“Uhh…well… sir…I am afraid…” The st

“Uhh…well… sir…I am afraid…” The steward held the script, looked at it, then twitched his mouth and scratched his head, with a dazed look.

“Um? What?”

“These herbs… I am afraid that I have never heard of them…” The steward spoke humbly, “My lord, I have learned many of the herbs in the world. I also have read the Ben Cao Collection[4]. Yet these herbs… Ice-fruit, Fire-leaf, Phoenix bloom… I never heard of them. Where did you learn these from, if you don’t mind me asking?”

“Ur…” Ye Xiao slapped his own forehead.

Ye Xiao had almost forgotten that these herbs only existed in the Qing-Yun Realm. There should be none in this mortal world.

“No no no, I was kidding buddy…” Sighed Ye Xiao, “Off you go.”

The steward scratched his head and left feeling confused. He wondered what his young master was going crazy for. He thought, “He actually sent me for some herbs? The guy thought he could pretend to be educated with some strange names written? Really, I don’t have any word to say.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นอกนั้นไม่มี...ดี...ครับ... ฉันกลัว..." Steward จัดสคริปต์ ในเวลา twitched ปาก และขูดศีรษะ มึนงงแบบ"อืมม อะไร ""สมุนไพรเหล่านี้... ฉันกลัวว่า ฉันจะเคยได้ยินของพวกเขา..." Steward พูดอย่างอ่อนน้อม "พระเจ้าของฉัน ฉันได้เรียนรู้สมุนไพรในโลกมากมาย ฉันได้อ่าน Ben Cao คอลเลกชัน [4] แต่สมุนไพรเหล่านี้ น้ำแข็งผลไม้ ไฟใบ ฟีนิกซ์บาน... ผมไม่เคยได้ยินของพวกเขา ที่คุณเรียนรู้เหล่านี้จาก ถ้าคุณไม่ทราบฉันถาม""คุณ..." เสี่ยวเยตบหน้าผากตัวเองนอกจากนี้เสี่ยวเย่เกือบได้ลืมว่า สมุนไพรเหล่านี้เท่านั้นมีอยู่ในดินแดนชิงยุน ควรมีไม่มีในโลกมนุษย์นี้"ไม่ไม่ไม่มี ฉันถูกล้อเล่นเพื่อน..." ถอนหายใจเสี่ยวเย่ "ปิดคุณไป"Steward ขูดเขาซ้าย และศีรษะความรู้สึกสับสน เขาสงสัยว่า เจ้านายหนุ่มของเขากำลังจะบ้าสำหรับ เขาคิดว่า "เขาจริงส่งฉันสำหรับพืชสมุนไพรบางชนิด ผู้ชายคิดว่า เขาสามารถหลอกว่าจะศึกษากับบางชื่อแปลกที่เขียน จริง ๆ ฉันไม่มีคำพูดใดๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เอ่อ ... ดี ... ครับ ... ฉันกลัว ... " สจ๊วตจัดสคริปต์มองมันแล้วกระตุกปากของเขามีรอยขีดข่วนและหัวของเขามีลักษณะมึนงง.

"อืม? อะไร? "

" สมุนไพรเหล่านี้ ... ฉันกลัวว่าฉันไม่เคยได้ยินของพวกเขา ... "สจ๊วตพูดอย่างนอบน้อม" เจ้านายของข้าพเจ้าได้เรียนรู้หลายของสมุนไพรในโลก ฉันยังได้อ่านเฉาเก็บเบน [4] แต่สมุนไพรเหล่านี้ ... ไอศกรีมผลไม้, ไฟไหม้ใบ, ฟินิกซ์บาน ... ฉันไม่เคยได้ยินของพวกเขา ที่คุณได้เรียนรู้เหล่านี้จากถ้าคุณไม่ใจฉันขอ? "

" เออ ... "เจ้าเสี่ยวตบหน้าผากของเขาเอง.

เจ้าเสี่ยวเกือบจะลืมไปแล้วว่าสมุนไพรเหล่านี้มีอยู่ในดินแดนชิงหยุน ควรจะมีใครในโลกมนุษย์นี้.

"No No No ผมล้อเล่นเพื่อน ... " ถอนหายใจเจ้าเสี่ยว "ปิดคุณไป."

สจ๊วตรอยขีดข่วนหัวของเขาและเหลือความรู้สึกสับสน เขาสงสัยว่าต้นแบบสาวของเขากำลังจะบ้า เขาคิดว่า "อันที่จริงเขาส่งมาให้ผมสมุนไพรบางอย่าง? ผู้ชายที่คิดว่าเขาจะหลอกว่าได้รับการศึกษาที่มีชื่อแปลก ๆ บางอย่างที่เขียน? จริงๆผมไม่ได้มีคำใด ๆ ที่จะบอกว่า. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เอ่อ . . . อืม . . . . . . . . . . ท่าน . . . . . . ผมกลัว . . . . . . . " บริกรถือบท ดูแล้วกระตุกปากแล้วเกาหัวด้วยความงงดู" อืม ? อะไร ? "" สมุนไพรพวกนี้ . . . . . . . ผมกลัวว่า ผมไม่เคยได้ยินของพวกเขา . . . . . . . " พ่อบ้านพูดอย่างนอบน้อม " พระเจ้าของฉัน ฉันได้เรียนรู้มากมายของสมุนไพรในโลก ฉันยังได้อ่านคอลเลกชันเบนเคา [ 1 ] แต่สมุนไพร . . . . . . . เหล่านี้ น้ำแข็ง ผลไม้ ใบไม้ไฟ , ฟินิกซ์บาน . . . . . . . ผมไม่เคยได้ยินของพวกเขา คุณเรียนจากที่ไหน ถ้าคุณไม่รังเกียจที่ผมจะถาม "" ครับ . . . . . . . " เจ้าเสี่ยวตบตัวเองหน้าผากท่านเสี่ยว เกือบจะลืมไปแล้วว่า สมุนไพรเหล่านี้มีอยู่ในชิงหยุน อาณาจักร น่าจะมีใครในโลกมนุษย์นี้" ไม่ ไม่ ไม่ ผมล้อเล่นนะ . . . . . . . " ถอนหายใจ " เสี่ยว " ออกไป "คนต้นเรือนเกาหัวแล้วรู้สึกสับสน เขาสงสัยว่า นายน้อยของเขาจะบ้าสำหรับ เขาคิดว่า " เขาส่งฉันบางสมุนไพร ? เขาคิดว่าเขาจะแกล้งทำเป็นมีบางอย่างแปลกชื่อเขียน จริงๆ ผม ไม่ มี คำ ว่า