4.2. Survival and weight gainLower

4.2. Survival and weight gain
Lower survival of C-fed prawn than pigmented dietfed prawn demonstrated that 3.2 mg kg_1 dietary carotenoid was insufficient to sustain prawn’s survival. The similar survival between prawns fed pigmented diets at different concentrations indicated that carotenoid supplemented at 100 mg kg_1 had no extra benefit on prawn’s survival compared with 50 mg kg_1. Yamada et al. (1990) also reported that M. japonicas fed with diets supplemented with astaxanthin (50~400 mg kg_1) had higher survival than those fed with a control diet. Chien and Jeng (1992) also found a positive correlation between survival and optimal pigment concentration in prawn tissue and suggested that pigment might play a role in improving the survival of prawn. Bordner et al. (1986) on the other hand pointed out that disregarding the concentration, as long as carotenoid was supplemented in the diet, the survival of crustacean would not be affected. In general, there is no positive effects observed on growth of penaeids fed with carotenoid supplemented diets (Yamada et al., 1990; Chien and Jeng, 1992; Negre-Sadargues et al., 1993; Liao et al., 1993; Mensaveta et al., 1993; Pan et al., 2001). A similar result was obtained in this study. In the study of Thongrod et al. (1995), however, an increase in growth was observed in P. monodon fed with increasing levels (5~300 mg kg_1) for 30 days. Petit et al. (1997) also found that dietary astaxanthin improved the growth rate and shortened the moulting cycle of M. japonicas postlarvae during 20-day rearing period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2 การอยู่รอดและการเพิ่มน้ำหนักลดความอยู่รอดของกุ้งที่เลี้ยง C มากกว่ากุ้งหมึก dietfed สาธิต carotenoid ที่อาหาร kg_1 3.2 mg ไม่เพียงพอเพื่อให้การอยู่รอดของกุ้ง รอดคล้ายระหว่างกุ้งได้รับอาหารที่มีสีที่ความเข้มข้นต่าง ๆ ระบุ carotenoid ที่เสริมที่ kg_1 100 mg มีไม่มีประโยชน์เพิ่มความอยู่รอดของกุ้งเมื่อเทียบกับ kg_1 50 mg ยามาดะและ al. (1990) ได้รายงานว่า japonicas เมตรเลี้ยง ด้วยอาหารที่เสริม ด้วย astaxanthin (50 ~ kg_1 400 mg) มีการอยู่รอดสูงกว่าเลี้ยง ด้วยอาหารที่ควบคุม เจียนและ Jeng (1992) นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างความอยู่รอดและความเข้มข้นของเม็ดสีที่ดีที่สุดในเนื้อเยื่อกุ้ง และแนะนำว่า เม็ดสีอาจมีบทบาทในการปรับปรุงความอยู่รอดของกุ้ง Bordner และ al. (1986) คงชี้ให้เห็นว่า โดยความเข้มข้น ตราบที่ carotenoid ที่เสริมในอาหาร ความอยู่รอดของครัสเตเชียนจะไม่ได้รับผลกระทบ ทั่วไป มีผลบวกไม่สังเกตในการเจริญเติบโตของ penaeids ที่เลี้ยง ด้วยอาหารสแตน carotenoid เสริม (ยามาดะและ al., 1990 เจียนและ Jeng, 1992 Negre Sadargues et al., 1993 เลี้ยว et al., 1993 Mensaveta et al., 1993 แพนและ al., 2001) ผลคล้ายได้รับในการศึกษานี้ ในการศึกษาของทองรอดและ al. (1995), อย่างไรก็ตาม การเพิ่มการเจริญเติบโตถูกพบใน P. monodon เลี้ยงกับเพิ่มระดับ (5 ~ 300 มก. kg_1) สำหรับ 30 วัน เพทิท et al. (1997) พบว่า astaxanthin อาหารอัตราการเติบโตที่ดีขึ้น และย่อลงวงจร moulting ของ M. japonicas postlarvae ช่วง 20 วันการเพาะเลี้ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 การอยู่รอดและน้ำหนักได้รับ
