The Upturned FaceStephen CraneI"Wha

The Upturned Face
Stephen Crane
I
"What will we do now?" said the adjutant, troubled and excited.
"Bury him," said Timothy Lean.
The two officers looked down close to their toes where lay the body of

their comrade. The face was chalk-blue; gleaming eyes stared at the sky.

Over the two upright figures was a windy sound of bullets, and on the top of

the hill, Lean's prostrate company of Spitzbergen infantry was firing

measured volleys.
"Don't you think it would be better -- " began the adjutant. "We might

leave him until to-morrow."
"No," said Lean, "I can't hold that post an hour longer. I've got to fall

back, and we've got to bury old Bill."
"Of course," said the adjutant at once. "Your men got intrenching tools?"
Lean shouted back to his little firing line, and two men came slowly, one

with a pick, one with a shovel. They stared in the direction of the Rostina

sharpshooters. Bullets cracked near their ears. "Dig here," said Lean,

gruffly. The men, thus caused to lower their glances to the turf, became

hurried and frightened merely because they could not look to see whence the

bullets came. The dull beat of the pick striking the earth sounded amid the

swift snap of close bullets. Presently the other private began to shovel.
"I suppose," said the adjutant, slowly, "we'd better search his clothes

for . . . things.
Lean nodded; together in curious abstraction they looked at the body.

Then Lean stirred his shoulders, suddenly arousing himself. "Yes," he said,

"we'd better see . . . what he's got." He dropped to his knees and

approached his hands to the body of the dead officer. But his hands wavered

over the buttons of the tunic. The first button was brick-red with drying

blood, and he did not seem to dare to touch it.
"Go on," said the adjutant, hoarsely.
Lean stretched his wooden hand, and his fingers fumbled blood-stained

buttons. . . . At last he arose with a ghastly face. He had gathered a

watch, a whistle, a pipe, a tobacco pouch, a handkerchief, a little case of

cards and papers. He looked at the adjutant. There was a silence. The

adjutant was feeling that he had been a coward to make Lean do all the

grizzly business.
"Well," said Lean, "that's all, I think. You have his sword and

revolver."
"Yes," said the adjutant, his face working. And then he burst out in a

sudden strange fury at the two privates. "Why don't you hurry up with that

grave? What are you doing, anyhow?"
Even as he cried out in this passion, the two men were laboring for their

lives. Ever overhead, the bullets were spitting.
The grave was finished. It was not a masterpiece -- poor little shallow

thing. Lean and the adjutant again looked at each other in a curious, silent

communication.
Suddenly the adjutant croaked out a weird laugh. It was a terrible laugh

which had its origin in that part of the mind whichis first moved by the

singing of the nerves. "Well," he said, humorously toLean, "I suppose we

had best tumble him in."
"Yes," said Lean. The two privates stood waiting bent over on their

implements. "I suppose," said Lean, "it would be better if we laid him in

ourselves."
"Yes," said the adjutant. Then apparently remembering that he had made

Lean search the body, he stooped with great fortitude and took hold of the

dead officer's clothing. Lean joined him. Both were particular that their

fingers should not feel the corpse. They tugged away; the corpse lifted,

heaved, toppled, flopped into the grave, and the two officers,

straightening, looked at each other. They sighed with relief.
The adjutant said: "I suppose we should . . . we should say something. Do

you know the service, Tim?"
"They don't read the service until the grave is filled in," said Lean.
"Don't they?" said the adjutant, shocked that he had made the mistake.

"Oh, well," he cried, suddenly, "let us . . . let us say something. . . .

while he can hear us."
"All right," said Lean. "Do you know the service?"
"I can't remember a line of it," said the adjutant.
Lean was extremely dubious. "I can repeat two lines out -- "
"Well, do it," said the adjutant. "Go as far as you can. That's better

than nothing. And . . . the beasts have got our range exactly."
Lean looked at his two men. "Attention!" he barked. The privates came to

attention with a click, looking much aggrieved. The adjutant lowered his

helmet to his knee. Lean, bare-headed, stood over the grave. The Rostina

sharpshooters fired briskly.
"O, Father, our friend has sunk in the deep waters of death, but his

spirit has leaped toward Thee as the bubble arises from the lips of the

drowning. Perceive, we beseech, O, Father, the little flying bubble and -- "
Lean, although husky and ashamed, had suffered no hesitation up to this

point, but he stopped with a hopeless feeling and looked at the corpse.
The adjutant moved uneasily. "And from Thy superb heights -- " he began,

and then he, too, came to an end.
"And from Thy superb heights," said Lean.
The adjutant suddenly remembered a phrase in the back part of the

Spitzbergen burial service, and he exploited it with the triumphant manner

of a man who has recalled everything and can go on.
"Oh, God, have mercy -- "
Oh, God, have mercy -- " said Lean.
"'Mercy,'" repeated the adjutant, in a quick failure.
"'Mercy,'" said Lean. And then he was moved by some violence of feeling,

for he turned suddenly upon his two men and tigerishly said: "Throw the dirt

in."
The fire of the Rostina sharpshooters was accurate and continuous.
II
One of the aggrieved privates came forward with his shovel. He lifted his

first shovel load of earth, and for a moment of inexplicable hesitation, it

was held poised above this corpse which, from its chalk-blue face, looked

keenly out from the grave. Then the soldier emptied his shovel on -- on the

feet.
Timothy Lean felt as if tons had been swiftly lifted from off his

forehead. He had felt that perhaps the private might empty the shovel on --

on the face. It had been emptied on the feet. There was a great point gained

there. The adjutant began to babble. "Well, of course . . . a man we've

messed with all these years . . . impossible . . . you can't, you know,

leave your intimate friends rotting on the field . . . Go on, for God's

sake, and shovel, you."
The man with the shovel suddenly ducked, grabbed his left arm with his

right and looked at his officer for orders. Lean picked the shovel from the

ground. "Go to the rear," he said to the wounded man. He also addressed the

other private.
"You get under cover, too. I'll . . . I'll finish this business."
The wounded man scrambled hastily for the top of the ridge without

devoting any glances to the direction from whence the bullets came, and the

other man followed at an equal pace, but he was different in that he looked

back anxiously three times. This is merely the way -- often -- of the hit

and the unhit.
Timothy Lean filled the shovel, hesitated, and then in a movement which

was like a gesture of abhorrence, he flung the dirt into the grave, and as

it landed it made a sound -- plop. Lean suddenly paused and mopped his brow

-- a tired laborer.
"Perhaps we have been wrong," said the adjutant. His glance wavered

stupidly. "It might have been better if we hadn't buried him just

at this time. Of course, if we advance to-morrow, the body would have been-- "

