The first snowflake falls right inf

The first snowflake falls right infront of Seunghyun in Seoul,Korea. He is still at the cafe just sitting there by the glass window doing nothing but look outside, watching happily as the snow falls. Suddenly a tear falls down from his face, the snow just brings him back to the day when he first met his now-already-ex-boyfriend. He did tried to forget about him but the more he tries the more he remembers him. He wipes back the tears and gets up from the wooden chair to continue doing back his work he left off. 'There's no time to think about him, I got more important things to do. I still need to decorate the tree though, well, looks like I have to decorate it myself since they left me alone here, bitches'. Seunghyun talks to himself. As you can see he was decorating the cafe, that's why his still there even though it's already night and the cafe is currently close, so no one is there but him. He did tell the others to stay to help with the decorations but all three of them sneaks out of the cafe, feeling lazy as hell to help him decorate the cafe. Bitches. The first word that came through his mind when he realise they left him all alone with a lot of bunch of things to do.

"Now I just need to put the star on." he went to the store to get a ladder. He flicks the switch to turn on the lights in the store. Theres a lot of things in there and it's not even well organise yet, so he always felt like he was searching through a jungle whenever he goes in there. Finally, he founds the ladder and carefully walks out with it through the 'jungle'. He opens the ladder and place it beside the tree and climbs on it with the star in hand. Suddenly, he lost his footing and falls but someone caught him just in time before his butt meets the floor. Both of them fall with a loud thump and the ladder falls too right infront of them. Seunghyun end up beind on top of the person. He didn't realise he had both of his hand clutching onto the person's coat and head close to the person's chest. They just lie there on the cold wooden floor until he felt an arm wrap itself around his body.

"Looks like you're not gonna get up any sooner I see." said the person followed by a low chuckle coming from him too. "Cute as always~." Seunghyun recognized the voice very...well. 'No...it can't be'. Seunghyun quickly tries to get up trying from the person badly but the arm around him tightens and hold him in place not wanting to let go of him.

"Let go of me!!!" he tries hiting on the person chest as hard as he can several times but the arm just tightens more and more around him. The guy just chuckled as a smile appeared on his face but his smile quickly fades away as he heard a sobbing sound coming from Seunghyun. "H-hyunnie?" the guy sat up with Seunghyun still in his arm. Seunghyun cries softly. He brought his other arm around him and laid Seunghyun head in the crook of his neck, letting him cry in his embrace.

"W-why did you l-left m-me..." Seunghyun chokes out the words.

"I-I'm sorry"

"C-Choi Dong W-Wook ....why did you l-left me?"

"I have to...but I'm back, right? I did promise to you I'll be back..and I did, arent you happy?" Seunghyun raise his head up a bit, allowing Dong Wook to wipe tears off. He then cupped his cheek and lift his head up a bit more. Seunghyun's eyes still looking down and tears still falls down from his face. It hurts for Dong Wook to see his Seunghyun crying. He doesn't like when Suenghyun cries because of him. He hates it. But he always did it countless times and he hates himself for it.

"Please...stop crying..please dont cry and look at me. Please." Dong Wook pleads. Seunghyun hesitate for a sec but he did it anyways. His puffy, red, watery eyes look into those chocolate ones.

"I'm really really trully sorry that I left you, but I did promise you I'll be back. And here I am. Everyday I think of you. Hell I even dream about you almost every night. You're always on my mind. I miss you. Really really miss you and it hurts for me to look at you crying and I know I always make you cry and I'm really hating myself for doing that to you. Please forgive me. I love you and this time I will never leave you ever again. Plaese give me one chance to make it up to you. Please."







Silence.... Only the sound of the wind blowing and the clock ticking. He looks into Dong Wook's eyes trying to search for some hints of lies in his words but he found none. Maybe....just maybe I could give him one last chance. He pursed his lips and look down.

"Baby?"He looks up to see Dong Wook's worried face. He lips slowly curves into a smile.

