Since thelevels of PUFA in sub-litt

Since thelevels of PUFA in sub-littoral sediments are typically
low, the diet of harpactacoid copepods would inevitably
be depleted in PUFA, and it is therefore plausible that
evolutionary pressures have led to harpactacoid copepods
developing the capability to synthesize some
PUFA. It is important to appreciate that many organisms,
including humans and fish, do possess genes that
code for PUFA desaturases, but that these genes are
either not expressed or operate inefficiently, possibly
because the diets in question are generally replete in
these compounds (Tocher et al., 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจาก thelevels ของ PUFA ใน littoral ย่อยตะกอนโดยทั่วไปมีต่ำ อาหารของ harpactacoid copepods จะย่อมมีพร่องใน PUFA และจึงเป็นไปได้ที่ความดันที่วิวัฒนาการได้นำไปสู่ harpactacoid copepodsพัฒนาความสามารถในการสังเคราะห์บางส่วนPUFA สิ่งสำคัญคือต้องขอขอบคุณที่ให้สิ่งมีชีวิตรวมถึงมนุษย์และปลา มียีนที่รหัสสำหรับ PUFA desaturases แต่ว่า ยีนเหล่านี้อยู่ไม่แสดง หรือมีทิ้งไปอย่างสิ้นเปลือง อาจจะเนื่องจากอาหารสงสัยจะเซฟโดยทั่วไปในสารประกอบเหล่านี้ (Tocher et al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ thelevels ของ PUFA ในตะกอนดินย่อยบริเวณนี้มักจะ
ต่ำอาหารของโคพีพอด harpactacoid ย่อมจะ
จะหมดลงใน PUFA และมันจึงเป็นไปได้ว่า
แรงกดดันวิวัฒนาการได้นำไปสู่โคพีพอด harpactacoid
การพัฒนาความสามารถในการสังเคราะห์บาง
PUFA มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะชื่นชมว่าหลายสิ่งมีชีวิต
รวมทั้งมนุษย์และปลาจะมียีนที่
รหัสสำหรับ desaturases PUFA แต่ที่ยีนเหล่านี้ได้รับการ
อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้แสดงหรือทำงานไม่ได้ผลอาจจะเป็น
เพราะอาหารในคำถามที่มีรสนิยมโดยทั่วไปใน
สารเหล่านี้ (Tocher และ al., 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื่องจากระดับของ PUFA ในประเทศย่อยตะกอนมักจะ
ต่ํา อาหารของ harpactacoid โคพิปอดจะย่อม
พร่องใน PUFA และดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่
แรงกดดันวิวัฒนาการทำให้ harpactacoid โคพิปอด
การพัฒนาความสามารถในการสังเคราะห์บาง
ภูฟ้า . มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะชื่นชมที่หลายๆสิ่งมีชีวิต
รวมทั้งมนุษย์และปลา ทำให้มียีนที่
รหัสสำหรับภูฟ้า desaturases แต่ยีนเหล่านี้จะไม่แสดงหรือใช้งาน

ได้ผล อาจจะเพราะอาหารในคำถามโดยทั่วไปจะเป็นไปใน
สารเหล่านี้ ( tocher et al . , 1998 )