"Damn you," said Lean. "Shut your mouth. He was not the senior officer."
He again filled the shovel and flung in the earth. . . . . For a space,

Lean worked frantically, like a man digging himself out of danger. . . .

Soon there was nothing to be seen but the chalk-blue face. Lean filled the

shovel. . . . "Good Good [sic]," he cried to the adjutant, why didn't you

turn him somehow when you put him in? This -- "
The adjutant understood. He was pale to the lips. "Go on, man," he cried

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้า UpturnedStephen Craneฉัน"จะทำงานของเราตอนนี้" กล่าวว่า นายทหารคนสนิท ปัญหา และตื่นเต้น"ฝังเขา กล่าวว่า Lean ทิโมธีเจ้าหน้าที่สองมองลงไปใกล้เท้าของพวกเขาที่วางร่างกายของcomrade ของพวกเขา หน้ามีชอล์กสีฟ้า ตาวาวจ้องไปที่ท้องฟ้ามากกว่า 2 ตรงตัวเลขมีเสียงวินดี้สัญลักษณ์ และในด้านของฮิลล์ Lean ของบริษัท prostrate ของทหารราบ Spitzbergen ถูกยิงvolleys วัด"ไม่คุณคิดว่า มันจะดีกว่า -" เริ่มต้นนายทหารคนสนิท"เราอาจปล่อยให้เขาจนถึงเหล่านั้น"กล่าวว่า "ไม่ Lean "ฉันไม่สามารถเก็บที่ลงรายการบัญชีอันต่อชั่วโมง ฉันได้ลงย้อนกลับ และเราได้ฝังตั๋วเก่า""แน่นอน ว่า นายทหารคนสนิทในครั้งเดียว "ผู้ชายของคุณมีเครื่องมือ intrenching"Lean ตะโกนไปบรรทัดของเขายิงน้อย และชายสองคนมาช้า หนึ่งมีการรับของ มีจอบ พวกเขาจ้องไปในทิศทางของ Rostinasharpshooters กระสุนแตกใกล้หูของพวกเขา "ที่นี่ dig" กล่าวว่า Leangruffly ผู้ชาย จึง เกิดการลดสายตาของพวกเขาแปลกไปสนามหญ้า กลายเป็นรีบ และกลัวเพียง เพราะพวกเขาไม่สามารถมองเห็นไหนกระสุนมา เต้นน่าเบื่อของการรับของโลกโดดเด่นแต่เพียงแห่งท่ามกลางการสแนปอินที่รวดเร็วของสัญลักษณ์ปิด ปัจจุบันส่วนตัวอื่น ๆ เริ่ม shovel"ฉันคิดว่า กล่าวว่า นายทหารคนสนิท ช้า "เราจะดีกว่าการค้นหาเสื้อผ้าของเขาสำหรับ...สิ่งที่พยักหน้าแบบ Lean กันใน abstraction ที่อยากรู้อยากเห็น ที่พวกเขามองที่ร่างกายแล้ว แบบ Lean กวนหัวไหล่ของเขา ความเองก็ "ใช่ เขากล่าว"เราจะดีกว่านั้น...สิ่งที่เขาไม่มี" เขาลดลงถึงหัวเข่าของเขา และทาบทามมือร่างกายของเจ้าหน้าที่ตาย แต่มือของเขา waveredเหนือปุ่มของเอก ปุ่มแรกเป็นสีแดงอิฐกับการอบแห้งเลือด และเขาไม่ได้ดูเหมือนไม่ กล้าที่จะสัมผัส"ไป กล่าวว่า นายทหารคนสนิท hoarselyLean ยืดมือไม้ของเขา และนิ้วมือของเขา fumbled สีเลือดปุ่ม. ... ในที่สุด เขาเกิดหน้าส่วน เขาได้รวบรวมการนาฬิกา นกหวีด ท่อ กระเป๋ายาสูบ ผ้าเช็ดหน้าเป็น กรณีเล็กน้อยบัตรและเอกสาร เขามองนายทหารคนสนิท เงียบได้ ที่นายทหารคนสนิทรู้สึกว่า เคยขลาดทำ Lean ทำทั้งหมดธุรกิจสีเทา"ดี กล่าวว่า Lean "นั่นคือทั้งหมด ฉันคิดว่า คุณมีดาบ และrevolver ""ใช่ กล่าวว่า นายทหารคนสนิท ทำงานหน้าเขา แล้ว เขาพลุ่งพล่านในตัวโกรธแปลกทันทีที่โจรสอง "ทำไมไม่คุณรีบขึ้นกับภัย จะทำอะไร อย่างไรก็ตาม"แม้ในขณะที่เขาร้องในรักนี้ คนสองได้ทำงานหนักสำหรับพวกเขาชีวิต จ่ายเคย สัญลักษณ์ถูกคายศพที่เสร็จสมบูรณ์ ไม่ชิ้นเอก - ดีเล็กตื้นสิ่งที่ แบบ Lean และการนายทหารคนสนิทอีกครั้งมองกันในความอยากรู้อยากเห็น เงียบสื่อสารทันทีนายทหารคนสนิท croaked ออกหัวเราะแปลก มันหัวเราะน่ากลัวซึ่งมีกำเนิดที่ส่วนของ whichis ใจก่อนย้ายตามร้องของเส้นประสาท "ดี เขากล่าวว่า humorously toLean "ฉันคิดว่า เรามีเกลือกกลิ้งที่สุดเขา""ใช่ กล่าวว่า Lean รอ stood สองโจรเงี้ยวในเมืองของพวกเขาการดำเนินการ "ฉันคิดว่า กล่าวว่า Lean "มันจะดีกว่าหากเราวางเขาในตนเอง""ใช่ กล่าวว่า นายทหารคนสนิท แล้วเห็นได้ชัดว่าจดจำว่า เขาได้ทำLean ค้นร่างกาย เขา stooped กับฟอติตูดดี และเอาของที่ค้างไว้เสื้อผ้าของเจ้าหน้าที่ตาย Lean กับเขา ทั้งสองได้เฉพาะที่ของพวกเขานิ้วมือควรรู้สึกกับศพ พวกเขา tugged ไป ศพยกheaved, toppled, flopped เป็นไม้ใกล้ฝั่ง และเจ้าหน้าที่ 2ยืด มองกัน เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก นายทหารคนสนิทกล่าวว่า: "ฉันคิดว่า เราควร...เราควรพูดอะไรบางอย่าง ทำคุณรู้จักบริการ ทิม""พวกเขาไม่อ่านบริการจนกว่าศพจะถูกกรอกข้อมูลใน กล่าวว่า Lean"ไม่ว่าอย่างไร" ว่า นายทหารคนสนิท shocked ว่า เขาได้ทำความผิด"โอ้ ดี เขาร้อง ทันที, " เรา...เราพูดอะไรบางอย่าง...ในขณะที่เขาได้ยินเสียงเรา""ทั้งหมดขวา กล่าวว่า Lean "คุณรู้บริการ" "ฉันไม่สามารถจำเส้นของมัน กล่าวว่า นายทหารคนสนิท แบบ Lean น่าสงสัยมาก "ฉันสามารถทำซ้ำบรรทัดสองออก —""ดี ทำ กล่าวว่า นายทหารคนสนิท "ไปไกลเท่าที่คุณสามารถ ที่ดีกว่ากว่าไม่ และ...สัตว์ที่มีช่วงของเราตรงกัน " Lean มองเขาสองคน "สนใจ" เขาเห่า โจรมาความสนใจ ด้วยการคลิ มอง aggrieved มาก นายทหารคนสนิทลดลงของเขาหมวกกันน็อคกับหัวเข่าของเขา Lean เอาหัว ยืนเหนือไม้ใกล้ฝั่ง Rostinasharpshooters ยิง briskly" O พ่อ เพื่อนของเราได้แบบจมน้ำลึกแห่งความตาย แต่เขาวิญญาณมี leaped ต่อทั้งหลายเป็นฟองเกิดจากริมฝีปากของจม สังเกต เราขอ โอ พ่อ ฟองบินน้อย-- "Lean แม้ว่า husky และละอาย ใจ ได้รับความเดือดร้อนไม่ลังเลถึงนี้จุด แต่เขาหยุด ด้วยความรู้สึกที่ตา และมองศพนายทหารคนสนิทที่ย้าย uneasily "และ จากพระองค์ สูงยอดเยี่ยม -" เขาเริ่มและเขา เกินไป ต่อมาก็ เป็น"และ จากความ สูงพระองค์เลิศ กล่าวว่า Leanนายทหารคนสนิทจู่ ๆ จำวลีในส่วนหลังของการบริการงานศพ Spitzbergen และเขาสามารถจะ มีลักษณะวารสารของคน ที่ได้ยกเลิกทุกอย่าง และสามารถ"โอ้ พระเจ้า เมตตา — "โอ้ พระเจ้า เมตตา — "กล่าวแบบ Lean"'เมตตา,' " ซ้ำนายทหารคนสนิท ความล้มเหลวอย่างรวดเร็ว "'เมตตา,' " Lean กล่าว และจากนั้น เขาถูกย้ายจากบางความรุนแรงของความรู้สึกสำหรับเขาเปิดทันที เมื่อคนสอง และ tigerishly กล่าวว่า: "โยนสิ่งสกปรกใน"ไฟของ Rostina sharpshooters ถูกต้อง และต่อเนื่อง IIโจร aggrieved อย่างใดอย่างหนึ่งมาข้างหน้า ด้วยพลั่วของเขา เขายกเขาแรก shovel โหลด ของโลก และช่วงของลังเล inexplicable มันจัดขึ้นทรงตัวเหนือศพนี้ที่ จากหน้าของชอล์กสีฟ้า มองออก keenly จากเกิดจนตาย แล้วทหารอบพลั่วของเขาบน - บนเท้าทิโมธี Lean รู้สึกว่าตันได้รับการยกอย่างรวดเร็วเสียเขาหน้าผาก เขามีรู้สึกว่า บางทีส่วนตัวอาจล้างพลั่วที่บน-บนใบหน้า มันได้ถูกทำให้ว่างบนเท้า มีจุดดีที่ได้รับมีการ นายทหารคนสนิทเริ่มพล่าม "ดี หลักสูตร...คนเราได้messed กับทั้งหมดเหล่านี้ปี...เป็นไปไม่ได้...