“Ah, you’re the sentient rain that

“Ah, you’re the sentient rain that fell in the third month of the Yiding year of the ancient Gu calendar. You fell onto my back… and became a lake.”

The young girl smiled and nodded. Then she looked toward Meng Hao and winked.

Meng Hao took a deep breath. Now he finally understood the meaning of the girl’s strange name.

Patriarch Reliance let out a cold snort. He looked at the little girl and then stared off into the sky. Meng Hao followed his gaze and caught sight of what appeared to be an indistinct blood-colored figure.

The figure clasped hands and bowed in respect to Patriarch Reliance, then disappeared.

Patriarch Reliance lowered his head once more and looked at Meng Hao. “Very well, Meng Hao. In the future, keep your distance from me!” He blew a breath out of his mouth, causing Meng Hao to fly up into the air. Buffeted by a glowing black wind, Meng Hao was tossed out of the State of Zhao to land on the edge of the massive hole in the earth.

“Son of a bitch! I can’t even look at him. In my life, I’ll never recognize him as my master. I’m out of here. The further away the better. He’ll never find me. As for the treasures of mine that he took, fine, consider them payment. All of our debts are settled. In this way, my heart can rest at ease and I can continue to practice Cultivation.” His eyes flickered, and then his body turned. Meng Hao watched as the colossal turtle, carrying the State of Zhao on his back, transformed into a massive beam of prismatic light… and then disappeared over the horizon.

He appeared to be heading in the direction of the Milky Way Sea. Perhaps this was why legends arose of an island of Immortals. If one searched for it, it could never be found. But when it appeared, anyone who stepped foot on it would find that it was a nation inhabited by mortals.

It was, of course, the State of Zhao.

Some time passed, and eventually the skies grew calm once again. Meng Hao stood there looking down at the deep, gaping hole. Then he looked off silently in the direction in which Patriarch Reliance had disappeared.

Time passed, and rain began to fall. It fell with urgency, slowly flowing down into the massive pit left by the State of Zhao. Many years later, this area would turn into a sea.

Standing amidst the sheets of falling rain, Meng Hao let out a long sigh. Images from the past several days flashed through his mind. It all seemed virtually inconceivable. Thinking upon it all, it seemed a dream-like fantasy.

The State of Zhao was gone…. Meng Hao looked around at the rain, then up into the hazy sky. He contemplated his life during the past four years.

“I started out as a scholar…” he murmured. “My life is like snow. I can only exist in winter. I can yearn for the summer of the mortal world, but that is not my life anymore….” After a long time passed, he turned. Surrounded by the falling rain, he once again began to trod a road which led away from his roots.

He struck a lonely figure amidst the rain. Eventually, he seemed to merge into it. Even if a hot wind blew over him, it would do nothing to disperse him. Because this was his life.

