“Bamboo forest… bamboo forest… okay

“Bamboo forest… bamboo forest… okay, then let’s go to the bamboo forest and play.”

South of the Grandwake Clan, was a huge area covered with a bamboo forest that extended all the way to the foot of the mountain in the distance; dense emerald green color flooded that entire area. Along with the rustling of bamboo leaves, dense bamboo branches and the waves of unceasingly refreshing wind that brushed by, made people incredibly relaxed and carefree.

“Wow! So relaxing!” Standing in the middle of the bamboo forest, Su Ling’er closed her eyes and extended both her arms, and raised her little nose to sniff the refreshing air from the bamboo forest with all her might.

The bamboo forest in front of them wasn’t as dense as the one where Yun Che and Su Ling’er lived before, but after seeing that same emerald green, the same delightful refreshment, and feeling the brush of the oncoming wind, it felt like his spirit was being lightly rinsed. Looking at the bamboo forest, then looking at Su Ling’er, Yun Che became silly for a moment… At the time, that beautiful bamboo forest and that beautiful Ling’er, that beautiful world with two people, why was the only thing he saw hatred…

Su Ling’er was always that melancholic, she always told him to let go of his hatred… Perhaps, at that time, she had already let go of her past and only wanted to stay together with him. The melancholy she had later, wasn’t from her past at all, but had probably came from him instead…

“Big brother Yun Che, it’s really beautiful here right?” Su Ling’er smiled and said: “This is my favoritest place ever. Every time I come here, it feels like I’ve become a fairy, and I’ll forget all the unhappy things. I like everything here… I often think, if I grew up in the future, I’ll certainly place my family within a bamboo forest… Oh! Just thinking about it makes me so happy.”

Yun Che’s heart violently shook.

No wonder… no wonder when master died, she dragged his unconscious and heavily injured self for several days, and stopped within a patch of bamboo forest. At that time, he only believed that Su Ling’er felt it was safe and concealed… As it turns out, she was sincerely fond of bamboo forests and had a dream about bamboo forests since young.

In the bamboo forest, her heart could calm down, she could imagine herself as a fairy… and only within a bamboo forest, could she overcome her loneliness, worries, fears, depression and problems… Day after day, year after year, when forever waiting for his return.

Yun Che clenched both his fists tightly, and his heart sored like a pincushion. Shame filled his soul like a tide. He realized more and more that he wasn’t worth of Ling’er, that he wasn’t able to make it up to her even after ten lifetimes…

“Ling’er, let’s build a home here okay?” Yun Che lightly asked.

“Huh? Build a home… here?” Su Ling’er was full of astonishment.

“Mn!” Yun Che smiled and nodded: “Didn’t Ling’er always dream of living in a bamboo forest? Then let’s build a little bamboo house in the midst of these bamboos. This way, Su Ling’er can live here as long as she wants to.”

