที่ผ่านมามีน้ำกินได้เปลี่ยนเป็นมีกิน ในอดีตสามารถจะกำลังไปจะสามารถไป เป็นวิเคราะห์เรียกว่า "อนาคตกาล" เป็นบวกอยู่+ T o แสดงในวิชาการอาป้ามีโครงสร้างแบบลอจิคัลในธรรมชาติภาษา 28 ธันวาคม 1973 แสดงจะพาร์สันส์ Terence และโรเบิร์ตC. Stalnaker ดูสมุด ปัญหา 609-610 และ 610-612 ตามลำดับฉันจะใช้ 'อดีต' และ 'ปัจจุบัน' เพื่ออ้างถึงตึง morphemes ภาษาอังกฤษ 1 และ'อดีต' และ 'ปัจจุบัน' ถึงเวลาโครงสร้างทางไวยากรณ์ 2 (เดอะเฮก: แกะ 1957)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางอุปมาโครงสร้างระหว่างกาล
สรรพนามในภาษาอังกฤษ *
พื้นที่ของตรรกะตึงเครียดและความสัมพันธ์กับภาษาอังกฤษครอบคลุม
หลากหลายปัญหา แต่ผมต้องการที่จะลดความสนใจของฉัน
ที่นี่เพื่อบางแง่มุมของการใช้งานของทั้งสองภาษาอังกฤษเครียด
morphemes อดีตและปัจจุบัน , L และเปรียบเทียบกับการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับ
คำสรรพนาม (เขาเธอก็ ฯลฯ ) ฉันจะยืนยันว่ากาล
มีช่วงของการใช้งานที่คล้ายคลึงกันของคำสรรพนามรวมถึง
ความแตกต่างระหว่าง deictic (สาธิต) และการใช้ anaphoric และ
ว่าช่วงนี้ใช้ระบุในความโปรดปรานของการเป็นตัวแทนกาลใน
แง่ของตัวแปรและไม่เพียง แต่ เป็นผู้ประกอบการประโยค.
ฉัน n จำกัด สนใจของฉันไปสองกาลอดีตและปัจจุบันผม
กำลังต่อไปนี้การวิเคราะห์ประโยคของระบบเสริมภาษาอังกฤษ
ชุดแรกออกมาโดยโนมชัม
(1) + Aux JTns (Modal) (มี + en) (ไม่ว่าจะ + ing)
ปัจจุบัน} n ที่ผ่านมา
ฉัน n ระบบนี้ affixes ปัจจุบันอดีต en และไอเอ็นจีได้รับต่อมา
แนบโดยการเปลี่ยนแปลงที่จะกริยาลำต้นทันทีต่อไปนี้
พวกเขา ยกตัวอย่างเช่นที่ผ่านมารูปแบบพื้นฐานได้ en กินจะ
กลายเป็นได้กิน; ที่ผ่านมาสามารถไอเอ็นจีไปจะกลายเป็นที่อาจจะ
เกิดขึ้น ที่เรียกว่า "อนาคตกาล" มีการวิเคราะห์เป็นปัจจุบันบวก
+ T o นำเสนอในการประชุมสัมมนา APA ในโครงสร้างเชิงตรรกะในธรรมชาติ
ภาษา, 28 ธันวาคม 1973; แสดงความเห็นจะเป็นเทอเรนพาร์สันส์และโรเบิร์ต
ซี Stalnaker; เห็นวารสารนี้ปัญหานี้ 609-610 และ 610-612 ตามลำดับ.
1 ผมจะใช้ 'อดีต' และ 'ปัจจุบัน' เพื่ออ้างถึง morphemes เครียดภาษาอังกฤษและ
'อดีต' และ 'ปัจจุบัน' เพื่ออ้างถึงครั้ง.
2 โครงสร้างประโยค (เฮก: หนังสัตว์, 1957)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางโครงสร้างใช้ระหว่างกาล และคำสรรพนามในภาษาอังกฤษ

พื้นที่ของตรรกะที่ตึงเครียดและความสัมพันธ์ของภาษาอังกฤษครอบคลุม
ช่วงกว้างของปัญหา แต่ฉันต้องการที่จะแคบ
ความสนใจของฉันที่นี่บางแง่มุมของการใช้ภาษาอังกฤษ tense
2 ระบบทั้งในอดีต และปัจจุบัน ผมและเปรียบเทียบกับการใช้ของ
บุรุษสรรพนาม ( เขา เธอ มัน ฯลฯ ) ผมจะยืนยันว่า กาล
มีช่วงการใช้งานที่คล้ายคลึงของคำสรรพนามรวมทั้ง
ความแตกต่างระหว่างบ่งชี้ ( สาธิต ) และใช้ anaphoric และ
ที่รุ่นนี้ใช้ระบุในความโปรดปรานของการแสดงกาลใน
แง่ของตัวแปรและไม่เฉพาะเป็นผู้ประกอบการประโยค .
n การให้ความสนใจของฉันไปสองกาลอดีตและปัจจุบัน ผม
เป็นตามการวิเคราะห์ไวยากรณ์ของระบบเสริมภาษาอังกฤษ
ชุดแรกที่ออกโดยแองกลิคัน
( 1 ) 4 jtns ( กิริยา ) ( en ) ( ing )
n
n } ในอดีต ปัจจุบันระบบนี้ เพิ่มเติม ปัจจุบัน อดีต และ และไอเอ็นจีต่อมา
แนบมาด้วยการเปลี่ยนแปลงไปก้านกริยาต่อทันที
. ตัวอย่างเช่น , ต้นแบบรูปแบบในอดีตมี EN กิน
กลายเป็นกิน ;ในอดีตสามารถอิงไปกลายเป็นสามารถ
ไป ที่เรียกว่า " อนาคตกาล " ข้อมูลเป็นปัจจุบันบวก
t o จะนำเสนอใน APA เพื่อโครงสร้างเชิงตรรกะในธรรมชาติ
ภาษา , 28 ธันวาคม 2516 ; แสดงความเห็นจะ Terence Parsons และโรเบิร์ต
C stalnaker ; ดูวารสารฉบับนี้และนี้ 609-610
610-612 ตามลำดับ1 ผมจะใช้ ' อดีต ' และ ' ปัจจุบัน ' อ้างถึงภาษาอังกฤษ tense คำและ
'past ' และ ' ปัจจุบัน ' อ้างถึงครั้ง .
โครงสร้างทางวากยสัมพันธ์ 2 ( เฮก : หนังสัตว์ พ.ศ. 2500 )