คุณไม่ รู้ปล่อยให้เพื่อนใกล้ชิดที่หึ่งในฟิลด์... ไปบน พระสาเก และพลั่ว คุณ "มนุษย์ขุดก็หัวเราะต่อ คว้าแขนซ้ายของเขากับเขาทันทีขวา และมองที่เจ้าหน้าที่ของเขาสำหรับใบสั่ง Lean เบิกพลั่วจากการพื้นดิน "ไปด้านหลัง เขากล่าวว่า การบาดเจ็บออกมา เขายังอยู่ส่วนตัวอื่น ๆ"คุณได้รับภายใต้กำบังข... เกินไป ฉันจะ... ผมจะทำธุรกิจนี้" คนได้รับบาดเจ็บรีบแปลงสำหรับด้านบนของสันเขาไม่มีdevoting ใด ๆ สายตาแปลกไปทิศทางจากไหนสัญลักษณ์มา และคนอื่น ๆ ตามที่การก้าวเท่า แต่พระองค์อื่นที่เขามองกลับกังวลใจสามครั้ง นี้เป็นเพียงวิถี -มัก - นิยมและที่ unhitทิโมธี Lean เติมพลั่ว hesitated และ ในการเคลื่อนไหวที่เหมือนรูปแบบของ abhorrence เขาส่วนใหญ่สกปรก เป็นไม้ใกล้ฝั่ง และเป็นมันร่อนมันทำเสียง - plop Lean หยุดชั่วคราว และ mopped คิ้วของเขาทันที-laborer เหนื่อย"บางทีเราได้รับไม่ถูกต้อง กล่าวว่า นายทหารคนสนิท Wavered ของเขาอย่างรวดเร็วstupidly "ก็อาจได้รับดีกว่าถ้าเราไม่ได้ฝังเขาเพียงในเวลานี้ แน่นอน ถ้าเราล่วงหน้าให้เหล่า ร่างกายจะได้รับ —""ไอ้คุณ กล่าวว่า Lean "ปิดปากของคุณ เขาไม่ใช่เจ้าหน้าที่ระดับสูง"เขาขุดก็เติมอีก และส่วนใหญ่ในโลก. ... สำหรับพื้นที่Lean ทำงานเมามัน ชอบคนขุดตัวเองจากอันตราย...เร็ว ๆ นี้ ไม่มีอะไรให้เห็นแต่ใบหน้าชอล์กสีน้ำเงิน กรอกแบบ Leanshovel. ... "ดีดี [ซิลิก้อน]," ที่เขาร้องกับนายทหารคนสนิท ทำไมคุณไม่เปิดเขาอย่างใดเมื่อคุณใส่เขาใน นี้ -"นายทหารคนสนิทที่เข้าใจ เขากับริมฝีปากซีด "ไป มนุษย์ เขาร้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้าหงาย
สตีเฟนเครน
ฉัน
"สิ่งที่เราจะทำอย่างไร?" กล่าวว่านายทหารคนสนิทที่มีความสุขและตื่นเต้น.
"เผาเขาว่า" ทิโมธีลีนกล่าวว่า.
เจ้าหน้าที่สองคนมองลงไปใกล้กับเท้าของพวกเขาที่วางร่างของเพื่อนของพวกเขา ใบหน้าเป็นชอล์กสีฟ้า; ดวงตาแพรวจ้องที่ท้องฟ้า. ที่ผ่านมาสองตัวเลขตรงเป็นเสียงลมแรงของกระสุนและด้านบนของเนินเขาที่ บริษัท กราบลีนของทหารราบ Spitzbergen เป็นยิงวัดก้อง. "คุณไม่คิดว่ามันจะดีกว่า - "เริ่มที่นายทหารคนสนิท "เราอาจจะปล่อยให้เขาจนกระทั่งพรุ่งนี้. " "ไม่" กล่าวว่าลีน, "ฉันไม่สามารถถือได้ว่าโพสต์ชั่วโมงอีกต่อไป. ฉันจะตกกลับมาและเราได้มีการฝังบิลเก่า. " " แน่นอน "นายทหารคนสนิทที่เคยกล่าวไว้ว่า "คนของคุณมีการ intrenching เครื่องมือ?" ยันตะโกนกลับไปที่แนวยิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาและชายสองคนเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ หนึ่งที่มีเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยพลั่ว พวกเขาจ้องมองไปในทิศทางของ Rostina แม่น กระสุนแตกใกล้หูของพวกเขา "ขุดที่นี่" กล่าวว่าลีน, gruffly ผู้ชายที่เกิดจึงจะลดสายตาของพวกเขาไปที่สนามหญ้ากลายรีบและกลัวเพียงเพราะพวกเขาไม่สามารถมองไปเห็นมาจากไหนกระสุนมา จังหวะที่น่าเบื่อของการเลือกที่โดดเด่นโลกฟังท่ามกลางสแน็ปรวดเร็วของกระสุนใกล้ . ปัจจุบันเอกชนอื่น ๆ เริ่มที่จะขุด"ฉันคิดว่า" กล่าวว่านายทหารคนสนิทอย่างช้าๆ "เราควรที่จะค้นหาเสื้อผ้าของเขาสำหรับสิ่งที่.... ยันพยักหน้า. ร่วมกันในสิ่งที่เป็นนามธรรมอยากรู้อยากเห็นพวกเขามองไปที่ร่างกายแล้ว Lean กวนของเขา ไหล่ก็ปลุกใจตัวเอง. "ใช่" เขากล่าวว่า"เราควรที่จะดู . . สิ่งที่เขาได้. "เขาลดลงไปที่หัวเข่าของเขาและเดินเข้ามาใกล้มือของเขาให้กับร่างกายของเจ้าหน้าที่ที่ตายแล้ว. แต่มือของเขาหวั่นไหวเหนือปุ่มของเสื้อ. ปุ่มแรกเป็นอิฐสีแดงที่มีการอบแห้งเลือดและเขาไม่ได้ดูเหมือนจะ กล้าที่จะสัมผัสมัน. "ไปอยู่กับ" นายทหารคนสนิทกล่าวว่าเสียงแหบ. Lean ยืดมือไม้ของเขาและนิ้วมือของเขาล้วงเลือดเปื้อนปุ่ม.... ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่น่ากลัว. เขาได้รวบรวมนาฬิกา นกหวีดท่อกระเป๋ายาสูบ, ผ้าเช็ดหน้า, กรณีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของบัตรและเอกสาร. เขามองไปที่นายทหารคนสนิท. มีความเงียบเป็น. นายทหารคนสนิทรู้สึกว่าเขาเป็นคนขี้ขลาดที่จะทำให้ยันทำทุกธุรกิจสีเทา"ดี" กล่าวว่าลีน "นั่นคือทั้งหมดที่ผมคิดว่า คุณมีดาบของเขาและปืนพก. " "ใช่" กล่าวว่านายทหารคนสนิทใบหน้าของเขาทำงาน. และแล้วเขาก็ระเบิดออกมาในความโกรธแปลกฉับพลันที่สองเอกชน. "ทำไมคุณไม่รีบขึ้นกับที่หลุมฝังศพ? สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ แต่อย่างใด "? แม้ในขณะที่เขาร้องออกมาด้วยความรักนี้ทั้งสองคนได้ทำงานหนักของพวกเขาสำหรับชีวิตนับค่าใช้จ่ายกระสุนถูกคาย.. หลุมฝังศพเสร็จมันก็ไม่ได้ผลงานชิ้นเอก -. ตื้นไม่ดีเล็ก ๆ น้อย ๆสิ่ง . ลีนและนายทหารคนสนิทอีกครั้งมองที่แต่ละอื่น ๆ ในขี้สงสัย, เงียบสื่อสาร. ทันใดนั้นนายทหารคนสนิท croaked ออกหัวเราะแปลก. มันเป็นเสียงหัวเราะที่น่ากลัวซึ่งมีต้นกำเนิดในส่วนหนึ่งของจิตใจ whichis ย้ายครั้งแรกโดยการร้องเพลงของเส้นประสาท . "ดี" เขากล่าวติดตลก toLean "ผมคิดว่าเราได้ดีที่สุดเกลือกกลิ้งเขาใน. " "ใช่" กล่าวว่าลีน. สองเอกชนยืนรอก้มลงได้ด้วยการดำเนินการ. "ผมคิดว่า" กล่าวว่าลีน "มัน จะดีกว่าถ้าเราวางไว้ในตัวเอง. " "ใช่" กล่าวว่านายทหารคนสนิท. แล้วเห็นได้ชัดว่าจำได้ว่าเขาทำค้นหายันร่างกายเขาก้มลงด้วยความอดทนที่ดีและจับเสื้อผ้าเจ้าหน้าที่ตาย. Lean ร่วมกับเขา. ทั้ง เป็นของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นิ้วมือไม่ควรรู้สึกศพพวกเขาดึงไป;. ศพยกheaved, ล้ม, ล้มลงไปในหลุมฝังศพและเจ้าหน้าที่สองยืดมองหน้ากัน พวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก. นายทหารคนสนิทกล่าวว่า ".... ฉันคิดว่าเราควรที่เราควรจะพูดอะไรบางอย่างทำ? คุณรู้ว่าบริการทิม " "พวกเขาไม่ได้อ่านให้บริการจนถึงหลุมฝังศพที่เต็มไปใน" ลีนกล่าวว่า"ทำไม่พวกเขา?" กล่าวว่านายทหารคนสนิทตกใจว่าเขาได้ทำผิดพลาด. "โอ้ดี" เขาร้องก็ "ให้เรา... ให้เราพูดอะไรบางอย่าง.... ในขณะที่เขาสามารถได้ยินเรา. " "สิทธิทั้งหมด" กล่าวว่า ยัน "คุณรู้ไหมบริการได้หรือไม่" "ผมจำไม่ได้ว่าสายของมัน" กล่าวว่านายทหารคนสนิท. ยันเป็นที่น่าสงสัยอย่างมาก "ผมสามารถทำซ้ำสองเส้นออก -" "ดีไม่มัน" นายทหารคนสนิทกล่าวว่า "ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้. ที่ดีกว่าไม่มีอะไร. และ... สัตว์ได้มีอันหลากหลายของเราว่า. " Lean มองไปที่ชายสองคนของเขา "ระวัง!" เขาเห่า เอกชนมาให้ความสนใจด้วยการคลิกที่กำลังมองหามากได้รับบาดเจ็บ นายทหารคนสนิทของเขาลดลงหมวกกันน็อกให้กับหัวเข่าของเขา ยันเปลือยหัวยืนอยู่เหนือหลุมฝังศพ Rostina แม่นยิงเหยง. "O, พ่อ, เพื่อนของเราได้จมลงไปในน้ำลึกของการเสียชีวิตของเขา แต่จิตวิญญาณได้กระโดดไปสู่พระองค์เป็นฟองที่เกิดขึ้นจากริมฝีปากของจมน้ำ. รับรู้เราขอร้อง, O, พ่อ, ฟองบินเล็ก ๆ น้อย ๆ และ - " ยันแม้ว่าแหบและละอายใจที่ได้รับความเดือดร้อนไม่ลังเลถึงนี้. จุด