'You'll want a holiday all day tomo

'You'll want a holiday all day tomorrow,I suppose?'scrooge said.
‘If you don’t mind, sir.’
‘I do mind. It’s not fair. I have to pay you for a day’s work when you don’t do any work.’
‘It’s only once a year, sir,’ said Bob politely.
‘That’s no reason for robbing me ever twenty-fifth of December!’ said Scrooge, putting on his coat. ‘But I suppose you must have it. Be here early next morning.’
‘Yes, sir, I will, I promise,’ Bob said happily. Scrooge walked out, without another word. When Bob had closed the office, he ran home to his family in Camden Town as quickly as possible.
Scrooge always used to eat his dinner alone, in the same miserable little eating-house. Tonight was no different from other nights. He read the newspapers, looked at his bank books, and went home to bed. He lived in rooms which had once belonged to his dead partner.
They were in an old, dark building in a lonely side street, where no one except Scrooge lived.
In the blackness of the night, through the fog and the frost, Scrooge had to feel his way along the street with his hands. He finally reached his front door ant put the key in the lock. Suddenly, to his great surprise, he saw that the knocker any more, but had become the face of Jacob Marley!
He had not thought of his partner for seven years, until that afternoon, when he spoke Marley’s name to his visitors. But there in front of him was Marley’s face, white and ghostly, with terrible staring eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'คุณวันหยุดทั้งวันพรุ่งนี้ ฉันคิดว่า ' คนขี่เหนียวกล่าว'ถ้าคุณไม่ทราบ รักกัน' ' ฉันคิด ไม่ยุติธรรม ต้องจ่ายเงินให้คุณในวันทำงานเมื่อคุณไม่ได้ทำงานใด ๆ "'เป็นหนึ่งปี รัก กล่าวว่า Bob สุภาพ"นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่บีบฉันเคยยี่สิบห้าธันวาคม ' กล่าวว่า คนขี่เหนียว วางลงบนเสื้อของเขา " แต่ฉันคิดว่า คุณต้องมีการ ถัดไปเช้าที่นี่จะ ' 'ใช่ ที่รัก ฉันจะ ฉันสัญญา Bob กล่าวอย่างมีความสุข คนขี่เหนียวเดิน ไม่ มีคำอื่น เมื่อ Bob ได้ปิดสำนักงาน เขาวิ่งบ้านเพื่อครอบครัวของเขาในเมืองแคมเดนอย่างรวดเร็ว คนขี่เหนียวเสมอใช้ในการรับประทานอาหารเย็นของเขา คนเดียวใน eating-house น้อยอนาถเหมือนกัน คืนนี้ไม่แตกต่างจากคืนอื่น ๆ ได้ เขาอ่านหนังสือพิมพ์ ดูสมุดบัญชีธนาคารของเขา และกลับบ้านนอน เขาอาศัยอยู่ในห้องที่มีเพียงครั้งเดียวเป็นสมาชิกพันธมิตรของเขาตาย พวกในการเก่า เข้มอาคารด้านโดดเดี่ยว ถนนที่ไม่มีใครยกเว้นคนขี่เหนียวอยู่ ใน blackness คืน หมอกและน้ำค้างแข็ง คนขี่เหนียวได้ใจเขาไปตามถนนด้วยมือของเขา สุดท้ายเขาถึงมดหน้าประตูของเขาใส่กุญแจล็อค ทันใดนั้น ให้เขาประทับใจ เขาเห็นที่ knocker ที่อีก แต่ได้กลายเป็น หน้าของยาโคบ Marley เขามีความคิดของหุ้นส่วนของเขาไม่เจ็ดปี จนถึงตอนบ่ายนั้น เมื่อเขาพูดชื่อของ Marley แก่เขา แต่หน้าเขามีใบหน้าของ Marley พัด ด้วยสายตาที่จ้องมองน่ากลัว และสีขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'คุณจะต้องการวันหยุดทุกวันพรุ่งนี้ผมคิดว่า' กล่าวว่าสครูจ.
ถ้าคุณไม่ทราบครับ.
'' ฉันทำจิตใจ มันไม่ยุติธรรม. ฉันต้องจ่ายสำหรับการทำงานของวันเมื่อคุณไม่ได้ทำงานใด ๆ .
