The general approach is to support

The general approach is to support multiple levels of overlay networks,
each of which extracts a subgraph from the overlay below it, until we
have selected the subgraph that the application expects. For end system
multicast, in particular, this happens in two stages: First we construct
a simple mesh overlay on top of the fully connected Internet, and then
we select a multicast tree within this mesh. The idea is illustrated in
Figure 9.22, again assuming the four end hosts A, B, C, and D. The first
step is the critical one: Once we have selected a suitable mesh overlay, we
simply run a standard multicast routing algorithm (e.g., DVMRP) on top
of it to build the multicast tree. We also have the luxury of ignoring the
scalability issue that Internet-wide multicast faces since the intermediate
mesh can be selected to include only those nodes that want to participate
in a particular multicast group.
The key to constructing the intermediate mesh overlay is to select a
topology that roughly corresponds to the physical topology of the underlying
Internet, but we have to do this without anyone telling us what the
underlying Internet actually looks like since we are running only on end
hosts and not routers. The general strategy is for the end hosts to measure
the roundtrip latency to other nodes and decide to add links to the mesh
only when they like what they see. This works as follows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการทั่วไปที่จะให้การสนับสนุนหลายระดับของเครือข่ายซ้อนทับแต่ละแห่งซึ่งสารสกัดจาก subgraph จากการซ้อนทับที่ด้านล่างมันจนกว่าเราจะได้เลือกsubgraph แอพลิเคชันที่คาดว่า สำหรับการสิ้นสุดของระบบแบบหลายผู้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้เกิดขึ้นในสองขั้นตอน: ครั้งแรกที่เราสร้างซ้อนทับตาข่ายง่ายๆที่ด้านบนของการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้อย่างเต็มที่แล้วเราเลือกต้นไม้หลายผู้รับภายในตาข่ายนี้ ความคิดที่จะแสดงในรูปที่ 9.22 อีกครั้งสมมติสี่ปลายโฮสต์ A, B, C, และ D ครั้งแรกขั้นตอนหนึ่งที่สำคัญ: เมื่อเราได้เลือกภาพซ้อนทับตาข่ายที่เหมาะสมเราก็ใช้อัลกอริทึมการกำหนดเส้นทางหลายผู้รับมาตรฐาน (เช่น , DVMRP) ด้านบนของมันเพื่อสร้างต้นไม้หลายผู้รับ นอกจากนี้เรายังมีความหรูหราของการละเลยที่ปัญหา scalability ที่ใบหน้าหลายผู้รับอินเทอร์เน็ตกว้างตั้งแต่กลางตาข่ายสามารถเลือกที่จะรวมเฉพาะโหนดผู้ที่ต้องการที่จะเข้าร่วมในกลุ่มหลายผู้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. กุญแจสำคัญในการสร้างซ้อนทับตาข่ายกลางคือการเลือกโทโพโลยีว่าประมาณสอดคล้องกับโครงสร้างทางกายภาพของพื้นฐานอินเทอร์เน็ตแต่เราต้องทำเช่นนี้โดยไม่มีใครบอกเราว่าสิ่งที่อินเทอร์เน็ตพื้นฐานจริงดูเหมือนตั้งแต่ที่เรากำลังทำงานอยู่เพียงแต่ในท้ายโฮสต์และไม่เราเตอร์ กลยุทธ์ทั่วไปสำหรับโฮสต์ท้ายที่สุดในการวัดความล่าช้าบินไปยังโหนดอื่น ๆ และตัดสินใจที่จะเพิ่มการเชื่อมโยงไปยังตาข่ายเฉพาะเมื่อพวกเขาต้องการสิ่งที่พวกเขาเห็น นี้ทำงานได้ดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการทั่วไปเพื่อสนับสนุนหลายระดับของเครือข่ายซ้อนทับ
แต่ละซึ่งแยกเป็น subgraph จากซ้อนทับด้านล่างมัน จนกว่าเราจะ
เลือก subgraph ว่าโปรแกรมประยุกต์ที่คาดว่า สุดท้ายคือ ระบบ
โดยเฉพาะนี้เกิดขึ้นในสองขั้นตอนแรกเราสร้าง
การซ้อนทับตาข่ายง่ายด้านบนพร้อมเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตและจากนั้น
เราเลือกส่งแบบต้นไม้ภายในข่ายนี้ ความคิดที่แสดงใน
รูป 9.22 อีกครั้งสมมติว่าสี่จบโยธา A , B , C และ D . ขั้นตอนแรก
คือวิกฤติหนึ่ง : เมื่อเราได้เลือก หุ้มตาข่ายที่เหมาะสมเรา
เพียงแค่เรียกใช้มาตรฐานขั้นตอนวิธีการกำหนดเส้นทางการส่งข้อมูล ( เช่น dvmrp ) ด้านบน
มันสร้างต้นไม้ ส่ง . นอกจากนี้เรายังมีความหรูหราของละเว้น
เลือกปัญหาที่อินเทอร์เน็ต กว้าง ส่งใบหน้าตั้งแต่ตาข่ายกลาง
สามารถเลือกที่จะรวมเฉพาะจุดที่ต้องการ มีส่วนร่วมใน โดยเฉพาะ กลุ่ม multicast
.
คีย์เพื่อสร้างทับตาข่ายกลางคือการเลือก
แบบที่ประมาณสอดคล้องกับโครงสร้างทางกายภาพของต้นแบบ
อินเทอร์เน็ต แต่เราต้องทำ นี้โดยไม่มีใครบอกเราว่า
ต้นแบบอินเทอร์เน็ตจริงดูเหมือนว่าเรากำลังเฉพาะในโยธาจบ
และเราเตอร์ . กลยุทธ์ทั่วไปสำหรับจบโยธาเพื่อวัดศักยภาพกับโหนดอื่น ๆ
6 และตัดสินใจที่จะเพิ่มการเชื่อมโยงไปยังตาข่าย
เมื่อพวกเขาต้องการสิ่งที่พวกเขาเห็น งานนี้ ดังนี้