"I hate you." and with that he hide his face by lowering his head again. Dong Wook just smiled at Seunghyun's old habit, always saying the opposite. "Baby, come on look at me." Seunghyun obeyed. "I love you too." He cupped his face, leans in and kiss him right on the lips. Seunghyun's eyes widens in shock but soon his eyes flutters close, lets himself drown in the kiss. Seunghyun wrap his around Dong Wook's neck and pull himself closer to him, cant get enough of those lips that he had been missing so much. He could feel Dong Wook smirks in the kiss too. The kiss is getting more and more passionate when the tongues gets involves. They kiss for a few minutes and finally they broke apart, panting for some air. They just lean on their foreheads and just look into each others eyes.

"I love you." Seunghyun finally saying the truth. Dong Wook just smiles.







A/N : assfdhdjgjljkh;jiyjkl WHAT THE ғυϲƙ DID I JUST WROTE!!!???? *shotsmyself*.....*revive back*....breath in...breath out..........



I'M SORRY!!!! I just had to do it! please forgive me my lovely and readers and and my lovely subbies!...*sigh...well you do need to know whose the ex right...so it came out like this...I'm so so so so sorry! I didn't mean to cheat on my gtop! but I promise!! they will be together~ sooo...to make it up to you guys~ here some gingerbread and cookies for you guys~!!





enjoy~~! {hugs and kisses~^.^}

(again~ sorry for the errors ^^")

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกล็ดหิมะแรกตกขวา infront ของ Seunghyun ในโซล เกาหลี เขาอยู่ในคาเฟ่เพียงนั่งมีหน้าต่างกระจกที่ทำอะไร แต่ดูภายนอก เฝ้าดูอย่างมีความสุขเป็นน้ำตกหิมะ จู่ ๆ น้ำตาตกต้องลงจากใบหน้าของเขา หิมะเพียงนำเขากลับไปวันเมื่อเขาแรกพบของเขาตอนนี้แล้วแฟนเก่าแฟน เขาได้พยายามที่จะลืมเขา แต่ยิ่งเขาพยายามมากขึ้นเขาจำเขา เขาเย็นกลับน้ำตา และได้รับค่าจากเก้าอี้ไม้การทำงานของเขาที่เขาออกไป ' ไม่มีเวลาคิดถึงเขา ผมสิ่งสำคัญต้องมีการ ฉันยังคงจำเป็นต้องตกแต่งต้นไม้แม้ว่า ดี มีลักษณะเหมือนมีการตกแต่งด้วยตัวเองเนื่องจากเหลือฉันคนเดียวที่นี่ bitches'. Seunghyun พูดกับตัวเอง คุณสามารถเห็นเขาได้ตกแต่งคาเฟ่ นั่นคือเหตุผลของเขายังคงมีแม้ว่าจะได้ คืนและคาเฟ่อยู่ขณะนี้ จึงไม่มีแต่เขา เขาไม่ได้บอกคนอื่น ๆ การจะช่วยให้ มีการตกแต่งแต่ทั้งสาม sneaks ออกจากคาเฟ่ รู้สึกขี้เกียจเป็นนรกเพื่อช่วยเขาตกแต่งคาเฟ่ Bitches คำแรกที่ผ่านมาจิตใจของเขาเมื่อเขาตระหนักถึงพวกเขาซ้ายเขาอยู่คนเดียว มีพวงของสิ่ง do.

"ตอนนี้ฉันก็ต้องใส่ดาว" เขาไปร้านจะได้บันได เขาตวัดสวิตช์เพื่อเปิดไฟในร้าน มีจำนวนมากของสิ่งที่มี และไม่ดีแม้แต่แหล่งยัง ดังนั้น เขามักจะรู้สึกเหมือนเขาถูกค้นผ่านป่าเมื่อใดก็ ตามเขาไปในมีการ สุดท้าย เขา founds บันได และอย่างเดินออกด้วยผ่าน 'ป่า' เขาเปิดบันได และวางไว้ข้าง ๆ ต้นไม้และ climbs บนดาวในมือ ทันใดนั้น เขาหายไปเขาหลักและน้ำตก แต่คนจับเขาเพียงในเวลาก่อนที่ก้นของเขาตรงกับพื้น ทั้งสองเหล่านั้นตกอยู่กับ thump ดัง และบันไดตรงเกินไปขวา infront ของพวกเขา สิ้นสุด Seunghyun อัพ beind ด้านบุคคล เขาไม่ได้ตระหนักถึงเขาทั้งสองของกำมือของเขาลงบนเสื้อและศีรษะใกล้กับหน้าอกของบุคคลของผู้นั้น ห้องนอนมีชั้นไม้เย็นจนเขารู้สึกว่าแขนตัวเองตัดรอบ ๆ ร่างกายของเขา