“Bamboo… house?” After Su Ling’er was startled for a while, her starry eyes immediately became incredibly bright: “Can we… really? But if the bamboo here gets hurt, isn’t that a bit too unfortunate…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม้ไผ่ป่า...ป่าไผ่... ถูก ลองไปป่าไผ่ แล้วเล่น"ทางทิศใต้ของกองทัพ Grandwake เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ปกคลุม ด้วยป่าไผ่ที่ขยายไปยังเขาในระยะไกล หนาแน่นสีเขียวมรกตน้ำท่วมพื้นที่ทั้งนั้น พร้อมกับยามของใบไผ่ กิ่งไผ่หนาแน่น และคลื่นของลมที่แปรงโดย ทำให้ท่านผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ และไม่ห่วง การฟื้นฟูคุณธรรม"ว้าว เพื่อให้ ผ่อนคลาย" ยืนอยู่กลางป่าไผ่ Su Ling'er ปิดดวงตาของเธอ และขยายแขนทั้งสองของเธอ และยกจมูกเล็ก ๆ ของเธอสูดดมอากาศสดชื่นจากป่าไผ่ทั้งหมดของเธอด้วยป่าไผ่อยู่ที่ด้านหน้าไม่หนาแน่นเป็นที่ที่ Yun Che และ Su Ling'er อยู่ก่อน แต่หลัง จากเห็นว่าสีเขียวมรกตที่เดียวกัน สดชื่นรื่นรมย์ที่เดียวกัน และรู้สึกแปรงของลมพรำ มันรู้สึกเหมือน จิตวิญญาณของเขาคือเป็นล้างเบา ๆ กำลังดูป่าไผ่ แล้ว ก็กำลังดู Su Ling'er, Yun Che กลายเป็นโง่สำหรับสักครู่... ในเวลา ที่ป่าไผ่ที่สวยงามและ Ling'er ที่สวยงาม โลกที่สวยงาม ด้วยสองคน ทำไมเป็นสิ่งเดียวที่เขาเห็นความเกลียดชัง...Su Ling'er เสมอที่เศร้า เธอมักจะบอกเขาปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา... บางที ในเวลานั้น เธอมีแล้วปล่อยให้ไปของอดีตของเธอ และต้องการเข้าพักร่วมกับเขาเท่านั้น ความเศร้าโศกเธอได้ในภายหลัง ไม่จากอดีตของเธอที่ทั้งหมด แต่ได้คงมาจากเขาแทน..."พี่ใหญ่ยุน Che มันเป็นสวยงามจริง ๆ ที่นี่อยู่" Su Ling'er ยิ้ม และกล่าวว่า: "นี่คือสถานที่ของฉัน favoritest เคย ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ มันรู้สึกเหมือนเป็นนางฟ้า และฉันจะลืมสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่... ผมมักจะคิดว่า ถ้าดิฉันเติบโตในอนาคต ผมแน่นอนจะวางครอบครัวภายในป่าไผ่... โอ้ เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุข"หัวใจ Yun Che ส่ายอย่างรุนแรงไม่น่าแปลกใจ...เสน่ห์เมื่อต้นตาย เธอลากหมดสติของเขา และหนักบาดเจ็บตนเองหลายวัน และหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้น เขาเท่านั้นเชื่อว่า Su Ling'er รู้สึกว่า ปลอดภัย และปกปิด... ดังปรากฎว่า เธอคือรักจริงใจของป่าไผ่ และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มในป่าไผ่ หัวใจของเธออาจสงบลง เธอสามารถจินตนาการตัวเองเป็นนางฟ้า... และภายในป่าไผ่ เท่าสามารถเธอเอาชนะความเหงาของเธอ ความกังวล ความกลัว ภาวะซึมเศร้า และปัญหา... ทุก ๆ วัน ปี เมื่อตลอดไปรอเขากลับYun Che หมัดทั้งสองของเขากำแน่น และแผลกดหัวใจของเขาเช่นภาพ อัปยศเต็มไปด้วยวิญญาณของเขาเช่นมีไทด์ เขาตระหนักมากขึ้นว่า เขาไม่คุ้มค่าของ Ling'er ว่า ที่เขาไม่สามารถทำขึ้นอยู่กับเธอแม้ว่าอายุการใช้งานสิบ..." Ling'er ลองสร้างโอเคนี่บ้าน? " Yun Che ถามเบา ๆ"ฮะ บ้าน...ที่นี่? " Su Ling'er เต็มเมือได้"Mn" Che ยืนยิ้ม และเลยต้อง: "ไม่ Ling'er เสมอฝันของอาศัยอยู่ในป่าไผ่ จากนั้นลองสร้างบ้านไม้ไผ่เล็ก ๆ ท่ามกลาง bamboos เหล่านี้ วิธีนี้ Su Ling'er สามารถอยู่ที่นี่ตราบใดที่เธอต้องการ""ไผ่...บ้าน? " หลังจากตกใจ Su Ling'er ในขณะ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยดาวทันทีกลายเป็นสว่างมาก: "เรา...สามารถจริง ๆ แต่ถ้าไม้ไผ่ที่นี่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ว่าบิตโชคร้ายเกินไป... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ป่าไผ่ ... ป่าไผ่ ... โอเคแล้วให้ไปที่ป่าไผ่และเล่น." ทางตอนใต้ของ Grandwake แซ่เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ปกคลุมด้วยป่าไผ่ที่ยื่นออกไปตลอดทางจนถึงเท้าของภูเขาในระยะทางที่; หนาแน่นสีสีเขียวมรกตที่ถูกน้ำท่วมพื้นที่ทั้งหมด พร้อมกับทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของใบไผ่กิ่งไผ่หนาแน่นและคลื่นลมอย่างไม่หยุดยั้งที่สดชื่นที่แปรงโดยการทำให้ผู้คนอย่างไม่น่าเชื่อที่ผ่อนคลายและเป็นห่วง. "ว้าว! ดังนั้นผ่อนคลาย! "ยืนอยู่กลางป่าไผ่ซู Ling'er ปิดตาของเธอและขยายแขนทั้งสองข้างของเธอและยกจมูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอที่จะสูดอากาศอากาศสดชื่นจากป่าไผ่มีทั้งหมดอาจของเธอ. ป่าไผ่ในด้านหน้า พวกเขาไม่ได้เป็นความหนาแน่นเป็นหนึ่งที่ยุนซูและเจ๊ Ling'er อาศัยอยู่มาก่อน แต่หลังจากที่ได้เห็นสีเขียวมรกตที่เดียวกันสดชื่นรื่นรมย์เดียวกันและความรู้สึกของแปรงลมกำลังจะมาถึงก็รู้สึกเหมือนจิตวิญญาณของเขาถูก ล้างเบา ๆ มองไปที่ป่าไผ่แล้วมองไปที่ซู Ling'er ยันต์เจ๊กลายเป็นโง่สักครู่ ... ในขณะที่ป่าไผ่ที่สวยงามและที่สวยงาม Ling'er ว่าโลกที่สวยงามกับคนสองคนทำไมเป็นสิ่งเดียวที่เขา เห็นความเกลียดชัง ... ซู Ling'er อยู่เสมอว่าเศร้าเธอเสมอบอกว่าเขาจะปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา ... บางทีอาจจะเป็นในช่วงเวลานั้นเธอได้แล้วปล่อยให้ไปของเธอที่ผ่านมาและมีเพียงต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับเขา หดหู่เธอมีต่อมาไม่ได้มาจากอดีตของเธอที่ทุกคน แต่ก็อาจจะมาจากเขาแทน ... "พี่ใหญ่ Yun เจ๊มันสวยงามจริงๆที่นี่ใช่มั้ย?" ซู Ling'er ยิ้มและกล่าวว่า "นี่เป็นสถานที่ favoritest ของฉัน เคย. ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ทุกคนก็รู้สึกเหมือนฉันได้กลายเป็นนางฟ้าและฉันจะลืมทุกสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่ ... ฉันมักจะคิดว่าถ้าผมเติบโตขึ้นมาในอนาคตแน่นอนฉันจะวางครอบครัวของฉันที่อยู่ในป่าไผ่ ... Oh! เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุขมาก. " หัวใจหยุนเจ๊รุนแรงส่าย. ไม่น่าแปลกใจ ... ไม่น่าแปลกใจเมื่อโทเสียชีวิตเธอลากตัวเองหมดสติและบาดเจ็บอย่างหนักของเขาเป็นเวลาหลายวันและหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้นเขาเชื่อว่าซู Ling'er รู้สึกว่ามันเป็นที่ปลอดภัยและปกปิด ... มันจะเปิดออกเธอก็จริงใจรักป่าไผ่และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มสาว. ในป่าไผ่, หัวใจของเธอจะสงบ ลงเธออาจจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางฟ้า ... และเฉพาะภายในป่าไผ่เธอสามารถเอาชนะเธอเหงากังวลกลัวซึมเศร้าและปัญหา ... วันแล้ววันเล่าปีแล้วปีเล่าเมื่อตลอดไปรอการกลับมาของเขา. Yun Che กำแน่นทั้งสอง หมัดของเขาแน่นและหัวใจของเขา sored เช่นปัก ความอัปยศที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของเขาเหมือนน้ำขึ้นน้ำลง เขาตระหนักมากขึ้นว่าเขาไม่ได้ความคุ้มค่าของ Ling'er ว่าเขาไม่สามารถที่จะทำให้มันถึงแม้หลังจากสิบชีวิตของเธอ ... "Ling'er ขอสร้างบ้านที่นี่โอเค?" ยุนเจ๊ถามเบา ๆ . "หือ? สร้างบ้าน ... ที่นี่ "ซู Ling'er ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ. " Mn "เจ๊ยุนยิ้มและพยักหน้า:" ไม่ Ling'er ฝันอยู่เสมอที่อาศัยอยู่ในป่าไผ่หรือไม่? แล้วเรามาสร้างบ้านไม้ไผ่เล็ก ๆ น้อย ๆ ในท่ามกลางของไผ่เหล่านี้ วิธีนี้ซู Ling'er สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ตราบใดที่เธอต้องการที่จะ ". " ไม้ไผ่ ... บ้าน? "หลังจากที่ซู Ling'er ก็ต้องสะดุ้งในขณะที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยดวงดาวทันทีกลายเป็นสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ:" เราสามารถ ... จริงเหรอ? แต่ถ้าไม้ไผ่ที่นี่ได้รับบาดเจ็บไม่ว่าบิตโชคร้ายเกินไป ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไผ่ป่าไผ่ป่า . . . . . . . . . . . . . . งั้นไปป่าไผ่และเล่น " .