EARLY USES AND ABUSESOF TESTS IN TH

EARLY USES AND ABUSES
OF TESTS IN THE UNITED STATES
First Translation of the Binet-Simon Scale
In 1906, Henry H. Goddard was hired by the
Vineland Training School in New Jersey to do
research on the classification and education of
“feebleminded” children. He soon realized that a
diagnostic instrument would be required and was
therefore pleased to read of the 1908 Binet-Simon
scale. He quickly set about translating the scale,
making minor changes so that it would be applicable
to American children (Goddard, 1910a).
Goddard (1910b) tested 378 residents of the
Vineland facility and categorized them by diagnosis
and mental age. He classified 73 residents as idiots
because their mental age was 2 years or lower;
205 residents were termed imbeciles with mental
age of 3 to 7 years; and 100 residents were deemed
feebleminded with mental age of 8 to 12 years. It is
instructive to note that originally neutral and
descriptive terms for portraying levels of mental
retardation—idiot, imbecile, and feebleminded—have made their way into the everyday lexicon of
pejorative labels. In fact, Goddard made his own
contribution by coining the diagnostic term moron
(from the Greek moronia, meaning “foolish”).
Goddard (1911) also tested 1,547 normal children
with his translation of the Binet-Simon scales.
He considered children whose mental age was four
or more years behind their chronological age to be
feebleminded—these constituted 3 percent of his
sample. Considering that all of these children were
found outside of institutions for the retarded, 3 percent
is rather an alarming rate of mental deficiency.
Goddard (1911) was of the opinion that these children
should be segregated so that they would be
prevented from “contaminating society.” These
early studies piqued Goddard’s curiosity about
“feebleminded” citizenry and the societal burdens
they imposed. He also gained a reputation as one of
the leading experts on the use of intelligence tests
to identify persons with impaired intellect. His talents
were soon in heavy demand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ต้นและละเมิดสิทธิมนุษยชนทดสอบในสหรัฐอเมริกาแปลครั้งแรกของ Binet – Simon ขนาดใน 1906, Henry H. ก็อดเดิร์ดถูกว่าจ้างโดยการโรงเรียนฝึกอบรม Vineland ในนิวเจอร์ซี่ต้องงานวิจัยประเภทการศึกษาเด็ก "ผู้พิการทางสมอง" เขาเร็ว ๆ นี้ตระหนักว่าการเครื่องมือการวินิจฉัยจะต้อง และมีดังนั้นจึงยินดีอ่าน 1908 Binet-Simonมาตราส่วน เขาตั้งอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับการแปลระดับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเพื่อที่จะใช้อเมริกันเด็ก (ก็อดเดิร์ด 1910a)ก็อดเดิร์ด (1910b) ทดสอบ 378 ชาวVineland สิ่งอำนวยความสะดวก และถูกจัดประเภทตามการวินิจฉัยและจิตอายุ เขาจัดคน 73 เป็นปัญญาเนื่องจากอายุของจิต 2 ปีหรือต่ำกว่า205 คนถูกเรียกว่า imbeciles ด้วยจิตอายุ 3-7 ปี 100 คนได้ถือว่าผู้พิการทางสมองกับจิตอายุ 8-12 ปี มันเป็นให้คำแนะนำเพื่อทราบซึ่งเดิมเป็นกลาง และคำอธิบายสำหรับขัดระดับของจิตปัญญา — คนบ้า imbecile และผู้พิการทางสมองโดยทำทางของพวกเขาในปทานุกรมชีวิตประจำวันของป้ายชื่อ pejorative ในความเป็นจริง ก็อดเดิร์ดทำของเขาเองจัดสรร โดย coining ปัญญาอ่อนคำวินิจฉัย(จาก moronia กรีก หมายถึง "โง่")ก็อดเดิร์ด (1911) นอกจากนี้ยังทดสอบเด็ก 1,547 ปกติมีเขาแปลระดับ Binet Simonเขาถือว่าเด็กที่มีอายุจิตมี 4เพิ่มเติมปีหลังยุคของ chronological จะผู้พิการทางสมอง — เหล่านี้ทะลัก 3 เปอร์เซ็นต์ของเขาตัวอย่างการ พิจารณาว่า เด็กเหล่านี้ทั้งหมดได้พบนอกสถาบัน retarded, 3 เปอร์เซ็นต์ค่อนข้างมีอัตราที่น่าเป็นห่วงของจิตขาดได้ก็อดเดิร์ด (1911) มีความเห็นที่เด็กเหล่านี้ควรแยกให้พวกเขาจะป้องกันไม่ให้ "ขยะสังคม" เหล่านี้ศึกษาต้น piqued ของอวกาศก็อดเดิร์ดอยากรู้เกี่ยวกับที่มา "ผู้พิการทางสมอง" และภาระนิยมผู้บังคับการ เขายังได้รับชื่อเสียงเป็นหนึ่งผู้เชี่ยวชาญชั้นนำในการใช้ทดสอบปัญญาระบุบุคคลที่มีความบกพร่องทางด้านสติปัญญา พรสวรรค์ของเขาไม่ช้าก็ต้องหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

