1. IntroductionEcological footprint

1. Introduction
Ecological footprinting (EF) is mainly designed as an awarenessraising
and environmental education tool that is relatively easy to
calculate, understand, and communicate to the public. It has been
pivotal in progressing the measurement and incorporation of
environmental capacity concerns into environmental behaviour
and decision-making in the 1990s (Wood and Lenzen, 2003).
A detailed description of the original footprint calculation model
can be found in Monfreda et al. (2004). Since its introduction by
Rees and Wackernagel in the early 1990s ([Rees, 1992] and
[Wackernagel and Rees, 1993, 1997]), numerous case studies and
methodological developments have been published. Some of these
footprint developments have been named as new indicators e for
example, the Sustainable Process Index (SPI) (Krotscheck and
Narodoslawsky, 1996) and the Dissipation Area Index (Eder and
Narodoslawsky, 1999). Others focus on a certain aspect of human
life such as the energy footprint ([Stöglehner, 2003] and
[Stoeglehner et al., 2005]). As reviewed in Stoeglehner and
Narodoslawsky (2008, 2009), these new indicators not only allow
for awareness-raising but also serve as planning and decision
making tools. This group of indicators are based on the concept of
limitation of the availability of environmental services bound to
area, either by the concept of a global mean bio-productivity per
hectare (as in the Rees and Wackernagel method) or a more
generalised carrying capacity per square metre as in the Sustainable
Process Index method.
Another “footprint” approach came with the development of the
“water footprint” (WF) concept introduced by Hoekstra in 2002
(Hoekstra, 2003). The WF is defined as the annual volume of
freshwater (m3 per year) used by an individual or a community to
produce the goods and services consumed by the people resident in
a defined region (typically a country) (Hoekstra and Chapagain,
2008). So far, WFs have been calculated for individual products
like cotton (Chapagain et al., 2006), coffee and tea (Chapagain and
Hoekstra, 2007), and energy sources (Gerbens-Leenes et al., 2008),

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 การแนะนำ
นิเวศวิทยา footprinting (EF) ถูกออกแบบมาส่วนใหญ่เป็น awarenessraising
และเครื่องมือการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมที่ค่อนข้างง่ายต่อการคำนวณ
เข้าใจและสื่อสารให้ประชาชน จะได้รับการพิจาณาใน
ความคืบหน้าการวัดและการรวมตัวกันของความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม
ความสามารถในเรื่องของพฤติกรรมสิ่งแวดล้อม
และการตัดสินใจในปี 1990 (ไม้และ Lenzen, 2003).
รายละเอียดของรูปแบบการคำนวณรอยเท้าเดิม
สามารถพบได้ใน monfreda ตอัล (2004) ตั้งแต่การแนะนำโดย
รีสและ Wackernagel ในช่วงปี 1990 ([รีส, 1992] และ
[Wackernagel และรีส, 1993, 1997]) กรณีศึกษามากมายและการพัฒนาวิธีการ
ที่ได้รับการตีพิมพ์ บางส่วนของเหล่านี้
รอยการพัฒนาได้รับการตั้งชื่อเป็นตัวชี้วัดใหม่อีเพื่อ
ตัวอย่างเช่นดัชนีการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SPI) (krotscheck และ
narodoslawsky, 1996) และดัชนีพื้นที่การกระจาย (eder และ
narodoslawsky, 1999) คนอื่น ๆ ที่มุ่งเน้นไปที่แง่มุมบางอย่างของมนุษย์
ชีวิตเช่นรอยเท้าพลังงาน ([stöglehner, 2003] และ
[stoeglehner และคณะ. 2005]) เป็นดูใน stoeglehner และ narodoslawsky
(2008, 2009) ตัวชี้วัดใหม่เหล่านี้ไม่เพียง แต่ช่วยให้
เครื่องมือสร้างความตระหนักรู้ แต่ยังทำหน้าที่เป็นผู้วางแผนและการตัดสินใจ
ทำ กลุ่มของตัวชี้วัดนี้จะขึ้นอยู่กับแนวคิดของ
ข้อ จำกัด ของความพร้อมของบริการด้านสิ่งแวดล้อมผูกพัน
พื้นที่ทั้งโดยแนวคิดของค่าเฉลี่ยชีวภาพการผลิตทั่วโลกต่อ
เฮกตาร์ (ในขณะที่ทัลบอทและวิธีการ Wackernagel) หรือมากกว่า
ทั่วไปขีดความสามารถต่อตารางเมตรในขณะที่ยั่งยืน
วิธีดัชนีกระบวนการ.
