นานมาแล้วมีเจ้าหญิงเงือกน้อยองค์หนึ

นานมาแล้วมีเจ้าหญิงเงือกน้อยองค์หนึ่ง ชอบว่ายลงไปใต้ก้นทะเลลึก เพื่อที่เธอจะไปนั่งดูรูปปั้นเจ้าชายหนุ่มรูปงามที่ตกลงสู่ก้นทะเลลึก ทุกวันเธอจะมาชอบนั่งดูและชื่นชมรูปปั้นนั้น และเธอก็จะจิตนาการถึงเจ้าชายในฝันของเธอ จนวันหนึ่งเมื่อเธออายุครบที่จะสามารถขึ้นไปบนผิวน้ำได้แล้ว เธอก็ว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ เธอได้เห็นเจ้าชายรูปงามเหมือนรูปปั้น ที่กำลังอยู่บนเเรือ จากนั้นก็มีพายุลูกใหญ่พัดถล่มเรือจนเรือล่ม เจ้าชายได้ตกจากเรือและจม เจ้าหญิงเงือกน้อยเลยรีบว่ายดำลงไปช่วยเจ้าชาย และนำตัวเขาไปวางไว้ที่ชายฝั่ง จูบแรกของเธอทำให้เจ้าชายรู้สึกตัวและมีสติตื่นขึ้นมา จากนั้นเธอก็รีบลงน้ำเพื่อที่ไม่อยากจะให้เขาได้เห็นตัวจริงของเธอ ด้วยความรักที่เธอมีต่อเจ้าชายที่เธอรัก เธอตัดสินใจไปหาแม่มดแห่งท้องทะเล เพราะเธอต้องการขาของมนุษย์เพื่อที่จะสามารถเดินไปหาเจ้าชายได้ และได้อยู่ข้างๆเจ้าชาย เธอยอมแลกด้วยเสียงอันไพเราะของเธอกับขา แต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่งว่า ถ้าเธอไม่สามารถทำให้เจ้าชายรักเธอได้ เธอจะต้องกลายเป็นฟองอากาศหายไปในทะเลชั่วนิรันดร์ แต่เธอก็ยอมรับขอแม้นั้นแต่โดยดี จากนั้นแม่มดก็ให้น้ำยาวิเศษให้เธอกิน พอเธอกินเข้าไปก็ไม่รู้สึกตัวอีก เธอมารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในอ้อมแขนของเจ้าชายที่เธอรักแล้ว เจ้าชายช่วยเธอเอาไว้และเลี้ยงดูเธอ เอ็นดูเธอ และให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา เหมือนแบบที่เจ้าหญิงเงือกน้อยต้องการ ถึงแม้ว่าเธอจะพูดไม่ได้ แต่มันก็เป็นการทรมานเธออย่างมาก เพราะทุกๆก้าวที่เธอเดินมันจะเจ็บปวดเหมือนเดินบนพื้นที่เต็มไปด้วยหนามและเศษแก้ว
ไม่เป็นไร เธอทนได้เพื่อเจ้าชายที่เธอรัก
เจ้าชายชอบดูเธอเต้นรำ เธอก็เต้นรำให้เจ้าชายดูถึงแม้จะเจ็บเหมือนมีมีดกรีด
ไม่เป็นไร เธอทนได้เพื่อเจ้าชายที่เธอรัก
ถึงจะเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่เธอก็ยิ้มออกมาด้วยหัวใจที่มีความสุขกับความเจ็บปวดนั้น
จนวันหนึ่งเจ้าชายได้ตัดสินใจว่าจะแต่งงานกับเจ้าหญองต่างแดนที่เขาคิดว่าเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้เมื่อคราวเรือล่ม
เจ้าหญิงเงือกน้อยเสียงใจมากแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพูดออกไปได้ เธอรู้แล้วว่าเวลาของเธอเหลืออยู่ไม่มากเพราะฉะนั้นเธอเลยต้องการที่จะอยู่กับเจ้าชายมากที่สุดเท่าที่เธอยังมีเวลา ถึงจะเพียงน้อยนิดก็ยังดี
........ณ วันแต่งงาน...........
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของเธอแล้ว เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเฝ้ามองดูเจ้าชายที่กำลังมีความสุขกับคนที่เขารัก จากนั้นเองพี่สาวเจ้าหญิงเงือกน้อยได้รู้เรื่องราวทั้งหมด จึงเอาเส้นผมที่สวยงามนั้นไปแลกกับมีดวิเศษและนำเอามาให้เจ้าหญิงเงือก และบอกกับเธอว่า ถ้าเจ้าหญิงเอามีดกรีดหัวใจเจ้าชายเจ้าหญิงก็จะกลับมาเป็นนางเงือกอีกครั้งหนึ่ง เจ้าหญิงรับมีดนั้นจากมือพี่สาวมา เธอถือมีดเล่มนั้นเข้าไปในห้องนอนของเจ้าชาย เธอมองดูเจ้าชายที่หลับใหลอย่างมีความสุขกับคนที่เขารัก เธอจูบเขาเบาๆเพื่อการบอกลา แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะฆ่าเจ้าชายลงได้ เธอจึงตัดสินใจกระโดดลงทะเลอันมืดมิดและสลายกลายเป็นฟองอากาศในทะเลไปโดยไม่ห้วนกลับคืนมา