"ลักษณะเหมือนที่คุณกำลังจะขึ้นได้เร็วฉันนั้น"กล่าวว่า คนที่ตาม chuckle ต่ำที่มาจากเขามากเกินไป"น่ารักเช่นเคย ~ " Seunghyun รู้จักเสียงมาก...ดี ' หมายเลข...ไม่สามารถ ' Seunghyun เร็วพยายามลุกขึ้นพยายามจากบุคคลที่ไม่ดี แต่แขนรอบเขากระชับหน้าของ และเก็บเขาไม่อยากปล่อยของเขาที่

"ปล่อยฉัน!!!"เขาพยายาม hiting บนหน้าอกคนอย่างหนักที่เขาสามารถหลายครั้ง แต่แขนเพียงกระชับหน้าของการขึ้นรอบนี้ คนเพียงเบา ๆ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่รอยยิ้มของเขาได้อย่างรวดเร็วค่อย ๆ ปรากฏไป ตามที่เขาได้ยินเสียง sobbing มาจาก Seunghyun "H-hyunnie " คนนั่งขึ้นกับ Seunghyun ในแขนของเขา Seunghyun ทุกคนได้ยินเบา ๆ เขานำแขนของเขาอื่น ๆ รอบเขา และวางหัว Seunghyun ในส่วนงอของคอของเขา ปล่อยให้เขาร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา

" W-ทำไมไม่ได้คุณ l ซ้าย m-ฉัน... " Chokes Seunghyun ออกคำ

"ฉัน-ขอ"

" C-Choi Dong W-Wook ... .why ไม่ได้คุณ l ซ้ายฉัน? "

"ได้... แต่ฉันกลับ ขวา ฉันไม่สัญญาว่า คุณ จะกลับมา...และฉันไม่ได้ ไม่ได้คุณมีความสุข" Seunghyun ยกศีรษะขึ้นเล็กน้อย ให้ Dong Wook จะเช็ดน้ำตาออก เขาแล้ว cupped แก้มของเขา และยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยมาก ตาของ Seunghyun ยังคง มองลงและน้ำตายังคงตกลงจากใบหน้าของเขา เจ็บใน Dong Wook ดู Seunghyun เขาร้องไห้ เขาไม่ชอบเมื่อ Suenghyun ทุกคนได้ยิน เพราะเขา เขาเกลียดมัน แต่เขาจะไม่ได้นับไม่ถ้วนครั้ง และเขาเกลียดตัวเองสำหรับมัน

"โปรด...หยุดร้องไห้...กรุณาอย่าร้องไห้ แล้วมองฉัน โปรด" Dong Wook pleads Seunghyun ลังเลในวินาที แต่เขาไม่ได้อยู่ดี ตาตุ่ย สีแดง น้ำมองเข้าไปในนั้นช็อคโกแลคน

"ฉันจริง ๆ จริง ๆ trully ขออภัยที่ทิ้งคุณ แต่ฉันไม่ได้สัญญาว่า คุณ จะกลับมา และที่นี่ฉัน ทุกวันคิดว่า ของคุณ Hell ฉันได้ฝันเกี่ยวกับคุณเกือบทุกคืน คุณอยู่เสมอในใจของฉัน ฉันคิดถึงเธอ จริง ๆ คิดถึง และเจ็บจะดูคุณร้องไห้ และฉันรู้ว่าฉันจะทำให้คุณร้องไห้ และฉันกำลังจริง ๆ hating ตัวเองในการทำให้คุณ โปรดยกโทษให้ฉัน ฉันรักคุณ และเวลานี้ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณครับ Plaese ให้ฉันโอกาสเพียงเพื่อให้ขึ้นอยู่กับคุณ โปรด"เงียบ...







