Mrs. Baroda was a little provoked t

Mrs. Baroda was a little provoked to learn that her husband expected his friend, Gouvernail, up to spend a week or two on the plantation.
They had entertained a good deal during the winter; much of the time had also been passed in New Orleans in various forms of mild dissipation. She was looking forward to a period of unbroken rest, now, and undisturbed tete-a-tete with her husband, when he informed her that Gouvernail was coming up to stay a week or two.
This was a man she had heard much of but never seen. He had been her husband's college friend; was now a journalist, and in no sense a society man or "a man about town," which were, perhaps, some of the reasons she had never met him. But she had unconsciously formed an image of him in her mind. She pictured him tall, slim, cynical; with eye-glasses, and his hands in his pockets; and she did not like him. Gouvernail was slim enough, but he wasn't very tall nor very cynical; neither did he wear eyeglasses nor carry his hands in his pockets. And she rather liked him when he first presented himself.
But why she liked him she could not explain satisfactorily to herself when she partly attempted to do so. She could discover in him none of those brilliant and promising traits which Gaston, her husband, had often assured her that he possessed. On the contrary, he sat rather mute and receptive before her chatty eagerness to make him feel at home and in face of Gaston's frank and wordy hospitality. His manner was as courteous toward her as the most exacting woman could require; but he made no direct appeal to her approval or even esteem.
Once settled at the plantation he seemed to like to sit upon the wide portico in the shade of one of the big Corinthian pillars, smoking his cigar lazily and listening attentively to Gaston's experience as a sugar planter.
"This is what I call living," he would utter with deep satisfaction, as the air that swept across the sugar field caressed him with its warm and scented velvety touch. It pleased him also to get on familiar terms with the big dogs that came about him, rubbing themselves sociably against his legs. He did not care to fish, and displayed no eagerness to go out and kill grosbecs when Gaston proposed doing so.
Gouvernail's personality puzzled Mrs. Baroda, but she liked him. Indeed, he was a lovable, inoffensive fellow. After a few days, when she could understand him no better than at first, she gave over being puzzled and remained piqued. In this mood she left her husband and her guest, for the most part, alone together. Then finding that Gouvernail took no manner of exception to her action, she imposed her society upon him, accompanying him in his idle strolls to the mill and walks along the batture. She persistently sought to penetrate the reserve in which he had unconsciously enveloped himself.
"When is he going--your friend?" she one day asked her husband. "For my part, he tires me frightfully."
"Not for a week yet, dear. I can't understand; he gives you no trouble."
"No. I should like him better if he did; if he were more like others, and I had to plan somewhat for his comfort and enjoyment."
Gaston took his wife's pretty face between his hands and looked tenderly and laughingly into her troubled eyes.
They were making a bit of toilet sociably together in Mrs. Baroda's dressing-room.
"You are full of surprises, ma belle," he said to her. "Even I can never count upon how you are going to act under given conditions." He kissed her and turned to fasten his cravat before the mirror.
"Here you are," he went on, "taking poor Gouvernail seriously and making a commotion over him, the last thing he would desire or expect."
"Commotion!" she hotly resented. "Nonsense! How can you say such a thing? Commotion, indeed! But, you know, you said he was clever."
"So he is. But the poor fellow is run down by overwork now. That's why I asked him here to take a rest."
"You used to say he was a man of ideas," she retorted, unconciliated. "I expected him to be interesting, at least. I'm going to the city in the morning to have my spring gowns fitted. Let me know when Mr. Gouvernail is gone; I shall be at my Aunt Octavie's."
That night she went and sat alone upon a bench that stood beneath a live oak tree at the edge of the gravel walk.
She had never known her thoughts or her intentions to be so confused. She could gather nothing from them but the feeling of a distinct necessity to quit her home in the morning.
Mrs. Baroda heard footsteps crunching the gravel; but could discern in the darkness only the approaching red point of a lighted cigar. She knew it was Gouvernail, for her husband did not smoke. She hoped to remain unnoticed, but her white gown revealed her to him. He threw away his cigar and seated himself upon the bench beside her; without a suspicion that she might object to his presence.
"Your husband told me to bring this to you, Mrs. Baroda," he said, handing her a filmy, white scarf with which she sometimes enveloped her head and shoulders. She accepted the scarf from him with a murmur of thanks, and let it lie in her lap.
He made some commonplace observation upon the baneful effect of the night air at the season. Then as his gaze reached out into the darkness, he murmured, half to himself:
"`Night of south winds--night of the large few stars!
Still nodding night--'"
She made no reply to this apostrophe to the night, which, indeed, was not addressed to her.
Gouvernail was in no sense a diffident man, for he was not a self-conscious one. His periods of reserve were not constitutional, but the result of moods. Sitting there beside Mrs. Baroda, his silence melted for the time.
He talked freely and intimately in a low, hesitating drawl that was not unpleasant to hear. He talked of the old college days when he and Gaston had been a good deal to each other; of the days of keen and blind ambitions and large intentions. Now there was left with him, at least, a philosophic acquiescence to the existing order--only a desire to be permitted to exist, with now and then a little whiff of genuine life, such as he was breathing now.