มันเป็นความรักที่น่าเศ้า ที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะอยู่กับคนที่เรารักแต่เขากลับไม่รับรู้สิ่งที่เราทำเลยว่าเรารักเขามากแค่ไหน แม้ถึงจะมีความแค้น ที่สามารถทำร้าย ทำลาย เขาได้ แต่กลับเลือกที่จะไม่ทำ เพราะว่ารักเขามากจนเสียสละตัวเอง ถึงแม้จะรู้ดีว่าต้องสลายหายไปพร้อมกับความเจ็บปวดก็ยอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชอบว่ายลงไปใต้ก้นทะเลลึก เธอก็ว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ ที่กำลังอยู่บนเเรือ เจ้าชายได้ตกจากเรือและจม และนำตัวเขาไปวางไว้ที่ชายฝั่ง เธอตัดสินใจไปหาแม่มดแห่งท้องทะเล และได้อยู่ข้างๆเจ้าชาย แต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่งว่า แต่เธอก็ยอมรับขอแม้นั้น แต่โดยดี พอเธอกินเข้าไปก็ไม่รู้สึกตัวอีก เอ็นดูเธอและให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา ถึงแม้ว่าเธอจะพูดไม่ได้ แต่มันก็เป็นการทรมานเธออย่างมาก ถึงจะเพียงน้อยนิดก็ยังดี........ ณ และบอกกับเธอว่า เจ้าหญิงรับมีดนั้นจากมือพี่สาวมา เธอจูบเขาเบา ๆ เพื่อการบอกลา แม้ถึงจะมีความแค้นที่สามารถทำร้ายทำลายเขาได้ แต่กลับเลือกที่จะไม่ทำเพราะว่ารักเขามากจนเสียสละตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานมาแล้วมีเจ้าหญิงเงือกน้อยองค์หนึ่งชอบว่ายลงไปใต้ก้นทะเลลึกเพื่อที่เธอจะไปนั่งดูรูปปั้นเจ้าชายหนุ่มรูปงามที่ตกลงสู่ก้นทะเลลึกทุกวันเธอจะมาชอบนั่งดูและชื่นชมรูปปั้นนั้นจนวันหนึ่งเมื่อเธออายุครบที่จะสามารถขึ้นไปบนผิวน้ำได้แล้วเธอก็ว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำเธอได้เห็นเจ้าชายรูปงามเหมือนรูปปั้นที่กำลังอยู่บนเเรือจากนั้นก็มีพายุลูกใหญ่พัดถล่มเรือจนเรือล่มเจ้าหญิงเงือกน้อยเลยรีบว่ายดำลงไปช่วยเจ้าชายและนำตัวเขาไปวางไว้ที่ชายฝั่งจูบแรกของเธอทำให้เจ้าชายรู้สึกตัวและมีสติตื่นขึ้นมาจากนั้นเธอก็รีบลงน้ำเพื่อที่ไม่อยากจะให้เขาได้เห็นตัวจริงของเธอเธอตัดสินใจไปหาแม่มดแห่งท้องทะเลเพราะเธอต้องการขาของมนุษย์เพื่อที่จะสามารถเดินไปหาเจ้าชายได้และได้อยู่ข้างๆเจ้าชายเธอยอมแลกด้วยเสียงอันไพเราะของเธอกับขาแต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่งว่าเธอจะต้องกลายเป็นฟองอากาศหายไปในทะเลชั่วนิรันดร์แต่เธอก็ยอมรับขอแม้นั้นแต่โดยดีจากนั้นแม่มดก็ให้น้ำยาวิเศษให้เธอกินพอเธอกินเข้าไปก็ไม่รู้สึกตัวอีกเจ้าชายช่วยเธอเอาไว้และเลี้ยงดูเธอเอ็นดูเธอและให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลาเหมือนแบบที่เจ้าหญิงเงือกน้อยต้องการถึงแม้ว่าเธอจะพูดไม่ได้แต่มันก็เป็นการทรมานเธออย่างมากอย่ากังวลไปเลยเธอทนได้เพื่อเจ้าชายที่เธอรัก
เจ้าชายชอบดูเธอเต้นรำเธอก็เต้นรำให้เจ้าชายดูถึงแม้จะเจ็บเหมือนมีมีดกรีดเธอทนได้เพื่อเจ้าชายที่เธอรัก