Life is comprised of one experience after another. Or, you could say that life is comprised of many experiences. Different experiences lead to different lives; if you experience a cold bitter wind, you will become snow. If you experience scorching heat, you will become rain….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Ah คุณสายฝนที่ตกในเดือนสามของปี Yiding ปฏิทินกูโบราณ รู้สึก คุณล้มลงบนหลังของฉัน... และกลายเป็น ทะเลสาบ"เด็กสาวยิ้ม และเลยต้อง เธอมองขึ้นไปเมงเฮา แล้ว winkedเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้ เขาก็เข้าใจความหมายของชื่อแปลกของหญิงสาวพึ่งพระให้ออก snort เป็นเย็น เขามองไปที่สาวน้อย และจ้องออกสู่ท้องฟ้า เมงเฮาตามสายตาของเขา และจับสายตาของสิ่งที่ปรากฏจะ มีรูปเลือดสีไม่ชัดรูป clasped มือ และโค้งคำนับในไหว้พระพึ่ง แล้วหายไปพระพึ่งลงศีรษะของเขาอีกครั้ง และดูห้าวเมง "ดี เฮาเมง ในอนาคต รักษาระยะห่างของจากฉัน" เขาพัดลมหายใจจากปากของเขา เมงเฮาบินขึ้นไปในอากาศก่อให้เกิด ซัดกระทบกับลมดำเร่าร้อน เมงเฮาถูกจับโยนจากรัฐ Zhao ที่ดินบนขอบของหลุมขนาดใหญ่ในโลก"ลูกชายของ a เลว แม้ฉันไม่สามารถมองที่เขา ในชีวิตของฉัน ฉันจะไม่เคยรู้จักเขาเป็นหลักของฉัน ผมออกจากที่นี่ ห่างออกไปดีกว่า เขาจะไม่เคยเจอ ส่วนสมบัติของฉันที่เขาเอา ปรับ พิจารณาให้ชำระเงิน หนี้สินทั้งหมดจะถูกตัดสิน ในวิธีนี้ หัวใจของฉันก็สบายใจ และผมยังฝึกเพาะปลูก" Flickered ตาของเขา และจากนั้น ร่างกายของเขาเปิด เมงเฮาดูเป็นเต่าขนาดมหึมา รัฐ Zhao บนเขากลับ กลายเป็นลำใหญ่แสงเดอะวัน... และจากนั้น หายไปเหนือขอบฟ้าเขาดูเหมือนจะดำเนินรอยตามทิศทางของทางช้างเผือก บางทีนี่คือเหตุผลที่ตำนานการเกิดขึ้นของการเกาะอมตะ ถ้าหนึ่งค้นหามัน มันไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏตัว ทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่า มันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่ โดยปุถุชนได้ แน่นอน รัฐ Zhaoเวลาผ่านไป และในที่สุดท้องฟ้าเติบโตความสงบอีกครั้ง เมงเฮามียืนมองลงลึก หลุมที่อ้าปากค้าง แล้ว เขาดูปิดอยู่เบื้องหลังในทิศทางที่พึ่งพระหายไปเวลาผ่านไป และฝนเริ่มตกลง มันตกกับความเร่งด่วน ไหลช้าลงในหลุมใหญ่ซ้าย โดยรัฐ Zhao หลายปีต่อมา พื้นที่นี้จะเปลี่ยนเป็นทะเลยืนท่ามกลางสายฝนแผ่น เมงเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันผ่านมาประกายผ่านจิตใจของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด เหมือนจินตนาการเหมือนฝันรัฐ Zhao ก็หายไป... เฮา เมงมองรอบเวลาฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าฟ้าหลัว เขาครุ่นคิดถึงชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีผ่านมา"ผมเริ่มออกเป็นเป็นนักวิชาการ..." เขา murmured " ชีวิตของฉันก็เหมือนหิมะ ฉันสามารถมีอยู่ในฤดูหนาวเท่านั้น ฉันสามารถใคร่ในฤดูร้อนโลกมนุษย์ แต่ไม่ใช่ชีวิตของฉันอีกต่อไป..." หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เขาหัน ท่ามกลางฝนตก เขาอีกครั้งเริ่มเหยียบถนนซึ่งห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุด เขาดูเหมือนจะผสานลงในมัน แม้ว่าลมร้อนพัดผ่านเขา มันจะทำอะไรให้เขากระจาย เพราะนี่เป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยหนึ่งประสบการณ์หลังจากที่อื่นด้วย หรือ คุณสามารถพูดว่า ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างทำให้ชีวิตแตกต่างกัน หากคุณพบลมหนาวขม คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบฟิต คุณจะกลายเป็นฝน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อาคุณฝนมีชีวิตที่ลดลงในเดือนที่สามของปี