Her mind only vaguely grasped what he was saying. Her physical being was for the moment predominant. She was not thinking of his words, only drinking in the tones of his voice. She wanted to reach out her hand in the darkness and touch him with the sensitive tips of her fingers upon the face or the lips. She wanted to draw close to him and whisper against his cheek--she did not care what--as she might have done if she had not been a respectable woman.
The stronger the impulse grew to bring herself near him, the further, in fact, did she draw away from him. As soon as she could do so without an appearance of too great rudeness, she rose and left him there alone.
Before she reached the house, Gouvernail had lighted a fresh cigar and ended his apostrophe to the night.
Mrs. Baroda was greatly tempted that night to tell her husband--who was also her friend--of this folly that had seized her. But she did not yield to the temptation. Beside being a respectable woman she was a very sensible one; and she knew there are some battles in life which a human being must fight alone.
When Gaston arose in the morning, his wife had already departed. She had taken an early morning train to the city. She did not return till Gouvernail was gone from under her roof.
There was some talk of having him back during the summer that followed. That is, Gaston greatly desired it; but this desire yielded to his wife's strenuous opposition.
However, before the year ended, she proposed, wholly from herself, to have Gouvernail visit them again. Her husband was surprised and delighted with the suggestion coming from her.
"I am glad, chere amie, to know that you have finally overcome your dislike for him; truly he did not deserve it."
"Oh," she told him, laughingly, after pressing a long, tender kiss upon his lips, "I have overcome everything! you will see. This time I shall be very nice to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บาโรดานาง provoked เล็กน้อยเพื่อเรียนรู้ว่า สามีคาดว่าเพื่อนของเขา Gouvernail ค่าใช้สัปดาห์หรือ 2 ไร่ได้พวกเขามีบริการการจัดการที่ดีในช่วงฤดูหนาว มากเวลาก็ยังถูกส่งผ่านในนิวออร์ลีนส์ในรูปแบบต่าง ๆ ของอ่อนกระจาย เธอถูกมองไปข้างหน้าระยะเวลาไม่เสียหาย ตอนนี้ และ tete-a-tete อย่างมากกับสามี เมื่อเขาแจ้งเธอว่า Gouvernail ได้มาพักหนึ่งสัปดาห์หรือสองนี้เป็นคนที่เธอได้ยินมาก แต่ไม่เคยเห็น เขาได้สามีวิทยาลัยเพื่อน ตอนนี้นักข่าว และในไม่รู้สึกคนสังคมหรือ "คนเกี่ยวกับเมือง ซึ่งได้ บางที บางเหตุผลที่เธอไม่เคยได้พบเขา แต่เธอได้รับรูปภาพของเขาในใจของเธอ เธอภาพเขาสูง บาง ลลด แก้วตา และมือในกระเป๋าของเขา และเธอก็ชอบเขา Gouvernail บางมาก แต่เขาไม่สูงมาก หรือ ลลดมาก ไม่ได้เขาสวมแว่นตา หรือมือของเขามีเงินในกระเป๋าของเขา และเธอจะชอบเขาเมื่อเขาต้องนำเสนอตัวเองแต่ทำไมเขาชอบ เธออาจไม่อธิบายผ่านตัวเองเมื่อเธอบางส่วนพยายามที่จะทำ เธอไม่ได้เขาไม่มีของที่ยอดเยี่ยม และแนวโน้มลักษณะใดกาสตัน สามี มีมักมั่นใจเธอว่า เขาต้อง ดอก เขานั่งแทนที่จะปิดเสียง และครอบครัวก่อน