Wang Lin stopped himself and stared

Wang Lin stopped himself and stared coldly at Qian Kun as he swept his vision over the token in the latter’s hand. At the sight of the token, Li Muwan was startled for a moment. Then her face changed as she spoke in a low voice: “This is the Hundred Days Killing Warrant! I did not expect such a weapon to exist in the Sea of Devils. I have only read of its description once, in an ancient book.”

Li Muwan proceeded to explain slowly and succinctly all that she knew of the pros and cons of the Killing Warrant. As she spoke it was clear that she was quite fearful of the token.

Qian Kun had been afraid that Wang Lin might not know about this token. If Wang Lin did not recognize it, Qian Kun knew that nothing he could say would dispel the former’s doubts about the truth of the token. And if Wang Lin truly didn’t believe him and then killed him, then it would have been like shooting himself in the foot.

But now, since that little bitch had already introduced the token, Qian Kun did not believe that anyone would still try to kill him while knowing about the existence of the Killing Warrant. Feeling relieved, he said: “Fellow Daoist, what do you think of my proposition now? Do not insist on killing me, for if you do, a warrant for your death will be placed on you, and that would surely be troublesome for you. The woman beside you would also get involved in it, so why bother? How about it?”

Wang Lin ignored Qian Kun and instead turned to look at Li Muwan. He asked her one word at a time: “Are you sure that we will be able to gain the other party’s cultivation if we survive one hundred days?”

Li Muwan took a deep breath and nodded.

Qian Kun trembled from the bottom of his heart. Realizing that the situation was not looking good, he began to retreat, when coldness flashed in Wang Lin’s eyes as one word came out from his mouth: “Die!”

Qian Kun let out a miserable groan as blood spurted from his mouth and nose, and then from his eyes and ears. With his divine consciousness shattered, he dropped dead. At the moment of his death, the token quietly flew into the air from his hands with a red light. It formed a huge word: “PUNISH”!

The word was bright red, as if it had just been fished out of a pool of blood. Suspended high in the air above Wang Lin, it looked extremely harsh.

Wang Lin looked up at the “PUNISH” floating in the sky with a blank expression. Pulling the dragon tendons and wrapping up Qian Kun’s corpse, Wang Lin took Li Muwan and flew back towards Wu Ding Mountain.

Mu Nan and Mu Bei both gawked at the huge red “PUNISH”. They felt greed rise in their hearts, but this greed quickly vanished. As they stood respectfully at their station on Wu Ding Mountain, they felt as frightened as cicadas in winter.

Wang Lin swept his eyes over them and asked flatly: “Does the Dou Xie Sect headquarters have any Yuan Ying stage cultivators?”

Mu Nan hastily said: “No. Let alone Dou Xie Sect, even within a radius of a million miles from Nandou City, there is no Yuan Ying stage cultivator. How could those seniors possibly take a liking to a place like this? They prefer to move around further inland.”

Wang Lin stared at Mu Nan. Upon being looked at like this, Mu Nan felt his legs tremble. Wang Lin asked: “What is the level of cultivation of the Dou Xie Sect Masters?”

Mu Bei quickly stepped forward and answered respectfully: “Ancestor, our Dou Xie Sect Master has reached Mid Jie Dan stage in cultivation. Reportedly he should be ready to break through and enter the late stage.”

