With this in mind, I draw your atte

With this in mind, I draw your attention to the extreme right of figure 4-3. Look at the period 1995 through early 1999, during which price rose well above Shiller’s estimate of fundamental value. Note that figure 4-3 ends in January 1999, at which time the dividend yield on the S&P 500 had fallen further, to 1.26 percent. The trailing P/E stood at a record 32.7!
Like Campbell and shille, some Wall Street strategists also placed the market’s rise of 1995 and 1996 in historical context. For example, Edward Kerschner, a strategist at Paine Webber, had been bullish during the market’s climb in 1995 and 1996 but then turned bearish. In a June 1997 article that appeared in Barron’s he stated, “In’87 the market went to 135 percent of fair value, and in’73 we got to 155 percent of fair value’’ Kerschner went on to note that according to his P/E model, the market was 15 percent overvalued, making it the third most expensive market in a quarter of a century.
In a related vein, Charles Lee, James Myers, and Bhaskaran Swaminathan (1999) devised an intrinsic of the Dow Jones In dustrial Average besed upon the book-to-market ratio,the long-term return on equity, expected earnings growth, and interest rates. In mid June of 1997,when Kerschner indicated that the market was 15 percent overvalued, the Lee-Myers-Swaminathan measure indicated that the Dow was 42 percent overvalued
Kerschner har not been as steadfast in his stated view as some aca-demic scholars have been. Strategists are subject to different pressures than scholars. During strong bull markets, bears become unpopular on Wall Steet. In early 1999,as the P/E 0f the S&P 500 hit a record