เพียงเสียงลมพัดและนาฬิกา ticking เขามองเป็นตา Dong Wook ที่พยายามค้นหาบางคำแนะนำของอยู่ในคำพูดของเขา แต่เขาไม่พบ บางที...เพียงบางทีฉันอาจให้เขาหนึ่งโอกาสสุดท้าย เขา pursed ของเขาริมฝีปาก และลงได้

"เด็ก"เขามองขึ้นไปดูหน้ากังวล Dong Wook เขาริมฝีปากช้า ๆ โค้งเป็นยิ้มแบบนั้น

"ฉัน เกลียดคุณ" และ ด้วยที่ เขาซ่อนใบหน้าของเขา โดยลดศีรษะของเขาอีกด้วย Dong Wook เพียงยิ้มที่เป็นนิสัยเก่าของ Seunghyun พูดตรงข้ามเสมอ "เด็ก มาในตาฉัน" Seunghyun เชื่อฟัง "ฉันก็รักคุณ" เขา cupped หน้าที่ เอนใน และเขาจูบบนริมฝีปาก ตาของ Seunghyun widens ในช็อต แต่เร็ว ๆ นี้ตา flutters ปิด ทำให้ตัวเองจมน้ำตายในการจูบ Seunghyun ตัดเขารอบคอ Dong Wook และดึงตัวเองใกล้ชิดกับเขา ไม่ได้ริมฝีปากที่เพียงพอว่า เขามีการขาดหายไปมาก เขาอาจรู้สึก Dong Wook smirks ในการจูบมากเกินไป จูบกำลังหลงใหลมากเมื่อเกี่ยวข้องกับการได้รับลิ้น พวกเขาจูบกี่นาที และสุดท้าย พวกเขายากจนอพาร์ท panting สำหรับบางเครื่อง พวกเขาเพียงแบบ lean บนหน้าผากของพวกเขา และเพียงแค่มองเข้าไปในแต่ละคนตา

"ฉันรักคุณ" Seunghyun พูดความจริงในที่สุด Dong Wook เพียงยิ้ม







A/N: assfdhdjgjljkh, jiyjkl ไม่ได้ғυϲƙอะไรผมเพิ่งเขียน!!! ??? * shotsmyself *... * ฟื้นฟูหลัง *...ลมหายใจใน...ลมหายใจออก...



ผม SORRY ฉันเพิ่งได้ทำ โปรดยกโทษให้ฉันดีของฉันและผู้อ่าน และ และ subbies ของฉันน่ารัก!... * แยกกัน...ดีคุณจำเป็นต้องทราบที่อดีตขวา...เพื่อให้มันออกมาเช่นนี้...ฉันดังนั้นดังนั้นดังนั้นจึงขออภัย ฉันไม่ได้เจตนา โกง gtop ของฉัน แต่ผมสัญญา พวกเขาจะอยู่ด้วยกัน ~ ดังนั้น... เพื่อให้ได้คุณผู้ชาย ~ นี่บางขนมปังขิงและคุกกี้สำหรับคุณผม ~ !!





เพียง ~ ~ { hugs และจูบ ~
.
}

(อีก ~ ขออภัยในข้อผิดพลาด

")

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกล็ดหิมะแรกตกลงมาหน้าขวาของซึงฮยอนในโซล , เกาหลีใต้ เขาอยู่ที่ร้านกาแฟตรงนั้นด้วยหน้าต่างกระจก ไม่ทำอะไรเลย แต่ดูภายนอกดูมีความสุขเหมือนหิมะที่ตก ทันใดนั้นน้ำตาร่วงลงมาจากใบหน้าของเขา หิมะเพิ่งพาเขากลับไปวันเมื่อเขาได้พบกับเขาแล้ว แฟนเก่าแล้วแฟนก่อนเขาพยายามที่จะลืมเขา แต่ยิ่งเขาพยายามมากขึ้น เขาจำได้ว่าเขา เขาเช็ดกลับร้องไห้และลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ ทำหลังงานของเขาเขาซ้ายปิด . มันไม่มีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับเขา ฉันมีเรื่องสำคัญต้องทำ ฉันยังต้องตกแต่งต้นไม้ แต่ดูเหมือนว่าฉันต้องตกแต่งเอง ตั้งแต่เขาทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวย่ะ 'ซึงฮยอนพูดกับตัวเอง ที่คุณสามารถดูเขาตกแต่งร้าน ทำไมของเขายังอยู่ แม้ว่ามันมืดแล้ว และคาเฟ่อยู่แถวนั้นไม่มี แต่เป็นเขา เขาได้บอกคนอื่นอยู่เพื่อช่วยในการตกแต่ง แต่พวกเขาทั้งสามย่องออกจากร้าน รู้สึกขี้เกียจเป็นนรกเพื่อช่วยเขาตกแต่งร้าน สาวๆคำแรกที่ออกมาจากจิตใจของเขาเมื่อเขาตระหนักว่าพวกเขาทิ้งเขาไว้เพียงลำพังกับมากของพวงของสิ่งที่ทำ