แต่เขาหยุดด้วยความรู้สึกสิ้นหวังและมองไปที่ศพนายทหารคนสนิทย้ายอย่างไม่สบายใจ "และจากความสูงของเจ้าที่ยอดเยี่ยม -" เขาเริ่มต้นและจากนั้นเขาก็มาถึงจุดสิ้นสุด. "และจากที่สูงที่ยอดเยี่ยมของเจ้า" กล่าวว่าลีน. นายทหารคนสนิทก็จำวลีในส่วนหลังของบริการฝังศพ Spitzbergen, และเขาใช้ประโยชน์กับลักษณะชัยชนะของชายคนหนึ่งที่ได้จำได้ทุกอย่างและสามารถอยู่ต่อไป. "โอ้พระเจ้ามีเมตตา -" โอ้พระเจ้ามีเมตตา - ". กล่าวว่าลีน"ความเมตตา" ซ้ำแล้วซ้ำอีก . นายทหารคนสนิทในความล้มเหลวอย่างรวดเร็ว"เมอร์ซี่" กล่าวว่าลีนและแล้วเขาก็ถูกย้ายจากความรุนแรงของความรู้สึกบางอย่าง. เพราะเขาก็หันเมื่อชายสองคนของเขาและ tigerishly กล่าวว่า "โยนสิ่งสกปรก. ใน " ไฟ Rostina แม่นถูกต้องและต่อเนื่อง. ครั้งที่สองหนึ่งในภาคเอกชนได้รับบาดเจ็บออกมาข้างหน้าด้วยพลั่วของเขา. เขายกเขาโหลดจอบแรกของโลกและสำหรับช่วงเวลาของการลังเลที่อธิบายไม่ได้ก็ถูกจัดขึ้นทรงตัวเหนือศพซึ่งจากชอล์กสีฟ้า ใบหน้ามองอย่างดีที่สุดออกมาจากหลุมฝังศพทหารจากนั้นอบจอบของเขาใน -. ในฟุต. ทิโมธี Lean รู้สึกราวกับว่าตันได้รับการยกขึ้นอย่างรวดเร็วจากเขาหน้าผาก เขามีความรู้สึกว่าบางทีอาจจะว่างส่วนตัวจอบบน - บนใบหน้า มันได้รับการยอบที่เท้า มีจุดที่ดีได้รับคือการมี นายทหารคนสนิทเริ่มที่จะพูดพล่าม "ดีแน่นอน... คนที่เราเคยสับสนกับทุกปีเหล่านี้... เป็นไปไม่ได้... คุณไม่สามารถที่คุณรู้ว่าฝากเพื่อนที่ใกล้ชิดของคุณที่เน่าเปื่อยอยู่ในสนาม... ไปเมื่อวันที่สำหรับพระเจ้าประโยชน์ และพลั่วคุณ. " คนที่มีจอบหลบกระทันหันคว้าแขนซ้ายของเขากับของเขาที่ถูกต้องและมองที่เป็นเจ้าหน้าที่ของเขาสำหรับการสั่งซื้อ ยันหยิบพลั่วจากพื้นดิน "ไปที่ด้านหลัง" เขาพูดกับชายที่ได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้เขายังจ่าหน้าเอกชนอื่น ๆ . "คุณจะได้รับภายใต้ฝาครอบด้วย. ฉันจะ... ฉันจะเสร็จสิ้นการธุรกิจนี้." คนที่ได้รับบาดเจ็บรีบตะกายสำหรับด้านบนของสันเขาโดยไม่ต้องยึดมั่นในสายตาใด ๆ กับทิศทางจากไหน กระสุนมาและคนอื่น ๆ ตามที่ก้าวเท่ากัน แต่เขาก็แตกต่างกันในการที่เขามองกลับมาอย่างใจจดใจจ่อสามครั้ง นี้เป็นเพียงทาง - มัก - ตี. และ unhit ทิโมธี Lean เต็มไปจอบ, ลังเลและจากนั้นในการเคลื่อนไหวซึ่งเป็นเหมือนสัญญาณแห่งความเกลียดชังเขาโยนสิ่งสกปรกเข้าไปในหลุมฝังศพและในขณะที่มันเป็นเจ้าของที่ดิน มันทำให้เสียง - ป๋อม ยันหยุดชั่วคราวทันทีและเช็ดหน้าผากของเขา-. แรงงานเหนื่อย"บางทีเราได้รับไม่ถูกต้อง" นายทหารคนสนิทกล่าวว่า อย่างรวดเร็วของเขาหวั่นไหวอย่างโง่เขลา "มันอาจจะได้รับดีกว่าถ้าเราไม่ได้ฝังท่านไว้เพียงแค่ในเวลานี้. แน่นอนถ้าเราเลื่อนไปพรุ่งนี้ร่างกายจะมี been-- " "ให้ตายเถอะคุณ" ลีนกล่าวว่า "หุบปากปากของคุณ. เขาไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่อาวุโส." เขาเต็มไปด้วยอีกครั้งพลั่วและกว้างในแผ่นดิน . . . . สำหรับพื้นที่ยันทำงานเมามันเหมือนคนขุดตัวเองออกจากอันตราย . . . เร็ว ๆ นี้ก็ไม่มีอะไรที่จะเห็น แต่ใบหน้าชอล์กสีฟ้า ยันที่เต็มไปด้วยพลั่ว . . . "ดีดี [sic]" เขาร้องไปยังนายทหารคนสนิท, ทำไมคุณไม่เปลี่ยนเขาอย่างใดเมื่อคุณทำให้เขามีอะไรบ้าง? นี้ - " .. นายทหารคนสนิทที่เข้าใจเขาเป็นซีดริมฝีปาก "ไปในมนุษย์" เขาร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้า