eagerness chatty ของเธอเพื่อให้เขารู้สึกสะดวกสบายภายในบ้าน และ in face of ของกาสตันแฟรงค์ และอนุ ลักษณะของเขาว่าสุภาพไปเธอเป็นผู้หญิงเข้มงวดที่สุดต้องมี แต่เขาทำไม่อุทธรณ์โดยตรงอนุมัติหรือแม้แต่เห็นคุณค่าของเธอเมื่อตัดสินในไร่ที่เขาดูเหมือนจะชอบนั่งตามโก้กว้างในร่มเงาของเสา Corinthian ใหญ่ บุหรี่ซิการ์เขามูม และสดับตรับฟังประสบการณ์ของกาสตันเป็นกระถางต้นไม้เป็นน้ำตาล"นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกชีวิต, " เขาจะส่ง ด้วยความลึก เป็นอากาศที่กวาดข้ามน้ำตาลคนนั้นกอดเขา ด้วยสัมผัส velvety ความอบอุ่น และหอม มันใจเขาให้ได้รับเงื่อนไขที่คุ้นเคยกับสุนัขขนาดใหญ่ที่มาเขา ถูตัวเอง sociably กับขาของเขา เขาไม่เลี้ยงปลา และแสดง eagerness ออกไป และฆ่า grosbecs เมื่อกาสตันเสนอทำไม่บุคลิกของ Gouvernail พิศวงนางบาโรดา แต่เธอชอบเขา จริง ๆ เขาเป็นคนน่ารัก เป็นอันตรายน้อย หลังจากไม่กี่วัน เมื่อเธอสามารถเข้าใจเขาดีขึ้นกว่าตอนแรก เธอให้ผ่านเป็นที่พิศวง และยังคง piqued ไม่ อารมณ์นี้ เธอทิ้งสามีและแขกของเธอ ส่วนใหญ่ คนเดียวกัน แล้ว หาว่า Gouvernail เอาไม่มีลักษณะของข้อยกเว้นการกระทำของเธอ เธอบังคับสังคมของเธอเมื่อเขา มาพร้อมกับเขาในทุกการใช้งานของเขาไปยังโรงสีและเดินตาม batture เธอสามารถขอเข้าสำรองซึ่งเขาได้รับขัดเอง"เมื่อเขาจะไป - เพื่อนได้อย่างไร" เธอวันหนึ่งถามสามีของเธอ "ในส่วนของฉัน เขายางผม frightfully""ไม่ใช่สำหรับเป็นสัปดาห์ได้ รัก ผมไม่เข้าใจ เขาให้ปัญหาไม่""หมายเลขควรชอบเขาดีกว่าถ้าเขาไม่ได้ ถ้าเขามี มากกว่าคนอื่น และมีการวางแผนค่อนข้างสะดวกสบายและความเพลิดเพลินของเขา"กาสตันเอาใบหน้าสวยของภรรยาระหว่างมือของเขา และมองละม่อม และเก่งกาจเป็นเธอปัญหาสายตาพวกเขาถูกทำให้บิตของน้ำ sociably กันในห้องแต่งตัวของนางบาโรดา"คุณจะเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เบลล์มา เขากล่าวกับเธอ "แม้ฉันสามารถไม่เคยนับจำนวนเมื่อไรคุณจะไปดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่ให้" เขารั้งเธอ และหันไปยึดเขาคราแวทก่อนกระจก"นี่คุณเป็น เขาก็ "การ Gouvernail ยากจนอย่างจริงจัง และทำการหลีกหนีความวุ่นวายบนเขา สิ่งสุดท้ายที่เขาจะต้องการ หรือคาดหวัง""หลีกหนีความวุ่นวาย" เธอ hotly resented "เหลวไหล วิธีคุณสามารถพูดสิ่ง หลีกหนีความวุ่นวาย แน่นอน ได้ รู้ คุณกล่าวว่า เขาฉลาด""เพื่อให้เขาได้ แต่เพื่อนดีรันลง โดย overwork ขณะนี้ จึงถามเขาที่นี่ผ่อน ""คุณใช้ว่าเขาเป็นคนของความคิด เธอโต้ว่า unconciliated "คาดว่าเขาจะสนใจ น้อย ฉันจะไปเมืองในตอนเช้าจะมีสปริงของฉันชุดติดตั้ง แจ้งให้ทราบเมื่อนาย Gouvernail หาย ผมจะได้ที่ Octavie ป้าของฉัน"คืนนั้นเธอไป และนั่งคนเดียวเมื่อผู้พิพากษาที่ยืนใต้ต้นไม้สดโอ๊คที่ขอบของกรวดเดินเธอไม่เคยได้รู้จักความคิดของเธอหรือความตั้งใจของเธอนั้นสับสน เธอสามารถรวบรวมอะไรจากพวกเขาแต่ความรู้สึกของความจำเป็นทั้งหมดเพื่อออกจากบ้านในตอนเช้านางบาโรดาได้ยินอย่างที่ถูกกระทืบกรวด แต่สามารถที่มองเห็นในความมืดเพียงจุดแดง approaching ของซิการ์ที่กระจก เธอรู้ว่า มันเป็น Gouvernail สำหรับสามีไม่สูบบุหรี่ไม่ เธอหวังยังจำเริญ แต่ชุดของเธอสีขาวเปิดเผยเธอกับเขา เขาโยนเก็บซิการ์ของเขา และนั่งเองตามม้านั่งข้างเธอ ไม่ มีความสงสัยที่ว่า เธออาจวัตถุการสถิตอยู่ของพระองค์"สามีของคุณบอกผมให้นี้คุณ นางบาโรดา เขากล่าวว่า handing