ทางทิศใต้ของตระกูล grandwake ถูกมาก พื้นที่ปกคลุมด้วยป่าไผ่ที่ขยายทั้งหมดที่เท้าของภูเขาในระยะไกล หนาแน่นสีเขียวมรกตสีน้ำท่วมทั่วพื้นที่ พร้อมกับเสียงของใบไผ่ กิ่งไผ่หนาแน่นและคลื่นของการฟื้นฟูอย่างไม่เสื่อมคลาย สายลมที่พัดผ่าน ทำให้ประชาชนอย่างผ่อนคลายและไร้กังวล" ว้าว ! ! ! ดังนั้นผ่อนคลาย ! " ยืนอยู่ตรงกลางของป่าไผ่ ซู ling"er ปิดตาของเธอและยื่นแขนทั้งสองของเธอ และยกจมูกเล็ก ๆของเธอเพื่อสูดอากาศสดชื่นจากป่าไผ่ด้วยแรงทั้งหมดที่มีป่าไผ่ในด้านหน้าของพวกเขาไม่หนาแน่นเหมือนที่ยุนอึนซู ling"er อาศัยอยู่มาก่อน แต่หลังจากเห็นว่าเดียวกันเขียวมรกต สดชื่นรื่นรมย์เดียวกันและความรู้สึกแปรงลมที่กำลังจะมาถึง มันรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาถูกเบา ๆล้าง . มองไปที่ป่าไผ่ แล้ว ดูที่ ซู ling"er ยุนเชก็โง่สักหน่อย . . . . . . . ตอนนั้นป่าไผ่สวยงามและ ling"er ที่สวยงาม โลกสวยด้วย 2 คน ทำไมสิ่งที่เขาเห็น . . . . . . . .ซู ling"er อยู่เสมอว่าเศร้า เธอมักจะบอกให้เขาปล่อยความเกลียดชังของเขา . . . บางทีเวลาที่เธอได้ปล่อยให้ไปจากที่ผ่านมาของเธอและเพียงต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับเขา เศร้าโศก เธอได้ในภายหลัง ไม่ใช่จากอดีตของเธอเลย แต่น่าจะมาจากเขาแทน . . . . . . ." พี่ยุนเช มันสวยจริง ๆ นี่ใช่มั้ย " ซู ling"er ยิ้มและกล่าวว่า " นี่เป็นสถานที่ favoritest ของฉันที่เคย ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่ มันเหมือนกับฉันกลายเป็นนางฟ้า แล้วฉันจะลืมทุกเรื่องที่ไม่มีความสุข . ผมชอบที่นี่ . . . . . . . ผมคิดว่า ถ้าผมโตขึ้นในอนาคตฉันจะแน่นอนครอบครัวของฉันภายในป่าไผ่ . . . . . . . โอ้ ! แค่คิดก็ทำให้ผมมีความสุข "หัวใจของยุนเช แรงสั่นสะเทือนมิน่า . . . มิน่า เมื่อท่านตาย เธอลากเขาหมดสติและบาดเจ็บหนักตนเองหลายๆ วัน และหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ตอนนั้น เขาก็เชื่อว่าซู ling"er รู้สึกว่ามันปลอดภัยและปกปิด . . . . . . . มันกลับกลายเป็นว่า เธอจริงใจ รักไผ่ป่า และมีความฝันเกี่ยวกับไม้ไผ่ป่าตั้งแต่ยังเด็กในป่าไม้ไผ่ หัวใจเธอจะใจเย็นลง เธออาจจะคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า . . . . . . . และเพียงภายในไม้ไผ่ป่า เธอสามารถเอาชนะความเหงา เธอจะกังวล กลัวปัญหา . . . . . . . วันแล้ววันเล่าและภาวะซึมเศร้า ปีแล้วปีเล่า เมื่อตลอดไปรอการกลับมาของเขายุนเช กำหมัดแน่น ทั้งของเขา และหัวใจของเขา sored ชอบหมอนปักเข็มหมุด น่าเสียดายที่เต็มไป ชีวิตของเขาเหมือนน้ำ เขาตระหนักมากขึ้นว่า เขาไม่น่า ling"er เขาไม่สามารถทำให้เธอ หลังจากสิบชีวิต . . . . . . ." ling"er มาสร้างบ้านที่นี่ โอเค ? " ยุนเช ค่อย ๆถาม" หือ ? สร้างบ้าน . . . . . . . ที่นี่ " ซู ling"er เต็มไปด้วยความประหลาดใจ" ดี ! " ยุนเชยิ้มและพยักหน้า " ไม่ ling"er เสมอฝันของอาศัยอยู่ในป่าไผ่ งั้นเรามาสร้างบ้านไม้ไผ่เล็ก ๆน้อย ๆในท่ามกลางของไผ่เหล่านี้ วิธีนี้ ซู ling"er สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นี่นานเท่าที่เธอต้องการ "" บ้านไผ่ . . . . . . . ? " หลังจากที่ซู ling"er ตกใจสักพักดวงตาแจ่มจรัสเธอทันทีกลายเป็นฉลาดมาก : " เรา . . . . . . . จริงหรือ ? แต่ถ้าไผ่ที่นี่ได้รับบาดเจ็บ มันค่อนข้างโชคร้ายจริง . . . . . . . "