อีก "รอยเท้า" วิธีการมาพร้อมกับการพัฒนาของ
"รอยน้ำ" (WF) แนวคิดการแนะนำให้รู้จัก hoekstra ในปี 2002
(hoekstra, 2003) WF มีการกำหนดเป็นปริมาณการประจำปีของ
น้ำจืด (m3 ต่อปี) ที่ใช้โดยบุคคลหรือชุมชนเพื่อ
ผลิตสินค้าและบริการที่บริโภคโดยคนที่อาศัยอยู่ใน
ภูมิภาคท​​ี่กำหนดไว้ (โดยปกติประเทศ) (hoekstra และ chapagain
2008) จนถึง WFS ได้รับการคำนวณสำหรับผลิตภัณฑ์แต่ละ
เช่นผ้าฝ้าย (chapagain และคณะ. 2006) กาแฟและชา (chapagain และ
hoekstra, 2007) และแหล่งพลังงาน (Gerbens-leenes และคณะ. 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. แนะนำ
footprinting ระบบนิเวศ (EF) ส่วนใหญ่ออกแบบให้เป็น awarenessraising การ
และเครื่องมือการศึกษาสิ่งแวดล้อมที่มี
คำนวณ เข้าใจ และการสื่อสารกับประชาชน แล้ว
แปรในความก้าวหน้าการประเมินและประสาน
ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมกำลังเป็นพฤติกรรมสิ่งแวดล้อม
และตัดสินใจในปี 1990 (ไม้และ Lenzen, 2003) .
คำอธิบายรายละเอียดของรูปแบบการคำนวณรอยเท้าเดิม
สามารถพบได้ใน Monfreda et al. (2004) ตั้งแต่การแนะนำโดย
รีส์และ Wackernagel ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ([รีส์ 1992] และ
[Wackernagel และรีส์ 1993, 1997]), กรณีศึกษาหลาย ๆ กรณี และ
methodological พัฒนาได้ถูกเผยแพร่ เหล่านี้
พัฒนารอยได้รับการแต่งตั้งเป็นอีตัวบ่งชี้ใหม่สำหรับ
ตัวอย่าง กระบวนการยั่งยืนดัชนี (SPI) (Krotscheck และ
Narodoslawsky, 1996) และดัชนีพื้นที่กระจาย (Eder และ
Narodoslawsky, 1999) คนอื่นมุ่งเน้นด้านบุคคล
ชีวิตเช่นรอยพลังงาน ([Stöglehner, 2003] และ
[Stoeglehner et al., 2005]) เป็นทานใน Stoeglehner และ
Narodoslawsky (2008, 2009), ตัวบ่งชี้ใหม่เหล่านี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้
สำหรับการตระหนักแต่ยังเป็นการวางแผน และตัดสินใจ
ทำให้เครื่องมือ กลุ่มของตัวบ่งชี้นี้จะขึ้นอยู่กับแนวคิดของ
ข้อจำกัดของการมีอยู่ของสิ่งแวดล้อมกับ
ตั้ง อย่างใดอย่างหนึ่งตามแนวคิดของการสากลหมายถึงไบโอผลิตภาพต่อ
hectare (ในวิธีรีส์และ Wackernagel) หรืออื่น ๆ
generalised จุต่อตารางเมตรในการเพื่อความยั่งยืน
ประมวลผลดัชนีวิธีการ
วิธีการอื่น "รอยเท้า" มาพร้อมกับการพัฒนา
"รอยน้ำ" (ดับเบิลยูเอฟ) แนวคิดที่นำ โดย Hoekstra ในปี 2002
(Hoekstra, 2003) ดับเบิลยูเอฟถูกกำหนดให้เป็นระดับปี
ปลา (m3 ต่อปี) ที่ใช้ โดยบุคคลหรือชุมชนเพื่อ
ผลิตสินค้าและบริการที่ใช้ โดยผู้มีถิ่นที่อยู่ใน
กำหนดภูมิภาค (ทั่วประเทศ) (Hoekstra และ Chapagain,
2008) เพื่อห่างไกล การคำนวณ WFs สำหรับแต่ละผลิตภัณฑ์
ชอบฝ้าย (Chapagain และ al., 2006), กาแฟและชา (Chapagain และ
Hoekstra, 2007), และแหล่งพลังงาน (Gerbens Leenes et al., 2008),

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . การแนะนำ
ทางด้านนิเวศวิทยา footprinting ( EF )ส่วนใหญ่เป็นการออกแบบเป็นเครื่องมือการศึกษา awarenessraising
และสิ่งแวดล้อมที่มีได้ง่าย
ซึ่งจะช่วยคำนวณทำความเข้าใจและสื่อสารกับประชาชน มีการ
กรุงฮานอยในความก้าวหน้าและรวมการวัดที่มีความกังวล
ทางด้านสิ่งแวดล้อมความจุในการทำงานด้านสิ่งแวดล้อม
และในการตัดสินใจทำให้ในปี 1990 (ไม้และ lenzen 2003 )..