ฝ้าเนื่อง ขาวผ้าพันคอที่เธอบางครั้งขัดหัวและไหล่ของเธอเธอ เธอยอมรับผ้าพันคอจากเขากับเมอร์เมอร์ของขอบคุณ และปล่อยให้มันนอนอยู่บนตักของเธอเขาทำบางเป็นธรรมดาสังเกตตามผล baneful ของอากาศยามค่ำคืนในฤดูกาล จากนั้นเป็นสายตาของเขาถึงออกมาในความมืด เขา murmured ครึ่งพระองค์:"' คืนใต้พัน - คืนดาวน้อยใหญ่ยัง nodding คืน- ' "เธอทำไม่ตอบเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวนี้การคืน ที่ แท้จริง ไม่อยู่ที่เธอGouvernail ได้ในรู้สึกคน diffident สำหรับเขาไม่ใช่คนประหม่า รอบระยะเวลาของเขาของสงวนไม่รัฐธรรมนูญ แต่ผลของอารมณ์นั้น สำรองห้องพักที่มีบาโรดานาง ความเงียบของเขาหลอมครั้งเขาพูดได้อย่างอิสระ และจึงต่ำ hesitating drawl ที่ไม่ฟังไม่ เขาพูดวันวิทยาลัยเก่าเมื่อเขาและกาสตันได้รับการจัดการที่ดีกัน วันของความทะเยอทะยานกระตือรือร้น และตาบอดและความตั้งใจมาก ตอนนี้ มีที่เหลือกับเขา น้อย acquiescence philosophic ใบสั่งที่มีอยู่ - เพียงความปรารถนาที่จะได้รับอนุญาตให้มี ตอนนี้ แล้ว whiff เล็ก ๆ ของชีวิตที่แท้จริง เช่นเขาถูกหายใจขณะนี้ใจของเธอเท่านั้นคลับ grasped เขาไม่พูดอะไร เธอเป็นจริงได้ในขณะนี้กัน เธอไม่คิดเขาคำ เฉพาะ ดื่มในโทนเสียงของเขา เธอต้องการเข้าถึงมือของเธอในความมืด และสัมผัสเขา มีเคล็ดลับสำคัญของนิ้วมือของเธอตามใบหน้าหรือริมฝีปาก เธออยากวาดใกล้เขา และกระซิบกับแก้มของเขา - เธอไม่ได้ดูแลอะไร - เป็นเธออาจทำถ้าเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างที่แข็งแกร่งกระแสที่เพิ่มขึ้นจะนำตัวเองใกล้เขา ต่อไป ในความเป็นจริง ไม่ได้เธอวาดให้กับพระองค์ ทันทีที่เธอสามารถทำได้ โดยไม่มีลักษณะของความหยาบคายมากเกินไป เธอโรส และซ้ายเขามีเพียงอย่างเดียวก่อนเธอถึงบ้าน Gouvernail มีไฟส่องสว่างซิการ์สด และเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวเขาจะคืนสิ้นสุดนางบาโรดาได้ล่อมากคืนนั้นบอกสามีของเธอ - ผู้เป็นเพื่อนของเธอ - ของนี้เพราะความโง่ที่มียึดเธอยัง แต่เธอก็ไม่ยอมตามมัน ข้าง ๆ มีผู้หญิงอย่าง เธอเป็นหนึ่งที่เหมาะสมมาก และเธอรู้ว่า มีการต่อสู้บางอย่างในชีวิตที่มนุษย์ต้องต่อสู้คนเดียวเมื่อเกิดกาสตันในตอนเช้า ภรรยาของเขาได้ออกเดินทางแล้ว เธอได้นำรถไฟเช้าการเมือง เธอไม่กลับจน Gouvernail ได้หายไปจากภายใต้หลังคาของเธอบางพูดคุยของเขาในช่วงฤดูร้อนที่ตามกลับมาได้ นั่นคือ กาสตันอย่างมากที่ต้องการมัน แต่ต้องนี้หาให้ฝ่ายตรงข้ามต้องเป็นภรรยาของเขาอย่างไรก็ตาม ก่อนปีสิ้นสุดลง นำเสนอ เธอทั้งหมดจากตัวเอง มี Gouvernail ไปอีก สามีได้ประหลาดใจ และยินดีกับคำแนะนำที่มาจากเธอ"ฉันดีใจ chere amie รู้ว่า คุณได้เอาชนะไม่ชอบเขา สุดท้าย แท้จริงเขาก็ไม่สมควรที่จะ""โอ้ เธอบอกเขา เก่งกาจ หลังกดยาว ชำระเงินจูบเมื่อริมฝีปากของเขา "ฉันได้เอาชนะทุกอย่าง คุณจะเห็น เวลานี้ฉันจะดีกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางบาโรเป็นเพียงเล็กน้อยเจ็บใจที่รู้ว่าสามีของเธอคาดว่าเพื่อนของเขา Gouvernail ถึงการใช้จ่ายหรือสองสัปดาห์ในไร่.
พวกเขาได้รับความบันเทิงการจัดการที่ดีในช่วงฤดูหนาว; มากเวลาก็ถูกส่งผ่านไปในนิวออร์ในรูปแบบต่างๆของการระบายอ่อน ๆ เธอเป็นคนที่มองไปข้างหน้าในช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนติดต่อกันตอนนี้และไม่ถูกรบกวนกระจุ๋งกระจิ๋งกับสามีของเธอเมื่อเขาบอกเธอว่า Gouvernail กำลังจะมาถึงอยู่หนึ่งหรือสองสัปดาห์.