EARLY การใช้ประโยชน์และการละเมิด
การทดสอบในประเทศสหรัฐอเมริกา
ครั้งแรกแปลของ Binet-Simon ชั่ง
ในปี 1906 เฮนรี่เอชก็อดดาร์ดได้รับการว่าจ้างโดย
Vineland โรงเรียนการฝึกอบรมในรัฐนิวเจอร์ซีย์ที่จะทำ
วิจัยเกี่ยวกับการจัดหมวดหมู่และการศึกษาของ
เด็ก "ปัญญาอ่อน" ไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่า
เครื่องมือที่ใช้ในการวินิจฉัยจะต้องและเป็น
จึงยินดีที่จะอ่าน 1908 Binet-Simon
ขนาด เขาตั้งได้อย่างรวดเร็วเกี่ยวกับการแปลระดับที่
ทำให้การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเพื่อที่มันจะมีผลบังคับใช้
กับเด็กอเมริกัน (ก็อดดาร์ด, 1910a).
ก็อดดาร์ด (1910b) การทดสอบ 378 ที่อยู่อาศัยของ
สิ่งอำนวยความสะดวกใน Vineland และจัดหมวดหมู่พวกเขาโดยการตรวจวินิจฉัย
และอายุจิต เขาจัด 73 ผู้อยู่อาศัยเป็นโง่
เพราะจิตของพวกเขาอายุ 2 ปีหรือต่ำกว่า
205 ชาวบ้านเรียกว่า imbeciles กับจิต
อายุ 3-7 ปี และ 100 ผู้อยู่อาศัยก็ถือว่า
ปัญญาอ่อนที่มีจิตอายุ 8 ถึง 12 ปี มันเป็น
คำแนะนำที่จะทราบว่าเป็นกลางเดิมและ
เงื่อนไขอธิบายสำหรับจิตรระดับของจิต
ชะลอ-คนบ้า, โง่และปัญญาอ่อน-ได้ทำทางของพวกเขาเป็นศัพท์ในชีวิตประจำวันของ
ป้ายดูถูก ในความเป็นจริงก็อดดาร์ดของตัวเองทำ
มีส่วนร่วมโดยการสร้างปัญญาอ่อนคำวินิจฉัย
(จาก Moronia กรีกหมายถึง "โง่").
ก็อดดาร์ด (1911) นอกจากนี้ยังผ่านการทดสอบ 1,547 เด็กปกติ
กับการแปลของเขาชั่ง Binet-Simon.
เขาคิดว่าเด็กที่มีจิต อายุสี่
หรือมากกว่าปีหลังตามลำดับอายุของพวกเขาจะ
ปัญญาอ่อนเหล่านี้ประกอบด้วยร้อยละ 3 ของเขา
ตัวอย่าง พิจารณาว่าทั้งหมดของเด็กเหล่านี้ถูก
พบนอกของสถาบันปัญญาอ่อนร้อยละ 3
ค่อนข้างอัตราที่น่ากลัวของการขาดจิต.
ก็อดดาร์ด (1911) มีความเห็นว่าเด็กเหล่านี้
ควรได้รับการแยกเพื่อที่พวกเขาจะได้รับการ
ป้องกันไม่ให้เกิด "ปนเปื้อนในสังคม . "เหล่านี้
การศึกษาในช่วงต้นป่องๆอยากรู้อยากเห็นก็อดดาร์ดเกี่ยวกับ
"ปัญญาอ่อน" พลเมืองและภาระทางสังคม
ที่พวกเขากำหนด นอกจากนี้เขายังได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งใน
ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำในการใช้งานของการทดสอบความฉลาด
ในการระบุบุคคลที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ความสามารถของเขา
ในไม่ช้าก็ในความต้องการหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนใช้และการละเมิดของการทดสอบในสหรัฐอเมริกา