" ตอนนี้ฉันต้องใส่ดาว . " เขาไปที่ร้านเพื่อเอาบันได เขาตวัดสวิทช์เปิดไฟในร้าน มีหลายอย่างในนั้น และมันก็ไม่ได้ดีทั้งหมด แต่เขารู้สึกเหมือนเขากำลังค้นหาผ่านป่าที่เขาไปที่นั่น ในที่สุดเขาก็พบบันได และค่อย ๆเดินออกไปกับมันผ่าน ' ป่า ' เขาเปิดบันไดและวางไว้ข้างๆ ต้นไม้ และปีนขึ้นบนกับดาวในมือ ทันใดนั้น เขาเสียหลักล้ม แต่คนที่จับเขาไว้ได้ทันก่อนที่ก้นตรงพื้นทั้งสองของพวกเขาแตกสลายดังและบันไดร่วงหน้าด้วยขวาของพวกเขา ซึงฮยอนท้าย beind ด้านบนของบุคคลที่ เขาไม่คิดว่าเขามีทั้งมือของเขากำลงบนเสื้อของคนและหัวใกล้หน้าอกของคน เขาเอนตัวลงนอนบนพื้นไม้เย็นจนเขารู้สึกว่าแขนตัวเองห่อรอบร่างกาย

" ดูเหมือนเธอจะไม่ตื่นให้เร็วกว่านี้ครับ" เค้าบอกว่าคนที่ตามๆต่ำมาจากเขาเหมือนกัน น่ารักเสมอเลยนะ ~ " ซึงฮยอนจำเสียงได้ดีมาก . . . . . . . . . . ไม่ . . . มันไม่ได้ ' ซึงฮยอนรีบพยายามลุกขึ้นพยายามจากคนที่ไม่ดีแต่แขนรอบตัวเขากระชับและกอดเขาไว้ ไม่อยากให้เขาไป

" ปล่อยสิ ! ! ! ! ! ! ! !" เขาพยายาม hiting คนที่หน้าอกมากเท่าที่เขาสามารถ หลายๆ ครั้ง แต่แขนก็กระชับมากขึ้นรอบ ๆตัวเขา ชายคนนั้นก็หัวเราะเป็น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่รอยยิ้มของเขาจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเขาได้ยินเสียงสะอื้นมาจากซึงฮยอน " h-hyunnie ? " คนที่นั่งอยู่กับซึงฮยอนอยู่ในแขนของเขา ซึงฮยอนร้องไห้เบาๆเขาเอาแขนอีกข้างของเขารอบเขาและซึงฮยอนหัววางในข้อพับคอเขา ปล่อยให้เขาร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา . . . . . .

" ทำไมคุณ l-left ผะ . . ผม . . . . . . . " ซึงฮยอนทำให้หาคำ

" ฉันขอโทษ "

" c-choi ดง w-wook . . . . . . . ทำไมคุณถึง l-left ฉัน ? "

" ฉันต้อง . . . . . . . แต่ฉันกลับใช่มั้ย ผมสัญญากับคุณ ผมจะกลับ . . . . . . . และฉันก็ทำ คุณมีความสุข ? ซึงฮยอนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยให้ดงอุคเช็ดคราบน้ำตาออก จากนั้นเขาก็ถ้วยแก้ม ยกหัวขึ้นเล็กน้อย ซึงฮยอน สายตายังมองลง และน้ำตาก็หล่นลงมาจากใบหน้าของเขา มันเจ็บที่ดงอุคต้องเห็นซึงฮยอนของเขาร้องไห้ เขาไม่เหมือนเมื่อ suenghyun ร้องไห้เพราะเขา เขาเกลียด แต่เขาก็ทำมันจนนับครั้งไม่ถ้วน และเขาเกลียดตัวเองเลย

" ได้โปรด . . . หยุดร้องไห้ . . . . . . .ได้โปรดอย่าร้องไห้ และมองที่ฉัน กรุณา " ดองอุคอ้อนวอน ซึงฮยอนลังเลสักครู่ แต่เขาทำมันอยู่ดี ของเขาบวม แดง ตาแฉะ ดูในช๊อกโกแลต . .