อย่ากังวลไปเลยถึงจะเจ็บปวดมากแค่ไหนแต่เธอก็ยิ้มออกมาด้วยหัวใจที่มีความสุขกับความเจ็บปวดนั้น

จนวันหนึ่งเจ้าชายได้ตัดสินใจว่าจะแต่งงานกับเจ้าหญองต่างแดนที่เขาคิดว่าเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้เมื่อคราวเรือล่มเจ้าหญิงเงือกน้อยเสียงใจมากแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพูดออกไปได้เธอรู้แล้วว่าเวลาของเธอเหลืออยู่ไม่มากเพราะฉะนั้นเธอเลยต้องการที่จะอยู่กับเจ้าชายมากที่สุดเท่าที่เธอยังมีเวลาถึงจะเพียงน้อยนิดก็ยังดี
. . . . .ณวันแต่งงาน 10
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของเธอแล้วเธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเฝ้ามองดูเจ้าชายที่กำลังมีความสุขกับคนที่เขารักจากนั้นเองพี่สาวเจ้าหญิงเงือกน้อยได้รู้เรื่องราวทั้งหมดและบอกกับเธอว่าถ้าเจ้าหญิงเอามีดกรีดหัวใจเจ้าชายเจ้าหญิงก็จะกลับมาเป็นนางเงือกอีกครั้งหนึ่งเจ้าหญิงรับมีดนั้นจากมือพี่สาวมาเธอถือมีดเล่มนั้นเข้าไปในห้องนอนของเจ้าชายเธอจูบเขาเบาๆเพื่อการบอกลาแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะฆ่าเจ้าชายลงได้เธอจึงตัดสินใจกระโดดลงทะเลอันมืดมิดและสลายกลายเป็นฟองอากาศในทะเลไปโดยไม่ห้วนกลับคืนมา

มันเป็นความรักที่น่าเศ้าที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะอยู่กับคนที่เรารักแต่เขากลับไม่รับรู้สิ่งที่เราทำเลยว่าเรารักเขามากแค่ไหนแม้ถึงจะมีความแค้นที่สามารถทำร้ายทำลายเขาได้แต่กลับเลือกที่จะไม่ทำถึงแม้จะรู้ดีว่าต้องสลายหายไปพร้อมกับความเจ็บปวดก็ยอม