นี้เป็นคนที่เธอเคยได้ยินมากของ แต่ ไม่เคยเห็น เขาเป็นเพื่อนที่วิทยาลัยของสามีของเธอ; ตอนนี้เป็นนักข่าวและในความรู้สึกไม่เป็นคนที่สังคมหรือ "มนุษย์เกี่ยวกับเมือง" ซึ่งบางทีบางส่วนของเหตุผลที่เธอไม่เคยได้พบกับเขา แต่เธอก็เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวภาพของเขาในใจของเธอ เธอภาพเขาสูงบางคนอื่น; กับแว่นตาตาและมือของเขาในกระเป๋าของเขา; และเธอไม่ชอบเขา Gouvernail เป็นบางพอ แต่เขาก็ไม่ได้สูงมากหรือคนอื่นมาก ทั้งเขาและไม่สวมแว่นตาหรือพกมือของเขาในกระเป๋าของเขา และเธอก็ค่อนข้างชอบเขาเมื่อเขาแรกที่นำเสนอตัวเอง.
แต่ทำไมเธอชอบเขาว่าเธอไม่สามารถอธิบายที่น่าพอใจกับตัวเองเมื่อเธอส่วนหนึ่งเป็นความพยายามที่จะทำเช่นนั้น เธอจะสามารถค้นพบในตัวเขาไม่มีผู้ที่มีลักษณะที่ยอดเยี่ยมและมีแนวโน้มที่แกสตันสามีของเธอมักจะได้มั่นใจว่าเขามี ในทางตรงกันข้ามเขานั่งค่อนข้างปิดและเปิดกว้างก่อนที่ความกระตือรือร้นช่างพูดของเธอที่จะทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ที่บ้านและในใบหน้าของแกสตันการต้อนรับและตรงไปตรงมาพูดมาก ลักษณะของเขาคือเป็นสุภาพต่อเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มงวดที่สุดอาจต้อง; แต่เขาทำไม่อุทธรณ์โดยตรงกับการอนุมัติของเธอหรือแม้กระทั่งความภาคภูมิใจ.
ตัดสินทันทีที่สวนดูเหมือนว่าเขาจะชอบที่จะนั่งบนระเบียงกว้างในร่มเงาของหนึ่งในเสาโครินเธียใหญ่, สูบซิการ์ของเขาอย่างเฉื่อยชาและการฟังอย่างตั้งใจกับประสบการณ์แกสตันเป็น ชาวไร่น้ำตาล.
"นี่คือสิ่งที่ผมเรียกที่อยู่อาศัย" เขาจะเปล่งด้วยความพึงพอใจลึกเป็นอากาศที่กวาดข้ามสนามน้ำตาลลูบเขาด้วยการสัมผัสนุ่มของมันอบอุ่นและมีกลิ่นหอม มันพอใจเขายังจะได้รับในแง่ความคุ้นเคยกับสุนัขใหญ่ที่มาเกี่ยวกับเขาถูตัวเอง sociably กับขาของเขา เขาไม่ได้สนใจที่จะปลาและไม่แสดงความกระตือรือร้นที่จะออกไปและฆ่า grosbecs เมื่อแกสตันเสนอการทำเช่นนั้น.
บุคลิกภาพของ Gouvernail งงนางบาโร แต่เธอก็ชอบเขา อันที่จริงเขาก็น่ารักเพื่อนน่ารังเกียจ หลังจากไม่กี่วันเมื่อเธอสามารถเข้าใจเขาไม่ดีกว่าในตอนแรกเธอให้มากกว่าที่จะถูกงงและยังคงป่องๆ ในอารมณ์นี้เธอทิ้งสามีและแขกของเธอส่วนใหญ่ที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง แล้วพบว่า Gouvernail เอาลักษณะของการไม่มีข้อยกเว้นกับการกระทำของเธอเธอกำหนดสังคมของเธอกับเขามาพร้อมกับเขาในการเดินเล่นไม่ได้ใช้งานของเขาไปโรงสีและเดินไปตาม Batture เสมอเธอพยายามที่จะเจาะสำรองที่เขาเคยห่อหุ้มตัวเองโดยไม่รู้ตัว.
"เมื่อเขาไป? - เพื่อนของคุณ" วันหนึ่งเธอถามสามีของเธอ "สำหรับในส่วนของยางเขาฉันน่าขนพองสยองเกล้า."
"ไม่สำหรับสัปดาห์ยังรักฉันไม่สามารถเข้าใจ. เขาจะช่วยให้คุณไม่มีปัญหา".
"ครั้งที่ฉันควรจะชอบเขาดีกว่าถ้าเขาไม่ได้ถ้าเขาได้มากขึ้นเช่น คนอื่น ๆ และผมต้องวางแผนบ้างเพื่อความสะดวกสบายและความเพลิดเพลินของเขา. "
แกสตันเอาใบหน้าสวยของภรรยาของเขาระหว่างมือของเขาและมองนุ่มนวลและหัวเราะเข้าไปในดวงตาที่มีปัญหาของเธอ.
พวกเขาถูกทำให้บิตของห้องน้ำ sociably ร่วมกันในนางบาโรของห้องแต่งตัว .
"คุณจะเต็มไปด้วยความประหลาดใจแม่เบลล์" เขากล่าวกับเธอ "แม้ฉันจะไม่สามารถนับเมื่อวิธีการที่คุณจะไปทำหน้าที่ภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด". เขาจูบเธอและหันไปยึดผ้าผูกคอของเขาก่อนที่กระจก.