Wang Lin sneered in his heart, his eyes flashed coldly, as he said : “You two lead the way to Dou Xie Sect headquarters.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Wang Lin หยุดเอง และจ้องไปจ้างงานที่ Kun เคียนเป็นเขากวาดวิสัยทัศน์ของเขาผ่านโทเค็นในหลังของมือ เห็นโทเค็น Li Muwan ใช้ตกใจครู่หนึ่ง แล้ว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเธอพูดเสียงต่ำ: "เป็นวันร้อยใบฆ่า ผมไม่ได้คิดอาวุธดังกล่าวมีอยู่ในทะเลปีศาจ ฉันมีเพียงอ่านคำอธิบายครั้ง ในสมุดโบราณ"Li Muwan ก็เดินอธิบายช้า และรัดกุมที่รู้ข้อดีและข้อเสียของสังหารรับประกัน เธอพูด ได้ชัดว่า เธอน่ากลัวมากของโทเค็นKun เคียนได้กลัวที่ Wang Lin อาจไม่ทราบนี้โทเค็น ถ้า Wang Lin ไม่รู้จัก Kun เคียนรู้ว่า เขาอาจพูดได้ว่า ไม่มีอะไรจะ dispel ในอดีตข้อสงสัยเกี่ยวกับความจริงของโทเค็น และถ้า Wang Lin ไม่เชื่อเขา และฆ่าเขาแล้ว แล้วก็จะได้รับเช่นการถ่ายภาพตัวเองในการเดินเท้าแต่ตอนนี้ เพราะว่าผู้หญิงเลวน้อยแล้วมีแนะนำโทเค็น Kun เชี่ยนไม่เชื่อว่า ทุกคนยังจะพยายามที่จะฆ่าเขาในขณะที่รู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของฆ่ารับประกัน เขารู้สึกโล่งใจ กล่าวว่า: "สวดมนต์เพื่อน คุณคิดอย่างไรกับเรื่องของฉันตอนนี้ ยืนยันฆ่าฉัน สำหรับถ้า คุณทำได้ จะได้สิทธิการตายของคุณ และที่แน่นอนจะลำบากสำหรับคุณ ผู้หญิงอยู่ข้าง ๆ คุณจะได้สนุกในนั้น ดังนั้นทำไมรำคาญ วิธีการเกี่ยวกับมัน"Wang Lin ละเว้น Kun เคียน และหันไปมอง Li Muwan แทน เขาถามเธอหนึ่งคำครั้ง: "คุณแน่ใจว่า เราจะได้รับการเพาะปลูกของบุคคลอื่น ๆ ถ้าเราเอาตัวรอดวันหนึ่งร้อย"Li Muwan เอาลมหายใจลึก แล้วพยักหน้าKun เคียน trembled จากด้านล่างของหัวใจของเขา ตระหนักว่า สถานการณ์ไม่มองดี เขาจะได้ เมื่อความหนาวเย็นประกายตา Wang Lin เป็นคำหนึ่งออกมาจากปากของเขา: "ตาย"Kun เคียนให้ออก spurted ครวญอนาถเป็นเลือด จากปากและจมูกของเขา แล้วดวงตาและหูของเขา ด้วยจิตสำนึกของเขาพระเจ้ามลาย เขาลาตาย ในขณะที่เขาเสียชีวิต โทเค็นเงียบ ๆ บินไปในอากาศจากมือของเขามีสีแดง มันเกิดคำใหญ่: "PUNISH"คำคือ สีแดง ว่ามันมีเพียงการตกปลาจากสระของเลือด ลอยอยู่สูงในอากาศเหนือ Wang Lin มันดูรุนแรงมากWang Lin มองขึ้นที่ "PUNISH" ลอยฟ้าด้วยความว่างเปล่า ดึงเส้นเอ็นมังกร และได้ศพเคียน Kun, Wang Lin เอา Li Muwan และบินกลับไปยังภูเขาดิงวูหมูน่านและหมู่ปี่ทั้ง gawked ที่แดงใหญ่ "PUNISH" พวกเขารู้สึกว่าความโลภขึ้นในหัวใจของพวกเขา แต่ความโลภนี้หายไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่พวกเขายืนอยู่กราบที่สถานีของพวกเขาบนภูเขาดิงวู พวกเขารู้สึกกลัวเป็น cicadas ในฤดูหนาวWang Lin กวาดสายตาของเขาเหล่านั้น และขอ flatly: "สำนักนิกายอิง Dou มีคราดขั้นหยวนหยิงใด"หมูน่านรีบกล่าวว่า: "หมายเลข ประสา Dou เจียนิกาย แม้ในรัศมีล้านไมล์จากเมือง Nandou มีเกษตรกรระยะหยวนหยิงไม่ วิธีสามารถผู้สูงอายุที่ทำตากับสถานที่เช่นนี้ พวกเขาต้องการย้ายไปรอบ ๆ ภายในเพิ่มเติม"Wang Lin จ้องไปที่น่านหมู่ เมื่อถูกมองเช่นนี้ รู้สึกหมูน่าน ขาสั่น ขอ Wang Lin: "ระดับของการเพาะปลูกของโท Dou เจียนิกายคืออะไร"เป่ยหมู่ก้าวไปข้างหน้า และตอบด้วย: "บรรพบุรุษ ต้นแบบนิกายอิง Dou ถึงกลาง Jie Dan ขั้นตอนในการเพาะปลูก รายงานว่าเขาควรให้พร้อมตัดผ่าน และป้อนขั้นตอนปลาย"Wang Lin ยิ้มเยาะในใจของเขา เขาตาประกายจ้างงาน เขากล่าวว่า: "คุณสองนำทางสำนักนิกาย Dou เจีย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วังหลินหยุดตัวเองและจ้องมองอย่างเย็นชาที่ Qian คุนในขณะที่เขากวาดวิสัยทัศน์ของเขามากกว่าโทเค็นในมือหลัง ที่สายตาของโทเค็นหลี่ Muwan ก็ต้องสะดุ้งสักครู่ จากนั้นใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเธอพูดเสียงต่ำ "นี่เป็นร้อยวันฆ่าใบสำคัญแสดงสิทธิ! ผมไม่ได้คาดหวังเป็นอาวุธที่มีอยู่ในทะเลปีศาจ ฉันได้อ่านเพียงคำอธิบายของครั้งเดียวในหนังสือโบราณ. " หลี่ Muwan ดำเนินการต่อไปอธิบายอย่างช้าๆและชัดถ้อยชัดทุกสิ่งที่เธอรู้ว่าของข้อดีและข้อเสียของใบสำคัญแสดงสิทธิที่ฆ่า ขณะที่เธอพูดมันเป็นที่ชัดเจนว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างน่ากลัวของโทเค็น. Qian คุนเคยกลัวว่าวังหลินอาจจะไม่ทราบเกี่ยวกับโทเค็นนี้ หากวังหลินไม่รู้จักมัน Qian คุนรู้ว่าอะไรที่เขาอาจจะบอกว่าจะปัดเป่าความสงสัยในอดีตเกี่ยวกับความจริงของโทเค็น และถ้าวังหลินอย่างแท้จริงไม่เชื่อเขาแล้วฆ่าเขาแล้วมันจะได้รับเช่นการถ่ายภาพตัวเองในการเดินเท้า. แต่ตอนนี้ตั้งแต่ที่เลวน้อยได้แนะนำแล้วโทเค็น, Qian คุนไม่เชื่อว่าทุกคนจะยังคงพยายาม จะฆ่าเขาในขณะที่รู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของใบสำคัญแสดงสิทธิที่ฆ่า รู้สึกโล่งใจเขากล่าวว่า "เพื่อนร่วม Daoist สิ่งที่คุณคิดว่าเรื่องของฉันตอนนี้? อย่ายืนยันในการฆ่าฉันเพราะถ้าคุณทำใบสำคัญแสดงสิทธิต่อการเสียชีวิตของคุณจะถูกวางไว้บนคุณและที่แน่นอนจะลำบากสำหรับคุณ ผู้หญิงคนเคียงข้างคุณยังจะได้รับการมีส่วนร่วมในมันดังนั้นทำไมรำคาญ? วิธีการเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ " วังหลินละเว้น Qian Kun และแทนที่จะหันไปดูที่หลี่ Muwan เขาถามคำเดียวของเธอในเวลา: "คุณแน่ใจหรือว่าเราจะสามารถที่จะได้รับการเพาะปลูกของอีกฝ่ายถ้าเราอยู่รอดได้หนึ่งร้อยวัน?" หลี่ Muwan เอาลมหายใจลึกและพยักหน้า. Qian Kun สั่นสะท้านจากด้านล่างของหัวใจของเขา . ตระหนักว่าสถานการณ์ไม่ได้มองที่ดีเขาเริ่มที่จะล่าถอยเมื่อเย็นประกายในสายตาวังหลินเป็นหนึ่งในคำที่ออกมาจากปากของเขา: "ตาย" Qian Kun ให้ออกคร่ำครวญอนาถเลือด spurted จากปากและจมูกของเขา และจากตาและหูของเขา ด้วยจิตสำนึกของพระเจ้าแตกตายเขาลดลง ในขณะที่การตายของเขาโทเค็นอย่างเงียบ ๆ ล่องลอยไปในอากาศจากมือของเขาที่มีแสงสีแดง มันก็กลายเป็นคำใหญ่: "ลงโทษ" คำว่าเป็นสีแดงสดใสราวกับว่ามันเพิ่งได้รับการตกปลาออกจากสระว่ายน้ำของเลือด ระงับสูงในอากาศเหนือวังหลินมันดูรุนแรงมาก. วังหลินเงยหน้าขึ้นมองที่ "ลงโทษ" ลอยอยู่ในท้องฟ้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า ดึงเส้นเอ็นมังกรและห่อศพ Qian คุงวังหลินเอาหลี่ Muwan และบินกลับไป Wu Ding ภูเขา. หมู่น่านและจวน Bei ทั้ง gawked ที่สีแดงขนาดใหญ่ "ลงโทษ" พวกเขารู้สึกว่าการเพิ่มขึ้นของความโลภในจิตใจของพวกเขา แต่ความโลภนี้ได้อย่างรวดเร็วหายไป ขณะที่พวกเขายืนกราบที่สถานีของพวกเขาในวู Ding ภูเขาพวกเขารู้สึกราวกับกลัวเป็นจักจั่นในช่วงฤดูหนาว. วังหลินกวาดสายตาของเขามากกว่าพวกเขาและถามอย่างไม่ไยดี: "ไม่สำนักงานใหญ่ Dou Xie นิกายมีเครื่องคราดเวทีหยวน Ying?" หมู่น่านเร่งรีบ กล่าวว่า: "เลขที่ นับประสา Dou Xie นิกายแม้จะอยู่ในรัศมีของล้านไมล์จากเมือง Nandou ไม่มีหยวน Ying เวทีเกษตรกร วิธีการอาจผู้สูงอายุเหล่านั้นอาจจะใช้เวลาที่จะชื่นชอบสถานที่เช่นนี้หรือไม่? พวกเขาต้องการที่จะย้ายไปรอบส่งเสริมการประมง. " วังหลินจ้องหมู่ที่น่าน เมื่อถูกมองที่เช่นนี้หมู่น่านรู้สึกว่าขาของเขาสั่นสะท้าน วังหลินถามว่า "อะไรคือระดับของการเพาะปลูกของ Dou Xie นิกายโทได้หรือไม่" หมูบวร์กได้อย่างรวดเร็วก้าวไปข้างหน้าและตอบกราบ "บรรพบุรุษ Dou Xie นิกายปริญญาโทของเราได้ก้าวมาถึงขั้นกลาง Jie แดนในการเพาะปลูก . มีรายงานว่าเขาควรจะต้องพร้อมที่จะตัดผ่านและเข้าสู่ขั้นตอนปลาย " วังหลิน sneered ในหัวใจของเขาดวงตาของเขาประกายอย่างเย็นชาในขณะที่เขากล่าวว่า". คุณสองนำวิธีการไปยังสำนักงานใหญ่ Dou Xie นิกาย "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวังหลินหยุดตัวเองและจ้องอย่างเย็นชาที่เฉียนคุนเขา swept วิสัยทัศน์ของเขากว่าเหรียญในมือของหลัง ในสายตาของโทเค็น อีหมู านตกใจไปชั่วขณะ แล้วใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเธอพูดด้วยเสียงต่ำ : " นี่เป็นร้อยวันฆ่าหมาย ! ผมไม่ได้คาดหวังว่าอาวุธดังกล่าวอยู่ในทะเลปีศาจ ฉันได้อ่านรายละเอียดของครั้งหนึ่งในหนังสือโบราณ " .