Yiding ของปฏิทิน Gu โบราณ คุณตกลงไปบนหลังของฉัน ... และกลายเป็นทะเลสาบ. " เด็กสาวยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเธอก็มองไปทางเม้ง Hao และเชื่อมโยง. เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของชื่อแปลกของหญิงสาว. พระสังฆราชพึ่งให้ออก Snort เย็น เขามองไปที่สาวน้อยแล้วจ้องมองออกไปบนท้องฟ้า เม้งเฮาตามสายตาของเขาและจับสายตาของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นรูปเลือดสีไม่ชัด. ร่างประสานมือและโค้งคำนับในส่วนที่เกี่ยวกับพระสังฆราชพึ่งหายไปแล้ว. พระสังฆราชพึ่งลดลงหัวของเขาอีกครั้งและมองไปที่เม้งเฮา "ดีมากเม้งเฮา ในอนาคตการรักษาระยะห่างของคุณจากฉัน! "เขาพ่นลมออกมาจากปากของเขาก่อให้เกิดเม้งเฮาจะบินขึ้นไปในอากาศ buffeted โดยลมสีดำแจ่มเม้งเฮาก็ถูกโยนออกมาจากรัฐ Zhao ไปยังดินแดนบนขอบของหลุมขนาดใหญ่ในแผ่นดินโลก. "ไอ้บ้า! ฉันจะไม่ได้มองไปที่เขา ในชีวิตของฉันฉันจะไม่รู้จักเขาในฐานะเจ้านายของฉัน ฉันออกไปจากที่นี่ ห่างไกลที่ดีกว่า เขาจะไม่เคยพบฉัน ในฐานะที่เป็นสมบัติของฉันว่าเขาเอามาปรับพิจารณาให้การชำระเงิน ทั้งหมดของหนี้ของเราจะตัดสิน ด้วยวิธีนี้หัวใจของฉันสามารถพักผ่อนได้อย่างสะดวกสบายและฉันยังคงสามารถที่จะฝึกการเพาะปลูก. "ดวงตาของเขา flickered และแล้วร่างกายของเขาหัน เม้งเฮาดูเป็นเต่าขนาดมหึมาแบกรัฐ Zhao บนหลังของเขากลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ของแสงรุ้ง ... และแล้วก็หายไปเหนือเส้นขอบฟ้า. เขาดูเหมือนจะมุ่งไปในทิศทางของทางช้างเผือกทะเล บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เกิดขึ้นตำนานของเกาะอมตะ หากหนึ่งในการค้นหามันอาจจะไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏตัวทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่ามันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่โดยปุถุชน. มันเป็นของหลักสูตรรัฐ Zhao. บางเวลาที่ผ่านไปและในที่สุดท้องฟ้าเติบโตสงบอีกครั้ง เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นมองลงมาที่ลึกหลุมเหวอะ จากนั้นเขาก็มองออกไปเงียบ ๆ ในทิศทางที่พระสังฆราชพึ่งได้หายไป. เวลาผ่านไปและมีฝนเริ่มตก มันลดลงอย่างเร่งด่วนช้าไหลลงไปในหลุมขนาดใหญ่ที่เหลือจากรัฐ Zhao หลายปีต่อมาบริเวณนี้จะกลายเป็นทะเล. ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นฝนตกเม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมาผ่านประกายความคิดของเขา ทุกอย่างดูเหมือนแทบไม่น่าเชื่อ คิดกับมันทุกอย่างที่มันดูเหมือนจินตนาการเหมือนฝัน. รัฐ Zhao ก็หายไป ... เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ที่ฝนตกแล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าสลัว เขาครุ่นคิดชีวิตของเขาในช่วงที่ผ่านมาสี่ปีที่ผ่านมา. "ผมเริ่มต้นจากการเป็นนักวิชาการ ... " เขาบ่นอยู่ "ชีวิตของฉันเหมือนหิมะที่โปรยปราย ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันจะโหยหาช่วงฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่ที่ไม่ได้เป็นชีวิตของฉันอีกต่อไป ... . "หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหัน ล้อมรอบไปด้วยฝนตกเขาอีกครั้งเริ่มที่จะเหยียบถนนซึ่งนำออกไปจากรากของเขา. เขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุดเขาก็ดูเหมือนจะผสานเข้ากับมัน แม้ว่าลมร้อนพัดมากกว่าเขาก็จะทำอะไรเขาจะแยกย้ายกันไป เพราะนี่คือชีวิตของเขา. ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือคุณอาจจะบอกว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสกับลมหนาวคุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบเปรี้ยงร้อนคุณจะกลายเป็นฝน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ๊ะ คุณมีความรู้สึก ฝนที่ตกในเดือนที่สามของปีของปฏิทิน yiding กูโบราณ เธอล้มลงบนหลังของฉัน . . . และกลายเป็นทะเลสาบ .หญิงสาวยิ้มและพยักหน้า แล้วเธอก็มองไปทาง เมิ่งฮ่าวและ วิ้งเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้เขาก็เข้าใจความหมายของการเป็นผู้หญิง ชื่อประมุขพึ่งปล่อยออกมาสูดอากาศเย็น เขาเฝ้ามองเด็กหญิงน้อยๆ แล้วจ้องมองออกไปในท้องฟ้า เมิ่งฮ่าวตามสายตาของเขาและเห็นสิ่งที่ปรากฏเป็นรูปสีเลือด . .รูปมือที่กุมยังต้องก้มหัวให้กับประมุขและความเชื่อมั่น แล้วหายตัวไปประมุขการก้มหัวอีกครั้งและมองที่เมิ่งเฮ่า " ดีมาก เมิ่งฮ่าว ในอนาคต ให้ห่างจากฉัน ! " เขาเป่าลมหายใจออกจากปากของเขา ทำให้เมิ่งเฮ่าบินขึ้นไปในอากาศ โบยตีโดยพายุดำเรือง เมิ่งฮ่าวถูกโยนออกจากรัฐจ้าวที่ดินบนขอบของหลุมใหญ่ในแผ่นดิน" ไอ้บ้า ! ฉันไม่สามารถแม้แต่จะมองเขา ในชีวิตของฉัน ฉันจะไม่มีวันยอมรับเขาเป็นเจ้านายของฉัน ผมจะออกไปจากที่นี่ ห่างไกลดีกว่า เขาจะไม่เจอฉัน เป็นสมบัติของข้า ที่เขาเอา ได้ พิจารณา เงิน ทั้งหมดของหนี้ของเราจบลง ในวิธีนี้ , หัวใจฉันคงสบายใจขึ้น และผมก็ยังคงฝึกการปลูก " ดวงตาของเขาริบหรี่ลง และร่างกายเขาก็เปลี่ยน เมิ่งฮ่าวดูเต่ายักษ์แบก รัฐจ้าว บนหลังของเขา กลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ของแท่งปริซึมแสง . . . และก็หายไปในขอบฟ้า .เขาปรากฏตัวขึ้นที่จะมุ่งไปในทิศทางของทางช้างเผือกที่ทะเล บางทีนี่คือเหตุผลที่ตำนานเกิดขึ้นของเกาะที่เป็นอมตะ ถ้าใครตามหา มันอาจจะไม่ถูกพบ แต่เมื่อมันปรากฏขึ้น ใครเหยียบเท้ามัน จะพบว่า มันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่โดยมนุษย์มันเป็น แน่นอน รัฐจ้าวเวลาผ่านไป และในที่สุดท้องฟ้าก็สงบลงอีกครั้ง เมิ่งเฮ่ายืนมองลงไปที่รูลึก . แล้วเขาก็มองออกไปอย่างเงียบ ๆในทิศทางที่ท่านพึ่งหายเวลาผ่านไป ฝนเริ่มตก มันตกอยู่กับความเร่งด่วน ค่อยๆไหลลงไปในหลุมใหญ่ด้านซ้าย โดยรัฐจ้าว หลายปีต่อมา พื้นที่นี้จะกลายเป็นทะเลยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นของฝนที่ตกลงมา เมิ่งฮ่าวถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมา แวบเข้ามาในความคิดของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด , มันดูเหมือนฝันชอบจินตนาการรัฐจ้าวก็หายไป . . . . . . . เมิ่งฮ่าวมองไปรอบ ๆที่ฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้ามืดมน เขาคิดว่าชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา" ฉันเริ่มต้นจากการเป็นบัณฑิต . . . . . . . " เขาพึมพำ " ชีวิตก็เหมือนหิมะ ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันโหยหาฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่นั่นไม่ใช่ชีวิตของฉันอีกต่อไปแล้ว . . . . . . . " หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาเปลี่ยน ล้อมรอบไปด้วยสายฝน เขาอีกครั้งเริ่มที่จะ trod ถนนซึ่งนำห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปโดดเดี่ยวท่ามกลางสายฝน ในที่สุด ดูเหมือนเขาจะกลืนลงไป ถ้าลมร้อนที่พัดผ่านเขาไป มันก็ไม่ได้กระจายเลย เพราะมันเป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือ คุณไม่สามารถพูดได้ว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างกันนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสลมเย็นขม คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบความร้อนเปรี้ยง คุณจะกลายเป็นฝน . . . . . . .