On the day of Sullivan’s suicide th

On the day of Sullivan’s suicide the twenty-five miles to the cabin was far enough for me to have time to think over the day’s events. As I drove, I realized I found them neither particularly disturbing nor traumatic, probably because during my forty years in Alaska I have known death to reach up from the water, out of the trees, down from the peaks, and out of the noise and violence of avalanches, car wrecks, and bear attacks with what some might consider unsettling frequency. I am neither callous nor inured, but in trade for the vast, beautiful heartache of its landscape and other treasures, Alaska often exacts a shocking tithe. Hikers get lost and die within sight of downtown Juneau. Climbers slip and fall. Simple fishing jaunts turn tragic when a boat overturns. Still, I mulled over what might push a man to leap off a bridge instead of simply waiting for time to throw its dark shadow over him and relieve him of his burdens. A vision of Sullivan floating with his feet slightly spread, arms at his sides, and face gray with lack of life drifted across the windshield of my truck. I saw new

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันฆ่าตัวตายของแวนยี่สิบห้าไมล์เคบินได้ไกลพอสำหรับฉันมีเวลาใคร่ครวญเหตุการณ์วันนั้น ที่ฉันขับรถ ฉันรู้พบได้ไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งรบกวนและ ไม่เจ็บ ปวด อาจเนื่องจากในช่วงสี่สิบปีของฉันในอลาสก้าที่ฉันได้รู้จักความตายถึงขึ้นจากน้ำ จากต้นไม้ ลงแห่ง และเสียงรบกวนและความรุนแรงของ avalanches ซากรถ และหมี โจมตี ด้วยอะไรบางอย่างอาจพิจารณาความถี่ในการแนะนำเกี่ยวกับภัตตาคาร ฉันใช่ไม่รู้สึก หรือ inured แต่ในทางการค้าสำหรับ heartache มากมาย ความสวยงามของภูมิทัศน์และสมบัติอื่น ๆ อลาสก้ามัก exacts พัทยาขยัน นักหายไป และตายภายในเมืองเกิร์ดวู๊ด ไคล์มเบอร์สจัดและฤดูใบไม้ร่วง Jaunts ตกปลาง่ายเปิดโศกนาฏกรรมเมื่อเรือ overturns ยังคง ฉัน mulled เหนืออะไรอาจผลักดันคนจะกระโดดจากสะพานแทนที่จะเพียงแค่รอเวลาโยนของเงามืดผ่านเขา และบรรเทาเขาของภาระของเขา วิสัยทัศน์ของซัลลิแวนลอย ด้วยเท้าของเขาเล็กน้อยแพร่กระจาย แผ่นดินของเขาด้าน และสีเทาหน้าขาดชีวิตลอยข้ามกระจกหน้ารถของรถบรรทุกของฉัน ผมเห็นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันที่การฆ่าตัวตายซัลลิแวนที่ยี่สิบห้าไมล์ห้องโดยสารก็ยังห่างไกลพอที่ผมจะได้มีเวลาที่จะคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงของวัน ขณะที่ผมขับรถฉันตระหนักฉันพบว่าพวกเขาไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งรบกวนหรือบาดแผลอาจจะเป็นเพราะในช่วงสี่สิบปีของฉันในอลาสก้าฉันได้รู้จักตายไปถึงขึ้นมาจากน้ำที่ออกมาจากต้นไม้ลงมาจากยอดเขาและออกจากเสียงและ ความรุนแรงของการถล่มซากรถและการโจมตีหมีกับสิ่งที่บางคนอาจจะพิจารณาความถี่ไม่สงบ ผมไม่รู้สึกไม่ได้ทำให้อดทน แต่ในการค้าสำหรับกว้างใหญ่ความโศกเศร้าที่สวยงามของภูมิทัศน์และสมบัติอื่น ๆ ของอลาสก้ามักจะเรียกร้องพัทธยาที่น่าตกใจ นักเดินทางไกลได้หายไปและตายในสายตาของเมืองจูโน นักปีนเขาลื่นและฤดูใบไม้ร่วง ล่อตกปลาง่ายเปิดที่น่าเศร้าเมื่อเรือพลิกคว่ำ แต่ถึงกระนั้นผมครุ่นคิดมากกว่าสิ่งที่อาจผลักดันให้คนที่จะกระโดดออกจากสะพานแทนที่จะรอให้เวลาที่จะโยนเงาดำของมันมากกว่าเขาและเขาบรรเทาภาระของเขา วิสัยทัศน์ของซัลลิแวนลอยกับเท้าของเขาแพร่กระจายเล็กน้อย A, แขนที่ด้านข้างของเขาและต้องเผชิญกับการขาดสีเทาของชีวิตลอยข้ามกระจกหน้ารถของรถบรรทุกของฉัน ผมเห็นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันของซัลลิแวน ฆ่าตัวตายไมล์ไปที่กระท่อมได้ไกลเพียงพอสำหรับฉัน ฉันมีเวลาคิดทบทวนเหตุการณ์ของวัน ขณะที่ผมขับรถ ผมก็พบว่าพวกเขาไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งรบกวนหรือร้ายแรง อาจเป็นเพราะในช่วงสี่สิบปีใน Alaska ผมรู้จักความตายจะมาถึง จากน้ำ จากการลงจากยอดต้นไม้และจากเสียงและความรุนแรงของหิมะถล่ม , รถซาก , และหมีโจมตีด้วยอะไรบางอย่างอาจพิจารณาความถี่ไม่มั่นคง ผมไม่ได้ใจดำหรือ inured แต่ในทางการค้ามาก ปวดใจที่สวยงามของภูมิทัศน์และสมบัติอื่น ๆ , Alaska มักจะ exacts พัทธยาที่น่าตกใจ เดินหลงทาง และตายภายในสายตาของเมืองจูโน . ไม้เลื้อยใบและฤดูใบไม้ร่วงjaunts ตกปลาธรรมดา เปิดที่น่าเศร้าเมื่อเรือพลิกคว่ำ . ยัง ฉันครุ่นคิดว่าอาจผลักดันให้คนกระโดดลงจากสะพานแทนเพียงรอเวลาที่จะโยนเงามืดของเขา และช่วยเขาจากภาระของเขา วิสัยทัศน์ของซัลลิแวนลอยเท้าเล็กน้อยกระจาย แขน ลำตัว และใบหน้าสีเทากับการขาดของชีวิตลอยผ่านกระจกหน้ารถ ผมเห็นใหม่