"นี่คุณ" เขากล่าวต่อ "การ Gouvernail ยากจนอย่างจริงจังและทำให้ความวุ่นวายมากกว่าเขาเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจะต้องการหรือคาดหวัง."
"ความวุ่นวาย" เธอไม่พอใจอย่างรุนแรง "ไร้สาระ! วิธีที่คุณสามารถพูดได้ว่าสิ่งนั้นหรือไม่วุ่นวายแน่นอน! แต่คุณรู้ว่าคุณบอกว่าเขาฉลาด."
"ดังนั้นเขา. แต่เพื่อนที่ไม่ดีจะทำงานลดลงมากเกินไปในขณะนี้. นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันถามเขาว่าที่นี่เพื่อ ใช้เวลาที่เหลือ. "
"คุณเคยพูดว่าเขาเป็นคนที่มีความคิด" เธอโต้ unconciliated "ผมคาดว่าเขาจะเป็นที่น่าสนใจอย่างน้อยฉันจะไปยังเมืองในตอนเช้าจะมีชุดฤดูใบไม้ผลิของฉันพอดีแจ้งให้เราทราบเมื่อนาย Gouvernail จะหายไป... ฉันจะเป็นที่ป้า Octavie ของฉัน"
คืนนั้นเธอ ก็ไปนั่งโดดเดี่ยวบนม้านั่งที่ยืนอยู่ใต้ต้นโอ๊กอยู่ที่ขอบของการเดินกรวด.
เธอไม่เคยรู้จักความคิดหรือความตั้งใจของเธอจะสับสนดังนั้น เธอสามารถรวบรวมอะไรจากพวกเขา แต่ความรู้สึกของความจำเป็นที่แตกต่างกันที่จะออกจากบ้านของเธอในตอนเช้า.
นาง บาโรได้ยินเสียงฝีเท้ากระทืบกรวด; แต่ไม่สามารถมองเห็นในความมืดเพียงจุดสีแดงใกล้ของซิการ์สว่าง เธอรู้ว่ามันเป็น Gouvernail สำหรับสามีของเธอไม่ได้สูบบุหรี่ เธอหวังว่าจะยังคงไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ชุดสีขาวของเธอเผยให้เห็นเธอกับเขา เขาโยนออกไปซิการ์ของเขาและตัวเองนั่งอยู่บนม้านั่งข้างเธอ; โดยไม่ต้องสงสัยว่าเธออาจจะคัดค้านการปรากฏตัวของเขา.
"สามีของคุณบอกให้ผมนำมานี้กับคุณนางบาโร" เขากล่าวยื่นเธอเยิ้มผ้าพันคอสีขาวซึ่งบางครั้งเธอห่อหุ้มหัวและไหล่ของเธอ เธอได้รับการยอมรับผ้าพันคอจากเขาด้วยบ่นของขอบคุณและปล่อยให้มันอยู่ในตักของเธอ.
เขาทำบางอย่างสังเกตเรื่องธรรมดาเมื่อผลมีผลร้ายของอากาศคืนที่ฤดูกาล จากนั้นก็เป็นสายตาของเขาเอื้อมมือออกไปในความมืดเขาบ่นครึ่งหนึ่งกับตัวเอง:
"` คืนลมใต้ - คืนของดาวไม่กี่ขนาดใหญ่!
ยังพยักหน้า night-- '"
เธอตอบกลับ apostrophe นี้ไม่มีการคืน, ซึ่งอันที่จริงก็ไม่ได้จ่าหน้าถึงเธอ.
Gouvernail อยู่ในความรู้สึกไม่เป็นคนขี้อายเพราะเขาไม่ได้ประหม่าหนึ่ง ระยะเวลาของเขาในการสำรองไม่ได้ตามรัฐธรรมนูญ แต่ผลของอารมณ์ความรู้สึก นั่งอยู่เคียงข้างนางบาโรเงียบของเขาละลายเวลา.
เขาพูดคุยได้อย่างอิสระและอย่างใกล้ชิดในระดับต่ำลังเลลากเสียงที่ไม่พึงประสงค์ที่จะได้ยิน เขาพูดคุยในวันที่วิทยาลัยเมื่อเขาและแกสตันได้รับการจัดการที่ดีกับแต่ละอื่น ๆ ; วันของความทะเยอทะยานและกระตือรือร้นที่ตาบอดและความตั้งใจที่มีขนาดใหญ่ ขณะนี้มีถูกทิ้งไว้กับเขาอย่างน้อยการยอมรับปรัชญาในการสั่งซื้อที่มีอยู่ - เพียงความปรารถนาที่จะได้รับอนุญาตให้อยู่กับตอนนี้แล้วกระพือเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชีวิตของแท้เช่นเขาได้รับการหายใจในขณะนี้.
