It was in the Oxford of Austin, Ryl

It was in the Oxford of Austin, Ryle and Strawson that John Searle
was shaped as a philosopher. It was in Oxford, not least through
Austin’s influence and example, that the seeds of the book Speech
Acts, Searle’s inaugural opus magnum, were planted.1
And it was in
Oxford that Searle acquired many of the characteristic traits that have
marked his thinking ever since. These are traits shared by many
analytic philosophers of his generation: the idea of the centrality of
language to philosophy; the adoption of a philosophical method
centred on (in Searle’s case a mainly informal type of) logical
analysis; the respect for common sense and for the results of modern
science as constraints on philosophical theorizing; and the reverence
for Frege, and for the sort of stylistic clarity which marked Frege’s
writings.
In subsequent decades, however, Searle has distinguished himself
in a number of important ways from other, more typical analytic
philosophers. While still conceiving language as central to
philosophical concerns, he sees language itself against the
background of those neurobiological and psychological capacities of
human beings which underpin our competences as language-using
organisms. He has embraced a radically negative stand as concerns

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในออกซ์ฟอร์ด Austin, Ryle และ Strawson ไรนั้น John Searleมีรูปทรงเป็นนักปราชญ์ที่ ก็ในออกซ์ฟอร์ด ไม่น้อยผ่านอิทธิพลของ Austin และตัวอย่าง ที่เมล็ดของหนังสือเสียงกระทำ ของ Searle opus เข้าเมนแมกนัม ถูก planted.1 และในอ๊อกซฟอร์ด Searle ที่มาลักษณะลักษณะที่มีมากมายทำเครื่องหมายความคิดของเขานับตั้งแต่ เหล่านี้เป็นลักษณะร่วมกันหลายนักปรัชญาที่สำคัญคือรุ่น: ของเอกภาพของความคิดภาษาปรัชญา วิธีการปรัชญาที่ยอมรับศูนย์กลางบน (ของ Searle ในกรณีส่วนใหญ่เป็นชนิด) ตรรกะวิเคราะห์ การเคารพ ในสามัญสำนึก และผลลัพธ์ของความทันสมัยวิทยาศาสตร์เป็นข้อจำกัดของปรัชญาเก่า ศรัทธาสำหรับ Frege และการเรียงลำดับของความคมชัดเป็นสำนวนซึ่งทำเครื่องหมายของ Fregeงานเขียนในทศวรรษต่อมา อย่างไร ตาม Searle ได้แตกต่างไปเองในจำนวนวิธีสำคัญอื่น ๆ ทั่วไปคู่นักปรัชญา ในขณะที่ยังตั้งครรภ์ภาษาเป็นศูนย์กลางปรัชญาความกังวล เขาเห็นภาษาตัวเองกับการเบื้องหลังการผลิตเหล่านั้น neurobiological และจิตใจของซึ่งหนุนฟอร์ดที่มี competences ของเราโดยใช้ภาษามนุษย์สิ่งมีชีวิต เขาได้กอดขาลบก็เป็นกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอยู่ในฟอร์ดของออสติน, Ryle
วสันและจอห์นเซิลที่เป็นรูปเป็นนักปรัชญา มันอยู่ในฟอร์ดไม่น้อยผ่านอิทธิพลของออสตินและเช่นว่าเมล็ดของหนังสือเล่มนี้พูดบารมีงานชิ้นโบแดงสถาปนาเซิลร์เป็นplanted.1 และมันก็เป็นในฟอร์ดที่เซิลที่ได้มาหลายลักษณะลักษณะที่มีการทำเครื่องหมายความคิดของเขาที่เคยตั้งแต่. เหล่านี้เป็นลักษณะที่ใช้ร่วมกันโดยมากนักปรัชญาวิเคราะห์ในรุ่นของเขา: ความคิดของการเป็นศูนย์กลางของภาษาปรัชญา; การยอมรับของวิธีการปรัชญาศูนย์กลางใน (ในกรณีเซิลร์ชนิดที่เป็นทางการส่วนใหญ่) ตรรกะการวิเคราะห์ เคารพความรู้สึกร่วมกันและเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ทันสมัยของวิทยาศาสตร์ จำกัด ในทฤษฎีปรัชญา; และความเคารพสำหรับ Frege และการเรียงลำดับของความชัดเจนโวหารซึ่งเป็น Frege ของงานเขียน. ในทศวรรษต่อมา แต่เซิลได้ประสบความสำเร็จในหลายรูปแบบที่สำคัญจากคนอื่นๆ , การวิเคราะห์มากกว่าปกตินักปรัชญา ขณะที่ยังคงการตั้งครรภ์เป็นภาษากลางในการกังวลปรัชญาที่เขาเห็นภาษาตัวเองกับพื้นหลังของผู้ที่ความสามารถneurobiological และจิตใจของมนุษย์ซึ่งเป็นรากฐานของความสามารถของเราเป็นภาษาที่ใช้ชีวิต เขาได้นำเอาขาตั้งเชิงลบอย่างรุนแรงเป็นกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอยู่ใน Oxford ของออสติน และ จอห์น ไรล์ strawson เซิล
รูปเป็นนักปรัชญา มันอยู่ใน Oxford , ไม่น้อยผ่าน
ออสตินและอำนาจเช่นว่าเมล็ดของหนังสือการพูด
แสดง เซิร์ลปฐมฤกษ์ของบทประพันธ์ Magnum , ปลูก . 1

Oxford และมันในที่ เซิร์ล ได้รับจำนวนมากของลักษณะนิสัยที่
เครื่องหมายความคิดของเขานับตั้งแต่เหล่านี้เป็นคุณลักษณะที่ใช้ร่วมกันโดยมาก
วิเคราะห์นักปรัชญาในยุคของเขา : ความคิดของความสำคัญของ
ภาษาปรัชญา การยอมรับปรัชญาวิธี
ศูนย์กลาง ( ในกรณีเซิลเป็นส่วนใหญ่นอกประเภทของการวิเคราะห์เชิงตรรกะ
; เคารพ สามัญสำนึก และผลของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่
เป็นเงื่อนไขใน ปรัชญา ทฤษฎี และการ frege
สำหรับ ,และการจัดเรียงของรูปแบบความชัดเจนซึ่งเครื่องหมาย frege งานเขียนของ
.
ในทศวรรษต่อมา อย่างไรก็ตาม เซิร์ล มีความโดดเด่นของตัวเอง
ในหลายวิธี สำคัญ จาก อื่น ๆ , นักปรัชญาวิเคราะห์
ทั่วไปมากขึ้น ในขณะที่ยังตั้งครรภ์ภาษากลาง

เกี่ยวกับปรัชญา เขาเห็นภาษาตัวเองกับพื้นหลังของผู้ neurobiological และจิตใจ

ความจุของมนุษย์ซึ่งหนุนสมรรถภาพของเราเป็นภาษาใช้
สิ่งมีชีวิต เขาโอบกอดยืนเป็นกังวลอย่างรุนแรงเชิงลบ