ผมหงายสตีเฟนเครน " เราจะทำยังไงตอนนี้ ? บอกว่านายทุกข์ และตื่นเต้น .
" ฝัง " ทิโมธี เอน
สองเจ้าหน้าที่มองลงใกล้เท้าของพวกเขาที่วางร่างของ

สหายของตน หน้าชอล์กสีฟ้า ; แพรวตาจ้องมองท้องฟ้า

กว่าสองตรงตัวเลขที่เป็นเสียงลมของกระสุนและด้านบนของ

ดอยบริษัทเอนก็กราบ spitzbergen ทหารราบคือการเผาวัดก้อง

.
" คุณไม่คิดว่ามันจะดีกว่า . . . " เริ่ม " นายดาบ เราอาจจะทิ้งเขาจนถึงพรุ่งนี้

"
" ไม่ " ยัน " ไม่ถือว่ากระทู้ชั่วโมงอีกต่อไป ฉันต้องตก

กลับมา และเราต้องฝังธนบัตรเก่า . "
" แน่นอน " นายดาบในครั้งเดียว . คนของคุณมี intrenching เครื่องมือ ?
ลีนตะโกนกลับไปสายยิงน้อยของเขา และผู้ชาย 2 คน มาอย่างช้าๆ ที่ละ

กับเลือก หนึ่งด้วยพลั่ว พวกเขาจ้องมองไปในทิศทางของ rostina

แม่น . กระสุนแตกใกล้หูของพวกเขา . " ขุดที่นี่”ยัน

เสียงกระด้าง . ผู้ชาย ดังนั้น จึงลดสายตาของพวกเขาไปยังสนามหญ้ากลายเป็น

รีบและตกใจเพียงเพราะพวกเขาไม่สามารถมองเห็นว่า

กระสุนมาทึบชนะของรับกับโลกเสียงท่ามกลาง

รวดเร็วตะครุบปิดสัญลักษณ์ ปัจจุบันเอกชนอื่น ๆเริ่มแซะ .
" ฉันคิดว่า , " กล่าวว่า นายดาบ ช้าๆ " เราควรจะค้นหา

เสื้อผ้าของเขาสำหรับ . . . . . . . สิ่ง
ยันพยักหน้ากันในนามธรรมขี้สงสัยก็มองร่างกาย

แล้วยันคนบ่าก็ปลุกใจตัวเอง ครับ , " เขากล่าวว่า ,

" เราควรจะเห็น . . . . . . .สิ่งที่เขามี เขาลดลงไปที่หัวเข่าและ

ก็มือของเขา ร่างของเจ้าหน้าที่เสียชีวิต แต่มือของเขาหวั่นไหว

กว่าปุ่มของเครื่องแบบ ปุ่มแรกคือสีแดงอิฐกับการอบแห้ง

เลือด และเขาไม่ได้ดูเหมือนจะกล้าแตะต้องมัน .
" ไป " นายดาบแคว .
เอนยืดมือไม้ของเขา และเอานิ้วมือเงอะงะที่เปื้อนเลือด

กระดุม . . . . . . . .ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่น่ากลัวมาก เขาได้รวบรวม

นาฬิกา , นกหวีด , ท่อ , กระเป๋ายาสูบ ผ้าเช็ดหน้า นิดหน่อย กรณี

บัตรและเอกสาร เค้ามองนายดาบ มีความเงียบ

นายรู้สึกว่าเขาได้รับขี้ขลาดให้ผอมเลย

หมีธุรกิจ .
" ดี " ยัน " นั่นคือทั้งหมดที่ฉันคิด คุณได้ดาบและปืนของเขา

"
" ครับ " นายดาบหน้างานของเขา แล้วเขาออกมาในฉับพลันความโกรธที่แปลก

" 2 คน ทำไมแกไม่รีบด้วย

" คุณทำอะไรอยู่หรือ ? "
แม้ในขณะที่เขาร้องในตัณหานี้ ผู้ชายสองคน ทำงานสำหรับ

ชีวิตของพวกเขา . เคยเหนือศีรษะ กระสุนถูกคาย .
หลุมศพเสร็จ มันไม่ได้เป็นงานชิ้นเอก -- น่าสงสารตื้น

นะลีนและนายดาบอีกครั้งมองที่แต่ละอื่น ๆในขี้สงสัย เงียบ


อยู่ๆการสื่อสาร นายดาบตายหัวเราะออกมาแปลกๆ มันแย่มากหัวเราะ

ซึ่งมีที่มาในส่วนหนึ่งของจิตใจ ซึ่งเพิ่งย้ายมาด้วย

ร้องเพลงของเส้นประสาท " ดี " เขากล่าวติดตลก tolean " ผมคิดว่าเรา

ดีที่สุดพลัดตกเขาใน "
" ใช่ " บอกว่า ผอม2 คนยืนรอก้มลงบน

ใช้ . ฉันคิดว่า " ยัน " คงจะดีกว่านี้ ถ้าเราวางเขาใน

ตัวเราเอง "
" ครับ " นายดาบ แล้วเห็นได้ชัดว่าจำเขาได้

เอนค้นหาศพ เขาโน้มตัวลงด้วยความอดทนและเอาถือของ

ตายเจ้าหน้าที่ของเสื้อผ้า ยันเข้าร่วมกับเขา ทั้งสองของพวกเขาโดยเฉพาะ

นิ้วไม่ควรรู้สึกศพพวกเขาดึงลง ศพยก

ยาวล้ม , ล้มลง , สุสาน , และสองเจ้าหน้าที่

ยืดมองที่แต่ละอื่น ๆ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นายกล่าวว่า : " ฉันคิดว่าเราควรจะ . . . . . . . เราควรจะพูดอะไรบ้าง ทำ

รู้บริการ ทิม ?
" พวกเขาไม่ได้อ่านบริการจนถึงหลุมศพเต็มใน " ยัน .
" ไม่ " ? บอกว่านายดาบตกใจที่เขาทำพลาด

" อ๋อ " เขาตะโกน ทันใดนั้น " ให้เรา . . . . . . . เราว่า บางอย่าง . . . . . . .

