des Garçons), Hussein Chalayan, and

des Garçons), Hussein Chalayan, and so on, accompanied by a brochure that explained each of the
58 designs through renderings of the underlying design idea formulated in roughly fifty words that
could all together form a dictionary of contemporary artspeak or ‘international art English’ (Rule and
Levine 2012). We learn nothing of the positioning of the designers, nothing of their role in the global
business of fashion, and nothing of their role in the businesses they are attached to. In brief, we learn
nothing of the aesthetic economy in which they are implicated (Entwistle 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

des Garçons), ฮุสเซน Chalayan และอื่น ๆ พร้อมด้วยโบรชัวร์ที่อธิบายแต่ละ
58 ผ่านการออกแบบเค้าของแนวคิดการออกแบบต้นแบบสูตรในการประมาณห้าสิบคำที่
ทุกคนสามารถร่วมกันสร้างพจนานุกรมของ artspeak ร่วมสมัยหรือ 'ศิลปะนานาชาติอังกฤษ (กฎและ
Levine 2012) เราเรียนรู้อะไรจากการวางตำแหน่งของนักออกแบบที่ไม่มีอะไรในบทบาทของพวกเขาในระดับโลก
ของธุรกิจแฟชั่นและไม่มีอะไรถึงบทบาทของตนในธุรกิจที่พวกเขาจะแนบไปกับ ในช่วงสั้น ๆ ที่เราเรียนรู้
อะไรของเศรษฐกิจความงามที่มีส่วนเกี่ยวข้อง (Entwistle 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

des Gar รวมถึงส่วนเสริม ) , ฮุสเซน chalayan และอื่นๆ ตามโบรชัวร์ที่อธิบายแต่ละการออกแบบ 58
ผ่าน renderings ของต้นแบบแนวคิดการออกแบบสูตรคำประมาณห้าสิบที่
ทั้งหมดด้วยกันฟอร์มพจนานุกรม artspeak ร่วมสมัยหรือ ' ศิลปะนานาชาติภาษาอังกฤษ ( กฎและ
Levine 2012 ) เราเรียนรู้อะไรจากตำแหน่งของนักออกแบบไม่มีบทบาทในธุรกิจทั่วโลก
แฟชั่น และไม่ได้มีบทบาทในธุรกิจที่พวกเขาจะแนบกับ สรุป เราเรียนรู้
ไม่มีอะไรเศรษฐกิจของความงามที่พวกเขาเกี่ยวข้อง ( เอนวิสเติ้ล 2009 )