แปลครั้งแรกของบิเนต์ ไซมอน มาตราส่วน
ในปี 1906 , เฮนรี่ก็อดเดิร์ดได้รับการว่าจ้างโดย
Vineland โรงเรียนในรัฐนิวเจอร์ซีย์ที่จะทำวิจัยเรื่องการจำแนกและ

" feebleminded " การศึกษาของเด็ก ไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่า การวินิจฉัยจะต้องใช้

เพราะฉะนั้น และยินดีที่จะอ่านของ 1908 บิเนท์ไซมอน
มาตราส่วนเขาจัดการเรื่องการแปลระดับ
การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเพื่อที่มันจะสามารถใช้
กับเด็กอเมริกัน ( กอดดาร์ด , 1910a ) .
กอดดาร์ด ( 1910b ) ทดสอบแล้วอาศัยอยู่ในสถานที่และจัดหมวดหมู่พวกเขาสามารถ

จิตวินิจฉัยและอายุ เขาเป็นคนโง่เพราะผู้จัด 73
อายุจิตของพวกเขาคือ 2 ปี หรือลดลง ;
205 อาศัยอยู่เรียกว่าคนปักับสุขภาพจิต
อายุ 3 ถึง 7 ปี และ 100 คนถือว่า
feebleminded กับจิตของอายุ 8 ถึง 12 ปี มันมีอะไรที่จะต้องทราบว่าเดิม

แง่เชิงพรรณนาและเป็นกลาง เพื่อแสดงระดับของจิต
ปัญญาอ่อนงี่เง่า ปัญญาอ่อน และ feebleminded ได้ทำทางของพวกเขาลงในพจนานุกรมทุกวัน
ป้ายคำหยาบ . ในความเป็นจริง กอดดาร์ด ทำให้ผลงานของเขาเอง

โดยสร้างเงื่อนไขปัญญาอ่อนวินิจฉัย( จาก moronia , กรีกความหมาย " โง่ " )
กอดดาร์ด ( 1911 ) นอกจากนี้ ทดสอบ 1547 เด็กปกติ
กับการแปลของบิเนต์ ไซมอน เกล็ด เขาถือว่าเป็นเด็กที่มีสุขภาพจิต

อายุ 4 ปีหรือมากกว่าอายุจริงของพวกเขาจะอยู่
feebleminded เหล่านี้ขึ้น 3 เปอร์เซ็นต์ของตัวอย่างของเขา

พิจารณาว่าทั้งหมดของเด็กพวกนี้
พบ นอกสำหรับปัญญาอ่อน สถาบันร้อยละ 3
ค่อนข้างน่ากลัวอัตราของจิตบกพร่อง .
กอดดาร์ด ( 1911 ) มีความเห็นว่าควรแยกเด็กพวกนี้

เพื่อที่พวกเขาจะถูกขัดขวางจาก " ปนเปื้อนอยู่ในสังคม . " เหล่านี้
ก่อนการศึกษาป่องๆกอดดาร์ดของความอยากรู้เรื่อง
" feebleminded " ประชาชน และภาระทางสังคม
พวกเขากำหนด นอกจากนี้เขายังได้รับชื่อเสียงเป็นหนึ่งใน
ผู้เชี่ยวชาญชั้นนําในการใช้แบบทดสอบสติปัญญา
เพื่อระบุผู้ที่มีสติปัญญา ของเขาความสามารถ
ได้ในความต้องการที่หนัก