คำอธิบายโดยละเอียดของการคำนวณเขตคลุมสัญญาณแบบดั้งเดิมที่
สามารถพบได้ใน monfreda et al . ( 2004 ) นับตั้งแต่การแนะนำของตนด้วย
Rees และ wackernagel ในต้นทศวรรษ 1990 ([ Rees 1992 ]และ[
wackernagel Rees และ 19931997 ])
ซึ่งจะช่วยพัฒนาการระเบียบวิธีและกรณีศึกษาจำนวนมากได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่
ซึ่งจะช่วยพัฒนาการใช้พื้นที่เหล่านี้บางส่วนได้รับการขนานนามว่าเป็นอีไฟแสดงสถานะใหม่สำหรับ
ยกตัวอย่างเช่นกระบวนการอย่างยั่งยืนที่ดัชนี( SPI )( krotscheck และ
narodoslawsky 1996 )และการกระจายพื้นที่ดัชนี(เอเดอร์และ
narodoslawsky 1999 ) คนอื่นๆให้ความสำคัญกับทุกๆด้านหนึ่งของมนุษย์
ชีวิตเช่นปล่อยพลังงาน([ stöglehner 2003 ]และ[
stoeglehner et al . 2005 ]) เป็นการดำเนินงานใน stoeglehner และ
narodoslawsky ( 20082009 )ไฟแสดงสถานะใหม่เหล่านี้ไม่เพียงทำให้ตอบแทน
สำหรับความตระหนักถึงขึ้นแต่ยังทำหน้าที่เป็นเครื่องมือ
ซึ่งจะช่วยทำให้การตัดสินใจและการวางแผน กลุ่มของสัญลักษณ์แสดงเป็นไปตามที่แนวความคิดของ
ซึ่งจะช่วยการจำกัดของความพร้อมใช้งานของบริการต่างๆด้านสิ่งแวดล้อมต้อง
ซึ่งจะช่วยพื้นที่ทั้งโดยแนวคิดของโลกหมายถึง Bio - ต่อ
เฮกเตอร์(ในที่ Rees และ wackernagel วิธีการ)หรือที่มากขึ้น
โดยทั่วไปและกระเป๋าสำหรับพกพาความจุต่อตารางเมตรในที่อย่างยั่งยืน
กระบวนการดัชนีวิธี.
"เขตคลุมสัญญาณอื่น"เข้ามาด้วยการพัฒนาของ
"น้ำน้อยมาก"( WF จากโซนี่)ตามแนวความคิดที่นำมาใช้ใน hoekstra ใน 2002
( hoekstra 2003 ) WF จากโซนี่ที่ถูกกำหนดเป็นระดับเสียงของ
น้ำจืด( M 3 ต่อปี)ที่ใช้โดยบุคคลหรือชุมชนที่จะ
ซึ่งจะช่วยให้สินค้าและบริการที่ใช้โดยผู้ที่มีถิ่นที่อยู่ใน
เขตพื้นที่ที่กำหนดไว้(โดยปกติจะเป็นประเทศ)( hoekstra และ chapagain
2008 ) ดังนั้นไกล wfs ได้รับการคำนวณสำหรับแต่ละ ผลิตภัณฑ์
เช่นเดียวกับผ้าฝ้าย( chapagain et al . 2006 )และเครื่องชงชาและกาแฟ( chapagain และ
hoekstra 2007 )และแหล่งพลังงาน( gerbens-leenes et al . 2008 )