Organic solvents in chemical indust

Organic solvents in chemical industry wastewaters are not only a pollution and health problem but also a sign of inefficient use of resources. This paper reports a methodology based on pervaporation, using first hydrophobic then hydrophilic membranes, for the separation of n-butanol and dichloromethane from sodium chloride containing aqueous mixtures into water, brine and a concentrate of organic solvents. The aim of this research was to study the efficiency of two hydrophobic and one hydrophilic membranes for the recovery of the organic solvents.

The separation of organic solvents from aqueous mixtures was conducted using CMX-GF-010-D (Celfa AG, Switzerland) and PERTHESE® 500-1 (Perouse Plastic, France) membranes, and was promoted by high temperatures. The addition of sodium chloride did not affect the permeation of the organic solvents through the CMX-GF-010-D membrane while the salting out phenomena was observed when the PERTHESE® 500-1 membrane was used.

The dehydration was conducted using a polyvinyl alcohol and titanium dioxide membrane on a support of polyacrylonitrile and polyphenylene sulfide (supplied by Helmholtz-Zentrum Geesthacht Zentrum für Material und Küstenforschung GmbH, Germany). The membrane showed impermeable features towards dichloromethane in the studied conditions. At the optimal dehydration conditions the concentration of water was 97.6 ± 0.1 %wt and the n-butanol content was 2.42 ± 0.13 %wt.

Finally the article calls for a paradigm change, to view organic solvents in wastewaters as resources to be recovered, rather than pollutants to be treated as such.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อินทรีย์ใน wastewaters อุตสาหกรรมเคมีจะไม่เพียงแต่ปัญหามลภาวะและสุขภาพ แต่ยังเป็นสัญญาณของการใช้ทรัพยากรต่ำ กระดาษนี้รายงานวิธีตาม pervaporation ใช้สาร hydrophobic ก่อน แล้ว hydrophilic แยกเอ็นบิวทานอและ dichloromethane จากโซเดียมคลอไรด์ประกอบด้วยอควีน้ำยาผสมลงในน้ำ บรรจุกระป๋อง และข้นของอินทรีย์ จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้เพื่อ ศึกษาประสิทธิภาพของสอง hydrophobic และสาร hydrophilic หนึ่งสำหรับการกู้คืนอินทรีย์ได้แบ่งแยกอินทรีย์จากน้ำยาผสมอควีวิธีใช้ CMX-GF-010-D (Celfa AG สวิตเซอร์แลนด์) และ PERTHESE ®สาร 500-1 (พลาสติกเปเร้าส์ ฝรั่งเศส) และมีการเลื่อนขั้น โดยอุณหภูมิสูง การเพิ่มโซเดียมคลอไรด์ได้ผลซึมอินทรีย์ผ่านเมมเบรน CMX-GF-010-D ในขณะที่มารีซอลทิงออกปรากฏการณ์ที่สังเกตได้เมื่อใช้เมมเบรน 500 1 PERTHESE ®การคายน้ำได้ดำเนินการใช้เยื่อแอลกอฮอล์และไทเทเนียมไดออกไซด์โพลีไวนิลสนับสนุนของซัลไฟด์ polyacrylonitrile และ polyphenylene (จัดทำ โดยคลาสยูโรปาอัมดอม Helmholtz Geesthacht คลาสยูโรปาอัมดอม für วัสดุแดน Küstenforschung GmbH เยอรมนี) เมมเบรนแสดงคุณสมบัติการซึมผ่านของต่อ dichloromethane สภาพ studied เงื่อนไขการคายน้ำสูงสุดความเข้มข้นของน้ำถูก 97.6 ± 0.1% wt และเนื้อหาเอ็นบิวทานอเป็น 2.42 ± 0.13% wtในที่สุด บทความเรียกเพื่อเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ดูอินทรีย์ใน wastewaters เป็นทรัพยากรที่จะกู้คืน มากกว่าสารมลพิษได้รับเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวทำละลายอินทรีย์ในน้ำเสียโรงงานอุตสาหกรรมเคมีที่ไม่เพียง แต่เป็นมลพิษ และปัญหาสุขภาพ แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของการใช้ไม่มีประสิทธิภาพของทรัพยากร บทความนี้รายงานวิธีการขึ้นอยู่กับน้ำหนัก ใช้ครั้งแรก ) แล้วน้ำเมมเบรนเพื่อแยก n-butanol และไดคลอโรมีเทนจากสารละลายโซเดียมคลอไรด์ที่มีผสมในน้ำน้ำเกลือ และเข้มข้นของตัวทำละลายอินทรีย์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของทั้งสอง ) และหนึ่งที่มีเมมเบรนสำหรับการกู้คืนของตัวทำละลายอินทรีย์ .

แยกตัวทำละลายจากสารละลายผสมจำนวน cmx-gf-010-d ( celfa AG , สวิตเซอร์แลนด์ ) และ perthese ® 500-1 ( พลาสติก เปรุสฝรั่งเศส ) ขนาดและได้รับการส่งเสริมจากอุณหภูมิสูง นอกจากนี้ของโซเดียมคลอไรด์ไม่มีผลต่อการซึมผ่านของสารทำละลายอินทรีย์ ผ่านเยื่อ cmx-gf-010-d ในขณะที่เกลือออกปรากฏการณ์ที่พบเมื่อ perthese ® 500-1 เมมเบรนใช้

dehydration ดำเนินการโดยใช้พอลิไวนิลแอลกอฮอล์และเมมเบรนพอลิอะไครโลไนตรีลไทเทเนียมไดออกไซด์ ในการสนับสนุน และ polyphenylene ซัลไฟด์ ( จัดโดย เฮล์มโฮลทซ์ฮัมฮัม f ü r Geesthacht วัสดุและ K ü stenforschung GmbH , Germany ) เยื่อแผ่นแสดงผ่านคุณสมบัติเพื่อศึกษาต่อในเงื่อนไขที่เหมาะสมน้ำสภาพความเข้มข้นของน้ำ±เพียง 0.1% โดยน้ำหนักและปริมาณ n-butanol 2.42 ± 0.13 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนัก

ในที่สุดบทความเรียกร้องให้เปลี่ยนกระบวนทัศน์เพื่อดูตัวทำละลายอินทรีย์ในน้ำทิ้งเป็นทรัพยากรที่จะกู้คืนมากกว่ามลพิษที่ต้องปฏิบัติดังนี้