ใจของเธอเพียงราง คว้าสิ่งที่เขาพูด ทางกายภาพของเธอเป็นที่โดดเด่นในขณะนี้ เธอเป็นคนที่ไม่คิดคำพูดของเขาเท่านั้นที่ดื่มในโทนของเสียงของเขา เธออยากจะยื่นมือของเธอในความมืดและสัมผัสเขาด้วยเคล็ดลับที่มีความสำคัญของนิ้วมือของเธอเมื่อใบหน้าหรือริมฝีปาก เธออยากจะวาดใกล้ชิดกับเขาและกระซิบกับแก้มของเขา - เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่ -. ขณะที่เธออาจจะทำถ้าเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่นับถือ
แข็งแรงแรงกระตุ้นการขยายตัวที่จะนำตัวเองซึ่งอยู่ใกล้กับเขาต่อไปใน ความเป็นจริงที่เธอได้วาดไปจากเขา เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้โดยไม่ต้องปรากฏตัวของความรุนแรงมากเกินไปเธอเพิ่มขึ้นและทิ้งเขาไปที่นั่นคนเดียว.
ก่อนที่เธอจะมาถึงบ้าน Gouvernail ได้สว่างซิการ์สดและสิ้นสุดวันที่ apostrophe ของเขาที่จะคืน.
นาง บาโรถูกล่อลวงอย่างมากในคืนนั้นจะบอกสามีของเธอ - ซึ่งเป็นเพื่อนของเธอ - ของความโง่เขลาที่ได้ยึดของเธอนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ผลการทดลอง นอกจากเป็นผู้หญิงที่นับถือเธอเป็นหนึ่งที่เหมาะสมมาก และเธอรู้ว่ามีการต่อสู้บางอย่างในชีวิตที่มนุษย์ต้องต่อสู้เพียงอย่างเดียว.
เมื่อแกสตันที่เกิดขึ้นในตอนเช้าภรรยาของเขาได้ออกไปแล้ว เธอได้นำรถไฟตอนเช้าไปในเมือง เธอยังไม่กลับมาจนถึง Gouvernail ก็หายไปจากใต้หลังคาของเธอ.
มีการพูดคุยบางส่วนของที่มีก็ให้เขากลับมาในช่วงฤดูร้อนที่เกิดขึ้นตาม นั่นคือแกสตันอย่างมากที่ต้องการมัน แต่ความปรารถนานี้ยอมแพ้กับความขัดแย้งที่มีพลังของภรรยาของเขา.
อย่างไรก็ตามก่อนที่จะปีสิ้นสุดวันที่เธอนำเสนอในเครือจากตัวเองที่จะมี Gouvernail เยี่ยมชมพวกเขาอีกครั้ง สามีของเธอรู้สึกประหลาดใจและดีใจที่มีข้อเสนอแนะที่มาจากเธอ.
"ผมดีใจ chere Amie จะรู้ว่าคุณได้ในที่สุดก็เอาชนะไม่ชอบให้เขาของคุณ. อย่างแท้จริงเขาไม่สมควรได้รับมัน"
"โอ้" เธอบอกเขาหัวเราะ หลังจากกดยาวจูบอ่อนโยนเมื่อริมฝีปากของเขาว่า "ผมได้เอาชนะทุกอย่างคุณจะเห็น. และเวลานี้ฉันจะเป็นอย่างดีกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นางบาโรเล็กน้อย ทำให้เรียนรู้ว่า สามีคาดเพื่อน gouvernail ขึ้นที่จะใช้จ่ายหรือสองสัปดาห์ในสวนป่า
มีความบันเทิงที่ดีในช่วงฤดูหนาว ; มากของเวลาที่ถูกส่งผ่านในนิว ออร์ลีนส์ ในรูปแบบต่าง ๆ ของมายด์ สุรุ่ยสุร่าย เธอมองไปข้างหน้าเป็นระยะเวลาติดต่อกันเหลือแล้ว ไม่เสียแรงกับสามีของเธอเมื่อเขาบอกว่า gouvernail มาอยู่เป็นสัปดาห์หรือสอง .
นี้เป็นผู้ชาย เธอได้รู้เรื่อง แต่ไม่เคยเห็น เขาถูกเพื่อนวิทยาลัยของสามีของเธอ มาเป็นนักข่าว และไม่มีความรู้สึก สังคม เพื่อน หรือ " คนเมือง " ซึ่งบางทีบางส่วนของเหตุผลที่เธอเคยพบเขา แต่เธอได้โดยไม่รู้ตัว เกิดมีภาพเขาในจิตใจของเธอ เธอนึกภาพเขา สูง หุ่นดีเหยียดหยาม ; กับแว่นสายตาและมือล้วงกระเป๋ากางเกง เธอไม่ได้ชอบเขา gouvernail ได้บางแล้ว แต่เขาไม่สูงมาก หรืออย่างเหยียดหยาม และเขาสวมแว่นตาหรืออุ้มมือของเขาในกระเป๋าของเขา เธอชอบเขาเมื่อเขาแรกที่นำเสนอตัวเอง .