" ฉันจริงๆจริงๆจริงๆนะ ขอโทษที่ทิ้งนายไป แต่ผมสัญญาว่าผมจะกลับ และที่นี่ฉัน ทุกวันฉันคิดถึงเธอ ฉันฝันถึงเธอแทบทุกคืน เธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ ฉันคิดถึงเธอคิดถึงคุณจริงๆ และมันเจ็บฉันมองเธอร้องไห้ ฉันรู้ว่าฉันทำให้เธอร้องไห้ และฉันก็เกลียดตัวเองที่ทำแบบนั้นกับคุณ ได้โปรดยกโทษให้ฉัน ฉัน รัก คุณ และ เวลา นี้ ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณอีก โปรดให้ฉันมีโอกาสที่จะทำมันให้คุณ ได้โปรด . . . "







เงียบ . . . . . . . แค่เสียงลมพัดและเสียงนาฬิกา .เขามองเข้าไปในดวงตาของดองวุคพยายามค้นหาบางคําแนะนําของอยู่ในคำพูดของเขา แต่เขาไม่พบ บางที . . . . . . บางทีฉันอาจจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เขา pursed ริมฝีปากของเขาและมองลง

" เด็ก " ? เขาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นใบหน้าของดงอุคเป็นห่วง เขา ริมฝีปากค่อยๆโค้งเป็นรอยยิ้ม

" ฉันเกลียดคุณ " และว่าเขาซ่อนใบหน้าของเขาโดยการลดหัวของเขาอีกครั้งดงอุคก็ยิ้มให้ซึงฮยอนเป็นนิสัยเก่าก็พูดอะไรตรงข้าม . " ที่รัก ไม่เอาน่า มองผม " ซึงฮยอนเชื่อฟัง " ฉันก็รักคุณ " เขาถ้วยหน้า เอียง และจูบเขาที่ริมฝีปาก ซึงฮยอนมองกว้างตกใจ แต่ไม่นานสายตาของเขาเต้นปิดให้ตัวเองจม จูบ ซึงฮยอนห่อรอบคอของเขา ดงอุคและดึงตัวเองเข้าไปใกล้เขาไม่สามารถรับเพียงพอของริมฝีปากนั้นที่เขาได้หายไปมาก เขารู้สึกได้ว่า ดงอุค smirks ในการจูบด้วย จูบก็ยิ่งหลงใหล เมื่อลิ้นได้รับเกี่ยวข้องกับ พวกเขาจูบกันไม่กี่นาทีและในที่สุดก็แตกออกจากกัน หอบเพื่อสูดอากาศ พวกเขาแค่พิงหน้าผากและมองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน

" ฉัน รัก เธอ " ซึงฮยอนก็พูดความจริงดองวุคยิ้ม







/ N : assfdhdjgjljkh ; jiyjkl อะไรғυϲƙเมื่อกี้ผมเขียน ! ! ! ! ! ! ! ! ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? * * * . . . . . shotsmyself ฟื้นคืน * . . . . . . . ลมหายใจในลมหายใจออก . . . . . . . . . .



ขอโทษนะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ฉันแค่ต้องทำมัน ! ได้โปรดยกโทษให้ฉันและผู้อ่านที่น่ารักของฉันและ subbies ที่น่ารักของฉัน ! . . . . . . . เฮ้อ . . . . . . . งั้นคุณต้องรู้ที่ถูกต้อง . . . . . มันออกมาแบบนี้ . . . . . . . ดังนั้นผมจึงต้องขอโทษด้วยนะครับฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอกโดยฉัน แต่ฉันสัญญา ! พวกเขาจะอยู่ด้วยกัน ~ เอ่อ . . . . . . . ให้พวกนาย ~ ที่นี่บางคุกกี้ขนมปังขิงและพวกเธอ ~ !





ชอบ ~ ~ ! { กอดและจูบ ~
.
}

( อีกแล้ว ~ ขอโทษสำหรับข้อผิดพลาด

" )