'' มันเป็นเพียงปีละครั้งครับ
'บ๊อบสุภาพกล่าวว่า.' นั่นเป็นเหตุผลสำหรับการปล้นฉันเคยยี่สิบห้าของเดือนธันวาคมไม่! ' กล่าวว่าสครูจวางบนเสื้อของเขา "แต่ผมคิดว่าคุณต้องมีมัน อยู่ที่นี่ในเช้าวันรุ่ง.
'' ใช่ครับผมจะฉันสัญญา "บ๊อบกล่าวอย่างมีความสุข สครูจเดินออกไปโดยไม่มีคำอื่น เมื่อบ๊อบได้ปิดสำนักงานที่เขาวิ่งไปที่บ้านกับครอบครัวของเขาในแคมเดนทาวน์ได้โดยเร็วที่สุด.
สครูจใช้เสมอที่จะกินอาหารมื้อค่ำของเขาเพียงอย่างเดียวในการเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขเหมือนกันรับประทานอาหารที่บ้าน คืนนี้ก็ไม่แตกต่างจากคืนอื่น ๆ เขาอ่านหนังสือพิมพ์ดูที่หนังสือธนาคารของเขาและกลับบ้านไปนอน เขาอาศัยอยู่ในห้องซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นพันธมิตรของเขาตาย.
พวกเขาอยู่ในเก่าอาคารเข้มในถนนด้านเหงาที่หนึ่งยกเว้นสครูจไม่อาศัยอยู่.
ในความมืดของคืนที่ผ่านหมอกและน้ำค้างแข็งสครูจได้ รู้สึกทางของเขาไปตามถนนด้วยมือของเขา ในที่สุดเขาก็มาถึงประตูหน้าบ้านมดของเขานำสำคัญในการล็อค ทันใดนั้นจะแปลกใจที่ดีของเขาเขาเห็นว่าเคาะใด ๆ มากขึ้น แต่ได้กลายเป็นใบหน้าของยาโคบมาร์เลย์!
เขาไม่ได้คิดว่าหุ้นส่วนของเขาเป็นเวลาเจ็ดปีจนกระทั่งบ่ายวันนั้นเมื่อเขาพูดชื่อมาร์เลย์กับผู้เข้าชมของเขา แต่มีในด้านหน้าของเขาเป็นใบหน้าของมาร์เลย์สีขาวและน่ากลัวด้วยสายตาที่จ้องมองที่น่ากลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจะต้องการวันหยุดพรุ่งนี้ทั้งวัน ฉันคิดว่า ? คนขี่เหนียวพูดว่า .
ถ้าคุณไม่รังเกียจ . . . '
" สนใจ มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันต้องจ่ายให้คุณสำหรับการทำงานของวันเมื่อคุณไม่ได้ทำงานใด ๆ . '
' มันเพียงปีละครั้งครับ ' บ๊อบสุภาพ .
ที่ไม่มีเหตุผลที่ปล้นมาได้ยี่สิบห้าธันวาคม ! ' คนขี่เหนียว ใส่เสื้อของเขาอยู่ ' แต่ฉันว่าคุณต้องได้มันมาแต่เช้ารุ่งขึ้น . '
' ครับ ครับ ผม ผมสัญญา " บ๊อบกล่าวอย่างมีความสุข สครูจก็เดินออกไปโดยไม่พูดสิ่งใดอีก เมื่อบ๊อบได้ปิดสำนักงานหนีไปบ้านของครอบครัวของเขาใน Camden Town ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .
สครูจเคยทานข้าวเย็นคนเดียว ทั้งทุกข์น้อยกินบ้าน คืนนี้ก็ไม่แตกต่างจากคืนอื่น ๆ เขาอ่าน หนังสือพิมพ์มองที่หนังสือธนาคารของเขา แล้วก็กลับบ้านนอน เขาอยู่ที่ห้องที่เคยเป็นของหุ้นส่วนที่ตายของเขา
พวกเก่า ตึกมืดในถนนฝั่งเหงาที่ไม่มีใครนอกจากคนขี้เหนียวอยู่ .
ในความมืดของราตรี ผ่านหมอกและน้ำค้างแข็ง , สครูจต้องรู้สึกด้วยวิธีของเขาไปตามถนนกับมือของเขา ในที่สุดเขาก็มาถึงประตูด้านหน้ามดใส่กุญแจล็อค