ขณะที่เขาได้ยินเรา "
" ก็ได้กล่าวว่า " ยัน " คุณรู้จักบริการ ?
" ผมจำไม่ได้ว่าแถวนั้น กล่าวว่า นายดาบ
ยันเป็นพิรุธ มาก " ฉันสามารถทำซ้ำสองสาย . . . "
" ก็ทำ " นายดาบ” ไปเท่าที่คุณสามารถ นั่นดีกว่า

กว่าไม่มีอะไร และ . . . . . . .สัตว์มีช่วงของเราว่า "
ชะโงกมองชายสองคนของเขา” ความสนใจ ! เค้าเห่า เอกชนมา

สนใจด้วยคลิกดูมากเสียใจ นายดาบลดลงของเขา

หมวกหัวเข่า . ยันเปล่ามุ่งหน้า ยืนอยู่เหนือหลุมศพ การ rostina

แม่นยิงเหยง .
" O , พ่อ , เพื่อนของเราจะจมในน่านน้ำลึกของความตาย แต่ของเขา

วิญญาณกระโดดต่อเจ้าเป็นฟองที่เกิดจากริมฝีปากของ

จมน้ำ รับรู้ เราขอ โอ พ่อ บินเล็กฟองและ . . . . . . "
ยันแม้จะแหบและรู้สึกอับอาย ได้รับความเดือดร้อนไม่มีความลังเลนี้ขึ้นมา

จุด แต่เขาหยุดด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง และมองศพ .
นายดาบขยับกระสับกระส่าย " และจากความยอดเยี่ยมของเจ้า . . . " เขาเริ่ม

แล้วเขาก็เหมือนกันมาสิ้นสุด .
" และจากความยอดเยี่ยมของ " ลีน .
นายดาบก็จำวลีในส่วนย้อนกลับของ

spitzbergen งานศพบริการ และเขาใช้มันกับชัยชนะอย่าง

ของคนที่ได้เรียกทุกอย่างและสามารถไป .
" โอ้ พระเจ้า มีเมตตา . . . "
พระเจ้ามีเมตตา . . . " กล่าวว่าเอน .
" 'mercy ' " นายดาบซ้ำในความล้มเหลวอย่างรวดเร็ว
" 'mercy " บอกว่า ผอมแล้วเขาก็ย้ายจากความรุนแรงของความรู้สึก

เขาเปลี่ยนทันทีเมื่อชายสองคนของเขาและ tigerishly กล่าวว่า : " โยนดิน

.
" ไฟของ rostina แม่นได้ถูกต้อง และต่อเนื่อง
ii
หนึ่งของเศร้าโศกเอกชนมาด้วยพลั่วของเขา เขายกของเขา

แรกโกย โหลด ของโลก และสำหรับช่วงเวลาของลึกลับลังเลเลย

จัดทรงตัวเหนือนี้ศพซึ่งจากหน้าน้ำเงินของชอล์ก , ดู

อย่างดีที่สุดออกมาจากหลุมฝังศพ แล้วเอาพลั่วทหารของเขา . . . บน


ทิโมธี ยันเท้า รู้สึกว่าถ้าตันได้ฉิวยกออกจากของเขา

หน้าผาก เขารู้สึกว่าบางทีส่วนบุคคลอาจว่างเปล่าพลั่ว . . .

บนใบหน้า มันถูกทิ้งบนเท้า มีจุดที่ดีขึ้น

มี นายเริ่มอ้อแอ้ " ใช่ แน่นอน . . . . . . .ผู้ชายเรา

ทำปีทั้งหมดเหล่านี้ . . . . . . . เป็นไปไม่ได้ . . . . . . . คุณไม่สามารถรู้

ทิ้งเพื่อนใกล้ชิดของคุณเน่าบนสนาม . . . . . . . ไปสำหรับพระเจ้า

สาเก , และพลั่ว คุณ "
ผู้ชายด้วยพลั่วก็ดำน้ำคว้าแขนซ้ายกับขวา

ของเขาและมองไปที่เจ้าหน้าที่ของเขาสั่ง ยันเลือกพลั่ว

" จากพื้นดิน ไปด้านหลัง , " เขากล่าวว่า จะบาดเจ็บนะเขายังได้กล่าวถึง

ๆ .
" คุณจะได้รับภายใต้การปกด้วย ผมจะ . . . . . . . ฉันจะจัดการธุรกิจนี้ "
บาดเจ็บผู้ชายกวนอย่างรีบเร่งเพื่อสันไม่มี

เมื่อสายตาไปทิศทางใด ซึ่งกระสุนมาและ

ผู้ชายอื่นตามที่ก้าวเท่ากัน แต่มันแตกต่างกันที่เขาดู

กลับมาอย่างใจจดใจจ่อ สามครั้งนี้เป็นเพียงวิธี -- มักจะ . . . ของตี

และ unhit .
ทิโมธียันเต็มพลั่ว ลังเล แล้วในการเคลื่อนไหว ที่

เหมือนท่าทางของความเกลียดชัง เขาเหวี่ยงดินหลุมศพและ

มันจอดมันมีเสียง -- ป๋อม . ปอดก็หยุดและถูคิ้วของเขา

. . . เหนื่อยกรรมกร .
" บางทีเราอาจจะคิดผิด กล่าวว่า นายดาบ เหลือบมองเขาลังเล

โง่ ." มันอาจจะดีกว่านี้ถ้าเราไม่ได้ฝังเขา

ในเวลานี้ แน่นอน ถ้าเราเลื่อนไปพรุ่งนี้ ร่างกายจะได้รับ . . . "

" ไอ้บ้า " ยัน " หุบปากของคุณซะ เขาไม่ใช่เจ้าหน้าที่อาวุโส "
เขาอีกเต็มพลั่วและโยนในแผ่นดินโลก . . . . . . . . . . . . . . สำหรับพื้นที่

ยันทำงานอย่างเมามัน เหมือนคนขุดตัวเองออกมาจากอันตราย . . . . . . .

แล้วมีอะไรให้เห็น แต่ชอล์กสีฟ้าใบหน้า ยันเต็ม

พลั่ว . . . . . . . " [ sic ] ดี " เขาร้องให้นาย ทำไมนายไม่

เปลี่ยนเขา แต่เวลาที่คุณใส่เขา นี่ . . . "
นายเข้าใจ เขาผิวขาวซีดกับริมฝีปาก . ไปสิ " เขาร้อง