อีหมู านก็อธิบายอย่างช้าๆ และชัดเจนว่ารู้ข้อดีและข้อเสียของการฆ่าครับ อย่างที่เธอพูด มันชัดเจนว่าเธอค่อนข้างน่ากลัวของเหรียญเฉียนคุนเคยกลัวว่า หวัง หลินอาจจะไม่รู้ว่า เหรียญนี้ ถ้าหวังหลินไม่ได้ตระหนักถึงมัน , Qian Kun รู้ว่าไม่มีอะไรที่เขาจะพูดจะปัดเป่าความสงสัยของอดีตเกี่ยวกับความจริงของเหรียญ และถ้าหวังหลินจริงๆไม่เชื่อเขา แล้วฆ่าเขา แล้วมันก็เหมือนยิงตัวเองในเท้าแต่ตอนนี้ ตั้งแต่ที่ยัยตัวแสบก็แนะนำโทเค็น เฉียนคุนไม่เชื่อว่าทุกคนจะยังคงพยายามที่จะฆ่าเขา ตอนที่ทราบเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของการฆ่าครับ รู้สึกโล่งใจ เขากล่าวว่า : " เพื่อน daoist สิ่งที่คุณคิดว่า ข้อเสนอของฉันหรือยัง ไม่ยืนยันที่จะฆ่าฉัน ถ้าเธอทำ รับประกันความตายของคุณจะถูกวางไว้บนที่คุณ และนั่นจะเป็นปัญหาสำหรับคุณ ผู้หญิงข้างคุณก็มีส่วนร่วมในมันดังนั้นทำไมรำคาญ ? มันเป็นยังไง "หวังหลินเฉียนคุน และละเว้นแทนหันไปมองหลี่ หมู าน . เขาถามคำหนึ่งที่เวลา : " คุณแน่ใจว่าเราจะสามารถที่จะได้รับการเพาะปลูกของอีกฝ่าย ถ้าเราอยู่รอดหนึ่งร้อยวัน "อีหมู านเอาลมหายใจลึกและพยักหน้าQian Kun สั่นสะท้านจากด้านล่างของหัวใจของเขา รู้ตัวว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี เขาเริ่มถอย เมื่อความเย็นประกายในดวงตาหวังหลินเป็นคำหนึ่งที่ออกมาจากปากของเขา : " ตาย ! "เฉียนคุนปล่อยออกมาคร่ำครวญเป็นทุกข์เป็นเลือด spurted จากปากและจมูกของเขา และจากตาและหู กับ Divine สติแตก เขาตกตาย ในช่วงเวลาแห่งการตายของเขา , โทเค็นเงียบๆ บินไปในอากาศ จากมือของเขากับแสงแดง มันขึ้นคำใหญ่ : " ลงโทษ "คำคือ สีแดงสด ราวกับมันเพิ่งถูกกู้ขึ้นมาจากสระว่ายน้ำของเลือด ระงับสูงในอากาศเหนือ หวัง หลิน มันดูรุนแรงมาก .หวังหลินมองไปที่ " ลงโทษ " ลอยอยู่ในท้องฟ้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า ดึงมังกรเส้นเอ็น และตัดขึ้นของ Qian Kun ศพหวังหลินเอาอีหมู าน และบินกลับสู่ภูเขาวูติง .มูมู่ เล่าปี่ ทั้งน่านและ gawked ที่สีแดงขนาดใหญ่ " ลงโทษ " พวกเขารู้สึกความโลภขึ้นในจิตใจของพวกเขา แต่ความโลภรีบหายตัวไป ขณะที่พวกเขายืนอยู่ที่สถานีของพวกเขาในหูดิง กราบภูเขา พวกเขารู้สึกตกใจเป็นจักจั่นในฤดูหนาวหวังหลินกวาดดวงตาของเขาเหนือพวกเขา และถามว่า : " อ๋อ ไม่ตั้วเซี้ยพรรคใหญ่มีหยวนยิ่งปลูกบนเวที "มู น่านรีบกล่าวว่า " ไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวตั้วเซี้ยนิกาย แม้แต่ภายในรัศมีเป็นล้านไมล์จาก nandou เมือง ไม่มีหยวนหยินที่มีเวที ทำไมรุ่นพี่เหล่านั้นอาจจะชอบสถานที่แบบนี้ พวกเขาชอบที่จะย้ายไปรอบ ๆเพิ่มเติมภายในประเทศ " .หวังหลินจ้องมองหมูน่าน เมื่อถูกมองแบบนี้ หมูน่านรู้สึกขาสั่น หวังหลินถาม : " อะไรคือระดับของการเพาะปลูกของโต้วเซี้ยนิกายมาสเตอร์ ? "มูเป่ยรีบก้าวไปข้างหน้าและตอบสุภาพ " บรรพบุรุษของเรา โต้วเซี้ยนิกายอาจารย์ได้ถึงกลางเดือนพี่แดน ขั้นตอนในการ มีรายงานว่าเขาควรจะพร้อมที่จะทำลายและป้อน " เวทีสายหวังหลิน sneered ในหัวใจของเขา ดวงตาของเขาเป็นประกายอย่างเฉยเมย เขากล่าวว่า : " คุณสองนำทางให้ตั้วเซี้ยนิกายสำนักงานใหญ่ " .