Universal and inalienableThe princi

Universal and inalienable
The principle of universality of human rights is the cornerstone of international human rights law. This principle, as first emphasized in the Universal Declaration on Human Rights in 1948, has been reiterated in numerous international human rights conventions, declarations, and resolutions. The 1993 Vienna World Conference on Human Rights, for example, noted that it is the duty of States to promote and protect all human rights and fundamental freedoms, regardless of their political, economic and cultural systems.
All States have ratified at least one, and 80% of States have ratified four or more, of the core human rights treaties, reflecting consent of States which creates legal obligations for them and giving concrete expression to universality. Some fundamental human rights norms enjoy universal protection by customary international law across all boundaries and civilizations.
Human rights are inalienable. They should not be taken away, except in specific situations and according to due process. For example, the right to liberty may be restricted if a person is found guilty of a crime by a court of law.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สากล และเกียรติ์หลักการของสิทธิมนุษยชนเป็นรากฐานของกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ หลักการนี้ เป็นที่แรกเน้นในปฏิญญาสากลสิทธิมนุษยชน 1948 ย้ำในอนุสัญญาสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ ประกาศ และมติ การประชุมโลกเวียนนา 1993 สิทธิมนุษยชน เช่น กล่าวว่า มันเป็นหน้าที่ของรัฐเพื่อส่งเสริม และปกป้องสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐาน โดยไม่คำนึงถึงระบบการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมของพวกเขาทั้งหมดทุกรัฐได้ให้สัตยาบันต่ออย่างน้อยหนึ่ง และ 80% ของสหรัฐได้ให้สัตยาบันต่อ น้อยสี่ สิทธิมนุษยชนหลักสนธิสัญญา สะท้อนให้เห็นถึงความยินยอมของรัฐซึ่งสร้างภาระผูกพันตามกฎหมายสำหรับพวกเขา และให้นิพจน์ที่คอนกรีตจะสากล บางบรรทัดฐานของสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานรับสากลการคุ้มครอง โดยกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณีทั่วทั้งขอบเขตและอารยธรรมสิทธิมนุษยชนเป็นเกียรติ์ พวกเขาไม่ควรเก็บ ยกเว้น ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง และ ตามกระบวนการ เช่น สิทธิเสรีภาพอาจถูกจำกัดถ้าบุคคลจะพบความผิดของอาชญากรรม โดยคดีด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สากลและยึดครอง
หลักการของความเป็นสากลของสิทธิมนุษยชนเป็นรากฐานที่สำคัญของกฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ หลักการนี้เน้นเป็นครั้งแรกในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนในปี 1948 ได้รับการกล่าวย้ำในหลายระหว่างประเทศอนุสัญญาสิทธิมนุษยชนการประกาศและมติ เวียนนาประชุมโลก 1993 ด้านสิทธิมนุษยชนเช่นสังเกตเห็นว่ามันเป็นหน้าที่ของรัฐในการส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพขั้นพื้นฐานโดยไม่คำนึงถึงระบบการเมืองเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของพวกเขา.
รัฐทุกรัฐได้ให้สัตยาบันอย่างน้อยหนึ่งและ 80% ของประเทศได้ให้สัตยาบันสี่หรือมากกว่าของแกนสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนสะท้อนให้เห็นถึงความยินยอมของสหรัฐอเมริกาซึ่งจะสร้างภาระทางกฎหมายสำหรับพวกเขาและให้การแสดงออกเป็นรูปธรรมเพื่อความเป็นสากล พื้นฐานบางอย่างบรรทัดฐานสิทธิมนุษยชนสากลได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศข้ามเขตแดนและอารยธรรมทั้งหมด.
สิทธิมนุษยชนเอาไปไม่ได้ พวกเขาไม่ควรถูกนำไปยกเว้นในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงและเป็นไปตามกระบวนการ ตัวอย่างเช่นสิทธิในเสรีภาพอาจถูก จำกัด ถ้าคนพบความผิดของอาชญากรรมโดยการพิจารณาของศาล