ความอยู่รอดของกุ้งลดลง C-เลี้ยงกุ้งกว่า dietfed สีแสดงให้เห็นว่า 3.2 มิลลิกรัม carotenoid อาหาร kg_1 ไม่เพียงพอที่จะรักษาความอยู่รอดของกุ้ง การอยู่รอดที่คล้ายกันระหว่างกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารเม็ดสีที่ความเข้มข้นที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่า carotenoid เสริมที่ 100 มิลลิกรัม kg_1 ไม่มีผลประโยชน์พิเศษในการอยู่รอดของกุ้งเมื่อเทียบกับ 50 มิลลิกรัม kg_1 ยามาดะและคณะ (1990) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าเอ็ม japonicas ที่เลี้ยงด้วยอาหารเสริมด้วย astaxanthin (50 ~ 400 มิลลิกรัม kg_1) มีการอยู่รอดสูงกว่าที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตรควบคุม เชียนและ Jeng (1992) นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความอยู่รอดและความเข้มข้นของเม็ดสีที่ดีที่สุดในเนื้อเยื่อของกุ้งและบอกว่าสีอาจมีบทบาทสำคัญในการปรับปรุงการอยู่รอดของกุ้ง BORDNER และคณะ (1986) ในมืออื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่าไม่คำนึงถึงความเข้มข้นตราบเท่าที่ carotenoid ถูกเสริมในอาหาร, การอยู่รอดของกุ้งจะไม่ได้รับผลกระทบ โดยทั่วไปจะมีผลในเชิงบวกไม่สังเกตเห็นการเจริญเติบโตของ penaeids ที่เลี้ยงด้วยอาหารเสริม carotenoid (ยามาดะและคณะ, 1990;. เชียนและ Jeng 1992;. Negre-Sadargues et al, 1993; เหลียว et al, 1993;. Mensaveta และ อัล. 1993;. แพน, et al, 2001) ผลที่คล้ายกันที่ได้รับในการศึกษานี้ ในการศึกษาของทองรอดและคณะ (1995) แต่เพิ่มขึ้นในการเจริญเติบโตพบว่าในอาหารกุ้งกุลาดำที่มีระดับที่เพิ่มขึ้น (5 ~ 300 มิลลิกรัม kg_1) เป็นเวลา 30 วัน Petit และคณะ (1997) ยังพบว่า astaxanthin อาหารดีขึ้นอัตราการเจริญเติบโตและสั้นลงวงจรการลอกคราบของ M. japonicas ระยะ postlarvae ในช่วงระยะเวลาการเลี้ยง 20 วัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . ความอยู่รอดและการเพิ่มน้ำหนัก
ลดการอยู่รอดของ c-fed กุ้งกว่าสี dietfed กุ้งพบว่า 3.2 มก. kg_1 อาหารแคโรทีนเพียงพอเพื่อรักษาความอยู่รอดของกุ้ง . ที่คล้ายกันการอยู่รอดระหว่างกุ้งที่ได้รับอาหารที่ความเข้มข้นต่างๆ พบว่าเม็ดสีแคโรทีนเสริมที่ 100 kg_1 มก. ไม่มีผลประโยชน์พิเศษในการอยู่รอดของกุ้งเมื่อเทียบกับ 50 kg_1 มิลลิกรัมยามาดะ et al . ( 1990 ) ยังมีรายงานว่าม. japonicas เลี้ยงด้วยอาหารที่เติมแอสทาแซนทิน ( 50 ~ 400 มก. kg_1 ) มีการอยู่รอดสูงกว่าป้อนด้วยการควบคุมอาหาร และเชียน Jeng ( 1992 ) นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการอยู่รอดและความเข้มข้นของเม็ดสีที่ดีที่สุดในเนื้อกุ้ง และเสนอแนะว่า สีอาจมีบทบาทในการปรับปรุงการอยู่รอดของกุ้ง bordner et al .( 1986 ) ในมืออื่น ๆที่ชี้ให้เห็นว่าเรื่องสมาธิ ตราบใดที่แคโรทีนเสริมในอาหาร , การอยู่รอดของครัสเตเชียน จะไม่ได้รับผลกระทบ โดยทั่วไปไม่มีผลในเชิงบวกที่พบในการเจริญเติบโตของ penaeids ที่ได้รับแคโรทีนเสริมอาหาร ( ยามาดะ et al . , 1990 ; และเจียน Jeng , 1992 ; negre sadargues et al . , 1993 ; เหลียว et al . , 1993 ; mensaveta et al . ,1993 ; แพน et al . , 2001 ) ผลที่คล้ายกันได้ในการศึกษานี้ ในการศึกษา thongrod et al . ( 1995 ) แต่เพิ่มขึ้นในการเจริญเติบโตพบในกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงด้วยการเพิ่มระดับ ( 5 ~ 300 มก. kg_1 ) เป็นเวลา 30 วัน Petit et al . ( 1997 ) ยังพบว่าอาหารเสริมแอสทาแซนทินการปรับปรุงอัตราการเจริญเติบโตและการลอกคราบสั้นลงวงจรของม. japonicas ? ระหว่างวันที่ 20
เลี้ยงนาน .