แต่ทำไม เธอชอบเขา เธอไม่สามารถอธิบายได้ดีไปเองเมื่อเธอจึงพยายามที่จะทำเช่นนั้นเธออาจจะพบเขาเหล่านั้นไม่มีลักษณะที่สดใสและแนวโน้ม แกสตัน สามี มักจะบอกเธอว่าเขาถูกสิง ในทางตรงกันข้าม เขานั่งค่อนข้างเงียบ และอ่อนไหว ก่อนที่นิสัยช่างพูดของเธอ ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่บ้านและในใบหน้าของแกสตัน แฟรงก์ แล้วการบริการ ลักษณะของเขาเป็นอ่อนโยนต่อเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มงวดมากที่สุด อาจต้อง ;แต่เขาไม่ตรงดึงดูดเธออนุมัติ หรือแม้แต่ความนับถือ .
เมื่อตัดสินที่สวนป่า ดูเหมือนเขาจะชอบที่จะนั่งบนระเบียงกว้างในร่มเงาของหนึ่งใหญ่คอรินเทียนเสา , บุหรี่ซิการ์ของเขาอย่างขี้เกียจ และฟังอย่างตั้งใจ เพื่อตัวแทนของประสบการณ์เป็นอ้อยปลูก .
" นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกอยู่ " เขาจะกล่าวด้วยความพึงพอใจลึกเป็นอากาศที่กวาดทั่วสนามตาลลูบเขาที่อบอุ่นหอมนุ่มสัมผัส ก็ยินดีที่เขาจะได้รับในแง่ที่คุ้นเคยกับหมาใหญ่ที่มากับเขา sociably ถูตัวกับขาของเขา เขาไม่ได้ดูแลปลา และแสดงผลได้ไม่กระตือรือร้นที่จะออกไปและฆ่า grosbecs เมื่อแกสที่เสนอไป ก็งง gouvernail
นิสัยคุณนาย Barodaแต่เธอชอบเขา จริงๆ แล้ว เขาก็น่ารัก ไม่กัดเธอหรอกนะ หลังจากนั้นไม่กี่วัน เมื่อเธอเข้าใจเขาดีกว่า ตอนแรกเธอให้ผ่านได้งงและยังคงพุ่งพล่าน ในช่วงเวลานี้เธอทิ้งสามีและแขกของเธอ ส่วนใหญ่ ด้วยกันสองต่อสอง การค้นหาที่ gouvernail เอาลักษณะของข้อยกเว้นการกระทำของเธอ เธอบังคับสังคมของเธอเมื่อเขามาพร้อมกับเขาในเดินเล่นเฉยๆของเขาไปบดและเดินตาม batture . เธอไม่พยายามที่จะเจาะสำรองที่เขาได้โดยไม่รู้ตัว ห่อหุ้มตัวเอง .
" เมื่อเขาไป . . . เพื่อนของคุณ ? วันหนึ่งเธอขอให้สามีของเธอ " สำหรับส่วนของฉัน , เขาทำให้ฉันอย่างแรง "
" ไม่ได้เป็นอาทิตย์เลย ที่รัก ฉันไม่เข้าใจ เขาทำให้คุณเดือดร้อน "
" ไม่ ฉันชอบเขามากกว่า ถ้าเขามาถ้าเขาเหมือนคนอื่น และผมต้องวางแผนค่อนข้างเพื่อความสะดวกสบายและความเพลิดเพลินของเขา . "
แกสเอาใบหน้าของภรรยาของเขาระหว่างมือของเขาและมองเข้าไปในดวงตาอย่างอ่อนโยนด้วยการหัวเราะและปัญหาของเธอ
พวกเขามีบิตของห้องน้ำ sociably ด้วยกันคุณนาย Baroda ห้องแต่งตัว .
" คุณจะเต็ม เซอร์ไพรส์ มาเบล " เขากล่าวกับเธอ" ถึงแม้ผมจะไม่เคยนับตามวิธีที่คุณจะทำภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด . " เขาจูบเธอและหันไปผูกผ้าผูกคอของเขาก่อนที่กระจก .
" นี่เธอ " เขาไปใน " การ gouvernail คนจนอย่างจริงจัง และสร้างความวุ่นวายมากกว่าเขา และสิ่งสุดท้ายที่เขาจะต้องการหรือคาดหวัง "
" ความวุ่นวาย " เธอไม่พอใจอย่างรุนแรง " ไร้สาระ ! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง ? วุ่นวายจริงๆ แต่ คุณก็รู้คุณบอกว่าเขาเป็นคนฉลาด "
" ดังนั้นเขาจึงเป็น แต่เพื่อนไม่ดีก็วิ่งลงจากการทำงานหนักเกินไปแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันถามเขามาพักผ่อน "
" คุณเคยบอกว่า เขาเป็นคนมีความคิด " เธอโต้กลับ , unconciliated ” ผมคาดว่าเขาจะน่าสนใจ อย่างน้อย ฉันจะเข้าเมืองตอนเช้าจะมีชุดฤดูใบไม้ผลิของฉันพอดี บอกให้ผมรู้เมื่อคุณ gouvernail หายไปแล้ว ข้าจะเป็นป้า octavie "
.