It is well known that not all LAB e

It is well known that not all LAB exhibit probiotic properties,
and different strains of the same bacterial species sometimes exhibit
different effects (Kailasapathy and Chin, 2000; Suzuki et al.,
2008). For example, as shown in Fig. 2, strain 577, which was identified
as a Weissella sp., induced the expression of abaecin, defensin
and hymenoptaecin after oral administration; however, strains
A52 and 821 did not exhibit any up-regulation, even though they
are very closely related to 577 (Table 1). This suggests that the effect
of LAB on antimicrobial peptide gene expression is strain-specific,
and is not related to either the species or the source of the
strains. On the other hand, in adult honeybees, only strain F13
was associated with significant up-regulation of abaecin and
hymenoptaecin. This difference between larvae and adult responses
may be explained by physiological or structural differences
between the adult and larval gut. Evans and Lopez (2004)
have previously shown high RNA levels for the abaecin gene
through feeding of a mix of probiotic bacteria; however, the effects
of individual LAB were not tested in their reports.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ทราบกันดีว่าไม่ LAB ทั้งหมดแสดงคุณสมบัติโปรไบโอติก,
และสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของแบคทีเรียชนิดเดียวกันบางครั้งแสดง
ผลที่แตกต่างกัน (Kailasapathy และคาง. 2000; ซูซูกิและคณะ,
2008) ยกตัวอย่างเช่นดังแสดงในรูป 2 สายพันธุ์ 577 ซึ่งถูกระบุว่า
เป็น Weissella SP, เกิดการแสดงออกของ abaecin defensin,.
และ hymenoptaecin หลังการบริหารช่องปาก; แต่สายพันธุ์
A52 และ 821 ไม่ได้แสดงใด ๆ ขึ้นการควบคุมถึงแม้ว่าพวกเขา
มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับ 577 (ตารางที่ 1) นี้แสดงให้เห็นว่าผลกระทบ
ของ LAB ในการแสดงออกของยีนเปปไทด์ต้านจุลชีพเป็นสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจง
และไม่ได้เกี่ยวข้องกับการอย่างใดอย่างหนึ่งชนิดหรือแหล่งที่มาของ
สายพันธุ์ ในทางตรงกันข้ามในผึ้งผู้ใหญ่เท่านั้น F13 สายพันธุ์
มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญขึ้นระเบียบของ abaecin และ
hymenoptaecin ความแตกต่างระหว่างตัวอ่อนและผู้ใหญ่การตอบสนองนี้
อาจอธิบายได้ด้วยความแตกต่างทางสรีรวิทยาหรือโครงสร้าง
ระหว่างผู้ใหญ่และลำไส้ของตัวอ่อน อีแวนส์และโลเปซ (2004)
ได้แสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ในระดับสูงสำหรับอาร์เอ็นเอของยีน abaecin
ผ่านการให้อาหารผสมของเชื้อแบคทีเรียโปรไบโอติก; แต่ผลกระทบ
ของ LAB บุคคลที่ไม่ได้ผ่านการทดสอบในรายงานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าแล็บทั้งหมดที่แสดงคุณสมบัติของโปรไบโอติก , และสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของ
แบคทีเรียชนิดเดียวกัน บางครั้งแสดงผลที่แตกต่างกัน ( kailasapathy และคาง , 2000 ; ซูซูกิ et al . ,
2008 ) ตัวอย่างเช่น ดังแสดงในรูปที่ 2 สายพันธุ์แล้ว ซึ่งถูกระบุ
เป็น weissella sp . , ชักนำการแสดงออกของ abaecin defensin
hymenoptaecin , และหลังจากรับประทานยา อย่างไรก็ตาม สายพันธุ์
a52 และ 821 ไม่ได้แสดงใด ๆระเบียบ แม้ว่าพวกเขา
มากที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับคุณ ( ตารางที่ 1 ) นี้แสดงให้เห็นว่าผลของยาต้านจุลชีพ เปปไทด์
แล็ปบนยีน เป็นสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจง ,
และไม่ได้เกี่ยวข้องกับทั้งชนิดหรือแหล่งที่มาของ
สายพันธุ์ บนมืออื่น ๆ , ผึ้งในผู้ใหญ่ แต่เมื่อย f13
ถูกเชื่อมโยงกับระเบียบที่สำคัญของ abaecin และ
hymenoptaecin . นี้ความแตกต่างระหว่างตัวอ่อนและผู้ใหญ่ตอบสนอง
อาจจะอธิบายโครงสร้างทางสรีรวิทยาหรือความแตกต่าง
ระหว่างผู้ใหญ่และตัวอ่อนอุทร อีแวนส์และ โลเปซ ( 2004 )
เคยแสดงระดับอาร์เอ็นเอสูงสำหรับ abaecin ยีน
ผ่านการให้ส่วนผสมของแบคทีเรียโปรไบโอติก อย่างไรก็ตาม ผล Lab แต่ละตัว
ของไม่ได้ทดสอบในรายงานของพวกเขา