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับจิตใจนี้ ฉันวาดความสนใจไปด้านขวาสุดของรูป 4-3 ดูที่ระยะ 1995 ถึงปี 1999 ต้น ในราคาที่สูงกว่าของ Shiller ประเมินมูลค่าพื้นฐานดี หมายเหตุที่ 4-3 สิ้นสุดลงในเดือน 1999 มกราคม ในขณะที่ผลตอบแทนเงินปันผลใน S&P 500 ได้ตกลงเพิ่มเติม ร้อยละ 1.26 P/E ต่อท้ายอยู่ที่ระเบียน 32.7 !
เช่นแคมป์เบลและ shille วอลล์สตรีท strategists บางยังวางของตลาดขึ้น 1995 และ 1996 ในบริบททางประวัติศาสตร์ ตัวอย่าง เอ็ดเวิร์ด Kerschner ยุทธศาสตร์การหลีกที่เวบเบอร์ Paine มีการรั้นในระหว่างการปีนของตลาดใน 1995 และ 1996 แต่เปิดแล้ว หยาบคาย ในเดือน 1997 มิถุนายนบทความ ที่ปรากฏในของมุ่งเขากล่าว "' 87 ตลาดไปร้อยละ 135 ของธรรม และ ' 73 เราได้ร้อยละ 155 ของธรรม '' Kerschner ก็จะทราบว่า ตามแบบจำลองของเขา P/E ตลาดเป็น 15 เปอร์เซ็นต์ overvalued ทำตลาดแพงสุดสามในสี่ของศตวรรษ
ในหลอดเลือดดำที่เกี่ยวข้อง ชาร์ลส์ลี เจมส์ไมเออร์ และ Bhaskaran Swaminathan (1999) ชิ้น intrinsic ของดาวโจนส์ใน dustrial เฉลี่ย besed ตามอัตราส่วนบัญชีการตลาด,ผลตอบแทนระยะยาวในหุ้น คาดกำไรเติบโต และอัตราดอกเบี้ย ในกลางเดือนมิถุนายนของปี 1997 เมื่อ Kerschner บ่งชี้ว่า ตลาดร้อยละ 15 overvalued วัดลีไมเยอร์-Swaminathan ระบุว่า ดาวที่เป็นร้อยละ 42 overvalued
ฮาร์ Kerschner ไม่เป็น steadfast ในมุมมองของเขาระบุเป็นนักวิชาการ aca demic บางคนได้รับการ Strategists อยู่ภายใต้ความดันแตกต่างกว่านักวิชาการ ในระหว่างที่ตลาดวัวแข็งแรง หมีเป็นกฏหมายบนผนัง Steet ในช่วงปี 1999 เป็น P/E 0f S&P 500 ตีข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับในใจผมดึงความสนใจของคุณไปทางขวาสุดของรูปที่ 4-3 มองไปที่ระยะเวลาปี 1995 ถึงต้นปี 1999 ในระหว่างที่ราคาปรับตัวเพิ่มขึ้นสูงกว่าประมาณการ Shiller ของมูลค่าพื้นฐาน หมายเหตุ: รูปที่ 4-3 จบลงในเดือนมกราคมปี 1999 เวลาที่อัตราเงินปันผลตอบแทนที่ S & P 500 ลดลงได้อีกร้อยละ 1.26 ต่อท้าย P / E อยู่ที่ 32.7 บันทึก!
เช่นเดียวกับแคมป์เบลและ shille บางยุทธศาสตร์วอลล์สตรีทยังวางเพิ่มขึ้นของตลาดของปี 1995 และปี 1996 ในบริบททางประวัติศาสตร์ ตัวอย่างเช่นเอ็ดเวิร์ด Kerschner ยุทธศาสตร์ที่พายน์เว็บเบอร์ได้รับรั้นในระหว่างการปีนของตลาดในปี 1995 และ 1996 แต่จากนั้นก็หันหยาบคาย ในบทความมิถุนายน 1997 ที่ปรากฏในบาร์รอนของเขารับรู้ "In'87 ตลาดไปร้อยละ 135 ของมูลค่ายุติธรรมและ in'73 เราได้ร้อยละ 155 ของมูลค่ายุติธรรม'' Kerschner ไปที่จะต้องทราบว่าตามที่เขา P / รุ่น E ตลาดอยู่ที่ร้อยละ 15 overvalued ทำให้ตลาดมีราคาแพงที่สุดในช่วงไตรมาสที่สามของศตวรรษที่
ในหลอดเลือดดำที่เกี่ยวข้องกับชาร์ลส์ลีเจมส์ไมเออร์และ Bhaskaran Swaminathan (1999) วางแผนที่แท้จริงของ Dow Jones ใน dustrial เฉลี่ย Besed เมื่ออัตราส่วนหนังสือการตลาดผลตอบแทนระยะยาวในตราสารทุนการเติบโตของกำไรที่คาดหวังและอัตราดอกเบี้ย ในกลางเดือนมิถุนายน 1997 เมื่อ Kerschner ชี้ให้เห็นว่าตลาดที่ร้อยละ 15 overvalued, วัดลีไมเออร์-Swaminathan ชี้ให้เห็นว่าดาวโจนส์ร้อยละ 42 overvalued
Kerschner ฮ่าไม่ได้เป็นความมั่นคงที่ระบุไว้ในมุมมองของเขาในฐานะนักวิชาการ aca-demic บางคนได้รับ . ยุทธศาสตร์อาจมีแรงกดดันที่แตกต่างกันกว่านักวิชาการ ในช่วงตลาดวัวที่แข็งแกร่งหมีกลายเป็นที่นิยมใน Wall Steet ในต้นปี 1999 ในขณะที่ P / E 0f S & P 500 ตีบันทึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับนี้ในใจ ฉันดึงความสนใจของคุณไปยังด้านขวาสุดของรูป 4-3 . ดูช่วงปี 1995 ผ่านช่วงต้นปี 1999 ในช่วงที่ราคากุหลาบเหนือชิลเลอร์ของประมาณการมูลค่าพื้นฐาน หมายเหตุ รูปที่ 4-3 สิ้นสุดในเดือนมกราคมปี 1999 ที่ผลตอบแทนจากเงินปันผลใน s & P 500 ได้ลดลงต่อไปถึง 1.26 เปอร์เซ็นต์ ต่อท้าย P / E อยู่ที่บันทึกห่าง !
ชอบ Shille แคมป์เบลและ ,บางยุทธศาสตร์ Wall Street ยังวางของตลาดที่เพิ่มขึ้นของปี 2538 และ 2539 ในบริบททางประวัติศาสตร์ ตัวอย่างเช่น เอ็ดเวิร์ด kerschner เป็นกุนซือที่เพน เว็บเบอร์ ได้รับรั้นในตลาดปีนในปี 1995 และ 1996 แต่ได้เปลี่ยนเป็นขาลง ในบทความที่ปรากฏในมิถุนายน 1997 บารอน เขากล่าวว่า " ใน '87 ตลาดไป 135 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่ายุติธรรมและใน '73 เราได้ 155 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่ายุติธรรม ' ' kerschner ก็จะทราบว่าตามเขา P / E รุ่น ตลาดคือ 15 เปอร์เซ็นต์เกินจริง ทำให้ตลาดที่แพงที่สุดใน 3 ไตรมาสของศตวรรษ .
ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเส้นเลือด ชาร์ลลี เจมส์ ไมเยอร์ และ bhaskaran swaminathan ( 1999 ) คิดแท้จริงของ Dow Jones ใน dustrial เฉลี่ย besed เมื่อหนังสือต่อตลาดผลตอบแทนระยะยาวในหุ้น คาดการเติบโตของกำไรและอัตราดอกเบี้ย ในเดือนมิถุนายนกลางของปี 1997 เมื่อ kerschner ระบุว่า ตลาดอยู่ที่ร้อยละ 15 overvalued , วัดลี ไมเยอร์ swaminathan พบว่าดาวเป็น 42 เปอร์เซ็นต์ overvalued
kerschner และไม่ได้ยึดมั่นในมุมมองของเขาว่าเป็น ACA เรียนนักวิชาการได้รับยุทธศาสตร์เป็นแรงกดดันที่แตกต่างกันมากกว่านักวิชาการ ในตลาดวัวแข็งแรง หมีกลายเป็นไม่เป็นที่นิยมบนผนัง steet . ในช่วงต้นปี 1999 เป็น P / E ของ S & P 500

ตีบันทึก